Reactie: Ik laat mijn hoofd niet op hol brengen door bazen en andere stresskippen die geen nee durven te zeggen aan hun bazen, beste heer Graaf.
Ik verdeel mijn tijd met strakke discipline. En dat geeft mij geen stress. Laten we zeggen dat ik er mee kan omgaan.
Dus 739 Hypocriete Stemmers! :-))
Reactie: Het is een bekend verschijnsel, dat als kaderleden zich (eenmaal)onmisbaar voelen en daardoor vooral (gaan)denken dat zij de ''redders'' van het bedrijf zijn,zij ''macht''gaan uitoefenen om hun zin door te drukken,zaken naar hun hand te zetten enzovoort.
Ik verzeker u, dat als u hem vandaag nog confronteert met de boodschap; ''schrijf je ontslagbrief dan maar''hij het niet zal doen.
Ook die andere ''bende van vijf''bedenkt zich zodra de situatie concreet gemaakt wordt.
Laat u niet mangelen,maar stel u daadkrachtig op en probeer door een win/win situatie (covey) dit probleem op te lossen.Maar alles ten spijt; manipulatie moet nooit gedoogd worden binnen een bedrijf,school of welke organisatie dan ook!
Alleen om die reden al kan/moet van een ongezonde situatie gesproken worden.
Een degelijk en indringend gesprek lijkt hier op zijn plaats.Alle manipulaties/dreigementen en hoe het ook genoemd kan worden moeten éérst van tafel.
Respect en vertrouwen zal eerst weer terug moeten keren.
Als dat niet kan of geblokkeerd wordt door machtspelletjes,dan moet u onverwijld afscheid nemen van deze mensen!
Reactie: Ik heb de indruk dat het plan van de FNV alleen maar verschuiven van de geldstroom tot gevolg heeft. De uitkering moet immers toch worden gefinancierd. Dus moet de premie worden betaald. Dat doen werknemer en werkgever nu samen. Ze zijn dus ook samen betrokken bij het zo goed mogelijk vorkomen van de kans op ww. Als de werkgever de enige zou zijn die de premie betaalt, is dat betrokken gevoel ook snel verdwenen bij de werknemer.
-Overigens, de premie die de werknemer betaalt, zit natuurlijk wel al in het brutosalaris dat geheel door de werkgever wordt betaald.-
Reactie: Ik ben het oneens met de uitspraak van de commissie.
Een werknemer die zichzelf diskwalificeert voor een bepaalde functie moet gewoon niet solliciteren naar die functie.
Als je per sé niet wilt werken op zondag vallen gewoon veel beroepen af. Hetzelfde geld voor een autoverkoper die niet op zaterdag wil werken vanwege zijn hobby. De reden waarom de werknemer dat niet wil is voor een werkgever toch niet relevant ? Hij wil gewoon op die dag niet werken.
Iemand met rugklachten solliciteert ook niet naar de functie van verhuizer. Het is niet zo dat er helemaal geen andere beroepen zijn die deze werknemer kan zoeken.
Het is tegenwoordig al vrijwel onmogelijk om een goede bezetting rond te krijgen met alle wensen en eisen van medewerkers. Met zo'n nieuwe medewerker maak je de problemen alleen maar groter. Wanneer er roosterproblemen zijn zal deze commissie ze zeker niet oplossen... Je mag als werkgever kennelijk niet meer je eigen werknemers selecteren, hoewel je - als het aan de FNV ligt - er als werkgever wel de rest van zijn leven voor mag zorgen.
Het is aan de bestaande medewerkers ook onmogelijk uit te leggen dat er een nieuwe collega bij komt maar dat de oud gedienden daarom maar alle zondagen moeten gaan werken.
De uitspraak is veel te kort door de bocht en zal er alleen maar toe leiden dat er op andere gronden wordt afgewezen. Ik durf in elk geval geen werkelijke reden meer te noemen, het blijft bij ''een ander past volgens ons beter in het bestaande team''.
Eigenlijk is het dus een fout van PZ van verkeer en waterstaat....
Reactie: Er van uitgaand dat presteren gepaard gata met geestelijke druk leggen op het individu, lijkt de film en het verhaal van martha een contradictie met de wetenschappelijke benaderingen.
De vrijheid en ongebondenheid van de personages dienen ons aan het denken te zetten.
Mensen willen dagelijks te veel bewijzen uitgaande van de intelligentie, de scholing, de positie in het arbeidsproces etc.
Waaraan we met z'n allen voorbij gaan is dat deze selfprestation niet gebaseerd is op onze simpelheid en nuchterheid bij benaderingen.
De film wijst ons alles en martha geeft ons met z'n allen de voodeel van de twijfel.
Start gezonde intelligentie niet bij domheid in perspectief....
Reactie: Nou moet ik het toch even een beetje voor Frank opnemen.
Ieder gesprek is een mix van doelen, intenties, persoonlijkheden en de verbale en non-verbale communicatie van de gesprekspartners. Ja, positie is slechts een onderdeel en nee, zelden doorslaggevend. Beweert Frank iets anders?
En ja, je kan (soms) grote communicatieve effecten teweegbrengen door het kiezen van een plaats. Of in ieder geval je plaatskeuze zoveel mogelijk in overeenstemming brengen met de aard van het gesprek, zodat je een beter gesprek hebt. Goed voor jezelf en je gesprekspartner, zelfs bij onderhandelingen of echte ruzie (voorhoofden tegen elkaar?)
En verder natuurlijk niet al te dogmatisch met tips en regels omgaan, daarvoor is de variatie binnen de soort homo sapiens te groot...
Pepijn Nicolas
Spinner -inspiratie advies-
(die overigens ooit vanuit schier kansloze positie een zeer grote opdracht verwierf door de hele fysieke setting van een presentatie aan opdrachtgever ter plekke te veranderen. Een verschil van tonnen, dat zou ik toch groot willen noemen...)
Reactie: Heer Nagelmaker,
Gesprekken kunnen op veel verschillende manieren gevoerd worden. Als mensen hun eigen lijn trekken, en zich niet voldoende in de motivatie van de gesprekspartner inleven, kunnen zich gemakkelijk communicatiestoornissen voordoen (de ene partij wil namelijk niet alles zeggen, en de andere partij wil niet alles horen). De kans dat er echt goede gesprekken zijn geweest, acht ik dan ook vrij laag.
Wél ben ik me u eens dat die noodzakelijk zijn om het vervolgtraject in te gaan. Ook is het inderdaad zo dat wanneer de gesprekken niet het gewenste resultaat op hebben geleverd, dat er dan beter afscheid genomen kan worden.
Reactie: Heer Odijk,
U beschrijft kernachtig de andere zijde van de medaille die ik alsw (het probleem)heb benoemd. Vanuit het gegeven in de probleem stelling lees ik dat er al verschillende gesprekken gevoerd zijn. Dat kan betekenen dat er wederzijds is verkend of er geen oplossing mogelijk is.
Op een gegeven moment moet je dan concluderen dat er geen speelruimte meer over is om via onderhandelen tot een gezamenlijke oplossing te komen.
Op dat moment moet je niet weglopen of je verschuilen - bang in je schulp kruipen - maar bereidt zijn om je verantwoordelijkheid te accepteren. Dit doet niets af aan dat wat u stelt in uw betoog en met u ben ik van mening dat degene die het machtwoord gebruikt in feite al verloren heeft.
Een oud gezegde wordt hiermee maar weer eens bewaarheid. Macht wordt je gegeven en heb je nooit vanuit jezelf, maar kracht is de eigenschap waarmee je macht kunt verwerven.
Wat mij immer verbaast is dat de wetgever steeds meer belachelijke regels opstelt en dat zij zelf geen consequenties trekt uit haar eigen fouten mbt diezelfde regels.
Het paspoort van mijn partners is fout ingescand bij de gemeente, waardoor zij letterlijk een ''punthoofd'' op de pas heeft. Toen zij een nieuw paspoort aanvroeg zag de gemeente geen noodzaak de (overduidelijk) foute foto opnieuw in te scannen.
Reden: de computer heeft het gedaan. (Dus dan is het goed?)
Reactie: Totaal eens met Brigitte en Jos Steynebrugh wat betreft het belang van de intentie.
Recent een gesprek gehad waarbij de hoekpositie plaats vond en het was een gesprek met een onplezierige intentie waar de plek totaal ondergeschikt bleek aan het onderwerp.
Echter is binnen het artikel de attitude ook een belangrijk item en ik kan me voorstellen dat een combi van een goede plaats plus een correcte attitude zijn positieve uitwerking zeker kan hebben. Waar ik gevoelig voor ben is het feit dat een aanname van een bepaalde houding/plaats tegenwoordig zo snel anders uitgelegd wordt naar aanleiding van dit soort artikelen over tips en tricks.
Tijdens het genoemde gesprek durfde ik mijn armen niet voor de borst te kruisen om zo te voorkomen dat men zou kunnen aannemen dat ik me gesloten opstelde.
Dit is triest want ik zit dan gewoon heel lekker. Een volgende keer zal ik toch scherper kjken naar de plek want ik zal zeker niet de enige zijn die dit artikel met interesse gelezen heeft en nieuwsgierig genoeg is om het te willen toetsen aan de praktijk.
Reactie: Dit artikel bevat zinvolle tips over de zitpositie tijdens gesprekken. Er komt natuurlijk veel meer bij kijken.
Aan de andere kant kunnen deze grondregels je helpen om in ieder geval de basisopstelling te kiezen die jou doelstelling het meest ondersteund. Wij zijn en blijven sociale dieren, mét onze sociale etiquette, een vaak onderschatte eigenschap.
Reactie: Leuk in dit verband maar dus onder een andere noemer dan OCB is het begrip Public Service Motviation .
Gans mijn loopbaan werk ik in de overheid, en met .. plezier. Als personeelsmanager stel ik dagelijks vast, weliswaar niet bij iedereen, laat ons duidelijk zijn, dat mensen gedreven worden door andere mechanismen dan het materiële gewin. Ik (en u) kent mensen die werken in de zorg, onderwijs, cultuur die hun inspiratie en motivatie niet gaan zoeken in ''hoeveel haal ik daar nu in centen uit'', maar uit aanzien, uit hun perceptie van nuttigheid voor de burger,collega's, en zo ook blijken in elkaar te zitten. Een overuur doen als het nodig is, vereist geen gezeur, er moet niet worden geschermd met geld of premie, .. voor hen is het : als het echt moet, doe ik het .
Als personeelsmanager stel ik vraagtekens bij het kopiëren zonder meer van principes van verloning in de privé sector, het voorhouden van een wortel of een dreigement om iets gedaan te krijgen, het vertalen van persoonlijke groei alleen en louter in geld.
Ik ken ze dus wel. En PSM (Public Service Motivation) -overigens een begrip uit ...de VS, nl. James L Perry- probeert dit explicieter te maken. Wie nadere info zoekt kan terecht op volgende link : http://soc.kuleuven.be/sbov/publicaties/detail/sn030513.htm
Ik zie het onderscheid tussen ''werken in de privé'' en ''werken bij de overheid'' wellicht scherper dan vele die dit lezen (ik heb ook die indruk als ik contact heb met ambtelijke collega's in Nederland), en vele polici (in politici als woord vinden we nochtans ook ''polis'' terug, wat refereert naar ''de burgers'', die steeds meer worden bewerkt alsof het klanten zijn, en dus ook niet de uitleg meer krijgen dat ze een gemeenschap zijn die niets te maken heeft met hun klant zijn ).
Ik zie dan ook in dat wie OCB of PSM heeft, zeker niet zijn plaats zal vinden in een organisatie die alles vertaald naar ''zakelijk afhandelen''.
Dus ter aanscherping van de discussie.
Met mijn beste groet,
michel vandermeulen
