Reactie: Goed nieuws: je kan er iets aan doen, je kan zelfs volledig van je faalangst afgeraken.
Slecht (+/-) nieuws: het zal niet vanzelf gaan.
Gedragsverandering vereist meestal coaching en heel veel oefening en follow up. Het gaat immers om re-/de-conditionering van de interactie tussen gevoelens (lichaam) en geest (denken).
Zoals Asha vermeldt zijn er diverse methodes die je kunnen helpen. Het vraagt soms wat tijd om de methode te vinden die het meest effectief bij je is.
Reactie: Ik ben van mening dat de afspiegelingsbeginsels te moeilijk worden vastgehouden en er niet te krampachtig moet worden gegrepen naar hulpmiddelen.
over de ondersteuning van vakorganisaties maar niet te spreken. de z.g. kaderleden die optreden als vertrouwenspersoon hebben simpelweg de kunde niet om juridische ondersteuning te bieden. Hierbij worden erg veel fouten gemaakt.
Ook werkgevers kunnen inspanningsverrichtingen plegen door mensen te outsoursen buiten de organisatie.
Dat vinden de meesten maar lastig en krijg je situaties als deze. Jammer en altijd ten nadele van beide partijen.
Reactie: Een gesprek 1 maal per jaar, ja dat is echt moeten. Maar een goed leidinggevende spreekt zijn medewerkers zeker wekelijks zo niet dagelijks. Ook tussentijds moet je even met elkaar zitten met een kopje koffie of thee. Laat het hele jaar zien dat de medewerker belangrijk is dan voelt een functioneringsgesprek goed bij een medewerker. Het voelt dan als normaal. En dat moet het ook zijn.
Reactie: Als organisatie opsteller ben ik blij dat dit artikel de gemoederen, gezien de vele reacties, goed bezig houdt.
Zoals de ziel tijd en ruimteloos is, zo is de ziel van een organisatie dat ook. Het lijden van de mens kun je ook betrekken op het bedrijfsleven. We zullen moeten lijden todat we alle lessen tot ons nemen. Niemand die dit proces kan versnellen, vertragen of zelfs maar beinvloeden. De wetten van de kosmos zijn op alles en iedereen van toepassing. Dus dan maar lijdzaam toekijken?
Nee, bewustwording is een groot goed dat uiteindelijk zal helpen bij het tot stand komen van algehele verlichting.
Een bewust mens kent geen angst, niet voor welvaart, niet voor de dood. Mensen in bewustzijn dwingen lukt al helemaal niet. Dus, begin inderdaad bij uzelf. Laat alle wensen en dromen varen, omdat het holistische proces onvermijdelijk tot balans zal blijven streven en zich niet bekommert om uw wensen of dromen. Leef nu en handel nu. Dromen nastreven is prima, maar niet als doel.
Reactie: Re.:Bedrijfsleven heeft '' spirituele ridders '' nodig.
Goed gesteld door U. Mijn komplimenten.
Kan ieder mens bijv.een cursus Filosofie aanraden.
Was 16 en wist wat ik wilde worden. Typisch dat woord:
Worden. Want ''Zijn ''is belangrijker. Was 20 startte mijn
bedrijf. Was 28 en veel geld op de bank en veel personeel.
Maar....dit was het niet.
Volgde toen wekelijks de cursus Filosofie tot de leeftijd van 50 jaar.
Mag best stellen, dat ik behoorlijk in balans ben om
het mooie leven te zien en te beleven.
Natuurlijk ben ik ook door dalen gestrompeld, maar dat
zit in het levenspakket.
Belangrijk is dat je moeilijke punten(geen problemen noemen) voor je neerlegd en niet in jezelf blijft houden.Wij eten 3x per dag. Waarmee voeden wij bewust de geest?
Dat is het geheim.
Train de geest ''ook '' met spirituele zaken.
Sukses lezers met het ''ontwikkelen''(wikkel er af )
van de geheimen van de geest.
Reactie: Ben erg blij met het feit dat er zo'n ''zweverig'' artikel wordt geplaatst. Het is toch immers niet vreemd dat onze maatschappij, als tegenreactie op het materialistische, de individualisering en ook de globalisering, weer een zwaai naar de zachtere, vrouwelijke kant gaat maken.
Zoals mevrouw aangeeft, zingeving in het leven is iets waar alle mensen behoefte aan hebben. Is het niet zo dat de afgelopen jaren mensen die zingeving niet meer en masse kunnen vinden in religie of politiek? Juist hier liggen enorme kansen voor bedrijven. Ga maar na, de voorkeuren die we allemaal wel hebben voor bepaalde brands is allang niet meer omdat het product significant beter is. Gaat u bij uzelf eens na waarom u een bepaald merk koopt, u zult zien dat het om het gevoel en de emoties gaat, in essentie dus 'spirituele' aspecten.
Enkele voorbeelden? Harley Davidson, Disney, Max Havelaar koffie, om maar een paar te noemen.
En zodra spirituele intelligentie voor bedrijven ook winstgevend blijkt te zijn, wordt het allemaal toch een stuk minder zweverig.
Reactie: Het is de kunst om 'gelukkig te zijn'. Om je op een bepaald moment zo te voelen, ondanks de wereld die om je heen door blijft draaien. Om hier mensen mee te helpen, zowel zakelijk als prive, is als het geven van een kado: je ziet mensen blij worden en opbloeien.
Kortom, je kan een kader scheppen binnen de onderneming, maar daarna zullen de medewerkers zich ook nog bewust moeten worden hoe ze daarvan kunnen 'genieten' om gelukkiger en succesvoller te worden.
Reactie: Een waardevol en boeiend artikel. Niet alleen het bedrijfsleven kan de wereld redden. Dat kunnen we met elkaar en daarin kunnen de andere maatschappelijke disciplines zoals de wetenschap, de religies/godsdiensten, de kunstenaars, de politiek, de publieke sector en de ngo's hun bijdrage aan leveren. De Stichting Globaliseringscentrum zet zich in voor een integrale aanpak met o.a. de workshop ''Duurzame ontwikkeling door verbinding''.(zie www.ikverbind.nl). Maar de verandering begint inderdaad ook en met name bij ons zelf, onze eigen verantwoordelijkheid en ons eigen initiatief. Zohar stelt terecht dat alles verbonden is met elkaar. Het Ennisme, de filosofie van de verbinding, gaat uit van eenheid in verscheidenheid. Het is jammer dat spiritualiteit vaak als zweverig wordt gezien. In workshops en coachingstrajecten merk ik dat mensen heel graag er concreet mee aan de slag gaan als ik dat vertaal naar hun zelfbeeld, mensbeeld en wereldbeeld, hun waarden en normen en levensovertuiging. Er is meer dan ons IQ, EQ en SQ. Namelijk Sociale Intelligentie en Relationele intelligentie. Deze intelligenties
en de zes kwaliteitsniveaus van leven: fysiek, mentaal, emotioneel, sociaal, relationeel en spiritueel beinvloeden elkaar en zijn wederzijds afhankelijk van elkaar. Daar handen en voeten aan geven en concreet over nadenken en stappen in ondernemen is bepaald niet zweverig. Organisaties varen er wel bij en realistische doelen worden er beter en sneller door gerealiseerd. Dat zijn wellicht allemaal druppels in een grote vijver, maar stap voor stap wordt er wel wat bereikt. De deelnemers aan bovengenoemde workshop en ikzelf hebben persoonlijk mogen ervaren hoe stimulerend en inspirerend een integrale aanpak, met input uit diverse invalshoeken, werkt. En zo zijn er meerdere voorbeelden, ook in het bedrijfsleven, waarin executives inzien dat niet alleen onze SQ maar ook de andere intelligenties dienen te worden ingezet om tot de gewenste resultaten te komen, met aandacht en respect voor de omgeving.
Reactie: Interessant artikel: Een beloning voor aandeelhouders en medewerkers voor bedrijven wordt nu uitgekeerd in de vorm van een stukje van de belangrijkste god die het westen nu kent: Geld.
Waarom zou deze beloning niet uitgekeerd kunnen worden in een verbetering van onze omgeving? Als individu heb je veel minder macht om deze te veranderen; bedrijven hebben hier een veel grotere vinger in de pap.
Het is erg makkelijk om dit bij de overheid neer te leggen, en vervolgens te protesteren als de overheid regels opstelt (over uitstoot, vervuiling etc.). Aan de andere kant krijg je wel scheve gezichten als het ene bedrijf veel meer doet voor het (algemeen) welzijn dan het andere. De overheid zou hier een coördinerende rol in kunnen spelen.
Reactie: Ben erg blij met de reacties op deze herkenning en erkenning. Ik kan me helemaal hierin vinden.
Het is toch niet normaal wanneer op één kantoor van ongeveer 4 x 6 m. personeelsleden per computer, dus per e-mail met elkaar communiceren. Waar zijn we dan mee bezig. Dit is maar één voorbeeld.
Ik zou ook willen pleiten voor een stilte ruimte in het bedrijf, zodat er even tijd is voor bezinning en het opbouwen van energie.
Het is zo hard nodig. Zeker is creativiteit niet alleen de exclusiviteit van de kunstenaar, maar ze werken er hard voor en leveren veel in.
Maar het werkt en de prachtige resultaten zijn zichtbaar en voelbaar.
Reactie: Helaas wordt het woord 'spiritualiteit' nog steeds door veel mensen gezien als een vies woord. Met name ondernemers doen liever zaken met het hoofd dan het hart. Je wordt zo snel gezien als zweefteef (sorry voor het platte woord) als je het hebt over bewustzijn en de vraag 'Wie ben ik..''
Gelukkig maak ik me er niet erg druk om, hoe anderen over me denken. Daarom gebruik ik veel levensvragen binnen mijn werkzaamheden (W&S bureau) om zo er achter te komen wie iemand echt is...
Ik denk dat een gezonde balans tussen hoofd en hart prima werkt.
Reactie: De Motivatiediscussie is niet een zwart wit jip en janneke verhaal zoals door Wakelkamp, PNH en Annelies worden gesuggereerd.
Motivatie valt of staat uiteraard bij goed en betrokken management, prettige collega's en gunstige omgeving. Motivatie heeft ook te maken met momenten dat je even niks kunt doen, zoals zo mooi werd verwoord in een onlangs verschenen artikel ''vervelen moet of is goed''. Hierin wordt aangegeven dat momenten van even niks doen, het je gedachten even de vrije loop kunnen laten geven, bijzonder bijdraagd aan creativiteit en probleemoplossend vermogen.
Zo'n moment leent zich in mijn optiek voor een kop goede koffie (of thee natuurlijk). Een bakje smerige leut zal menigeen direct weer tot zijn/haar inbox doen dwalen; ''weg creatieve motivatie''!
Reactie: Er is lef en inzicht nodig om een spiritueel leider te worden. Lef om bestaande denkpatronen te willen doorbreken en inzicht in zichzelf en de ander. De meeste managers handelen nog vanuit angst. Angst voor het niet halen van de beoogde doelstellingen. En angst leidt tot krampachtigheid en tot a-creativiteit. Dit werkt door in de organisatie. Een positief voorbeeld van hoe het ook kan is Tex Gunning van Unilever. Lees eens zijn artikel in het tijdschrift Zens van de november.
Waarschijnlijk kennen heel veel mensen diverse aspecten terug t.a.v. bovenstaand verhaal.
Welvaart en welzijn kunnen in balans zijn, maar je moet er wel veel voor doen.
Als je iemand vraagt, waarom doe je dit werk? Krijg je steevast het antwoord '' omdat ik het leuk vind''. Stel je vervolgens de vraag: '' wil je zo doorwerken tot je 65e jaar'', dan worden de reacties al aanzienlijk anders.
Ga je er vervolgens nog dieper op in met de vraag: zou jij dit werk ook doen als je er niet voor betaald kreeg of de helft van jou huidige salaris'' dan houdt je bijna helemaal niemand meer over.
Om deze vicieuze cirkel te doorbreken heb je inderdaad veel moed nodig. Want zovelen zijn toch zo verzot op zekerheden(welvaart) wat hen dan wederom het lef ontneemt om te gaan bewegen(welzijn).
Ik kan dan ook alleen maar aanraden, als je je in bovenstaand verhaal kunt vinden, praat eens met iemand die je werkelijk vertrouwd of neem bv een personal coach. Kijk waar je sterktes liggen en werk die verder uit.
Je moet de dingen bewust doen. Je dient helder gewaar te zijn van hetgeen er gebeurt en hoe het gebeurt. Als je duidelijk ziet wat er gebeurt en hoe het gebeurt kun je dienoverkomstig handelen. Je zult dan weinig moeilijkheden ondervinden en krachtig en effectief optreden zowel in het prive als het zakelijke leven.
Kortom we zijn zelf verantwoordelijk voor al onze ervaringen.
Met vriendelijke groet, Gerrit Michels.
