Alweer zo'n proefballon om te kijken of met mogelijk is de verzekerden af te troggelen.
Ja, ik rook, drink en eet wel eens vette hapjes en sport niet, goed geraden! U mag door, voor de magnetron.
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat die verzekeringsmaatschappijen (en de bedrijven) winst maakten toen zich nog niemand druk over maakte over een bourgondische levenstijl?
Dat de werkgevers maar eerst eens naar zaken als overmatige stress en slechte arbeidsomstandigheden kijken daar worden meer mensen ziek van denk ik.
Ik ben trouwens zelden echt ziek, ik geloof 10 jaar geleden had ik eens de griep. Dat komt zeker omdat ik nog grootgebracht ben met ouderwetse huisvrouwenkost volgens grootmoeders recept, dus met jus en echte boter.
Reactie: Hoe herkenbaar de situatie ook is, of lijkt, minstens zo storend zijn collegae die te pas en te onpas het kantoor binnen komen lopen om vragen te stellen die kunnen wachten. Vaak uit beleefdheid luister ik dan naar de vraag of mededeling, maar kan net zo moeilijk of misschien wel moeilijker weer terug gaan naar mijn oorspronkelijke werkzaamheden. Mijn email check ik uitsluitend voordat ik aan mijn werkzaamheden begin, en een uur voor de lunch opnieuw. De telefoon blijft een noodzakelijk kwaad, daar ik P&O medewerker ben en dus veel afhankelijk ben van de telefoon voor de uitvoering van mijn werk.
In mijn werkzaamheden als adviseur Arbeid & Gezondheid komt het geregeld voor dat er discussies ontstaan over dit onderwerp. Het is vaak een cultuuromslag in het denken en doen van zowel managers als werknemers.
IntegraalGezondheidsManagement (IGM) helpt werkgevers de effecten van de bedrijfsvoering op de gezondheid en omgekeerd te managen. Het gaat er echter om hoe je dit communiceert naar je medewerkers. Medewerkers aanspreken op overgewicht is niet de juiste manier. Natuurlijk is het wel verstandig om een gezonde levensstijl te promoten bij (alle) medewerkers. Niet alleen omdat een ongezonde levensstijl de kans op verzuim vergroot. Een vitale werknemer is niet alleen fit, maar ook gemotiveerd en zal zichzelf blijven ontwikkelen. Zulke mensen zijn bepalend voor het onderscheidend vermogen van de organisatie. Naast het stimuleren van een gezonde levensstijl is het van groot belang dat werknemers de ruimte krijgen om zich te kunnen ontwikkelen binnen het bedrijf, zodat ze zich betrokken voelen bij de koers van de onderneming. Bovendien heeft een actieve benadering van de gezondheid positieve effecten op de fysieke en mentale belasting van de werknemers. Dus is er zeker ook een voordeel te behalen voor de werknemer.
Reactie: Tjonge! Wat is er een hoop te doen over feedback! Op zich vind ik feedback een goed middel om zicht te krijgen op hoe ik functioneer en hoe ik dat zou kunnen verbeteren. Binnen ons bedrijf wordt feedback daarvoor ook bewust ingezet. Echter, wel met duidelijke spelregels. Op die manier is helder op welke manier feedback gegeven mag worden en hoe je daar als ontvanger op kunt reageren cq mee om kunt gaan. Belangrijk is, dat de ontvanger vooraf heet aangegeven door wie hij/zij voor een bepaalde periode op welk punt feedback wil. Het is altijd gekoppeld aan een persoonlijk doel. Daarnaast begint de feedback met het benoemen van een sterk punt van de ontvanger. Zo zet je de ontvangst op 'positief'. Daarna kun je als advies een verbeterpunt meegeven. Dit geformuleerd naar de persoonlijke doelstelling van de ontvanger. Door vooraf de feedback te legitimeren en de scope ervan te bepalen, voorkom je de feedbackgif en wordt feedback een gift waar je wat aan hebt. Het is voor de gever en ontvanger ook belangrijk dat de laatste in positieve bewoordingen bedankt voor de feedback en aangeeft wat hij/zij er mee kan.
Reactie: Ik herken het probleem ook en merk, dat onderbrekingen van het werk de concentratie en snelheid onderuit haalt.
Het blijft echter lastig, wanneer het werk grotendeels uit telefonisch contact en de overige communicatie per email plaatsvindt omdat collega's of afdelingen zich op andere locaties bevinden. Mijns inziens levert vooral de combinatie van diverse 'snelle' communicatiemiddelen en het overschakelen van het ene medium naar het andere op termijn problemen op. Ook het persoonlijk contact verdwijnt op deze manier.
Email kan wel dringend zijn, documenten kun je namelijk niet doorbellen en niet iedereen beschikt over een fax.
Ik heb gemerkt dat in call center-achtige omgevingen op de lange termijn ouderwets werkoverleg beter werkt, dan alles via email communiceren.
Reactie: Vooral de mobiele telefoon is een plaag en een zegen. Het meest irritante is als mensen binnen het bedrijf het gebruiken als een soort van afstandsbediening om je mee te besturen. ''waar ben je? , kun je even komen?''. Ik wordt soms wel om de 2 minuten gebeld afhankelijk van de opdracht die ik heb. Zonder telefoon zou het werk echter minder efficiënt verlopen vrees ik. De mail lees ik in de tijd dat ik het rustiger heb meestal 3 keer per werkdag. (begin, lunch en einde) Echt belangrijke zaken, die niet kunnen wachten handel ik nog af, desnoods buiten de werktijd om. Af en toe stuur ik het door naar mijn privé adres, als er bijvoorbeeld veel leeswerk vraagt. Mijn e-mail vind ik over het algemeen niet zo bezwaarlijk. Of je dommer wordt van communicatie betwijfel ik maar dat storende communicatie het moeilijker maakt je te concentreren dat lijkt me duidelijk.
@ Mevr. Snijder. U kunt uw mailprogramma natuurlijk ook zo instellen dat het minder frequent de mail ophaalt of zelf de mail te downloaden op een tijdstip dat het u beter schikt. Ook kunt u bijvoorbeeld om de twee uur de mail beantwoorden. Of dit werkbaar is in uw situatie weet ik niet. Misschien heeft u het ook wel te druk, dan zou u ook eens kunnen overwegen om werk te delegeren of iemand in dienst te nemen die u kan ontlasten. Wat u ook zou kunnen doen is de mailtjes shiften. U neemt bijvoorbeeld een administratieve thuiswerker en laat die de minder belangrijke mailtjes voor u afhandelen. De belangrijke handelt u zelf af.
Ik weet wel iemand die u zou kunnen helpen.
Reactie: Informatie delen tussen groepen, afdelingen en zelfs vestigingen van het hetzelfde bedrijf is vaak een probleem.
Het heeft te maken met cultuur, concurrentie of negatief “wijsgedrag” van de groepen.
We hebben ons mond vol van communicatie, hele legers van bureaus kunnen u daar (goed) in helpen.
Maar vaak concludeer ik binnen bedrijven, dat ze vinden dat er iets niet goed is met de communicatie, dus zorgen ze dat er meer communicatie, informatie komt.
Beter is het om je communicatie lijnen eens te bestuderen en zorg te gaan dragen dat je het bericht onder controle kan houden.
Binnen bedrijven werken er z.g. eilandjes, die binnen het eiland goed communiceren, maar er een eigen koninkrijkje van hebben gemaakt.
Vaak zie je dan ook dat hun eigen koninkrijk het beste kan presteren, maar we worden tegengewerkt door de “anderen”.
Peter Senge heeft hier in zijn boek De Vijf Disciplines heel duidelijk over geschreven.
Draag zorg voor een cultuur, waarin er geen eilanden kunnen ontstaan, maak een systeem dat de eilanden met elkaar in gesprek raken en samen naar de aanpak gaan kijken.
Zorg voor echte leiders, die niet bang zijn om fouten te maken, maar die er juist met anderen uit leren.
Veel bedrijven hebben het geprobeerd om lagen uit de organisatie te snijden, met de gedachte minder koninkrijkjes, maar vreemd genoeg vormen zich weer nieuwe koninkrijkjes.
Zelfs tussen ploegen die in continudienst werken, zie je het al ontstaan.
Het is dus niet op te lossen met een eenmalige slag (betere communicatie etc), maar je moet het proces gaan begeleiden en alle weknemers dezelfde visie en aanpak eigen laten maken, dit kost even tijd, zeker even geld, maar levert in de toekomst een bedrijf op, dat ver boven zijn concurrenten kan uitstijgen.
Tevens zijn er heel goede hulpmiddelen tegen lage kosten, die zorg dragen over het proces.
Heel simpele maar doeltreffende scans (werkt via internet) geven heel snel een goed beeld waar het wringt in het bedrijf, bij verbetering zijn er nog meer hulpmiddelen, die een goed overzicht en motiverend zijn voor alle mensen die binnen het bedrijf werkzaam zijn.
Mocht U informatie willen hebben, mail dan naar Ladage.praktijk@zeelandnet.nl
Reactie: Laten we de situatie eens van een andere kant bekijken.
Er zijn verschillende redenen waarom beide ouders werken, het kan het inkomen zijn, zonder de inzet van beide ouders is er een geld tekort, het kan luxe zijn, werken voor aanschaf auto, vakantie etc.
In Zweden is het al jaren heel normaal dat beide ouders in staat worden gesteld om te werken. Hier hebben de werkgevers er groot belang bij, dit in verband met het tekort aan arbeidskrachten.
Bedrijven investeren dan ook geld in de kinderopvang en vinden dat ook een noodzaak.
Nederland schijnt nog steeds genoeg arbeidskrachten te kunnen krijgen, maar waarom hoor ik dan de werkgevers klagen, dat het moeilijk is om mensen te krijgen.
Het mooiste zou deeltijdarbeid bij hetzelfde bedrijf in de zelfde functie zijn, maar dan heb je het probleem van lagere betaling (nog steeds) van vrouwen, we lopen daar als Nederland nog steeds als (negatieve) koploper voorop.
Bedrijven vinden dat de overheid maar iets moet doen voor de kinderopvang, want ze betalen al zoveel.
De overheid vindt hetzelfde van de bedrijven en van de ouders, want die willen toch samen werken.
Dit is Nederland ten voeten uit.
We wachten op een nieuw kabinet, die hier weer over gaat steggelen.
Maar in de toekomst wordt het steeds moeilijker om de uitstroom van ouderen (2011 gaat de eerste golf eruit, 2012 de tweede golf) op te kunnen vangen.
Er is nog hoop, want dan moeten we op de arbeidsmarkt vrouwen zien te vangen die in het bedrijf komen werken.
Misschien worden er dan door de bedrijven gratis kinderopvang geregeld en zelfs op de Zweedse aanpak, de opvang voor hele kleine kinderen bij het bedrijf.
Eigenlijk moeten we het als een uitdaging zien, maar ook naar de toekomst het rollenpatroon man/vrouw eens onder de loep nemen en ook thuis de opvang beter (meer samen) gaan regelen.
Reactie: Prima als Ineke Earnshaw win-win ziet. Echter, in de afgelopen jaren hebben werkgevers zich alleen van een eenzijdige kant laten zien. Namelijk, gericht op het er uit werken c.q. niet aannemen van mensen waar iets mee is of iets mee zou kunnen zijn. Kijk behalve naar zaken m.b.t. WIA, ziektewet, etc ook eens naar aanname en afstoot beleid. Dat gaat op dit moment sterk ten koste van de oudere zogenaamde dure werknemers van 45 jaar en ouder terwijl er moord en brand geroepen wordt dat er geen mensen te vinden zijn en dat de vergrijzing nog moet starten. Ik zie dus vanuit de werkgevers helaas geen gedrag dat lijkt op win-win. Dus vertrouw ik ze ook hierin niet.
Bovendien lijkt het me een zeer eenzijdige aanpak. Uit onderzoeken blijkt dat overgewicht niet perse tot problemen hoeft te leiden en dat dunne mensen op andere vlakken juist andere (dure) problemen kunnen krijgen. En dan heb ik het nog niet eens over hoe een werknemer zich verder gedraagt in het verkeer, verslaaft is (drinken, roken, gokken, drugsgebruiken) of op een andere manier lichamelijk of psychische in problemen is, al dan niet door eigen handelen.
In het geval van overgewicht / eetgewoontes past alleen ruime afstand van de werkgever. Leden van Raad van Bestuur en Directie zijn vaak ook niet echt de juiste voorbeelden. De zorgverzekeraar en b.v. huisarts kunnen al voldoende prefentief helpen op het gebied van overgewicht.
Reactie: Er wordt wel eens vergeten dat de tijden veranderen.
Vroeger was het heel normaal dat je niets privé op het werk deed, zelfs naar buiten telefoneren liep via de telefoniste.
Wel was het normaal dat je overwerkte (baas maakte dus gebruik van jou privé tijd) of dat je werk mee naar huis nam.
Ook was het normaal dat de baas je thuis opbelde om wat te vragen of om je naar een klant toe te sturen.
Dit was allemaal normaal en we hoorden de werkgevers dan ook niet klagen!
Nu leven in het tijdperk van automatisering, de telefooncentrale werd geautomatiseerd, wat personeel scheelde dus kosten besparend!
Maar hierdoor kon je vanuit het kantoor naar huis bellen of gebeld worden.
Nu hebben we de mobieltjes, dus het is nog makkelijker.
Internet en e-mail werd geïntroduceerd, dus weer een middel, waarmee je met de buitenwereld kan communiceren. We horen nu de werkgevers klagen over deze acties van werknemers, maar het is een geven en nemen maatschappij, dus niet zeuren.
Voor internet hebben we goede filters, methodes dat we niet gewenste sites kunnen afsluiten en ook kunnen we het internetgedrag en het e-mail gedrag van de werknemers controleren.
Zolang dit binnen de privacy wetgeving blijft heb ik er geen probleem mee.
Wat we moeten leren te beheersen is het evenwicht tussen werk en privé, zowel op de werkplek als thuis.
Wanneer we een goed management systeem of aan continuïteitsmanagement gaan doen, dan weten we wie er binnen het bedrijf ambitie heeft en welke mensen buiten het bedrijf gaan kijken, omdat ze hun loopbaanperspectieven niet binnen het huidige bedrijf kunnen waarmaken.
Een goede werkgever kijkt vooruit en draagt zorg voor de toekomst van zijn bedrijf en de kwaliteit en gemotiveerdheid van zijn werknemers.
Samen maak je er een succes van, dus het blijft geven en nemen, ook binnen bedrijven!
Reactie: Beantwoord de email op 1 moment van de dag. Na de lunch of anders 's middags is vaak een prima tijdstip. Reserveer daarvoor 1 uur en niet meer. E-mail is niet dringend, anders zouden ze wel bellen.
E-mail is geen gegarandeerd medium, kan enorme vertragingen hebben en het kost veel tijd om iets zo te typen dat een ander begrijpt wat jij bedoelt.
Ohja, zet de notificatie uit van je mailprogramma.
Reactie: @ Pim
Klem loop ik wel eens maar niet omdat ik mijn werk niet meer af krijg of in orde heb.
Ik wil gewoon af en toe, met voorbedachte rade en volledig bewust van de mogelijke consequenties, met de kop door de wand gaan. :)
Meestal moet ik dan op zoek naar een andere uitdaging.
Leuk? nee, meestal niet! Van de andere kant levert het wel mooie verhalen op voor de kleinkinderen straks. Bovendien put ik energie uit het trouw blijven aan mijn eigen principes, normen en waarden.
Ik zou dus niet direct weten wat ik je moet mailen behalve dat ik op zoek ben naar een uitdaging erbij!
Reactie: @ Monique J Snijder: zo ging het bij mij tot voor kort ook. Ik heb mijn gedrag echter radicaal veranderd en check nog maar 1x per dag mijn e-mail, heel soms 2x per dag. Ik kan je verzekeren: ik heb nu tijd over in plaats van tekort. Ik ga er nu een uurtje voor zitten (wel inplannen!) en dan ben ik binnen de kortste keren klaar. Bij het beantwoorden werk ik volgens de timemanagement 'wetten': urgent/belangrijk: direct zelf doen, urgent/onbelangrijk: een ander laten doen, niet-urgent/belangrijk: door een ander laten voorbereiden, niet-urgent/onbelangrijk: weggooien. Misschien heb je er wat aan...
Reactie: Inderdaad, een goed beginsel van assertiviteit is ''je mening kenbaar maken zonder de ander daarbij arrogant te benaderen''.
Een abrupt ''neen'' verzaakt aan 2 mogelijkheden tot goede verstandhouding met je gesprekspartner:
1) je geeft weinig blijk van begrip voor het standpunt van je gesprekspartner
2) je legt onvoldoende uit waarom je een andere mening bent toegedaan.
In vroegere situaties gebruikte ik steevast een snel en abrupt ''neen'' op voorstellen die niet in mijn gedachtengang plaats vonden. Dat leidde vaak tot frustatie en soms zelfs woede bij mijn gesprekspartners.
Ook voor mezelf was het geen pretje. Ik vroeg me dan ook steevast af waarom anderen het zo moeilijk hadden om mijn standpunten te begrijpen.
Tot iemand mij vertelde dat je gesprekspartner slechts aandachtig kan luisteren nadat h/zij zijn volledig verhaal verteld heeft. Net zoals goede koffie eerst volledig moet doorlopen alvorens je ervan kan drinken.
Met die wijsheid, gebruik ik vandaag dan ook een verstandiger alternatief:
1) Ik laat mijn gesprekspartner het volledige verhaal vertellen
2) Ik knik aanmoedigend en begrijpelijk ''ja'', ''hmm'' en ''ach zo''
3) Vervolgens confronteer ik de persoon met een aantal min-punten in het verhaal
4) Tenslotte breng ik mijn eigen mening op de gesprekstafel en vraag ik de gesprekspartner naar zijn/haar conclusies
JA, dat werkt zeer verrijkend voor beide partijen !
