Reactie: Domheid vermag wat liefde niet kan helen.
Voor mij is domheid een zichtbare vorm van luiheid en voor alles ongeïnteresseerdheid. Ik ken een aantal mensen zonder opleiding, niet de ''snuggersten'' die er bestaan, die ik niet dom zou noemen. Hoogstens onwetend.
Domheid is iets anders: een extreme vorm van ''het zal me aan me kont roeste''. Of ''na mijn de sonfloet''. Of ''Sal me un wors wese''.
Kijk, die vorm van domheid moet gewoon strafbaar worden.
Reactie: Wat ik begrepen heb is het in nederland de algemeen gangbare praktijk dat er personeelsdossier worden bijgehouden. Netjes is het om de betrokkene daarvan op de hoogte te stellen. En deze mee te delen dat bij het einde van het dienstverband dit dossier:
- hetzij kan worden meegenomen
- hetzij wordt vernietigd.
Mits de werkgever alleen informatie gebruikt die op de werkplek aan de orde is is de nederlandse privacy wetgeving niet van toepassing. Een werkgever heeft immers geen toegang tot vertrouwelijke informatie. Wel moet de werkgever de informatie alleen voor intern gebruik gebruiken (eventueel binnen het concern) mededelingen of informatie verschaffen uit het dossier is niet toegestaan. (privacy wetgeving)
Het is al lang agemeen gebruikelijk dat dit dossier niet ingezien mag worden door de werknemer. Dit is ook nergens voor nodig aangezien dit dossier geen verstrekkende gevolgen kan hebben voor de werknemer.
Deze laatste grond is de reden dat medische/juridische dossiers vaak wel ingezien mogen worden.
Het betreft uitsluitend een administratief dossier mbt mogelijkheden en functioneren van de werknemer dat noodzakelijk is om het functioneren van de werknemer te bepalen.
Reactie: ICT kan nooit en nimmer de oorzaak zijn dat een bedrijf over de kop gaat. Wel falend management.
ICT is niets meer dan een middel om het product dat geleverd wordt door een bedrijf sneller, beter of mooier te maken. Een bedrijf dat schoenen produceert, kan met ITC de handelingssnelheid in het werkproces versnellen door alle simpele doodgewone handelingen te automatiseren.
Maar het moet mensenwerk blijven.
De belangrijkheid van ICT wordt te vaak overdreven. Zoals een boekhouder nimmer het beleid van een organisatie mag bepalen, dient ook ICT-technologie ondergeschikt te blijven aan het management-proces.
Reactie: Graag zou ik van u vernemen indien de mogelijkheid bestaat dat u een optie laat plaatsen op de webpagina om het artikel printvriendelijk te maken zodat het geprint kan worden.
Kunt u hierover beslissen en uw webmaster instrueren dat te doen?
Reactie: Je bent waarschijnlijk pas echt dom als jezelf niet snapt hoe dom je bent. Dat zijn die figuren die op bepaalde momenten door blijven praten terwijl een luisterend oor meer resultaat zou opleveren.
Reactie: Eigenlijk zijn functioneringsgesprekken ontstaan om juist juridische gevolgen te vermijden. Want éénmaal je voor de rechtbank verschijnt dan heb je pas een probleem. Hoe meer je dit soort gesprekken juridisch gaat omkaderen hoe groter de interpretatiegrond is en dus voor talrijke discussies kan zorgen (brood voor advocaten en syndicaten)! Denk maar aan de manier waarop het gesprek kan gevoerd worden. Hoe ga je dit juridisch gaan kaderen ? Bij de Belgische overheid heeft men wel een kb gemaakt rond het evaluatiesysteem. Hierin legt men de nadruk op ontwikkeling, openheid, dialoog en samenwerking. Het is een eerste stap in de goede richting op voorwaarde dat je het systeem op een integere en correcte manier aanpakt.
Reactie: Mijn ervaring is dat het management in veel bedrijven onvoldoende structurele aandacht heeft voor het ICT beleid. Veelal wordt vervanging van software (informatie)gekoppeld aan de vervanging van hardware(technologie). Dit terwijl het eigenlijk twee zaken zijn die volledig los van elkaar staan. Daarnaast wordt het overgelaten aan ICT-ers die in feite alleen verantwoordelijk zijn voor de uitvoering. Het beleid dient op management-niveau bepaald te worden. Daar roept men echter veelal dat ze er geen kaas van hebben gegeten. Terwijl hun hele organisatie erop draait en nog sterker ervan afhankelijk is en iedere verandering grote organisatorische gevolgen heeft.
Het informatiebeleid dient structureel onderdeel uit te maken van het organisatie- en bedrijfsvoeringsbeleid en Planning en Control. Dat betekent dan ook dat de achterliggende werkprocessen helder dienen te zijn/worden. Wat hebben we nodig om deze goed te laten lopen.
De organisatorische kant blijft vaak onderbelicht. Op basis van werkprocessen kan beoordeeld worden wie, wat nodig heeft en wanneer. Bedrijfsgevoelige gegevens dienen afgeschermd te worden. Het is van belang vast te leggen wie waar toegang toe heeft, welke rechten (mutatie/inzage) en wie eindverantwoordelijk is voor beveiliging en back-up.
Digitale informatie verschilt niet van bedrijfsinformatie die we (vroeger) op papier hadden. Als we daar nu eens mee zouden beginnen. En toendertijd schaften we ook niet zomaar allemaal nieuwe kasboeken aan. De oude moesten eerst op. Dus de vraag is of het altijd nodig is om de hardware te vervangen. De allerbelangrijkste vraag is wat willen we bereiken, wat hebben we daarvoor nodig en wat kost het (kosten/baten analyse).
Overigens begrijp ik het probleem met het prive-internetten ook niet zo goed. Alles gaat verschuild onder de noemer privacy-rechten. We accepteren toch ook niet dat het personeel onder werktijd een boek, krant of libelle leest. Dat is voor ons vanzelfsprekend en daar spreken we medewerkers ook op aan. Het is zo simpel na te gaan door af en toe eens door te lichten waar op gesurfd wordt. En net zoals dat hoort is vaak een simpel persoonlijk gesprek onder 4 ogen al voldoende om helderheid te krijgen.
Kortom Waar is onze Hollandse nuchterheid gebleven of hollen we allemaal maar achter iets aan waarvan we niet weten wat het ons oplevert, of het ons iets oplevert, wat het betekent voor de bedrijfsvoering en nog erger wat het gaat kosten? Bezint eer ge begint (communiceer helder en duidelijk)en doe het stap voor stap. Wat hebben we nodig voor ons bedrijf en onze bedrijfsvoering. Nut en noodzaak moet afgewogen worden. ICt dient ondersteunend te zijn en niet leidend . Leveranciers van software programma's komen met pakketten op de markt die zgn. van alles kunnen bieden maar veelal nog niet uitontwikkeld zijn. De vraag is dan ook of dat wat ze bieden is waar u op zit te wachten en of ze ze kunnen leveren wat u echt nodig heeft. We stappen dus in iets waarvan we niet weten waar en hoe het eindigt.
In de profit-sector heeft dit concrete en directe gevolgen voor het bestaansrecht. Wat te denken van de non-profit sector. Daar is de emotionele en financiele schade nog groter en wordt direct op de burger verhaald.
at wordt zichtbaar in onze totale economie waardoor diensten onbetaalbaar worden.
Reactie: Alles in spoedprocedure. Ik ken dit stilaan al. Ik ben nog aan de arbeid. Toch heel tevreden al bijna zestig te zijn.
Maar denk erom, ik heb veel hoop voor de toekomst.
Betere tijden komen er aan, dit kan niet anders
Reactie: Ik heb deze houding van diverse managers mogen ervaren. Woorden als ethisch verantwoord, maatschappelijke bijdrage, doen wat je zegt, voorbeeldgedrag tonen, etc. is bij dit type manager vreemd.
Blijkbaar zijn managers zo leeg dat er alleen maar het uiterlijk presteren telt om iemand te zijn. Echt ergens voor staan wordt al snel overboord gezet als de euro's gaan tellen.
Vervolgens 'eisen' dit type managers juist wel open communicatie, eerlijkheid en duidelijkheid. Tevens maken zij gebruik van het principe als je tegen ze in gaat: ik ben manager, dus jij gaat er uit als je niet 'kruipt' waar ik wil dat je gaat. Misschien ligt het wel aan zichzelf, echter deze vraag stellen ze niet. De tekst over micromanagers sluit daar bij aan.
Han
Reactie: Ziekteverzuim is voor iedere werkgever een kostbare zaak, kostbaar in meerdere opzichten. Naast de kosten voor vervanging en re-integratie van de ziekte zijn er de kosten van het productieverlies door het wegvallen van een ingewerkte man of vrouw. Indien de betreffende medewerker ook klantcontacten onderhoudt, kan de afwezigheid leiden tot het vertrek van klanten, hetgeen eveneens een kostbare consequentie is.
De juiste vorm van verzuimmanagement dringt het ziekteverzuim terug met meerdere procenten. Bij de doorberekening naar geld kan dit op jaarbasis gaan om tienduizenden euro's.
Reactie: Openheid en eerlijkheid werd van mij verlangd op de afdeling psychiatrie van het SLAZ. Dat past precies bij mij, maar helaas niet bij mijn narcistische collega's Koerselman en Korzec. Van mij werd in werkelijkheid een extreme mate van aanpassing vereist in het meegaan in manipuleren en verzwijgen van de waarheid. Handelen in strijd met mijn eigen waarden en normen was voor mij ziekmakend en leidde tot verlies van identiteit en zelfrespect. Mijn verontwaardiging gaf mij de moed om hiertegen in opstand te komen. De hulp van anderen gaf mij het vertrouwen en de wilskracht voor herstel.
Er is een wereld van verschil tussen slijmen en complimenten geven en/of prijzen. Dit mis ik in uw artikel. In plaats daarvan gooit u alles op één hoop. Jammer, want als ik een medewerker vertel dat hij iets goed voor elkaar heeft dan is dat geen geslijm. Het is een oprecht compliment wat niet alleen goed is voor de voortgang van het project maar ook de sfeer en onderlinge samenwerking ten goede komt.
''Het is in feite niet veel anders dan zorgen dat je positief bent tegen anderen, dat je de ander een goed gevoel geeft''.
Slijmen heeft een negatieve connotatie, positief zijn over/tegen anderen heeft dat niet.
Reactie: waardevol artikel, Ik vind het jammer dat er geen bewaartermijn is afgesproken over persoonlijke dossier van de medewerker. 1 jaar is m.i. ook het meest voor de hand liggende werkwijze.
