Reactie: Op deze stelling zijn zowel positieve als negatieve antwoorden te geven.
Het ligt er maar aan waarom de kandidaat veel werkgevers heeft ''versleten''. Dit kan enerzijds te maken hebben met disfunctioneren en dan kun je als werkgever terecht de vraag stellen of je een jobhopper wel in dienst wilt nemen. Denk hierbij ook aan generaliseren want daar is de mensheid ook heel sterk in. Vaak wordt namelijk geroepen dat het niet normaal is dat mensen veel werkgevers op relatief korte termijn ''verslijten''.
Daarnaast is het zo dat je ervaring inderdaad niet binnen 1 bedrijf kunt opdoen. Hierin ben ik het met Hans Egberts dan ook volledig eens.
Ik denk dat het belangrijk is een solicitatiegesprek in de diepte te voeren en te bekijken of en hoe je een kandidaat kunt behouden voor een bepaalde tijd als je hem of haar gaat een contract gaat aanbieden.
Reactie: Inderdaad een vreemde zaak. Volgens de statistiek zouden er van de 125 toch zo'n 8 tot 12 mensen homo moeten zijn. Iedereen is het er wel over eens dat homo mannen en vrouwen minstens zo competent zijn als hun hetero collegae, en dan is 0% moelijk anders te verklaren dan (angst voor) een verborgen plafond.
Het wijst -niet verrassend- op een conservatief christelijke houding van onze elite. Naar mijn mening hoort die in het liberale Nederland van nu niet meer thuis.
Bravo voor de TNT, ING, Shell en ABN Amro, om dat niet alleen toe te geven maar om er ook iets aan te willen doen.
Reactie: Ik ben benieuwd of de meeste mensen die dit lezen wel eens een simpel rekensommetje hebben gemaakt met deze kantonrechterformule.
Ikzelf ben slachtoffer geworden, nadat de Heerlijk Heldere bierbrouwer van Nederland besloot meer winst voor de aandeelhouders te realiseren, kortom vette winsten, maar ik boventallig.
Nu ben ik daar als 19 jarige jongen begonnen en werk er tot de boventallig verklaring 27 jaar. Als je hiertegen een werknemer zet die gelijktijdig daar is begonnen, maar 25 jaar was krijgt een aanzienlijk bedrag meer mee. En dit terwijl de kans op de arbeidsmarkt voor beide er niet rooskleurig uitziet, want wees nou eens eerlijk welke werkgever zit te wachten op personeel boven de 45.
Dus deze leeftijd discriminatie is weldegelijk een feit.
Reactie: Cynisme (taal): onder cynisme wordt hondse ironie verstaan (Grieks: kunikos = als een hond). Het wordt beschouwd als de meest schaamteloze vorm van ironie. Cynisme is een houding die voortkomt uit wantrouwen - scepsis (gerede twijfel) - tegenover de goede bedoelingen van de medemens en kan hoogstens spottend worden opgevat.
Goede software is absoluut de meest aangewezen manier om problemen met het verlies van - uitermate geheime - bedrijfsinformatie te voorkomen. Gelukkig biedt Centennial Software een geweldig product, dat bedrijven kan helpen dit enorme en zeer ernstige probleem te voorkomen. Uiteraard moeten er ook richtlijnen zijn: vooral dat men de software van dit bedrijf consequent gebruikt. Want héél veel bedrijven hebben ontzettend veel geheime en gevoelige informatie: zelfs de prijs van de koffie-automaten moet voor de concurrent worden afgeschermd. En we moeten er niet aan denken als alle informatie over welke leasemaatschappij we gecontracteerd hebben op straat komt te liggen.
Alle gekheid op een stokje: wat vertrouwelijk is moet vertrouwelijk blijven. En het zijn mensen die met deze informatie wel of niet zorgvuldig omgaan. Ik krijg alleen de kriebels als een mentaliteits- en gedragsprobleem (hoe groot of klein dan ook) weer eens wordt vertaald in procedures, richtlijnen en technologische ''oplossingen''. Als een lid van het OM een USB-stick met procesdossiers verliest dient deze persoon daar héél serieus op aangesproken te worden en dienen daar wellicht ernstige consequenties aan verbonden te worden. Mensen moeten weten wát vertrouwelijke informatie is en moeten ook weten dat zij verantwoordelijk zijn voor het zorgvuldig omgaan met deze informatie. Doen zij dat niet - en ook hier zal het ongetwijfeld weer eens gaan om ''slordigheid'' - dan heeft een organisatie een mentaliteitsprobleem en geen technologisch probleem. En laten we niet vergeten: ook hier zal ongetwijfeld het Pareto-principe een rol spelen. In 80% van de gevallen gaat men zorgvuldig met informatie om, in 20% van de gevallen niet ... en van de informatie die op deze wijze ''op straat komt te liggen'' is 80% helemaal geen gevoelige informatie ... dus gaat het weer om incidenten die het beeld vertroebelen. De meeste mensen gaan zorgvuldig met gevoelige informatie om en soms gaat het een keer mis.
Reactie: Gelukkig leven we (nog) niet in de VS waar de meest onzinnige schadeclaims worden ingediend. Het is volkomen begrijpelijk dat een Amerikaans wetenschappelijk instituut deze ''onzin'' gaat onderzoeken. Want binnen nu en twee jaar zullen ongetwijfeld de eerst ''law suits'' in de VS aangespannen worden tegen werkgevers die (zogenaamd) hun medewerkers (m/v) verslaafd hebben gemaakt aan ICT-middelen.
In Nederland zijn we gelukkig wat meer nuchter: of het nu gaat om een rook- of alcoholverslaving of een verslaving aan ICT-middelen, mensen hebben daarin hun eigen verantwoordelijkheid. Het externaliseren van verantwoordelijkheden is overigens m.i. volslagen onzinnig. Want daardoor raak je als mens - gemerkt of ongemerkt - de regie over je eigen leven kwijt. Alles ligt aan anderen, niets meer aan jezelf. Dus laten we er met z'n allen voor waken dat we in dat opzicht onze eigen verantwoordelijkheid niet gaan weggeven. ''Be a master of your own life'' is een gezegde dat we met z'n allen moeten (blijven) koesteren: toeval, het lot, hogere machten of externe instanties beïnvloeden misschien ons leven maar wij hebben gelukkig altijd nog een eigen wil en keuze!
Reactie: Wat een ''bullshit'': uit de praktijk blijkt telkenmale dat - uitzonderingen daargelaten - het jobhoppen in het begin van de professionele carrière heel normaal is en ook door werkgevers wordt geaccepteerd. Pas als men de 35 gepasseerd is beginnen werkgevers zich zorgen te maken over loyaliteit aan en binding met de organisatie. En tot die tijd worden de nadelen van het jobhoppen vooral opgelost door het opnemen van een concurrentiebeding in het arbeidscontract. ''X jaar ervaring in de brache'' doet men nu eenmaal niet binnen één bedrijf op.
Reactie: Het probleem van de ''lenende medewerker (m/v)'' is van alle tijden. Zelfs de Grieken en Romeinen werden geconfronteerd met het feit dat hun slaven regelmatig etenswaren en drank - zonder toestemming - gebruikten of voor hun gezin meenamen. Daarmee wil ik overigens niet suggereren dat dit gedrag goed te praten valt. Opvallend is echter wel dat in organisaties waar directie en management zich strikt houden aan bepaalde ethische codes dit ook 1:1 doorwerkt naar lagere echelons.
Het is derhalve voor een belangrijk deel een probleem dat zich afspeelt in de sfeer van de cultuur (waarden en normen) van de organisatie. Ik heb zelf jaren gewerkt met mensen in de retail-branche (supermarkten en tankstations) en de meeste winst bleek te halen door het juiste voorbeeldgedrag van het management. Maar dan ook consequent: nog geen pen of pakje sigaretten, alles wat men meeneemt wordt - zichtbaar en merkbaar - betaald ... en het overtreden van regels m.b.t. toe-eigening van spullen van het bedrijf wordt consequent gevolgd door ontslag op staande voet wegens diefstal.
Waarom gaan managers daar maar heel terughoudend mee om? Ik zie daar drie redenen voor. Allereerst de (niet geheel onterechte) angst dat het personeel een dergelijk streng gedrag niet in dank zal afnemen. Ten tweede het - op dit moment zeker weer toenemende - probleem dat personeel soms schaars is. En ten derde omdat de manager zelf ook niet geheel ''schoon'' is. Toch denk ik dat het écht een kwestie is van door de zure appel heenbijten. En vooral zelf het goede voorbeeld geven.
Procedurele interventies - waar Bruno Cappelle - naar verwijst zijn m.i. zinloos in een cultuur waar het ''soepel omgaan met waarden en normen'' gebruikelijk is. Wat bij mij in het verleden érg goed gewerkt heeft is met management en medewerkers (m/v) de discussie aangaan over ethiek, over waarden en normen en over gedrag dat daar al dan niet bijhoort: is het meenemen van een doosje paperclips naar huis ook diefstal? Is het gebruik van het kopieerapparaat om de privé-belastingaangifte te kopiëren geoorloofd? Waar ligt de grens tussen ethisch en onethisch? Of krijg je - bij indiensttreding - een vrijbrief om alle zaken van de baas toe te eigenen?
Hoe dan ook: een betere wereld begint altijd bij jezelf! En dat geldt des te meer voor ondernemers, directeuren en managers: daar waar deze mensen letterlijk of figuurlijk graaien uit de kas van de organisatie zal de medewerker (m/v) niet écht gemotiveerd zijn om zelf daar terughoudend mee om te gaan.
Reactie: Helmaal mee eens. Ik heb er zelf ook een. Ik hecht echter wel belang aan een goede omgang met en afscherming van bedrijfsgegevens. Dit kan dus bereikt worden door op de stick goede encryptysoftware te plaatsen, waarachter de informatie kan worden verscholen. Bij sommige sticks is deze software reeds aanwezig of er zijn andere voorzieningen getroffen, zoals toegang tot bestanden, pas na vingerafdruk identificatie al dan niet met encryptiesoftware. Op het web zijn diverse sites die in elk geval goede encryptiesoftware ( te koop ) aanbieden. Ik maak er al een tijdje gebruik van en het werkt voortreffelijk.
Reactie: Het zo te noemen probleem dat uit de onderzoeken is gekomen is een kort en krachtig virusdenkpatroon die gekweekt , gekoesterd en gedragen is, deccennia lang. En wel binnen de door ons zo te noemen functionerende maatschappij. Elk land ondervindt de kloof tussen society, education and workingplace. De samenhang is juist wanneer de opvoeding afgestemd is op de studie en de studie afgestemd is op het moeten gaan functioneren (werken) in de maatschappij. Ik ga daarom voor een PRODUCTIE VORMENDE EDUCATIE, waardoor binnen het opvoeden zowel thuis als op school de leerling op elk nivo wordt ingeleidt op het beroep dat later zal worden uitgevoerd. Het hiaat doet zich steeds maar voor bij het hoger komen op de studie ladder. Daarnaast is de cultuur die managers opna houden over geschoold kader een van ja wat moet die nu weer, en ja als je 45 jaar geleden het werk hebt geleerd van alle kanten en nu moet meedraaien in een aangepaste tijdsgeest met gerichte studies en methodieken, dan valt het zwaar te verteren dat je kader slagvaardiger kan zijn dan jouw oer oude denken en zelf aangeleerde zaken. De onderzoeken brengen mij op een beangstigend denken van dat gecshoolde krachten niet direct welkom zijn na de studie.
Waar moeten die dan hun studietijd gaan omzetten? Moeten wij alleen maar bedrijven hebben met grijsaards en dan nadat een hele kolonie uitgestorven is mag de jionge generatie overnemen.... Daarom laten landen hun onderwijs systeem afstemmen met het bedrijfsleven en laat het bedrijfsleven openstaan met wat hun omzet anders zal laten verlopen. Ga voor Productie Vormende Educatie dan voor paniek gvoetbal middels onderzoeken.
Reactie: Het ultime beroep voor een autist is ontwikkelaar, onderzoeker, uitvinder.
De uitvinders van de grootste vernieuwingen over de hele wereld zijn door mensen die in het autistisch spectrum vallen, gedaan.
Neem Albert Einstein. Neem de ''Hollandse'' uitvinder van het nierdialyseapparaat, prof. dr. Kolff. En zo kun je er meer opnoemen.
Waarom lukt het ze om zo ver te komen.
Ze laten zich niet of nauwelijks afleiden tot social talk en steken al hun tijd in wat op dat moment hun ''pre-occupatie''
of aandacht heeft. Nemen alle tijd. Maar slaan pauzes over. Luisteren niet naar de aflatende stroom van kritiek. En gaan gewoon door. Let maar eens op. Dergelijke personen zijn vaak ook niet getrouwd. Of meermalen gescheiden, omdat het voor de partner een dagtaak is om hem/haar te volgen. En niet iedereen houdt dat vol.
Ik kan me goed voorstellen dat iemand met autisme anoniem wil blijven. Je wordt direct niet meer voor vol aangezien. Ook al heb je bewezen dat het taboe onzin is. Want de halve werkende bevolking is overspannen of heeft een burn-out. Dat hoeft dus niet aan het autisme te liggen.
Maar aan de andere kant. Iedereen die er niet voor uitkomt, mijn man en oudste zoon dus incluis, houdt het taboe in tact. En het is zo jammer dat niet onderkent wordt dat het juist het autisme is, waarom deze mensen zulk goed werk leveren.
Als je je beide benen hebt verbrijzeld en in een rolstoel zit, lopen bedrijven voorop om te roepen: kijk eens hoe sociaal wij zijn.'' Want wij leggen een oprit neer. Wij passen de toiletten aan, enz. Kosten nog moeite worden gespaard. Maar voor een geweldige werknemer met autisme, kan er niets. Hoe verander je dat als een instelling als de UWV ook denkt dat je maar moet gaan vakkenvullen. Heeft mijn zoon trouwens geprobeert. Werd ie ontslagen, omdat hij te langzaam was. Maar hij is zo precies. Het schap kan niet netter. En dat kost tijd.
Het lijkt er op dat er iemand moet opstaan die heel hard aankomt bij iedereen, met de boodschap.
Een autist is zijn baan en salaris dubbel en dwars waard.
Reactie: Leuk deze discussie over nee zeggen. Ik ervaar enerzijds als leidinggevende dat als je je medewerkers kent je ook kunt inschatten of ze de klus aankunnen en ik waardeer eerlijkheid als ze nee zeggen.
Anderzijds krijg ik ook vragen/klussen die ik met nee wil beantwoorden maar dat doe ik pas als ik geen toestemming krijg een bepaalde klus die ik onderhanden heb uit mag stellen.
Dus als je de ander duidelijk kunt maken dat je vol zit dan vraag je en krijg je ook vaak toestemming om de prioriteiten anders te leggen en dat die eerdere klus dus mag wachten.
Reactie: Ik heb een succesvolle carriere van meer dan 20 jaar en inmiddels in een adviserende functie waarbij ik vooral te maken heb met veranderingen in zeer complexe werkprocessen en systemen. En dit is absoluut niet in de softe sector!
Na een burnout ben ik in een begeleidingstraject terecht gekomen, en wat blijkt? De oorzaak zit waarschijnlijk in het autistisch spectrum. Inderdaad ben ik naiever dan menigeen, kom ik niet altijd voor mezelf op en heb ik een pesthekel aan politieke spelletjes en manipulatie. Maar dat brengt het werk wel met zich mee.
Zoals bij iedereen, hebben mijn capaciteiten en beperkingen me gebracht waar ik nu sta. Ik geloof inmiddels dat autische verschijnselen een groot voordeel kunnen zijn, ook in de harde sectoren (technologie, business). Maar helaas rust er nog een groot taboe op.
Reactie: Vanuit mijn gevoel mezelf te willen verdedigen reageer ik. En dus vanuit alleen mezelf kan ik uitleggen waarom ik vind dat jonge medewerkers wel degelijk meerwaarde hebben voor een organisatie maar dat het te overbruggen gat met de praktijk in mijn geval erg groot was. Een gat van theorie en diepgang in uitgevoerde projecten dat gedicht werd naar de praktijk met soms opppervlakkigheid in projecten door een soort opstomende commercialiteit. En ik ben HBOer (nu 1 jaar aan het werk)...moet je nagaan wat iemand van Uni kan voelen. Conclusie: wat ik te bieden heb is intellect, maar de praktijk (en het woord zegt het al) vraagt vaardigheid en dus ervaring.
Reactie: Een artikel over mobiele verslaving ''opsieren'' met een knalrode, dwingende Vodafoon-advertentie. Daar is over nagedacht...
Wie is er nou medeschuldig aan deze ''verslaving'' ?
Er is geen één medewerker van ECR-Nederland die zoveel kan SMS-en en bellen als mijn dochter en haar vriendinnnen privé. Ik heb het haar niet gevraagd en haar directe baas ook niet.
Moet ik hém straks verwijten dat ík haar heb verwend...
