Reactie: Helemaal mee eens. Het pleit ervoor om een scheiding te maken op de beurs waarin het onderscheid naar voren komt tussen het inbrengen van durfkapitaal en korte termijn winsten en investeringen waar het gaat om continuiteit en lange termijn rendemenstperspectieven.
Reactie: Vrouwen blijken zich dus uitstekend te kunnen handhaven in een functie als interim-manager. In het artikel wordt dit toegeschreven aan bepaalde sociale en communicatieve vaardigheden: de meer ''feminine'' vaardigheden zijn van cruciaal belang voor een interim-manager. Ik durf zelfs te beweren dat dit ook geldt voor andere hieraan gerelateerde functies: organisatieadviseurs, trainers, coaches en ga nog meer even zo door.
Deze functies vereisen een zekere flexibiliteit maar hebben vaak ook het voordeel dat de (externe) dienstverlener min of meer zijn/haar eigen tijd kan indelen. In dat opzicht zou een dergelijke functie dus makkelijker gecombineerd kunnen worden met de zorg voor kinderen e.d. Maar wat een rolbevestigende redenering is dit weer: vrouwen moéten dus een functie zoeken waarin zij werk en privé (zorgtaken) goed kunnen combineren. Waarom nou niet gewoon constateren dat vrouwen in sommige dingen gewoon beter zijn dan mannen?
Overigens gaat een dergelijke redenering uit van starre uitgangspunten: alleen vrouwen hebben feminine eigenschappen en alle mannen hebben alleen maar masculiene eigenschappen. Zonde, weer een kans gemist om de vraag te stellen of mensen eigenlijk niet beter af zijn als ze bereid en in staat zijn zich te ontwikkelen tot wat wel eens genoemd wordt een ''androgyne leider'': iemand die feminine en masculiene kenmerken heeft. Zo'n mens zal ook bereid zijn - want zorgen hoort daar bij - om thuis dingen op te pakken en een goede balans te zoeken tussen werk en privé.
En Angelique, sorry maar ... de kunst om zich in te leven in een situatie hoeft niet per definitie alleen te horen bij vrouwen: sommige mannen kunnen ook empatisch en responsief zijn, bereid tot luisteren en zijn (soms) ook in staat hun eigen mening ondergeschikt te maken aan wat er in een organisatie leeft. Laten we alsjeblieft nu eens ophouden met polarisering: er zijn - zo blijkt - genoeg mensen die dit doen. Polarisatie is helaas vaker destructief dan constructief.
Reactie: Angelique, misschien ligt het aan mijn bekrompenheid, maar ik begrijp je reactie niet helemaal. Ik gok dat je denkt dat ik denk dat alle vrouwen onzeker zijn, maar dat is niet het geval. Ik refereer slechts aan de onzekerheid die in het artikel genoemd wordt (misschien heb je de quotes er omheen gemist). Het woord ''excuus'' kan ook tot wat onduidelijkheid geleid hebben, maar het komt erop neer dat het stellen van vragen vaak wordt beschouwd als onzekerheid, maar feitelijk een hoop positieve effecten heeft.
Als we gaan globaliseren kan ik me vinden in de opmerking dat vrouwen meer inlevingsvermogen hebben dan mannen, maar ik waag te betwijfelen of ze sneller begrijpen wat er nodig is om een bepaalde functie uit te voeren. In mijn beleving zijn mannen wat sterker in het bepalen van prioriteiten dan vrouwen. Dit is mogelijk een gevolg van het feit dat mannen minder dingen tegelijk kunnen doen, waardoor ze gedwongen worden keuzes te maken. In een tijdloze omgeving houdt dit echter in dat mannen die het volledige spectrum van de functie zullen bestrijken, terwijl vrouwen wél de functie in zijn geheel bevatten. Zodra tijd echter een rol speelt, is een man beter in staat om de zaken eruit te pikken die eerst gedaan moeten worden (met als gevolg dat sommige zaken wellicht nooit gedaan worden). De 80-20 regel is dan ook een typische mannenregel: 80% van het werk wordt in 20% van de tijd gedaan. Vaak wordt echter genoegen genomen met die 80%. of dat goed is hangt van de situatie af.
Reactie: Wat een ''wonderbaarlijke'' resultaten levert dit onderzoek van het gerenommeerde bureau S&P op: als je een organisatie volledig uitlevert aan de aandeelhouders - die in beginsel maar één belang nastreven: een zo hoog mogelijk rendement op geïnvesteerd vermogen - loop je het risico de organisatie ''over de kling te halen''. Persoonlijk geloof ik meer in een goede balans tussen shareholder value en stakeholder value, waarbij laatstgenoemde tevens de interne organisatie omvat. Maar blijkbaar is het moeilijk om hierin een goede balans te vinden.
Het meest trieste aan het bericht is dat men, om de aandeelhouder tevreden te blijven stellen, aandelen inkoopt, superdividend uitkeert en/of zelfs de organisatie laat overnemen waarbij de kosten (leningen e.d.) op de balans van de organisatie worden opgevoerd. Een oude volkswijsheid is dat je pas dividend moet uitkeren als je te veel geld in kas hebt. En eigen aandelen kunt inkopen als je op een bepaald moment niet weet wat je met een overschot aan liquide middelen moet doen. Om nog maar te zwijgen over (ad)venture capitalists die een complete organisatie overnemen en vervolgens de lasten daarvan bij de overgenomen partij leggen. Is het dan gek dat een groot deel van de bedrijven over de kop gaat?
Waar ligt de diepere oorzaak van deze problematiek? Is het de hebzucht van aandeelhouders of moeten we toch ergens anders zoeken ... m.i. is het een typisch geval van beiden. Uiteraard zijn aandeelhouders - na de slechte tijden van de afgelopen jaren - hogere eisen gaan stellen aan hun rendement: per slot van rekening koop je niet voor niets aandelen. Maar een andere oorzaak is de verdergaande opsplitsing van disciplines in organisaties: de financieel deskundigen kijken niet meer over hun schot heen en denken alleen maar in rendement, de managers zijn ''afgericht'' op hun Raad van Commissarissen en de rest van de organisatie heeft het nakijken. Het is een zeldzaam fenomeen: de CEO of voorzitter van de Raad van Bestuur die overzicht houdt over alle relevante beleidsterreinen in zijn of haar organisatie.
De enige oplossing voor dit probleem is derhalve een meer holistische en integrale visie op organiseren. Een Raad van Bestuur zal terug moeten naar de basis van een organisatie: primaire doelstelling is het (blijvend) leveren van producten/diensten waaraan op de markt behoefte is. Het continuïteitsbeginsel staat daarbij sterk voorop. Een goede balans tussen ''corporate value'' en continuïteit leidt - als het goed is - tot meer dan voldoende rendement voor de aandeelhouders.
Nemen (ad)venture capitalists een organisatie (deels) over, dan doen zij dat maar voor eigen rekening en risico en zetten ze de daartoe afgesloten leningen maar op de balans van hun eigen beleggingsorganisatie. Daarmee wordt voorkomen dat overgenomen bedrijven onnodig belast worden met torenhoge schulden voor overnames waar zij zelf meestal niet om gevraagd hebben. In die zin wordt het ook tijd dat de (ad)venture capitalist zijn/haar maatschappelijke verantwoordelijkheden eens serieus neemt: prima dat men uit is op hoge rendementen, maar neem dan ook de kosten voor je rekening!
Reactie: In reactie op de heer Odijk; u heeft het over de oude garde die niet gewend is dat beide ouders werken en dat een kind de zorg nodig heeft die het verdient. Bij mij komt dan de vraag bovendrijven welke maatstaven hiervoor worden gehanteerd. Mijn kind is full time bij onze oppas. Wij hebben maar een kind zij 3, waarvan een baby. Hij leert delen, zorgen voor een baby etc. etc. Zij is qua karakter een moeder die ik niet zijn kan (en niet wil). Over de aandacht. ''Vroeger'' toen er nog gezinnen waren van meer dan 10 kinderen mochten deze kinderen blij zijn als ze 5 minuten per dag echt aandacht van vader/ moeder kregen. Ik zie dat wij allen genieten van ons samenzijn en dat mijn zoon een heel gelukkig en stabiel kind is geworden. Daarnaast vraag ik mij af waarom er toch steeds discussies zijn over vrouwen die werken en dus geen goede moeder zouden kunnen zijn. Ik ken vele andere situaties waarvan ik denk ''had die moeder maar gewerk, dan was het beter af geweest''.
Reactie: De heer Mieden heeft daar een goed punt. Heel veel mensen reageren boos omdat ze als tweeverdieners niet de mogelijkheden krijgen om ook een kind op te voeden. Dat is toch van de gekke? Niemand heeft jullie gedwongen beiden zoveel te werken. Dat is een keuze geweest die jullie (als het goed is) sámen gemaakt hebben. Als je een kind wil zal je daar nou eenmaal dingen voor op moeten geven. Met de oorspronkelijke discussie heeft dit echter niets te maken. Het zou in dit geval ook kunnen zijn dat de man besluit minder te gaan werken en meer huishoudelijke taken op zich te nemen.
Het grootste probleem zit hem dan volgens mij ook in de associatie Vrouw - > Kind/Huishouden. Die is, zelfs bij de vrouwen zelf, totaal nog niet uitgeband.
Reactie: Mooi voorbeeld van een halfvol/halfleeg glas: gisteren stuurde Personeelsnet ditzelfde bericht rond, maar dan onder de kop: ''Sollicitanten letten niet erg op missie en waarden. Maar een kwart vraagt bij sollicitatie waar bedrijf voor staat.'' :-)
Reactie: Ik heb een vriend die zich gaat vestigen in Rio. Het is verschrikkelijk moeilijk om voet aan wal te krijgen in dit land. Brazilianse partners die de boel oplichten, importeren van machines etc. Het lijkt haast onmogelijk. Maar de belastingen zijn er wel aantrekkelijk!! Een goede raad, zoek een landgenoot die een bedrijf heeft op in brazil en laat je goed informeren. Tevens, ze hebben zelfs een vlaams cafe in Rio de Janer. Een dikke aanrader, dit cafe is te vinden bij Barra Shopping.
Reactie: Interessant verhaal, ik vraag mij af aan wat voor een persoon ik moet denken die in staat is af te wisselen in 6 verschillende rollen? Maw welke competenties moeten bij betreffende persoon het sterkst ontwikkeld zijn en welke competenties zouden hem /haar juist belemmeren om af te wisselen in bovenstaande rollen?
Reactie: Sorry meneer Odijk, duidelijk een mening van een man met een bekrompen gedachtengang.
Dit is juist een van de redenen, waarom een vrouw zo veel harder moet werken om hetzelfde te bereiken als een man.
Vrouwen hebben meer inlevingsvermogen en begrijpen sneller wat er nodig is om een bepaalde functie uit te voeren. Mannen menen het te weten....
Reactie:
Naar aanleiding van het bericht van de heer Kremer:
Ik gun iedereen alles, maar wat te denken van bijvoorbeeld de vader die ik coach: beide ouders willen carriere maken, een paar keer op vakantie en drie kinderen, wel na de kinderopvang door ouders of in centrum, grootbrengen en goede ouders zijn en meer tijd voor zichzelf en voor elkaar. Hun werkgevers verwachten ook het een en ander en laat wonen en werken nu niet altijd op steenworp afstand zijn. Ze willen in alles slagen en succesvol zijn. Kortom: realiseren we ons wel hoeveel luxe er in onze problemen zitten en........ willen we alles hebben en kunnen in plaats van keuzes maken. Niet alle oplossingen zijn gemakkelijk en we kunnen niet alle verantwoordelijkheid ''afkopen'' en/of ''Afregelen door het inschakelen van anderen''. Gelukkig komt het echtpaar door coaching tot dit besef en creeren ze meer rust en evenwicht en ''moeten en hoeven'' ze minder en zien ze de betrekkelijkheid en de eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van de ''noodzakelijkheid'' waar de heer Kremer en vele anderen over spreken.
Reactie: Een goed opgesteld cv is een heel goed instrument, aan de hand van keuzes die mensen hebben gemaakt kan men redelijk inschatten of iemand de juiste achtergrond heeft voor een bepaalde functie. Bovendien is uit de ervaring goed af te lezen of iemand met de juiste zaken te maken heeft gehad. Het cv is nog steeds het enige instrument op basis waarvan er gekeken kan worden of iemand de juiste kennis en ervaring heeft.
Dat er op leeftijd wordt geselecteerd is meestal grote onzin tenzij het om een junior functie gaat.
Reactie: Bij het aangaan van een relatie met een ondergeschikte is de ondergeschikte geen ondergeschikte meer. Het werk is dan ondergeschikt aan de relatie... een keuze dus.
