17 juli 2006 -
Meer en meer managers knopen amoureuze relaties aan met ondergeschikten en steeds minder van hen vinden dit ongepast. Dankzij deze veranderde houding, lijkt de werkplek steeds meer een broeinest van flirtpartijen en seksuele uitspattingen. 53 procent van de Britse managers vindt een relatie met een ondergeschikte acceptabel, 55 procent ziet geen problemen in een relatie met een meerdere of klant en bijna driekwart denkt zo over een relatie met een gelijkwaardige collega.
Dit blijkt uit onderzoek onder managers en medewerkers van communicatiebureau The Aziz Corporation.
Flirten Deze ongedwongen houding ten opzichte van relaties op de werkvloer wordt onderstreept door het feit dat meer dan acht van de tien respondenten het heel gewoon vinden een partner te vinden op het werk. Een derde heeft zelfs al eens een serieuze relatie gehad met een collega en meer dan een derde wel eens een korte affaire. Ook managers. Veertig procent van hen geeft toe wel eens een oogje te hebben gehad op iemand op het werk. Meer dan een kwart heeft wel eens een flirterige e-mail verstuurd naar een ondergeschikte. Grenzen vervagen Omdat mensen vaak meer tijd met collega's doorbrengen dan met familie en vrienden, wordt het ook steeds gewoner om plicht en plezier te combineren. En omdat er zoveel tijd samen doorgebracht wordt en de gemiddelde werkdag steeds langer wordt, komt het bijna vanzelfsprekend steeds vaker voor dat de vonk inderdaad overspringt tijdens de dagelijkse werkzaamheden. Toch moeten bedrijven een aantal zaken in acht nemen, aldus de onderzoekers. Waar veertien procent van de mannen weleens ongepast gedrag van een meerdere heeft geslikt omdat hij de werkrelatie niet in gevaar wilde brengen, geldt dit voor maar liefst 43 procent van de vrouwen. Bijna een kwart van de werkneemsters is zelfs weleens vastgepakt of betast door een klant of hogergeplaatste collega. Acht procent van de mannen heeft een dergelijke ervaring. De helft van de vrouwen en een derde van de mannen heeft ooit ongewenste toenaderingspogingen af moeten slaan.
Dubbelzinnige e-mails De grenzen van 'normaal' zakelijk gedrag vervagen steeds verder en veel bedrijven hebben het gevoel op drijfzand te lopen als het op deze kwesties aankomt. Het is immers onwettig om relaties op de werkvloer te verbieden en richtlijnen opstellen is lang niet zo makkelijk als het lijkt. In Engeland is inmiddels wel een wet aangenomen die stelt dat dubbelzinnige e-mails beschouwd kunnen worden als seksuele intimidatie.
Steeds vaker zie ik verwijzigingen naar Britse onderzoeken. In hoeverre zijn Britten representatief voor de Nederlandse situaties?
Veerle De Heyn
|
|
18
-
07
-
2006
|
08
:
29
uur
relatie op het werk kan als het de werkorganisatie niet stoort en men een duidelijk onderscheid maakt tussen privé en werk
personeel intimideren KAN NIET !
Veerle De Heyn
|
|
18
-
07
-
2006
|
08
:
31
uur
belangrijk is dat men anderen niet lastig valt ; werk is werk ; privé is privé !
Petra Megens
|
|
18
-
07
-
2006
|
08
:
36
uur
Grenzen vervagen, stelt het artikel terecht. Privéleven en werk gaan meer en meer in elkaar over, niet in de laatste plaats doordat we onze e-mail, Blackberry en laptop overal mee naar toe nemen, ook op vakantie. Maar die andere grenzen - van het betamelijke en het lichamelijke - die worden al vele eeuwen in dezelfde mate overschreden: drie keer vaker tegenover vrouwen dan tegenover mannen. Dit is in onze cultuur bijna een alledaags gegeven, maar 'geen probleem'? Zeker wel! Werk aan de winkel dus - voor vrouwen drie keer zoveel als voor mannen. (Voor een alledaags voorbeeld, zie (Klik hier)
b.j.p.mieden@pyramide.nl
|
|
18
-
07
-
2006
|
08
:
48
uur
Als executive(team)coach en als partner-relatietherapeut en counselor word en werd ik in de prive- en werksituatie van mensen geconfronteerd met "vervaging" van waarden en normen en het overschrijden van grenzen en met verborgen leed, eenzaamheid, verslavingsproblematiek en compensatie van kwetsbaarheid. Er zijn heimelijke relaties, zakelijk en prive vermengt zich op een oneigenlijke manier met elkaar en het is vaak maar goed dat betrokkenen in de privesituatie en in de zakelijke situatie over en weer niet weten wat er plaatsvindt.(zie www.huwelijksproblemen.nl). Het lijkt alsof mensen het met waarden en normen en grenzen niet zo nauw nemen, en dat is helaas ook nogal eens het geval, maar ze lijden er ook zelf onder. In diepste zin wil iedereen toch zichzelf zijn en hervinden en verlangen we naar liefde en vertrouwen. Helaas vaak niet op de goede manier.
Als je dit, los van het schrijnende menselijke, op geld- en produktiviteitsverlies en op ziekteverzuim waardeert, dan zal men schrikken. Vele procenten en miljoenen euro's.
De in het artikel geschetse problematiek is nogal complex en is eigenlijk alleen maar individueel bespreekbaar. Dat doet men veelal liever niet en daar speelt angst een grote rol bij.
Daarom komt men wel eens op andere problematiek binnen.
In organisaties en teams is dit probleem weldegelijk ook op een veilige en professionele manier bespreekbaar te maken en het zou goed zijn als dat meer zou gebeuren.
Ik hoop dat door dit artikel en door vele reacties dit gaat gebeuren.
mevrouw van Leeuwen
|
|
18
-
07
-
2006
|
09
:
36
uur
Zorg altijd voor een vertrouwenspersoon binnen een bedrijf. Dit kan intern, maar het is verstandig ook mogelijkheden aan te bieden voor een extern vetrouwenspersoon of een organisatie waar de medewerker terecht kan. Zo kan ongewenst gedrag en sexuele intimidatie bespreekbaar gemaakt worden. Het is zelfs mogelijk dat er verzuim plaatvindt door het niet durven uitspreken van intimidatie tegen leidinggevende, of dat deze juist de veroorzaker is van het probleem.
Alice Hendriksen Oostereng
|
|
18
-
07
-
2006
|
10
:
20
uur
Slachtoffers van seksuele intimidatie hebben inmiddels een betere rechtspositie in Nederland. In januari 2006 is met een ruime kamermeerderheid een wetswijziging aangenomen. In deze wetswijziging verschuift de bewijslast van het slachtoffer naar de beschuldigde partij. De rechter kan voortaan beslissen dat de werkgever moet aantonen dat hij voldoende maatregelen heeft genomen om seksuele intimidatie te voorkomen. De daadwerkelijke consequenties van deze wetswijziging voor werkgevers moeten nog blijken. Als bedrijf, AHO Trainingen, hebben wij een training ontwikkeld, waarbij we ingaan op de verschillende facetten rondom het thema seksuele intimidatie. Hiermee krijgt personeel meer inzicht in deze lastige materie, waardoor men sneller en adequater kan ingrijpen en niet voor verrassingen komt te staan. Door middel van onze training kunt u aantonen dat u als werkgever uw taak om seksuele intimidatie te voorkomen serieus heeft genomen. Tevens levert preventief beleid meer duidelijkheid binnen het bedrijf. Door de toename van seksuele intimidatie wat lang niet door een ieder als prettig wordt ervaren, melden mensen zich sneller ziek of gaan een andere baan zoeken. Multicultureel personeelsbeleid vraagt ook om duidelijke normen en waarden binnen bedrijven.
Rkoch
|
|
18
-
07
-
2006
|
15
:
04
uur
Het lijkt mij sowieso een wat awkward situatie om een relatie te hebben met een collega, of het nu een ondergeschikte is of niet. Maar ja die dingen gebeuren. Ik zou zeggen: zolang je/jullie werk er niet onder leidt, go your gang....
Flirtpartijen en seksuele uitspattingen is een ander verhaal. Dan gebruik je bewust de werkplek om iemand (die mooie collega) op te pikken. Lijkt me ongepast.
Paul van Dongen
|
|
18
-
07
-
2006
|
15
:
10
uur
De werkvloer is een afspiegeling van de maatschappij. Het is dus niet vreemd dat normen en waarden op de werkvloer vervagen als we niet in staat zijn om ze te bewaren binnen onze relaties buiten het werk om.
Op iedere hoek een koffieshop, vibratorparty’s, na twaalf uur een overvloed aan seksadvertenties op tv, de Sterreclame met de Durex trilring, kinderprogramma, s die bol staan van schuttingtaal, Temptation Island en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Blijkbaar wordt hiermee voorzien in een behoefte en worden deze zaken maatschappelijk aanvaardt. De vraag is dus of de werkvloer wel de aangewezen plek is om maatschappelijke veranderingen in beweging te zetten. Op het moment dat werknemers de veiligheid die ze er schijnbaar zoeken weer moeten verlaten worden ze ondergedompeld in een poel van verderf maar waar ze ogenschijnlijk toch nog graag in zwemmen.
Tijdens het werk moet je niet lullen maar poetsen.
Oeps! Gelukkig ben ik werkgever anders was ik waarschijnlijk nu ook het haasje en stond ik voor een commissie.
heer J.P. Bouma
|
|
18
-
07
-
2006
|
17
:
44
uur
't Is inderdaad triest gesteld met de huidige samenleving. En als dan ook nog zo graag wilt dat je bedrijf een afspiegeling van die zelfde samenleving moet zijn, ja...dan haal je de vervaging en de vervuiling in huis. Ach, misschien mogen in het licht van het niet kunnen/willen verbieden van onze nieuwste aanwinst op partijpolitiek terrein, onze kindertjes vanaf hun 12e jaar op de middelbare scholen hier binnenkort ook de vruchten van plukken. Het gaat goed met dit land. Hoe zou het met het volk gaan?
mevrouw H. Wiegel
|
|
19
-
07
-
2006
|
08
:
15
uur
Relatie's op het werk gebeuren. Daar kan je niets aan doen en het hoeft ook niet per definitie op een tragedie uit te lopen. Tameloos geflirt en eindeloze toespelingen zouden not done moeten zijn op de werkvloer. Hoe meer een bedrijfscultuur ingesteld raakt op dit gedrag, hoe moeilijker het voor een medewerker is hier iets aan te doen indien hij of zij hier niet van is gediend. En dat is erg treurig.
Mike Ward
|
|
19
-
07
-
2006
|
14
:
55
uur
Een artikel als deze trekt vaak verkapte feministen aan. Vrouwen krijgen met recht steeds meer de ruimte om iets in de melk te brokkelen. Discussie en wederzijdse correctie is zeer belangrijk om alles optimaal te maken, maar we moet wel proberen de balans hier in te behouden.
Zo roept Petra dat in 75% van de gevallen de vrouw het slachtoffer is. En dat lijkt me niet gek ook, want ook in de maatschappij zal > 75% van de relaties zijn ontstaan doordat de man iets heeft ondernomen. Zo werkt het rollen patroon die wij toch bewust of onbewust graag zien.
In zoverre ben ik met Paul eens. Relaties ontstaan doordat mannen, net als in de disco, actie creëren waar de vrouwen ja of nee tegen kunnen zeggen.
Dhr Bouma komt ook met een goede conclusie. Je kunt niet zeggen dat je als werkgever niets kunt doen, omdat de maatschappij nu eenmaal zo in elkaar zit. Een bedrijf is namelijk een mini cultuur cq mini staat op zichzelf. Als werkgever heb je heel veel macht om een cultuur neer te zette die zegt wat oké is en wat fout gedrag is. Gezien wij voor het leeuwendeel binnen een bedrijf verblijven, betekend dat wij ook goed te corrigeren zijn door onze werkgever uit angst onze toekomst in gevaar te brengen.
Echter om de invloed van de nieuwe wetgeving niet tot onderwerp van misbruik te maken moeten de werkgevers op bedacht zijn dat het ook voor politieke doeleindes (cq concurrentie uitschakeling) gebruikt kan worden. Als werkgever moet je dus door dat lieve gezichtje en woordjes van de vermeende slachtoffer heen kunnen kijken. En de vermeende Dader niet gelijk als dader en dus ongewenst zien.
Soms kan een situatie ontstaan Nadat iemand de relatie heeft verbroken of niet op de verleiding ingegaan is. Een afgewezen persoon kan soms zeer onethische gedrag vertonen en mensen om de tuin leiden met sociaal-psychologische beïnvloeding....
Wat ook een punt is dat belicht moet worden is de verwarring die mensen laten ontstaan door hun kleding en gedragingen. Vaak zie ik te lage decolletés bij vrouwen. En ik ben geen kerk persoon die zede predikt, maar wel lastig gevallen voelt met de seksualiteit die sommige vrouwen continue uitstralen. Je moet dan geregeld opletten waar je kijkt als je zit na te denken of met die persoon praat. Dit zie ik bij jonge vrouwen onder de 30 maar ook bij oudere vrouwen boven de 30. Als je er op uit bent dan is het leuk. Je ziet nog eens wat. Maar als je daar niet op uit ben, dan moet je jezelf in bochten wringen om niet bloot te staan aan deze seksuele signalen, die onbewust uitgezonden worden.
Mensen die even een eenzaamheidsdip hebben zijn hier vaak de dupe van. Ze zijn dan ook vatbaarder en kunnen een wishful idee krijgen dat het bewust naar hem/haar wordt uitgezonden.
Vrouwen worden vaak beschermd omdat mannen niet licht gekleed mogen gaan (geen korte broek of zo). Gezien het management vaak ingevuld is door mannen, wordt vrouwen niet beperkt in hun onbewuste streven om nog mooier en zich nog meer sexy te kleden dan de andere vrouwen. Mannen worden hierdoor niet tegen hun oerdriften beschermd en dan is het maar wachten op een zwak moment en dan gebeurt het..... Werkgevers zouden dus stelselmatig er voor moeten zorgen dat vrouwen wel professioneel gekleed zijn, zonder verleiding uit te stralen. En dan ook echt stelselmatig... tot het zeikerige aan toe, gezien deze beleidspunt vaak in tijd wordt afgezwakt tot maatschappelijk normale situatie.
Gezien vrouwen zichzelf als slachtoffer zien, moeten de vrouwen naast het opvolgen van Petra’s advies (zie haar weblink) er ook voor moetenzorgen dat ze minder verleiding uitstralen. Dit voorkomt een hoop ellende en zorgt wellicht meer carrière kanzen. In je eigentijd kun je altijd nog die knappe aantrekkelijke vrouw zijn die eigenlijk bent. Hoe knapper je van nature bent, des te meer je moet doen om niet die verleiding uit te stralen. Helaas zijn mensen vaak niet bewust van hun uitstraling.... of willen hun eigen verantwoording hier in niet erkennen.
Jaap van Duffelen
|
|
20
-
07
-
2006
|
01
:
55
uur
Als gecertificeerd mediator heb ik bijna een dagtaak aan wat klein begon en vervolgens toch niet goed afliep. Voor éé'n van de partijen dan. Ja, en dan begint het gedoe. Kom daar maar eens uit. Alle niveaues, van samen eruit komen tot samen down the drain. Ik ben gespecialiseerd in oplossingen zonder blijvende ruzie. Scheelt erg veel gedoe en een hele hoop geld.
Peter de Hoog
|
|
20
-
07
-
2006
|
07
:
44
uur
Interessant om te lezen. Ik werk nu in Rusland en ik heb dit artikel vertaald voor mijn vrouwelijk HR manager en een aantal vrienden, man en vrouw. Algemene reactie: waarom kunnen jullie in Nederland niet accepteren dat vrouwen en mannen verschillend zijn? Zijn Nederlandse vrouwen niet trots vrouw te zijn?
Er heerst hier veel meer een cultuur van flirten, op straat, werk, metro. Soms gaat dat fout (er is wel meer fout in Rusland...), maar het geeft over het algemeen een leuke sfeer als iedereen elkaars grenzen respecteert. Overigens zijn vrouwen hier zich uitermate bewust van hun vrouwelijkheid en heb ik het gevoel dat de 75% 'regel' niet opgaat.
sam
|
|
9
-
10
-
2006
|
15
:
06
uur
Ik heb het in de praktijk ook meegemaakt, maar dan met een heel andere afloop. Ik zat zelf in een leidinggevende functie van een produktiebedrijf. Samen met mijn chef en een vrouwelijke collega. Die beide getrouwd waren. Het eerste halfjaar van hun romance heb ik hen er ieder drie keer op aangesproken, waarom zij zich zo afzonderde van het gehele team. Wij drieen werken namelijk een 3,5 uur per nacht langer dan de andere medewerkers. Ik zat dus 3,5 uur opgescheept met een verliefd paartje. Nadat andere mensen ook in de gaten kregen dat ze toch wel heel apart met elkaar omgingen, gebeurde het volgende: - heb hun er nog eens persoonlijk op aangesproken, alles werd ontkend, -naar huisarts gegaan, ik werd er zelf helemaal niet goed van, -naar bedrijfarts geweest,- naar P&O manager geweest,- 4 andere medewerkers zijn ook naar P&O gegaan ( zelf nog voor mij). Einde van het liedje was: -vertrouwensbreuk met mij, ik werd overgeplaatst naar ander team,- collega uit mijn nieuwe team werd overgeplaats naar mijn oude team,- na 3 weken kon zij er ook niet meer tegen, is weer terug, - wij zitten nu met een overtal aan leidinggevende,- medewerkers die ook naar P&O gegaan zijn worden door chef stelselmatig geintimideerd,- hij mag zelf zijn team herformeren, dus ook een nieuwe gezinde leidinggevende aannemen.
Einde van het liedje:
Al kun je er zelf helemaal niets aan doen, voor mij geldt bovenstaande als Ongewenste Sekuele Intimidatie!!!!!!!!!!!
