7 december 2006 -
Amerikaanse werknemers zijn het stilaan gewoon dat ze hun bedrijf niet meer binnen kunnen wandelen zonder gecontroleerd te worden. Maar de controle reikt veel verder dan de lobby, zo blijkt. Drie van de vier Amerikaanse bedrijven controleren hun werknemers.
63 procent volgt het internetgebruik van de werknemers en 47 procent bewaart de e-mails van het personeel. Acht procent beluistert voicemails en acht van de tien HR-managers checken het strafblad van nieuwkomers. Deze cijfers zijn afkomstig uit onderzoek van workplacefairness.org, een non-profit organisatie die zich inzet voor de rechten van werknemers.
Big Brother heeft het druk Ook volgens een enquête uit 2005 van de American Management Association (AMA) houden drie op vier bedrijven de communicatie van hun personeel in de gaten. Dat houdt in dat er meegeluisterd wordt tijdens telefoongesprekken, dat e-mails opgeslagen worden, webpagina's geregistreerd worden en computerbestanden nagekeken worden. 76 procent van ondernemingen controleert het surfgedrag van hun werknemers en 55 procent bemoeit zich met de e-mails. Meer dan 51 procent van de Amerikaanse werkgevers houdt de medewerkers in het oog met behulp van camera's. Van alle ondernemingen die hun werknemers controleren, brengt 80 procent hen daarvan op de hoogte.
Weet dat er in nederland ook al bedrijven zijn (zelfs een discotheek) die continu met o.a. cameras hun personeel monitoren.
Even stil staan is dan in je oortje... hey! waarom sta je stil?
Vreemde ontwikkelingen maar ga er vanuit dat het hier geen trend wordt.
Ton
|
|
8
-
12
-
2006
|
09
:
13
uur
Tja, en dan moet je als medewerker zeker ook nog verplicht gelukkig zijn in dergelijke "nieuwe slavernij" omgeving.
Elke goed functionerende leidinggevende weet toch wel hoe zijn mensen functioneren, wat zo zo al uitvoeren en waneer ze niet efficient bezig zijn.
Het is een illusie te denken dat mensen 8 uur per dag bezig zijn met uitsluitend 100% presteren.
Ik bedoel, als je regelmatig even staat te lummelen wil dat niet zeggen dat je je niet voor 100% inzet voor het bedrijf.
Dat koffietje, dat sigaretje, dat kletspraatje en die wandelingetje over de gang is simpelweg noodzakelijk in een gesmeerde onderneming, het is sociaal contact zoeken en bovendien de boog kan ook niet altijd gespannen blijven.
Dat moet ook niet want anders knap je af of ben je waarschijnlijk minder efficient bezig op de lange termijn.
Dat je privé surft of mailt hoeft het probleem toch niet te zijn, een gemotiveerde en betrokken medewerker neemt toch ook wel eens werk mee naar huis of denkt thuis na over zijn werk, wordt wel eens gebeld op zijn vrije uren door zijn werk.
Een goede leidinggevende weet meestal wel precies waar de juiste balans ligt.
Het controleren van telefoongesprekken en het monitoren van internetgebruik en al dit gesnuffel draagt normaliter niks bij. Dat zou je pas kunnen doen als er een verdacht is bijvoorbeeld.
Om dit standaard te doen lijkt me niet de weg. Ik zou het in iedergeval een zeer bedreigende situatie vinden, niet dat ik dingen doe die niet door de beugel kunnen maar het gevoel dat mijn baas mij per definitie niet vertrouwd dat vind ik maar niks.
Hij kan naar me toekomen en vragen of hij mijn mailbox mag inzien geen probleem, hij mag mij vragen wat ik gedaan heb en waarom dat ik wel eens een keertje extra naar de koffieautomaat ben geweest. Dan kan ik hem uitleggen waarom ik dat meen te moeten doen.
Als hij mij standaard bespiedt dan zou ik hem vragen of hij paranoia is geworden en of hij niks belangrijkers te doen heeft.
Hopenlijk spreken de rechters zich duidelijk uit tegen dergelijke praktijken.
Al denk ik dat men in Europa en zeker in Nederland nog steeds denkt dat alles wat uit Amerika komt geweldig is.
Pas als de dollar valt zal men zien dat het Amerikaanse systeem niet werkte en zich bezinnen. Veel Amrikaanse bedrijven zien de bui al hangen en verkassen al naar Europa en Azië om hun bedrijven voor te bereiden op een val van de dollar en het instorten van de Amerikaanse economie.
Ik wil in iedergeval niet leven in een politiestaat waar big brother de aanvoerder is maar besef wel dat er waarschijnlijk geen ontkomen aan is.
Aruhté
|
|
12
-
12
-
2006
|
10
:
55
uur
Dit is typische industrieel dogmagedrag.
Het zijn de laatste stuiptrekkingen van een verouderd managementparadigma;
In dit wereldbeeld staan de medewerkers (arbeiders) aan een virtuele lopende band.
Ze zijn ook niet te vertrouwen. Feitelijk zijn ze de vijand. Niet een van ons. Het zijn lastige productiemiddelen die in de hand gehouden moeten worden.
De managementcultuur is gebaseerd op angst, achterdocht en onvermogen tot leiderschap.
Als er een stok nodig is om iemand eruit te slaan dan vinden ze die in de elektronische files. Dit betreft vooral de "anders"denkenden. Vaak zie je in dit soort bedrijven een financiele man als CEO en HRM (deze term is hier een gotspe) in de rol van big brother (Stasi). Noem het maar managementparanoia.
Ze zullen inderdaad gaan aanlopen tegen dit Angelsaksische model. Ze zijn gefocused op kostenefficiency en door gebrek aan ondernemerschap en leiderschap is er op de lange termijn geen levensvatbaarheid. De bedrijven zijn er geworden tot wegwerpwinstmachines. Fenomenen als “shareholdersvalue”, “optieregelingen”en “durfkapitaal investeerders” zijn hier het gevolg van. De kapitaalvernietiging op de lange termijn is niet te overzien, maatschappelijk wordt dit een ramp.
Voor Europa ligt hier een kans in het volgen van het zogenaamde Rijnlandsmodel. Het bedrijf als een duurzame winstmachine, waar het welbevinden van de mens als succesfactor geld.
Want in de kenniswerkerseconomie is het de positief gemotiveerde mens die door het creatief toepassen van hoogwaardige kennis kennisproductiviteit levert.
heer Ron Ladage
|
|
9
-
12
-
2006
|
15
:
54
uur
Dit artikel is ook van toepassing in ons land, de overheid doet hier heel actief aan mee.
Alle persoonsgegevens worden en zijn gekoppeld aan elkaar, sofinummer en tegenwoordig ook een eigen digi nummer voor informatie en toegang naar je eigen gegevens bij gemeenten.
Tolrijden een koppeling met een chip die d.m.v. poortjes precies aangeven in tijd en plaats, waar je als indiviueel bent geweest. En veel beter, die je via de sataliet exact blijft volgen.
Camara toezicht op straat en in bedrijven.
Bij grote bedrijven koppelen ze de toegang met arbeidstijd en liefst met nog veel meer van je personelijke gegevens binnen P & O..
De internet servicers op het werk worden per minuut in de gaten gehouden en e-mails zijn inzichtbaar.
Kortom ze weten bijna alles van je.
Zolang je een gewone grijze muis in de maatschappij bent, geeft dat niet, behalve dat ze zelfs je koopgedrag weten.
Maar wanneer je tot de "lastige" groep hoort, die zijn hoofd boven het maaiveld durft te steken, dan wordt het een ander verhaal.
Kortom heb niet de illusie dat we het hier in Nederland anders doen, vergeet dat maar, ondanks de wet op de privecy!
