Reactie: Zorg altijd voor een vertrouwenspersoon binnen een bedrijf. Dit kan intern, maar het is verstandig ook mogelijkheden aan te bieden voor een extern vetrouwenspersoon of een organisatie waar de medewerker terecht kan. Zo kan ongewenst gedrag en sexuele intimidatie bespreekbaar gemaakt worden. Het is zelfs mogelijk dat er verzuim plaatvindt door het niet durven uitspreken van intimidatie tegen leidinggevende, of dat deze juist de veroorzaker is van het probleem.
Reactie: Voor conflictbemiddelaars is de plek waar mensen (gaan) zitten ontzettend belangrijk. De onderhandelingen zijn altijd tussen mensen waarvan de relatie dusdanig verstoord is, dat ze niet meer zelf een oplossing weten te genereren, waarbij de bedoeling is om een meer dan 0 onderhandelingsresultaat te behalen. De betrokkenen zitten immers op hun eigen standpunten en oplossingen en missen het enorme veld aan mogelijkheden naast en rondom hun stoel.
Als conflictbemiddelaar let ik er altijd op dat ik op even grote afstand van de anderen zit, liefst om een ronde tafel. Daarmee geef ik fysiek mijn onafhankelijke positie aan, maar voorkom ik ook dat de betrokkenen op mij gaan leunen. Soms helpt het als weerbarstige betrokkenen letterlijk in elkaars stoel gaan zitten.
Nog leuker is een groepsconflictbemiddeling. Daarbij laat ik iedereen zelf de zitplaats om tafel kiezen. Alleen dat levert al een bron aan informatie op: wie zit naast wie en tegenover wie?
Heerlijk om mee te experimenteren!
Reactie: Hoewel ik het wel eens ben met de vorige schrijvers wil ik toch graag opmerken dat ''overdressed'' steeds vaker voorkomt. Dagelijks kom ik junior vertegenwoordigers tegen, net 3 maanden in hun eerste baan, die beter gekleed zijn als de CEO. Soms lijkt het erop dat de kleding de man draagt ipv andersom. Mijns inziens maakt dit wel dat het effect van op-en-top gekleed ook soms averechts kan werken.
Succes uitstralen door jezelf in een Boss pak te hijsen is een te ordinair trukje geworden om nog effectief te blijven.
Reactie: Ik dacht wel dat het zo is dat dan meer dan 50% van de gereden kilometers ook daadwerkelijk in het buitenland moet zijn gereden.
Hetgeen al mogelijk was met ontheffing als de werkgever een buitenlands bedrijf is of als je een éénmanszaak in het buitenland hebt.
Reactie: Zoals al door enkelen voor mij is geschreven gaat het om de balans werk en prive. Bestaat er een juiste balans (is zeer persoonlijk) dan voeden beide zaken elkaar. Je put energie uit de werkpot die door je privegebeuren weer wordt gevoed en omgekeerd. Zelf werk ik part time en merk dat ik vaak het gevoel heb op mijn werk vooral in flexibiliteit te kort te schieten, anderzijds kan ik niet langer blijven op mijn werk omdat mijn kinderen een beroep doen op mijn aanwezigheid en aanspreekbaarheid. Ik wil dus carriere maken, maar voel me regelmatig in een spagaat zitten, niet zozeer gebaseerd op inzet als wel op het tijdsaspect.
Reactie: Als executive(team)coach en als partner-relatietherapeut en counselor word en werd ik in de prive- en werksituatie van mensen geconfronteerd met ''vervaging'' van waarden en normen en het overschrijden van grenzen en met verborgen leed, eenzaamheid, verslavingsproblematiek en compensatie van kwetsbaarheid. Er zijn heimelijke relaties, zakelijk en prive vermengt zich op een oneigenlijke manier met elkaar en het is vaak maar goed dat betrokkenen in de privesituatie en in de zakelijke situatie over en weer niet weten wat er plaatsvindt.(zie www.huwelijksproblemen.nl). Het lijkt alsof mensen het met waarden en normen en grenzen niet zo nauw nemen, en dat is helaas ook nogal eens het geval, maar ze lijden er ook zelf onder. In diepste zin wil iedereen toch zichzelf zijn en hervinden en verlangen we naar liefde en vertrouwen. Helaas vaak niet op de goede manier.
Als je dit, los van het schrijnende menselijke, op geld- en produktiviteitsverlies en op ziekteverzuim waardeert, dan zal men schrikken. Vele procenten en miljoenen euro's.
De in het artikel geschetse problematiek is nogal complex en is eigenlijk alleen maar individueel bespreekbaar. Dat doet men veelal liever niet en daar speelt angst een grote rol bij.
Daarom komt men wel eens op andere problematiek binnen.
In organisaties en teams is dit probleem weldegelijk ook op een veilige en professionele manier bespreekbaar te maken en het zou goed zijn als dat meer zou gebeuren.
Ik hoop dat door dit artikel en door vele reacties dit gaat gebeuren.
Reactie: Grenzen vervagen, stelt het artikel terecht. Privéleven en werk gaan meer en meer in elkaar over, niet in de laatste plaats doordat we onze e-mail, Blackberry en laptop overal mee naar toe nemen, ook op vakantie. Maar die andere grenzen - van het betamelijke en het lichamelijke - die worden al vele eeuwen in dezelfde mate overschreden: drie keer vaker tegenover vrouwen dan tegenover mannen. Dit is in onze cultuur bijna een alledaags gegeven, maar 'geen probleem'? Zeker wel! Werk aan de winkel dus - voor vrouwen drie keer zoveel als voor mannen. (Voor een alledaags voorbeeld, zie http://www.petramegens.nl/vraaghetdecoach_gestalkt.html)
Reactie: relatie op het werk kan als het de werkorganisatie niet stoort en men een duidelijk onderscheid maakt tussen privé en werk
personeel intimideren KAN NIET !
Reactie: De genoemde acties (kies een plaats) en de reacties daarop zijn inderdaad wel herkenbaar. Maar daarbij moeten we ons wel steeds blijven realiseren dat de genoemde taktiek pas werkt als aan de overige voorwaarden die voor een gesprek/onderhandeling gelden, is voldaan.
Een goede voorbereiding op zowel de persoon of personen die straks aan tafel zitten, de te bespreken onderwerpen, en zorgen dat jezelf in de juiste sfeer verkeert, zijn belangrijker.
De genoemde techniek zal ook niet werken zoals voorgespiegeld op het moment dat twee ''getrainde'' gesprekspartners bij elkaar aan tafel zitten of wanneer het fenomeen ''macht'' een rol gaat spelen. Dan zien we weer heel andere krachten met bijbehorende reacties.
Het blijft overigens altijd oppassen om dit soort aanwijzingen niet als ''truc'' te gaan hanteren. Als de gesprekspartners dat in de gaten krijgt werkt het namelijk helemaal niet meer. Het tegenovergestelde moet dan worden gevreesd, het werkt tegen.
Daarnaast geeft het artikel maar een stukje weer van wat er speelt. Eigenlijk moet het hele verhaal van actie en reactie met alles erop en eraan worden belicht. Anders krijgt men onvoldoende zicht op de krachtvelden tijdens gesprekken en onderhandelingen.
Reactie: Ik denk dat het succes van gump meer ligt in ''Geen woorden maar daden''. Het heeft misschien wel met domheid te maken (wij leren immers: ''eerst denken, dan doen'') maar mensen die pragmatisch zijn en niet al te lui mogen best slim zijn en tóch hetzelfde doen.
Overigens zie ik wel een positieve correlatie tussen intelligentie en luiheid; misschien is dat meer het issue.
Reactie: Ligt het aan mij of vallen we hier nodeloos in herhalingen?
Als we nou allemaal éerst even de eerder gegeven reacties lezen en dán reageren...
Reactie: Dit is een geweldige uitspraak van de rechter!
We hebben ontzettend veel dingen overgenomen van het christendom in onze maatschappij. Er zijn mensen die het leuk vinden op zondag te kopen en werken, dus gaan winkels, sluisdeuren etc. open en wordt iedereen geacht daar ook op in te willen spelen. Wil je je houden aan de bijbelse wetten (die de afgelopen 1000 jaar golden), dan kan je het vergeten. Met andere woorden, de maatschappij legt het op en je moet het er maar mee eens zijn, ongeacht je achtergrond of geloofsovertuiging. Uiteraard zijn er uitspattingen en van mij part hoef je echt geen rekening met moslims etc. te houden, onze maatschappij is immers niet gebaseerd op de Islam.
Ik vind het geweldig, je kan tegenwoordig overal vrij voor krijgen en parttime regelingen treffen, maar om God te aanbidden zou niet kunnen?!
Meneer H. Graaf: Er zit een significant verschil tussen een hobby en een geloofsovertuiging! En over die reden: als het om een geloofsovertuiging gaat, vertel het ze gerust, ik weet dat christenen vaak juist bereid zijn om uitleg te geven.
