Reactie: Natuurlijk mogen werkgevers geen bepalende rol hebben in wat hun medewerkers doen in eigen tijd. De werkgever heeft recht op arbeid, zoals zij dat wenst. Hier mogen ze medewerkers wel op aanspreken mijns inziens. Het gaat om de uren en het gedrag dat medewerker in dienst is, niet daarnaast. Vind de werkgever dat bepaalde aspecten mogelijk een afbreuk veroorzaken voor hen, dan moet dat tijdens de werving gemeld worden. Zo hebben medewerkers keus. Als dan nog het afbreukrisico ontstaat, dan mag werkgever verhalen op medewerker. Verder niet.
Reactie: Wat te denken van het koppelen van een siësta aan langer doorwerken?
Dat extra uurtje langer doorwerken of juist eerder beginnen kan gebruikt voor werkvoorbereiding of aan het afronden van werkzaamheden van die dag. De extra tijd kan gebruikt worden voor zaken waar je meestal niet aan toe komt in de hektiek van de dag. Bijkomend voordeel is de spreiding in woonwerkverkeer.
Reactie: De prestatiedrang om wille van alles is een slecht fenomeen. Het is goed om te presteren op het randje van je mogelijkheden en steeds een stapje extra te doen. Dit is sterk afhankelijk van de omgeving. Een Persoonlijk OntwikkelPlan is dikwijls een slecht raadgever en leidt tot stress.
Beter is, zoals ook in het artikel aangegeven, om een breed scala van management stijlen te ontwikkelen en deze op het juiste moment gedoseerd toe te passen.
Zie ook mijn weblog Qualiteit:
http://www.zeelandnet.nl/weblog/data/qualiteit/index.php
Reactie: Alweer zo'n lekker gezond-verstand artikel van Roos. Vleien, omhoog en naar beneden - dat werkt als je de verhoudingen met baas, klant, collega of schoonfamilie soepel wil houden. Maar natuurlijk noemen we dat niet slijmen! Wie wil er nou in een bad vol warme slijm gedompeld worden? Of betrapt worden op hielenlikken? Bah. Dus we noemen het stroopsmeren, met fluwelen tong praten of pluimsteken - van anderen dan. Want wij zijn gewoon 'aardig'. Toch? Tot we een haai tegenkomen. Zie http://www.petramegens.nl/vraaghetdecoach_goedemanieren.html
Boeiend artikel, zeker door de herkenbaarheid.
Ik vraag me af waar de grens ligt tussen slijmen en positieve feed back geven. Mijn vermoeden is dat dit een flink grijs gebied betreft en dat het van persoonlijke normen afhangt wat tot slijmen wordt gerekend en wat niet.
Reactie: Het inspiratietegeltje spreekt mij ontzettend aan, meestal diegene die het toch al druk hebben doen het andere werk er fluitend bij. Als tip, ga door met het uitgeven van spreuken, dat zet mensen op een gezonde manier aan het denken, het is in ieder geval beter als oorlog voeren.
Reactie: Kans of bedreiging...
Wat mij betreft komt de goedbedoelde omschrijving over als een vergelijking met het westen..
Ik doel op het feit dat we in het westen tot in eeuwigheid de neiging blijven houden dat we hier ''het voorbeeld'' zijn voor andere natie's. Doe nu al 3 jaar zaken in China, met rechtstreekse producenten, en heb overal chinees/engels sprekende vrienden gemaakt...De taal problemen ok,maar hiervoor dien je maatregelen te treffen door een duurzame relatie aan te gaan,met mensen die je zelf selecteren kan...Alles is daar`zo op de massa ingericht dat het bewerken van evt.problemen niet direkt handig is voor logge multinationals....Al lijkt het zo stoer om voor een multinational in China te werken...Wat amerika betreft,
Chinezen hebben een bloedhekel aan amerikanen omdat ze een grote mond zouden hebben, nu dat hebben ze hier ook...maar China is booming , over 10 jaar kan hier geen fabriek meer overeind blijven, en wat die export ambitie naar china betreft, ik denk dat er veel waarheid in zit...iets anders om je zorgen over te maken.... de chinezen komen HIER om zich vervolgens te vestigen, dat zie je al gebeuren...we komen zelf met de prijzen niet weg, en de chinees koopt alleen duurzaam materiaal in europa, nu dat kunnen wij over 10 jaar niet meer leveren, want daarvoor hebben we geen personeel, nu niet enover 10 jaar al helemaal niet meer...
Chinezen gaan langzaam aan voor de hogere marges,en komen zelf hun shit verkopen ..In Europa onder andere... mijn relatie in Shanghai, heeft een voorstel neergelegd, en ons gevraagd om hier over na te denken...
En ik denk dat er binnen 2 jaar een chinese naam op mijn pand staat...
Neem banken, ze willen alle filialen dicht gooien,CHINA BANK leunt achter over , neemt eerdaags een sprong, en stopt 300 europese filialen vol met chinese employees, die tegelijkertijd gestuurd worden om de westerse cultuur inzichtelijk te krijgen....voor 2.30 USD per dag... Wie deelt een dergelijke mening met mij ??
Reactie: Het slijmen van een collega naar zijn of haar senior kan als erg irritant ervaren worden. Zeker als andere collega's toekijken hoe deze collega slijmend, de waarheid steeds weer weet te vertroebelen en alles voor elkaar krijgt. De senior kan dan een goed gevoel aan het slijmen overhouden en deze persoon als aardig en loyaal ervaren maar dit kan een negatief effectief effect hebben op de andere collega's. Het bespreek maken is dan ook erg lastig omdat het slijmen op zo een manier gebeurd dat je niet echt voorbeelden kan aandragen. Het is meer een gevoel wat het lastig maakt om het te bespreken...
China is volgens mij voor een beperkt aantal personen ( zaakvoerders van bedrijven ) een goede zaak .
Bij ons op het bedrijf ... Natuursteenhandel ... doet men aan import van chinese blauwe steen .. en grafmonumenten dit materiaal dat vroeger bij ons werd geproduceerd ligt nu volledig stil ...reden goedkope importprijzen ..
Dit kost banen in het bedrijf waar ik werkzaam ben .
De zaakvoerder ligt daar niet van wakker ,zijn mes snijd langs tweekanten .
Belgie bezit een groot aantal steengroeven van blauwe hardsteen waarover technische voorschriften zijn die voldoen aan strenge normen en zijn dus niet opgewassen tegen woekerprijzen en tweedekeus materiaal .
Begrijp me niet verkeerd heb niks tegen China maar ben voor een eerlijke konkurentie en een bescherming van de werkzekerheid .
Reactie: Er wordt altijd maar gesproken van het aantal m2 per medewerker, maar minstens even belangrijk is de werkomgeving : is er geluidsoverlast, is er discipline, is er afwisseling in de opstelling, staan er bloemen, enz...
Een landschapskantoor, waar geen discipline heerst en waar geen goede regels van inwendige orde gerespecteerd worden, is een continue aanzet tot verstoring van werkzaamheden, wegnemen van concentratie enz...
Er moeten ook voldoende ruimtes zijn voor persoonlijke gesprekken met medewerkers en werkoverleg, waarbij het ander personeel niet gehinderd wordt.
Ook voor flexibele kantoorruimten gelden heel wat meer maatstaven: beschikbaarheid van aansluitingen op het netwerk, telefonie, beschikbaarheid van elementaire voorzieningen (nietjesmachine, perforator, woordenboek, opmslagen enz...)
Dus oppervlakte is slechts één maatstaf van de zovele belangrijke maatstaven.
Reactie: Er zijn natuurlijk ook bedrijven die de beloning van managers relateren aan het niveau van de ondergeschikten waar ze leiding over geven. Dus liever een universitair opgeleid persoon aannemen, die achteraf niet geschikt blijkt te zijn, dan iemand aan te nemen die mogelijk niet over de gevraagde opleiding beschikt maar wel over de gevraagde capaciteiten beschikt.
Reactie: En wat ook zo spijtig is... Er zijn van die mensen die nooit op een foto willen. Als er iemand met een camera in hun buurt komt, duiken ze meteen onder tafel. Van deze mensen blijven alleen hun pasfoto's bewaard.
Jammer voor het nageslacht dat die in de toekomst hun voorvaderen alleen nog maar met een nors gezicht kunnen memoreren. Wat mij betreft is het dus zeker een goed streven om te blijven lachen, al is het maar voor de familiealbums, de geschiedenisboeken en de geneologie.
Reactie: Ik ben een van de vele mensen die in een vak terecht komt waar oorspronkelijk niet voor gestudeerd is. Van oorsprong ben ik HBO-opgeleid op het vlak van communicatie & management. Daar ben ik ook in werkzaam geweest, maar door de jaren heen ben ik via allerlei organisatorische wijzigingen etc. terecht gekomen op de plek van Personeelsmanager.
Ik wil graag reageren op dit schrijven, omdat ik dus vanuit beide vakgebieden kan praten.
De Heer Beer heeft overigens een raak punt: ik vraag me ook af wanneer mensen het hokjesdenken eens kunnen loslaten – tip: probeer het eens, dat werkt heerlijk bevrijdend! - en ben ook de mening toegedaan dat er gekeken moet worden per organisatie en situatie.
Waar alles om draait is dat de organisatiedoelstellingen behaald worden.
Daartoe moeten in elke organisatie een aantal zeer belangrijke randvoorwaarden goed geregeld zijn, zoals op personeelsvlak een gedegen personeelsbeleid met aandacht voor beloning, arbo, opleiding, motivatie etc., een correcte en actuele personeelsadministratie, personeel- en managementondersteuning, afstemming van het personeelsbeleid op het organisatiebeleid in termen van kwaliteit, kosten en opbrengsten... Kortom: het creëren van een win-win-win-situatie (werkgever, werknemer en klant) waarbij de nodige wetten en regels vanuit Den Haag in acht worden genomen (onderschat niet hoeveel kostbare tijd opgeslokt wordt door het moeten naleven hiervan). En natuurlijk (!) komt hierbij de zeer belangrijke – en wellicht onderschatte - factor communicatie om de hoek kijken!
Wie dit moet doen, een afdeling communicatie, een afdeling marketing, een afdeling personeelszaken of een combinatie hiervan, dat maakt niet uit, mits het maar wordt gedaan en goed ook!
Mijn advies: zet het organisatiedoel voorop - elke dag opnieuw, want de verleiding om je daarvan af te laten leiden ligt continu op de loer - en zet vervolgens de juiste mens(en) in voor de juiste job.
Daarbij is mijn ervaring dat als iemand een diploma op e.o.a. vakgebied op zak heeft dat heus niet betekent dat die persoon in de praktijk capabel is op dat vlak!
Zo kunnen sommige Personeelsmanagers erg bekwaam zijn in het begeleiden van langdurig zieken en het voeren van selectiegesprekken maar missen ze wellicht de capaciteiten om een intern communicatieplan te maken en uit te voeren. En sommige Marketingcommunicatiemanagers zijn mogelijk erg sterk in het inzetten van de marketingcommunicatie-instrumenten om de verkoop met groot succes te ondersteunen, maar hebben onvoldoende kaas gegeten van personeelsgerelateerde communicatie. En er zijn er ook die wel over de juiste mix van kennis, capaciteiten en ervaring beschikken om personeelscommunicatie te koppelen aan de gehele interne communicatie...
Het gaat om de juiste synergie. Kijk dus naar jouw organisatie, jouw situatie en jouw personeel.
