Reactie: Ik herken je probleem en denk te weten wat je voelt. Heb bij mijn vorige werkgever hetzelfde meegemaakt. Mijn leidinggevende was (en is nu nog steeds) marketing directeur (md) en ik was communicatiemedewerker. Vanuit mijn functie vond ik het niet meer dan normaal om de md te adviseren wat betreft de communicatie. In het begin wees ik hem op subtiele wijze op zijn fouten door vragen te stellen waarom hij ervoor heeft gekozen om datgene op die manier te doen. Zo kon ik door middel van mijn visie vertellen waarom ik het niet eens was met zijn gekozen wijze. Jammer genoeg deed hij alsof ik geen verstand van zaken had omdat ik immers nog jong ben en nog veel moet leren op zakelijk gebied en mbt communicatie. Ik legde me bij zijn argumenten neer maar bleef hem ondertussen gewoon adviseren.
Ik merkte dat mijn onderdanige houding geen vruchten afwierp. Niet voor mezelf en in mijn ogen ook niet voor het bedrijf. Na dik een jaar van steeds maar proberen heb ik voor mezelf besloten om iets harder te gaan roepen en schoppen in de richting van de md. Heb in de tussentijd informatie ingewonnen en steun gevonden bij mijn achterban en was overtuigd van mijn capaciteiten en inzicht aangaande communicatie. Dus toen zich een voorval voordeed waarbij hij een grote communicatiefout maakte door de belofte van het product te ontkrachten (sorry hoor maar als jij als producent al weinig vertrouwen hebt in je product wat moet de klant dan wel niet denken), heb ik al mijn kennis en moed verzameld om hem met zijn fout te confronteren. Dit keer heb ik de directeur erop aangesproken. Was helemaal in mijn nopjes toen de directeur mij gelijk gaf. De directeur adviseerde mij toen om dit aan te kaarten bij de dm. Dat deed ik dus. Deze dm werkte slechts 3 dagen p.w. bij dit bedrijf en ik besloot hem via e- mail op de hoogte te brengen van mijn bevindingen. Tevergeefs. Hij bleef bij zijn standpunt…en ik bij het mijne.
Het gaat er niet om wie er nou gelijk had wat betreft de communicatie maar om het feit dat hij mij niet serieus nam als communicatiemedewerker. Achteraf gezien paste dit bedrijf niet bij mijn wensen, mijn ambitie.
Wellicht moet je je niet zozeer focussen op hoe je dit conflict kunt aanpakken maar moet je kijken naar wat jezelf wilt. Dit is in ieder geval hetgeen wat ik heb geleerd. Want juist omdat je je niet begrepen voelt ben je eigenlijk in conflict met jezelf ipv met je leidinggevende.
Hoop je weer een nieuwe kijk te hebben gegeven.
Groeten, Jennifer
Reactie: Ik ben van mening dat jij als communicatie deskundige in staat bent om jouw kwaliteiten als leidinggevende kenbaar te maken, zowel in je cv als tijdens een gesprek. Ik denk dat je alleen onzeker bent of je wel op de juiste kwaliteiten de nadruk weet te leggen zodat je daadwerkelijk aansluit op het bedrijfsprofiel.
Hiervoor lijkt het me handig als je dit bedrijf en de functie bekijkt vanuit jouw communicatie ervaringen, waarbij je als het ware in het hoofd van het bedrijf kruipt. Vraag jezelf af wat voor bedrijf het is en wat ze daadwerkelijk zoeken in hun kandidaat. Zie jezelf als een product dat je naar de klant toe wilt communiceren. Wat zijn jouw producteigenschappen en hoe sluiten deze aan bij de functie.
Ben nog jong en bekijk de dingen wellicht anders dan dat jij doet...hoop dat ik je misschien een andere invalshoek heb kunnen bieden. Succes! En vertrouw op je eigen kwaliteiten!
Reactie: Welnu, op zich is deze vorm van werk zoeken ook wel in het voordeel van de werkgever.
Veel werkgevers lees ik elders op dit platform, controleren het mailverkeer en het surfgedrag van hun werknemers.
Ze zien dus aankomen wie weg wil. Ze kunnen rustig overpeinzen waarom de werknemer weg wil en of dit wenselijk is. Wellicht gaat de baas zijn gedrag aanpassen zodat de werknemer misschien blijft of wordt het werk op anderen manieren interessanter of leuker. Omgekeerd kan natuurlijk ook, wil je iemand kwijt dan geef je hem nog een klein zetje richting poort.
In de tussentijd kun je als werkgever alvast gaan kijken hoe je de lege plek kunt invullen.
Kennis is macht en het mes snijdt hier aan beide kanten.
Hoger opgeleiden zullen wellicht zo creatief zijn om op die manier proef ballontjes op te laten om de carrière kansen te verkennen zowel bij de huidige werkgever als op de arbeidsmarkt.
Als iemand solliciteert wil dat nog niet zeggen dat hij wil vertrekken, hij kan dat ook gebruiken om zijn positie te verbeteren bij de huidige werkgever.
13% krijgt de baan. Krijgen of accepteren, dat is een verschil. Vreemd eigenlijk, iedereen klaagt dat er geen hoger opgeleid personeel te vinden is maar kennelijk als ik deze cijfers geloof wijzen ze de kandidaten wel pakweg 7 keer af gemiddeld. Misschien is de nieuwe werkgever te krittisch maar het kan ook zijn dat de arbeidsvoorwaarden slechter zijn als bij de huidige baas.
Als de correspondentie (lees de afwijzingen) meegelezen wordt door de baas dan zal die daar ook zijn conclussie uit trekken.
Bovendien vind een werkgever het om onlogische belangrijk dat een cv geen gaten heeft. Er wordt dus een situatie geschept waarin men het beste van werk naar werk kan overstappen waardoor je als werknemer wel genoodzaakt bent om tijdens de werkuren te solliciteren. Ook al zou je verlof pakken, sollicitatieactiviteiten worden door de baas vaak afgestraft, hij gaat al stiekem denken aan een bedrijf zonder jou en soms laat hij je duidelijk merken je kwalijk te nemen dat je om je heen kijkt.
De werkgevers bieden vaak tijdelijke contracten en je zou wel heel dom zijn als werknemer niet om je heen te blijven kijken wil je straks niet werkloos thuis zitten en een vervelend gat in je cv krijgen waardoor het vinden van werk lastiger kan worden. Loyaliteit wordt dus impliciet afgestraft.
Reactie: Cultuurverschillen zijn er wel, dat klopt.
Vooral Amerikanen zijn efficiënt en goed in het negatief feedback geven ''You'r fired''!
Kort krachtig dus efficiënt en vol gif, u heeft nog niet eens meer de kans om te reageren. (uw advocaat misschien wel).
Ik ben het helemaal eens met Julia misschien komt dat omdat ik een kind van Canadese emigranten ben?
Wel een goed artikel trouwens! Feedbackgif kun je volgens mij nog versterken door te zeggen dat de ander niet open staat voor feedback of in de verdediging schiet. Zo leg je op een slinkse manier iemand gelijk plat.
Een dik decennia geleden werd ik tijdens een gezamenlijke cursus met andere bedrijven behoorlijk in de mangel genomen door de cursusleidster. Nu ben ik iemand die een uitgesproken mening heeft maar geen moeite er mee heeft als anderen het niet met mijn eens zijn; dat is immers hun goed recht!
Ik kan het niet uitstaan als mensen hun mening of visie als “de waarheid” aan mij willen opleggen terwijl ik helemaal niet overtuigd ben van hun “waarheid”.
Het eerste dat ze uit de kast halen is dat je niet open staat voor feedback er niet mee kunt omgaan.
Bij mij werkt dat dus averechts, ik verschans me in mijn vesting en verweer me daar door te herhalen dat ik niet overtuigd ben maar heb ook geen moeite als ik overtuigd wordt de vesting te verlaten en grif toe te geven dat ik overtuigd ben geworden.
De trainster heeft de hele cursus, tot grote frustratie van de andere cursisten verwoedt getracht mij te laten toegeven dat mijn visie onjuist was, door steeds haar argumenten te herhalen en de persoonlijke aanval in te zetten. Het leek wel of ze me ziel wilde redden, me uit de hel wilde houden en mee wilde nemen naar haar eigen paradijs. Zelfs na afloop bleef ze rood van woede argumenteren en tieren dat ik het simpelweg niet durfde toegeven. Ik kon absoluut niet met feedback omgaan. (Hoezo, ik stopte haar feedback toch voortdurend in de prullenbak omdat ik er niks mee kon?)
Ik denk dat deze mislukte training, die trouwens over een heel ander onderwerp ging, toch nog een gezamenlijk leerpunt voor iedereen had. Als je feedback geeft moet je nooit dwingend worden (als er geen grenzen overschreden worden) want je maakt je zelf ongeloofwaardig. De ontvanger van feedback kan met de feedback doen wat hij wil, dus ook naast zich neerleggen. Juist daar zijn veel feedbackgevers allergisch voor.
Grappig was dat anderen het wel met mij eens waren, dat vond ik natuurlijk wel prettig, daar ben ik eerlijk over. Maar daar ging het mij niet eens om.
Ik heb in het verleden een baas gehad die feedback gaf die ronduit belachelijk was. Ik kreeg de fouten en het knoeiwerk van anderen verweten. Ik gaf aan dat de fouten door anderen waren gemaakt op een tijdstip dat ik niet eens aanwezig was. Mijn baas werd boos, zette alles op papier en 2 maanden later werd dit vod, zonder dat ik wist dat het gerapporteerd was , gebruikt als argumentatie om mij te ontslaan. De baas had erbij gezet dat ik moeite had met feedback te accepteren en dat die houding niet paste bij een leidinggevende. Waarschijnlijk zocht hij een zondenbok.
Reactie: In het magazine van Intermediair stond een paar maanden geleden al een groot stuk over werkgevers die hun uiterste best doen om werknemers binnenshuis te houden. Het lijkt mij goed dat werkgevers zich realiseren dat buiten extra vakantiedagen en extra cursussen, mensen ook persoonlijke aandacht voor hun ontwikkeling willen. Online coaching is daar een prima instrument voor, geen overbodige luxe en toch professioneel gerichte aandacht via internet. Veel productiever en constructiever dan onrustig in diezelfde baas z'n tijd zoeken naar een beter leven.
Reactie: In principe kun je van ieder internetbezoek tot min of meer dezelfde conclusie komen of je nu een vakantiebestemming of een loodgieter zoekt.Meer verdieping/inzicht in een dergelijk gedrag zou op zijn plaats zijn om tot bepaalde conclusies te komen.
Naar mijn weten zijn en in het merendeel van organisaties huisregels m.b.t. internetgebruik tijdens werkuren opgesteld.Het is mogelijk om van elke werknemer een
uitdraai te maken en hem/haar hierop aan te spreken.
Geldt bijvoorbeeld al voor het bezoeken van erotische sites
en het onbeveogd downloaden van (voor het bedrijf) illegale programma's. Ik neem niet aan dat dit artikel een
onderliggend thema,s als daar zijn:
marktwaarde,ontevredenheid,verveling etc suggereert.
Reactie: Het is niet alleen een kwestie van wel of niet van dik houden. Een vriend van me met een (fikse) schildklierafwijking moet inderdaad goed op zijn gewicht letten (schildklierhormonen stimuleren de stofwisseling. bij een traag of niet werkende schildklier vertraagt je stofwisseling, en heb je dus minder dan de 2000/2500 kcal per dag nodig). Hij eet nu nog maar een derde van wat hij vroeger at bij ontbijt en lunch, en hij laat alle tussendoortjes staan. Deze discipline zorgt ervoor dat hij keurig op gewicht blijft. Ik ben en blijf er heilig van overtuigd: dik zijn hoeft niet, als je maar bereid bent offers te brengen. Wél is het zo dat die offers bij de ene persoon vele malen groter zullen zijn dan bij de ander.
En in mijn optiek is dát hetgene waar het om draait: Mensen die dik zijn stralen uit dat ze geen discipline hebben en/of onvoldoende aandacht aan zichzelf besteden. Als je dit doortrekt naar je functioneren op het werk, dan kun je stellen dat mensen die niet aantonen dat deze discipline of zorgzaamheid ontbreekt een streepje voor hebben.
Verder is het waarschijnlijk zo dat het prettiger is om zaken te doen met mooie mensen dan met minder mooie mensen (ik zeg niet dat dit moreel verantwoord is, ik constateer slechts). Dik is in deze maatschappij minder mooi, en dus hebben minder dikke mensen ook hier een streepje voor.
Dan zou je ook nog in kunnen brengen: ''ja maar ik werk zoveel dat ik geen tijd heb om te bewegen, ik moet altijd tussendoor eten, en dat is dan niet altijd even gezond, dus ik doe het voor de baas en nu brengt hij mijn carrière in gevaar...''. Reactie daarop is dat een werkgever meer gebaat is bij een medewerker die weet wat balans is dan bj iemand die zich (letterlijk) kapot werkt.
Reactie: @Edward. TX voor de toelichting. Ik denk niet dat die Anthony het door heeft, gezien ook zijn 'feedback' die hij geeft. Een bewijs van mijn eerdere stelling (en die van Jos) dat digitaal communiceren zwaar beperkt is tov gewoon f2f een gesprek voeren. Dat geldt in zijn algemeenheid, maar ook als het gaat over feedback geven. Om even een beeld te geven hoe ik zijn reacties kan lezen:
- ik kan lezen dat hij geen respect heeft voor 'oudere medewerkers'
- ik kan lezen dat hij voorbij gaat aan de waarde van ervaring, levenservaringen, etc van mensen etc
- ik kan lezen dat hij een zeer beperkte blik heeft op het oplossen van de fileproblemen
- ik kan er uit lezen dat hij denkt dat je alleen kan samenwerken als je dat digitaal doet
- ik kan uit zijn URL die hij plaatste lezen dat hij in mijn ogen een bizare vorm van humor heeft..
- etc.
;-)
Reactie: Als je wat verder bent gekomen is verkopen altijd een optie. Maar denk ook aan de ondersteuning die daarbij onontbeerlijk is. Vooral voor jezelf voor een zinnige invulling na de verkoop, het voorbereiden op de verkoop (team, p&o systemen etc.) en de juiste koper.
Reactie: kijk, ik dacht dat ik vrij uniek bezig was, door woorden op te zoeken in google!
En als ik eerlijk ben, blijf ik dat gewoon lekker doen. Het gaat mij dan met name om moeilijke woorden waarover ik even twijfel (omdat ik koppijn heb; of gewoon sloom ben);
als ik die woorden dan -op google- voor mijn neus zie, dan weet ik het wel weer. En als ik nog steeds twijfel dan zoek ik inderdaad naar bronnen die ik vertrouw/ of scores!
Reactie: Feedback... waarom denken zoveel mensen dat zij bevoegd zijn feedback te geven? Ik merk dat bijna iedereen op het werk er mee bemoeit en is voortdurend bezig op de ander te letten. Zou het nou niet een hoop emoties en werkplezier vermindering besparen als men eerst ervoor zou zorgen dat zij zelf goed functioneren alvorens een ander aan te spreken? En waarom is het feedback geven hier in nederland zo recht toe recht aan? Open en sluit het gesprek met iets positief en gaat iedereen met een goed gevoel vandoor. Uit mijn ervaring word ik beledigd door het manier waarop het feedback gegeven wordt dan het feedback zelf en vandaar het zo moeilijk is voor mij om feedback te ontvangen. Beleefd zijn wordt zo vaak vergeten en helaas als je dit wel doet lijkt het als of de ander al lang niet meer luistert. Ik ben Engels en dit is zeker een min punt in NL - als feedback opbouwend moet zijn en iets waar men van kunnen leren waarom zo bot zijn met het overbrengen naar de ander? Engelsen doen vaak te lang over om bij de kern te komen maar liever dat dan pats boem!
Reactie: Hallo!
Waar gaat de discussie over? Of het wel/niet de schuld is van iemand of hij/zij te dik is? En of hij/zij dat zonder spelfouten kan verduidelijken/uitleggen?
Ik dacht het niet!
Het gaat erom of wij vinden dat (iets?) te dik zijn van invloed is op je carriére.
Ton is eigenlijk de enige die daarop inhaakte. En ik vond dat echt een leuk verhaal. Zelf ben ik ca. 8 kilo te zwaar (relatief begrip, nietwaar?). Maar persoonlijk houd ik niet van al te slanke types. En mijn ervaring is dat (vol)slanke collega's behoorlijk goed presteren. Ik zie eigenlijk geen verschil.
Maar waar ik niet aan voorbij wil gaan is dat als je voor het eerst ergens solliciteert, overgewicht wel degelijk in je nadeel kan(!) werken.
En verder kunnen ook slanke mensen een 'niet fitte indruk' maken ... toch? Door hun lichaamshouding. Of omdat ze sloom praten. En wat dacht je van die sexy slaapkamerogen ....
Ik aanschouw de reacties niet zozeer als kritiek, wel als de uiting van een persoonlijke weergave hoe hij/zij de zaken ziet, als daarbij al eens een venijnig woordje valt vind ik dat niet zo erg.
Als zo een opmerking naar mij zou gericht zijn scherpt dit mijn gevoel tot zelfonderzoek aan, en dank zij deze opmerkingen ben ik toch ook al wat wijzer geworden.
Maar wat bedoel je met een degelijk advies?
De stelling van de heer Strikwerda is:
1 - De zwakke groei is deels toe te schrijven aan het grote aantal adviseurs.
2 - Deze adviseurs geven advies naar de mond van de klant.
Op beidde stellingen moet ik, vanuit mijn ervaring, de heer Strikwerda gelijk geven, maar wel onder de conditie dat het eerste punt een rechtstreeks gevolg is van de tweede.
Maar tergelijkertijd zou hij ook moeten zeggen dat beidde punten op hun beurt het gevolg zijn van de keuze van het bedrijf.
Hoe je het draait of keert er zijn altijd twee soorten adviseurs, pragmaticussen en theoreticussen.
En zoals je zegt, we zouden elkaar niet als concurrenten moeten zien maar wel als complementaire elementen.
Maar laat ons ook eerlijk zijn, weinigen zien elkaar zo.
Ik weet uit ervaring (en voor eigen bestwil) dat als ik een team moet samenstellen er zeker één theoreticus in dat team zal zitten. Zij behoeden de pragmaticus van fouten.
Laat ons eerlijk zijn, in elke reactie is er wel iets positiefs, zelfs in de reacties van Mevrouw Prinssen, want zij legt de vinger op een aspect dat soms toch wel eens uit het oog verloren wordt, nml het respect voor iemands taal.
Hier is dat het Nederlands, maar in België is dat net zo voor het Frans, Duits of, ons vaktaal, het Engels.
Dat er taalfouten kunnen gemaakt worden is een feit, maar ik tracht ze te vermijdden uit respect voor de taal.
Maar om terug naar het onderwerp te gaan.
Mijn advies zou zijn;
''Heer Strikwerda, ik ben het volmondig met U eens maar om dit op te lossen dien je niet bij de adviseurs te wezen maar wel bij het bedrijfsleven. Als het bedrijfsleven ertoe kan gebracht worden om de adviezen van hun adviseurs te volgen i.p.v. hen te vervangen zal ook het aantal adviseurs dalen. Het aantal adviseurs is (grotendeels) toe te schrijven aan de rotatietijd van de adviseurs binnen de bedrijven die geen slecht nieuws willen horen, laat staan uitvoeren''
Wat de branche vereniging betreft.
Lijkt me een goed idee, maar dat zal geen gemakkelijke klus zijn, want iedereen heeft zo zijn eigen idee van hoe de term ''kwaliteit'' dient ingevuld te worden.
Maar je idee om uit die verzameling een definitie te maken die als toetssteen kan dienen voor de sector lijkt me zeer aantrekkelijk en een uitdaging.
Wie raapt de handschoen op?
Prier d'accepté mes salutations de confraternité
En nu maar hopen dat deze groetjes niet als kitsch worden aanschouwt.
