Reactie: In deze tijd van dichtslibbende snelwegen en global warming bedenkt u een actie die totaal niet in de huidige tijdgeest past. Het feit dat u mensen moet paaien met 2 auto's om ze binnen te halen vind ik al een zwaktebod. Daarnaast verziekt u op deze manier ook nog een keer de arbeidsmarkt. Kunt u geen creatieve en constructieve oplossingen bedenken voor het aantrekken van gekwalificeerd personeel??
Reactie: Het opbieden is weer begonnen. Overspannen reageren op een overspannen arbeidsmarkt. Het effect, kortstondig! Waarom? De concurrentie is nog ''creatiever''. Een klein eenmotorig vliegtuigje naast een mooie sportbolide, vrijstaandhuis en een oppas voor de kinderen zodat men er daadwerkelijk van kan genieten. Wat staat ons nog meer te wachten?!
Dames en heren ondernemers waar is jullie creativiteit en vindingrijkheid? Dit soort aanbiedingen zijn arm in hun rijkdom.
Reactie: Zou het niet beter zijn om een OV-jaarkaart cadeau te doen i.p.v. een tweede lease auto. Door een tweede auto te verstrekken sta je met meer auto's in de file. Terwijl je met een OV-jaarkaart minder auto's op de weg krijgt.
Reactie: Het is inderdaad zo dat een hoog IQ maar al te vaak samengaat met verminderd sociaal vermogen. Toen mijn zoon aan zijn studie aan de TU begon viel het me al op dat de meeste van die jongens (en meiden) sociaal niet echt sterk waren.
Gelukkig maar dat de universiteiten dit ook onderkennen en aandacht besteden aan de sociale vaardigheden van de studenten.
Ik heb in diverse R&D organisaties gewerkt en steeds weer wordt ik geconfronteerd met dit fenomeen. Briljante mensen die zich afzonderen in hun kamertjes en lange werkdagen maken zonder echt sociaal contact.
Er is genoeg literatuur over, maar ik heb ontdekt dat er geen eenduidige aanpak bestaat. Iedere professional vraagt een eigen persoonlijke aanpak, die bij sommige ook nog eens van dag tot dag kan veranderen.
Dat vraagt bijzondere competenties van de leidinggevers, die naast materiedeskundigheid ook nog eens over bovengemiddelde sociale vaardigheden moeten beschikken.
En dat is een van de grootse paradoxen binnen R&D organisaties. Vind ze maar, de professionals met sociale vaardigheden of de sociaal vaardige managers met zoveel wetenschappelijke kennis dat de de self-managing professional kunnen aansturen.
Het biedt mij in ieder geval iedere dag weer een geweldige uitdaging.
Reactie: Het is onzin om 100den kilometers te gaan verhuizen voor een andere baan eigenlijk is het vaak helemaal niet nodig.
Afgelopen week een reportage gezien over arbeiders uit polen. Polen komen naar Nederland, vervolgens komen Bulgaren naar Polen en Roemenen naar Bulgarije.
Kunt u mij dan uit leggen wat er dan is bereikt..?
Reactie: Als sollicitant heb ik de volgende 2 ergerlijke situaties meegemaakt:
- de interviewster die het gesprek begint met ''Ja, euh, begin maar...'' en achteraf een half uur gediscusieert over mijn ideaalbeeld van een manager, terwijl ik voor een technische functie solliciteerde. Op het einde van het gesprek moest ik zelf nog vragen wat de job eigenlijk concreet inhield, want daar had ze nog met geen woord over gerept! Ik was heel blij toen ik dat bedrijf buitenliep om nooit meer terug te komen!
- in een ander selectiegesrpek van 2 uur werd gepeild naar mijn ''talenten'', ingesteldheid, etc., los van technische kennis. Na 3 maanden uiteindelijk bij het bedrijf zelf uitgenodigd. Die man stelde kort 3 technische ja/nee vragen, waarna hij besliste dat ik niet voldeed. Waarvoor is dan zo'n soft-skills interview eigenlijk goed?! Of waarom worden niet eerst die ja/nee vragen gesteld? Wat een tijdverspilling...
In het algemeen stel ik dikwijls vast dat noch sollicitant, noch bedrijf eigenlijk goed weten wat ze te bieden hebben en wat de functie inhoudt. Het zijn altijd ''exciting new opportunities'' en veel mensen trappen daar nog in ook, waardoor ze natuurlijk niet de verandering vinden die ze zochten...
Reactie: Weinig nieuws onder de zon.
Relatief universeel verhaal, vooral de laatste zin.
Als we het woord 'verkoper' vervangen voor 'werknemer', dan kan het gehele verhaal mits lichtelijk aangepast voor elke bedrijfstak gelden.
Reactie: Banenruil lijkt me inderdaad erg lastig realiseerbaar, maar toch vraag ik me vaak af waarom mensen niet dichter bij huis werk zoeken. Er gaat zoveel vrije tijd in woon-werkverkeer zitten, wat gewoon verspilde tijd is. Maar als we dan toch allemaal dezelfde kant uitmoeten, waarom gaan we dan niet meer carpoolen? Ik heb dit zelf veel gedaan. Je moet het een beetje treffen met je reisgenoten, maar het kan een handige uitlaatklep zijn ook. En 10-15% minder auto´s kan al veel schelen.
Toch jammer dat de heer Beer het ook heeft over dat de linker baan is om in te halen. Ook ik stoor me wel aan de mensen die links blijven hangen, maar inhalen in de spits heeft totaal geen zin. Snelheidsverschillen, daardoor veroorzaakte harmonica-effecten en daarop volgende aanrijdingen zijn de grootste oorzaak van alle files in Nederland. Dus als we nu met z´n allen in de spits eens 90km/uur gingen rijden, zouden we allemaal een stuk eerder en relaxter op ons werk aankomen. Helaas lijkt dit in Nederland niet haalbaar. Ieder initiatief wordt glansrijk onderuit gehaald, niet in de laatste plaats door de media. Het wachten is op dwingender maatregelen, zoals permanente trajectcontroles op veel meer plaatsen, of in de auto ingebouwde technieken waar de bestuurder niet of nauwelijks omheen kan.
Elegantere oplossingen zijn de parallelwegen of snelwegen met gescheiden niveaus voor transit- en bestemmingsverkeer. Maar ook dit soort ideeën wordt door media en milieuactivisten op voorhand afgewezen. Wachten op de ultieme oplossing waar iedereen achter kan staan heeft geen zin. Aangezien de financieën van doorslaggevende betekenis zullen zijn, lijkt me een combinatie van acceptatie van 90km/uur in de spits en werk zoeken in je eigen omgeving het slimst. Kun je meteen mee beginnen en het kost geen geld.
Reactie: VEEL FUNCTIESzijn onuitvoerbaar in 40 uur per week
de werkgever weet het maar dat word er in de sollicitatie niet verteld de onuitvoerbaarheid kan een gevolg zijn van de bedrijfsorganisatie of gebrek aan medewerking van management, ic een directeur die jou laat lopen en zelf holt maar wel achter zijn pik aan
eigenlijk moet je in de procedure kunnen praten met je voorgangerals dit geweigerd word dan valt er iets te verbergen.bij voorbeeld jaarlijks 20%verloop
Reactie: Dit is typische industrieel dogmagedrag.
Het zijn de laatste stuiptrekkingen van een verouderd managementparadigma;
In dit wereldbeeld staan de medewerkers (arbeiders) aan een virtuele lopende band.
Ze zijn ook niet te vertrouwen. Feitelijk zijn ze de vijand. Niet een van ons. Het zijn lastige productiemiddelen die in de hand gehouden moeten worden.
De managementcultuur is gebaseerd op angst, achterdocht en onvermogen tot leiderschap.
Als er een stok nodig is om iemand eruit te slaan dan vinden ze die in de elektronische files. Dit betreft vooral de ''anders''denkenden. Vaak zie je in dit soort bedrijven een financiele man als CEO en HRM (deze term is hier een gotspe) in de rol van big brother (Stasi). Noem het maar managementparanoia.
Ze zullen inderdaad gaan aanlopen tegen dit Angelsaksische model. Ze zijn gefocused op kostenefficiency en door gebrek aan ondernemerschap en leiderschap is er op de lange termijn geen levensvatbaarheid. De bedrijven zijn er geworden tot wegwerpwinstmachines. Fenomenen als “shareholdersvalue”, “optieregelingen”en “durfkapitaal investeerders” zijn hier het gevolg van. De kapitaalvernietiging op de lange termijn is niet te overzien, maatschappelijk wordt dit een ramp.
Voor Europa ligt hier een kans in het volgen van het zogenaamde Rijnlandsmodel. Het bedrijf als een duurzame winstmachine, waar het welbevinden van de mens als succesfactor geld.
Want in de kenniswerkerseconomie is het de positief gemotiveerde mens die door het creatief toepassen van hoogwaardige kennis kennisproductiviteit levert.
Reactie: Ik vind dat ik als p&o verantwoordelijk ben voor de persoon die ik aanneem en beoordeeld heb om bij mij te te werken. Ik kan niet afgaan op wat andere mwerkers er van vinden. Vaak komen ze met bekende en dan creer je ( zo is mijn ervaring) een kliekje die meestal negatief uitpakt.
Reactie: Ik heb eens een dame van begin twintig op sollicitatie gehad voor een junior commerciele buitendienst funktie. Omdat ik vanuit een vorige job gezien had dat een vrouw in deze funktie heel goed kan uitwerken, had zij stiekem een beetje mijn voorkeur. Gedurende het gesprek kon ik toch niet aan een wat ongeinteresseerde indruk ontkomen. Toen het gesprek op de leaseauto, een Megane, aankwam werd me duidelijk waarom. Ze gaf aan de wagen niet echt belangrijk te vinden want ze had nu een Mercedes ''van pappie gekregen'' en dus had ze liever kilometervergoeding. Ik wil graag dat vooral een junior blij is met wat hem geboden wordt en zich inzet voor b.v. een grotere bonus of grotere leaseauto, dus was hiermee voor mij de beslissing gemaakt.
