Reactie: Laten we even tot de kern komen: het gaat hier over vooroordelen die alleen al door de namen van mensen kunnen worden veroorzaakt, VOORDAT het bedrijf uberhaupt weet wie hij/zij is en welke taal hij/zij spreekt en hoe hij/zij de godsdienst beleefd.
Als mijn zoon zou solliciteren met de naam Mohammed, maakt hij minder kans omdat men bij voorbaat al denkt te weten wie hij is. Niemand zal vermoeden dat hij een nederlandse moeder (met academische opleiding) zou kunnen hebben, dat hij helemaal geen arabisch spreekt; dat wij als gezin religie volledig in de privesfeer houden (ik heb bijv. nog nooit vrijgenomen op islamitische feestdagen) .
Al dit soort dingen kan het bedrijf zien en vragen in een sollicitatiegesprek. Maar dan moet je eerst binnenkomen en niet al op grond van je naam worden afgewezen.
En alstublieft: luister/lees reacties van mensen die weten wat gediscrimineerd worden betekend. Het is het ergste dat je kan overkomen: dat jouw hele persoonlijkheid wordt afgekeurd of grond van bijv. je naam. Je maakt geen enkele kans. Je kunt er net zo goed niet zijn. Je bestaansrecht wordt ontkend.
Reactie: Zwijgen uit angst, zwijgen uit machteloosheid, zwijgen uit gebrek aan verantwoordelijkheid, zwijgen uit machtswil!
Als degene die kritiek geeft wordt doodgezwegen of gecorrigeerd, dan is het de kunst om zich niet te laten kisten. Van belang is ook dat men niet klaagt, maar positief-kritisch is en opbouwende feedback geeft en meedenkt. Of heeft gedacht over een oplossing. Openheid en de voorbeeldfunctie daarin begint bij het management, die veelal ook gevangen zit in dezelfde soort angst en afhankelijkheid.
We weten allemaal best wat er gedaan moet worden, maar zolang de oorzaak gezocht wordt in het gedrag en de oplossing in gedragsverandering komt er geen verandering en weet men niet hoe men het tij kan keren. De oorzaak ligt dieper en in de mens zelf en daar ligt ook de oplossing. Dat betekent dat we het bij ons zelf moeten zoeken en daar de verantwoordelijkheid voor moeten nemen. Dat kan ook als het antwoord in onszelf ligt. In het hervinden en in het hoe kun je je laten coachen.
1) met sex bedoelde ik eigenlijk geslacht
2) nee, geen pz op de wallen. Met het voorbeeld sport doelde ik op de selectie van team-genoten: men selecteert hier strenger dan waar dan ook: je moet een bepaalde leeftijd hebben, een bepaald geslacht (mannen en vrouwen sporten niet samen) én bij een interland gaat het om je nationaliteit.
een tweede opmerking - gezien je gulheid in waarde-oordelen over inlevingsvermogen van anderen: je komt niet over als een manager. Allereerst je grammatica. Lees je eigen tekst even door voordat je op het knopje ''versturen'' drukt met je muis. Voorts kan ik je berichten dat managers (zie titel van deze site in je adresbalk) staan voor hun produkt in commerciële zin. Er is nu eenmaal geen plaats voor inlevingsvermogen waneer je zaken doet. Wél wanneer je je team al bij elkaar hebt.
Het hangt er ook van af in welke branche je zit. Het maakt veel uit of je commercieel manager bent bij een groot bedrijf of manager personeel bij de ''Melkert-banen-bank'' in stadsdeel centrum.
Deel eens het volgende met de menigte: wat is je beroep? Ben je momenteel werkeloos?
Reactie: Ronald, een voorbeeld uit de praktijk: ik heb een team met Spanjaarden ergens staan. De Chef is Nederlands (Surinaams, Amsterdams geboren/getogen). Ik heb besloten om ter bevordering van diversiteit toch géén Spanjaarden meer aan te nemen: dit stimuleert de nederlandse taal in de groep en versterkt de teamspirit.
Het levert ook een beter produkt. Wanneer er bij mij gesolliciteerd word, zal ik dus op basis van identiteit moeten beslissen. En...wees nou eens eerlijk - ook tegen jezelf Ronald - natúúrlijk beoordeel je ook op leeftijd! En team boetseer je, je neemt niet lukraak aan wat er binnen komt lopen.
Reactie: Malen, malen. malen. Als we nou eens gewoon willen ophouden met regeltjes en oplossingen te verzinnen voor iedere problematiek waarop we hikken, kunnen we aandacht schenken aan echte problematiek: de politiek. Maar daar durven we onze vingers niet aan te branden.
Een werkgever verdient de werknemer die volgens hem past in zijn cultuur. Dat is zijn keus, het is ook zijn bedrijf, zijn risico, enz. Nederland kan blij zijn met ondernemers, want ik zou nooit een bedrijf in Nederland willen openen. Nooit! Zeker niet wanneer zoals nu gestreeft wordt naar lage kostprijs. Natuurlijk moeten regels met betrekking tot de bescherming van werknemers gehandhaafd blijven. Wat ik niet snap is de bemoeizucht van anderen in iemands streven naar succes, terwijl de voordelen baten t.o.v. de nadelen.
Reactie: Is liegen niet menselijk. Ik zou ook liegen met bovengenoemde gepleegde feiten. Hoe zou je anders nog aan de bak komen. Bekijk het feit ook van twee kanten. Ik zie criminelen als een waardevolle bemanning van een organisatie. Het zijn mensen zoals ieder alleen met een sterker vermogen voor overleven. Ik lach me ook altijd kapot wanneer iemand zich onterecht behandeld voelt. Wie zegt dat deze wereld eerlijk is. Een mooi voorbeeld is zoals bovengenoemd het onderbuik gevoel van een recruiter. Ik noem dit discriminatie. Want deze man heeft geoordeeld en gehandeld naar eigen interpretatie i.p.v. professionaliteit. Is dit dan ook niet de reden waarom mensen liegen???
Reactie: Waarom zwijgen mensen. Kennen we dit gevoel niet allemaal: de angst voor falen en de angst voor consequenties. Ik denk dat veel te wijten is aan betrokkenheid maar zeker het tekort aan realiteit en begrip. Management is in mijn mening vaak een eenrichtingsverkeer uit pure arrogantie. Met name in het leger heb ik hierbij grote ervaring opgedaan. Als ik van te voren zei dat sommige zaken niet haalbaar waren, kreeg ik bij wijze een klap om mijn oren van hoe durf je, en een stempel als zwartkijker (ik zou bijna willen zeggen deserteur). Fouten van de staf verdwijnen in een doofpot, terwijl de openheid, eerlijkheid en betrokkenheid vaak onbenut wordt afgestraft.
Maar ook de betrokkenheid van personeel naar het management moet toenemen. Ik zie te vaak dat mensen klagen, maar uiteindelijk niks doen aan hun bezwaar. Ook een vorm van zwijgen.
Om eerlijk te zijn zie ik geen oplossing voor het ''zwijgprobleem''. We zijn Nederlanders en hebben zo onze kenmerken. Bij het ene bedrijf zal dit probleem ook anders liggen dan bij een ander. Ik denk gewoon: heeft te maken met de houding van de persoon in leiding.
Zo heb ik ook een soortgelijke mening bij de algemene houding van Nederlanders: ze zeggen nederland is een land waarbij ieder iedereen en alles accepteerd. Ik zeg: Nederland is een land waarbij ieder zwijgt. En zoals bij het bedrijfsleven plaatsvindt, gaat het fout wanneer mensen te lang zwijgen. Alleen is het bij het bedrijfsleven vaak al op kort termijn merkbaar.
Mijn advies bij het bestrijden van ''zwijgen'' is: betrokkenheid en openheid bij besluitvorming.
Reactie: aan Ward : nee, ook jij verwart dit helaas met karakter/persoonlijkheid/capaciteiten. Dit is nu discriminatie.
Typisch dat er mensen zijn die zo denken en er toch van overtuigd zijn dat ze niet discrimineren.
aan Ikoundi : jammer dat je ervaringen niet worden erkent door de meerderheid van mensen welke zelf in de groep zitten waar men geen last heeft van discriminatie.
Het inlevingsvermogen van bevoordeelde mensen is helaas niet erg groot, zie de reaktie van Ward en Richard.
Reactie: Op het vlak van self-made managers hebben zowel de overheid als het bedrijfsleven boter op het hoofd. Een belangrijke rol van de manager is omgaan met mensen in zijn eigen werkomgeving. Die afstand is vaak te groot. Self-made managers moeten zich praktijkgericht meer inspannen om bepaalde posities te kunnen bereiken maar doorlopen meestal wel alle niveau's van de werkvloer. Daardoor zijn zij er zich vaker van bewust van wat er op de werkvloer afspeelt. Een universitair in een ivoren toren plaatsen betekent vaak dat de afstand tov de mensen op de werkvloer nog vergroot, hetgeen de algemene werking niet ten goede komt. Dus mijn raad voor zowel de overheid als het bedrijfsleven is : kijk ook eens verder dan het officieel papiertje dat zegt dat iemand een goed manager is. Zelfs de primus van de klas heeft in elk bedrijf zijn tijd nodig om zich in te werken. En op de juiste manier je personeel stimuleren kan je niet enkel aan de Unief leren... volgens mij heb je dat talent of niet en is het zelfs moeilijk aan te leren. Het is een talent dat je meedraagt in je carrière en verder ontwikkelt op de bedrijfsvloer.
Reactie: Een werkelijk beeld van een sollicitant krijg je pas na er via verschillende invalshoeken naar te hebben gekeken. Natuurlijk je ' buikgevoel' als recruiter dat achterblijft - of beter gezegd direct al aanwezig is bij de start van het sollicitatieinterview-, maar ook nadat je er zeker van bent dat alle in het gesprek en in het CV vermelde gegevens over opleiding, werkervaring en de referenties correct zijn weergegeven. Gewoon checken,dus.Daar kom je meestal niet aan toe door werk- en tijdsdruk. gelukkig is er Een Streepje Voor in Rijen, dat juist daarvan zijn core-business heeft gemaakt.
Reactie: Ik weet niet welke ervaringen de mensen, die het een onzinnig plan vinden, zelf hebben. Misschien denken zij dat het racisme wel meevalt in Nederland.
Helaas. Ik ben een nederlandse moeder van vier allochtone kinderen. Vooral mijn jongens hebben gewoon last van hun voornaam. Mijn oudste zoon spreekt (uiteraard)perfect ABN, is zeer beleefd en correct (en is middelblond) maar heeft een Marokkaanse voornaam. Hij heeft het sterke vermoeden dat dit een rol heeft gespeeld bij bepaalde baantjes. Liever een Jeroen dan een Jamal.
Bewijzen kunnen wij dit niet.
Dus liever: naam wegpoetsen en op gesprek gaan en je daar bewijzen. Liefst nog een assessment om eventuele vooroordelen weg te nemen.
Reactie: In het programma Buitenhof van afgelopen zondag heeft de heer R. Plasterk een grafiek laten zien over de ontwikkeling van Nobelprijswinaars van de afgelopen 10 jaar. In de laatste jaren heeft Europa geen Nobelprijswinnaar meer afgeleverd.
Het gaat dus gewoon slecht met de ontwikkeling van innovatie en kennis binnen Europa ten opzichte van Amerika, India en Azie.
De heer J. Balkenende zegt ook dat het innovatieproduct omgezet moet worden in directe toepassing. Hier spreekt dus geen beleidsmaker die verstand van zaken heeft.
Nederland zal met deze houding verder achterop raken.
Binnen Nederland moet het onderwijs op de schop. Willen we wat betekenen op het gebied van technologie en kennis zullen we naar het Angelsaksich model moeten.
Begin eerst met een gesubsidieerde universiteit voor technologische ontwikkelingen, waar alleen de beste geselecteerd worden (in Amerika kom je alleen met de hoogste cijfers op Harvard, Yale, Princeton).
Op politiek niveau hebben we een minister innovatie (vacature?) nodig, die richting geeft aan dit ontwikkelproces.
Ik geloof wel dat er binnen Nederland veel kennis is, maar is te veel versnipperd.
In Nederland praten we veel over innovatie en kennis maar als er niet geinvesteerd wordt brengt het ook niets.
Daarom zal een voortzetting van dit huidige kabinet de
positie van Nederland niet veel goed doen. Zoals iedereen weet is stilstand toch echt achteruitgang!
