Reactie: Afhankelijk van de baan kan de productie ook zomaar verdubbelen. Aan de lopende band zul je dat wellicht minder merken dan bij beroepen waar creativiteit / genialiteit (kortom: inspiratie) vereist zijn, maar ook daar speelt het in mijn optiek een rol.
Geluk hoeft niet duur te zijn. Belangrijk is dat je niet bezuinigt op kleine dingetjes die je personeel raken. Verder is het ook van belang dat je de kwaliteit van de werkomgeving voor je mensen niet te snel opschroeft: dit schept niet te realiseren verwachtingen voor de toekomst. Het is beter om iedere drie maanden een (beschaafde) positieve boodschap te brengen. Dit zorgt ervoor dat tevredenheid (/geluk) blijft.
Reactie: Alhoewel het boek van Zohar, Spirituele Intelligentie, een redelijk goed geschreven en informatief werk is, is het bovenstaande wederom een beschrijving van wat de meeste mensen helemaal niet kunnen zijn. Het lijkt me zinvoller als mensen om te beginnen wat geinteresseerder in elkaar zijn en niet de hele dag achter die toch niet te realiseren doelen aanhollen. Wel te realiseren doelen horen gewoon bij het werk.
Reactie: At last, zou ik zo zeggen. Het is waar: de deal is geen exlusiviteit meer van de zakenman, creativiteit is geen exclusiviteit meer van de kunstenaar, visie is geen excluviteit meer van een staatsman of policitus, het huishouden is geen exclusiviteit meer van de vrouw, spiritualiteit is geen exclusiviteit meer van de priester, .... de huidige tijdsgeest vraagt een multidiscplinaire en multidimensionele ontwikkeling van de mens in de mens. Het vraagt véél, maar het is mogelijk. En enkel doordat mensen aan zichzelf gaan werken en 'innerlijk veranderen' zullen wij daardoor de wereld veranderen, en in het zakenleven, ik sta er zelf, is inderdaad één van de belangrijkste uitdagingen en sectoren waar effectief op korte tijd kritische massa kan gerealiseerd worden. Uiteindelijk draagt het 'initatief' de wereld. Transformatie binnen dat 'initatief' betekent transformatie in de wereld.
Reactie:
Ik ben het met bovenstaande helemaal eens.
Daar zou namelijk ook de wereldvrede in mogen zitten. De laatste alinea verteld eigenlijk wat wij allemaal niet moeten zijn/doen. Een egoistische cynische hebzuchtige en eeuwig strijdende manager/medewerker is funest voor het bedrijf en de wereld.
Helaas is er op dit moment in bepaalde bedrijven nog wel het imago van: Jij doet het werk, jij bedenkt het en ik ga met de credits ervandoor. Dit is voor mensen die niet egoistisch,competief en hebzuchtig een harde klap waar zij wel mee geconfronteerd worden.
De enige oplossing voor meer spirituele (rustgevende)managers/medewerkers zou kunnen zijn: Verander jezelf en de rest zal volgen. Geef eens een compliment, geef een stukje rust, respecteer de ander om wat hij/zij goed doet en haal daar de kwaliteit uit.
Als iedere machtswellusteling zijn wapen zou neerleggen, en een ander niet zou bedreigen. En de mens een ander geen kwaad kon doen. Dan hebben wij volgens mij het ultieme wereld genot bereikt. Namelijk rust en vrede in ons korte bestaan op aarde.
Zohar, dus niet alleen een organisatie kantelen maar heel de wereld.
Laten wij maar bij onszelf beginnen, dan volgt de rest vanzelf.
Reactie: Ik ben zelf van mening dat er helemaal geen ''formule'' hoeft te zijn om te bepalen wie er uit gaat als dat nodig is. Ik ben ''heel ouderwets'' van mening dat men moet kijken naar de kwaliteiten van een werknemer. Als die aansluiten bij de wensen en visie van het bedrijf dan kan deze werknemer blijven. Als er meerderen zijn die die kant op neigen dan gaat degene met de beste kwalificaties en geschiedenis door. De rest niet.
Reactie: Ik ben het helemaal eens met bovenstaand artikel. Zoals Danah Zohar opmerkt, onbekend maakt onbemind. Maar je ziet gelukkig een kentering ontstaan. Kijk maar in de schappen bij de supermarkt, er komt meer aanbod aan biologische produkten, er verschijnen tijdschriften als Happinez en een nieuw tijdschrift van Rick Felderhof waar spiritualiteit aanbod komt. Gelukkig merk ik in mijn bureau voor coaching en loopbaanbegeleiding ook dat mensen zich steeds meer openstellen voor spiritualiteit. Ik hoop dat dit een tendens is, die doorzet. Dat mensen zich beseffen dat wij de wereld niet nog verder kunnen leeghollen. Hopen dat ze bij de multinationals als Shell en andere grote bedrijven ook snel tot dit inzicht komen. Iedereen wil toch een leefbare wereld voor zijn kinderen achterlaten?
Ik vind dat WERKLUST voortkomt uit eigen enthousiasme, inzet en doelgerichtheid.
Koffie drinken is meer een sociaal event geworden. Ik vind het heerlijk om na ongeveer 1 uur file gereden te hebben een bakkie te nemen. En dat mag inderdaad ook een heerlijke cappucino zijn.
Koffie drinken in vergaderingen vind ik eigenlijk storend. Degene die op het moment van koffie inschenken aan het woord is wordt naar mijn idee voor maar 50% gehoord.
Wel zou ik een koffiepauze tijdens een vergadering inlassen, zodat die sfeer meer ongedwongen is.
Koffie is dus wel van belang maar niet voor mijn werklust. Die haal ik uit mijzelf mijn omgeving mijn collega's en mijn doelstellingen.
Reactie: Tja, de regelzucht van de overheid heeft opnieuw voor een probleem gezorgd.
Meer vrijheid voor het bedrijfsleven om mensen te ontslaan en daar zelf criteria voor te ontwikkelen is volgens mij gewenst.
Nu zijn we steeds bezig om, als we ''dor hout willen snoeien'' methodes te ontwikkelen om de minder goed functionerende mensen te kunnen ontslaan. De regels van de overheid maken het nog steeds onmogelijk om de meest productieve mensen te behouden.
Mijn ervaring na 20 jaar verandermanagement is dat 80% van de mensen die ontslagen worden met een goed outplacement traject werk vinden waarin ze beter tot hun recht komen. Op een verantwoorde manier reorganiseren, met balans tussen belang van de medewerker en belang van het bedrijf is vrijwel altijd zowel voor de medewerker als voor het bedrijf beter.
Daarom ben ik voorstander van een regeling bij reorganisaties waarbij een outplacementtraject van tenminste 6 maanden verplicht wordt gesteld en waarbij gekunstelde regelingen zoals de afspiegeling overboord worden gezet.
Reactie: Wat een onzin op de vroege ochtend en dan nog wel vlak voor de verkiezingen. Dit zou een taak voor de overheid moeten zijn en niet voor het bedrijfsleven. Deze zullen nooit deze eerste stap zetten. Dream on, baby.
Reactie: Het zou zeker een goede zaak zijn, als de toekomst van de omgeving door bedrijven meegenomen zou worden in hun strategische beslissingen. Maar zolang de beloning voor die strategische keuzes in volgende generaties valt en status verkregen wordt door winst in de nabije toekomst is SQ een droom binnen het bedrijfsleven.
Veel handiger zou het zijn als bedrijven zouden worden afgerekend op de kwaliteit van hun bedrijfsvoering. Dus bedrijven met grote marges, omdat ze hun omgeving uitbuiten, moeten meer belasting betalen. Helaas zullen zulke bedrijven ook bereid zijn om hun belastingaangifte te manipuleren om zo te bewijzen, dat ze hun omgeving niet uitbuiten. En hoe wil je het controleren als het in het buitenland gebeurt en niet onder directe controle van het bedrijf. Tot hoever is een bedrijf verantwoordelijk voor wat andere bedrijven doen?
Aan de andere kant zijn er genoeg bedrijven, die zich ethisch gedragen en er goed van kunnen bestaan. Dus uiteindelijk is het een keuze.
Reactie:
Ik kreeg ooit volgende reactie van mijn team: Hoe kan iemand die zulke competenties heeft ontwikkeld, zo begaafd is binnen zijn vakdomein en zulke brede ervaring heeft opgedaan, toch zo onzeker zijn?
Faalangst steekt inderdaad van tijd tot tijd de kop op. Competenties, ervaring en een beperkte(re) scope binnen de onderneming kunnen daarbij helpen. Een goed, luisterend management/Collegateam ook.
Maar in the end, sta je er toch alleen voor - jezelf niks voorliegen, en werken aan je rol in je organisatie en je omgeving is daarom absoluut belangrijk. En vooral werken aan je netwerk - je bent en blijft belangrijk voor je omgeving, en je omgeving ook voor jou. Absoluut gebruik van maken.
En denk erom, niemand is perfect, en dat is maar goed ook (dat geldt dus ook voor de mensen waar je tegenaan kijkt)
De training die ik geef is niet een op maat gesneden training welke door de trainer wordt gedragen maar een programma dat al meer dan 45 jar bestaat en steeds aangepast wordt aan de eisen van deze tijd. Vroeger was het ''koop of ik schiet'' nu veel meer adviserende verkoop of wel busines isue selling. Ik was altijd een goed verkoper (dacht ik) tot ik dit tegen kwam. Nu ben ik een topverkoper met meer dan 20 jaar ervaring en weet je die training die ik toen kreeg en nu geef pas ik nog steeds in zijn geheel toe. Het geeft handvaten en een verkoopcyclus die bewezen werkt. Simpel, het is een koppelen van oplossingen van eigenschappen van mijn producten en/of diensten aan de problemen die de klant heeft. M.a.w. je laat de klant zien welke voordelen hij heeft en wat het hem oplevert. Iedereen kan deze training volgen. Zelfs technici of professionals hebben er baat bij. Dit zegt iets over het aanpassingsvermogen (flexibiliteit) van de training. Dus ja een goede training en jarenlange ervaring als verkoper met groot succes.
Reactie: Een open deur, maar blijkbaar toch steeds noodzakelijk om nut en noodzaak van dit soort gesprekken onder de aandacht te brengen en houden. Neem gewoon even de tijd om in alle rust met je medewerker over zijn/haar en ook je eigen functioneren te spreken. Kijk welke verbeter- of ontwikkelpunten er zijn en pak deze dan ook krachtig op. Laat zien dat je je werknemers serieus neemt en helpt ze met de ontwikkeling van hun carière. Wees vooral niet bevreesd om kritische geluiden van je medewerker te horen. Je wilt zelf toch ook weten of je het goed doet of beoordeel je je eigen functioneren liever zelf?
Reactie: De opsomming is een bekend gegeven.Uit de reacties proef ik dat men,in het algemeen, nog de term functioneringsgesprek hanteert. Naar mijn idee is dit een beetje achterhaald en dient men de uitgangspunten van het
POP te hanteren en dit als volgsysteem te gebruiken om de
medewerker mede verantwoordelijk te maken voor zijn/haar inzet en ontwikkeling.dat er uiteindelijk een beoordeling van prestaties komt is vanzelfsprekend
