Reactie: Doet me denken aan de zomercatalogus van een kledingmerk dat haar kleren terug laat komen in erotische filmpjes (om het lichaam van de hoofdpersonen, of gewoon in de achtergrond) - bij een mouse-over stop het filmpje even om informatie over het kledingstuk te geven...
Het is 2 jaar geleden dat ik de site onder ogen kreeg, maar het staat me nog bij (om puur professionele redenen, uiteraard). Toch denk ik dat de kracht in de originaliteit en shock zat, en niet zozeer in de erotische content. Dat leidt de aandacht maar af, zeker bij zoiets vluchtigs als een boekrecensie.
De URL zal ik hier, gezien de aard van het materiaal, niet posten, maar is op verzoek verkrijgbaar.
Reactie: Wat een heerlijkheid om te zien dat de volksziekte nr1: '' veranderangst'' vooral heerst bij de managers die (mogen) veranderen. Wie heeft wel eens geprobeerd om een verandering niet als verandering, maar als verbetering groeiproces of cadeau aan de werknemers aan te bieden. In feite is dat wat een verandering is. Een uitdaging om jouw baan een nieuwe impuls te geven.
Heerlijk om te zien hoe de ene manager nog meer angst heeft om dit cadeau aan de medewerkers aan te bieden dan de ander. Natuurlijk is dit niet bij elke verandering mogelijk. Maar breng eens één verbetering vanuit het voordeel van de werknemer. Dan komt de weerstand vanzelf, echter niet als kritiek, maar in de vorm van positief meedenken.
''Geen weerstand duidt op een gebrek aan apathie.''
Wat een nonsens-argument. Het klopt dat een gebrek aan weerstand kan duiden op een gebrek aan apathie, maar beiden zijn toch niet onvoorwaardelijk aan elkaar gekoppeld?! Werknemers die tevreden zijn met een verandering bieden ook geen weerstand - apatisch of niet.
Op deze foutieve basis bouwt men dan de nog meer onjuiste conclusie dat ''weerstand een goed teken is''.
Het is inderdaad goed om weerstand op te merken - niet omdat weerstand goed is, maar omdat het opmerken van weerstand kan helpen op de weg om het weg te nemen. Weerstand betekent onwil of onbegrip - problemen waar mee om te gaan is - maar de problemen an sich zijn nooit ''een goed teken''.
Reactie: We praten wel over twee paar veschillende schoenen.
'onder 50 grote Amerikaanse ondernemingen blijkt een significant verschil in financiële prestaties en werknemerbetrokkenheid tussen bedrijven die wel en geen structureel beleid voeren om nieuwe werknemers aan te nemen, in te werken en te integreren'.
Ik ben van mening dat dit artikel niet geheel aansluit in onze Europese cultuur. Het artikel zegt het al ''Communicatie'' wordt dat wel toegepast in Amerika?
Reactie: Wat ik zo prachtig vind aan de beweging 'weerstand' is dat we de overtuging hebben dat wanneer we deze fysiek hebben, we tegen alles opgewassen zijn. Zodra de weerstand van mentale aard is, wordt er moeilijk over gedaan. Weerstand is weldegelijk nodig, daar zit beweging in richting acceptatie. De weerstand managen is een must, dat zeker, maar wat mij betretf hard on the matter, soft on the person. De maatschappij is voortdurend in beweging, niet meebewegen en dus niet willen mee veranderen is jezelf van de economische kaart vegen. We moeten veranderen, of we willen of niet, het helpt om hier dus niets van te vinden en te kijken naar de mogelijkheden die veranderingen bieden. Het veranderen en de nodige weerstand hierbij zou niet ter discussie moeten staan, hoe we dit managen wel. Te vaak vinden managers zelf al heel wat van weerstand en schromen deze, in mijn beleving laten we dan juist onze medewerkers in de steek.
Apatisch , een bevriezing van apathie, dat schroom ik. Empathie en sympahatie, veranderprocessen omarmen, daar ben ik voor. Dat zou dan een slechte manager van mij maken? Degene die dit roept heeft kennelijk een hele kluif aan zelfmanagement binnen het managen van weerstand.
Groetjes,
Maria-Antoinette
Reactie: He Ad en Robbert,
Mag ik even tussen beide komen? Misschien kunnen jullie 1 op 1 verder brainwaven via eigen mail of telefoon, want volgens mij zijn jullie ondertussen je eigen ding gaan doen via dit forum en onderhand wel aardig van het pad af en jullie pad op.
Succes ermee!
groet,
Maria-Antoinette
Reactie: Het artikel maakt onderscheid in het 'emotioneel' en 'rationeel veranderen'. In principe is dit natuurlijk al bekende theorie. Maar het is van belang om je bewust te zijn dat medewerkers soms, hoewel ze de noodzaak van de verandering wel inzien, tóch niet kunnen accepteren dat er een verandering gaat komen. Op zo'n moment staan zij er emotioneel nog niet achter, terwijl ze rationeel wel begrijpen dat er iets moet veranderen. Dat wordt dus bedoeld met emotionele weerstand, mevrouw Van de Pasch. De verandering is inderdaad al begonnen als de mensen op de hoogte worden gebracht van hetgeen wat komen gaat - in uw ogen een emotionele aardbeving -, maar in het artikel wordt een model beschreven, dat de weerstand doet terugnemen en de werknemers ervan overtuigt dat de verandering het juiste is; zodat zij dit zowel rationeel als emotioneel kunnen accepteren.
Wat betreft uw opmerking ''tegenstand helpt niet'' en de daaruit voortvloeiende reden om dan maar apathisch te reageren, daarover rijst bij mij een vraagteken. Van waar in de eerste instantie tegenstand? Tegen de verandering? En als tegenstand niet helpt, wat is dan de zin van apathisch reageren?
Ik zie het als goed teken als een organisatie gaat 'veranderen'. Alles verandert tegenwoordig, zo ook de externe omgeving van de organisatie. Het is van belang dat organisaties meeveranderen, opdat zij bijblijven en niet achter de feiten aan hoeven te lopen. Verandering is noodzakelijk.
Reactie: Ik ben ooit begonnen als assistent-accountant bij (destijds) Klijnveld Kraayenhof & Co, nu KMPG.
Er heerste destijds een vrouwonvriendelijke cultuur. Sommige mannen voelden zich zo bedreigd dat ze zich verlaagden tot pestgedrag en intimidatie.
Wat mij verder opviel was dat degenen die de opleiding afmaakten, allemaal of nog thuis woonden (volledig verzorgd door mama) of een vrouw hadden die thuis was (volledig verzorgd door vrouw).
Opleiding NivRA tot Register Accountant duurt ca. 8 tot 11 jaar, studietijd 30 uur per week, naast fulltime werk.
Door de combi werk en studie was je alle werkdagen naast je 8 uur werken en ca 3 uur reistijd ook nog 3 uur bezig met je studie (dus totaal minimaal 14 uur per dag) en op de weekends ook ca. 15 uur. En dat dus 8 tot 11 jaar, full continue. Geen tijd voor sociale contacten of sport.
Niet heel aantrekkelijk als je je leven niet ca. 8 tot 11 jaar on-hold wilt zetten voor je carriere.
Reactie: De eerste mogelijk is naar mijn mening onzinnig. Goed presteren is normaal presteren en behoeft geen compliment naar mijn mening. Daar ben je voor aangenomen en ontvang je je salaris voorl
De tweede mogelijkheid biedt mij meer ruimte. Ook wanneer mensen vanwege persoonlijke omstandigheden minder presteren dan normaal, maar toch beter presteren dan verwacht, kan ik hen ter stimulans complimenteren met arbeid door hen verricht in voor hen verminderde omstandigheden.
We zijn het helemaal eens, maar nu hoe vind je die ''verstopte'' of latente Talenten? Al s ze verstopt zijn kun je ze dus niet cognitief vinden, hoe dan wel? Heb je tips? Hoe bouw je op vaste grond?
Reactie: Men houdt dan zeker geen rekening met oudere mensen die jarenlang op een bepaalde post hun werk verrichten en voor hen blijkt het steeds moeilijker te veranderen. Zij staan niet te juichen. Zij worden juist emotioneel door elkaar geschud. Een goed motiverend gesprek is hier wel zo netjes. Apathie is hier dan meer op zijn plaats want tegenstand helpt niet. Men denkt over het algemeen te makkelijk over veranderingen. Niet buigen dan maar maar barsten is het motto. Vaak zijn veranderingen al van overhand beslist en daarna komt men met de mededeling. Ik kan me voorstellen dat sommige mensen zich toch wel wat gebruikt voelen. Geen medezeggenschap roept een gevoel van onderdrukking op. Er wordt letterlijk aan de touwtjes getrokken en de poppen dansen mee. Wat een onwijs geheel als men denkt dat de veranderingsboodschap door medewerkers is begrepen als er weerstand geboden wordt. Inderdaad de veranderins is dan al begonnen maar niet voor de medewerker maar voor de baas zelf. Dan nog als men mensen verstandelijk niet overtuigt, deze mensen nog minder emotioneel zijn te overtuigen. Dit zijn toch echt wel de verkeerde managers op de verkeerde stoelen. Ik vraag me alleen af hoe dit soort mensen prive te werk gaan. Misschien hebben zij dan juist niets te vertellen.
Reactie: Ik vraag mij af of dit werkelijk een probleem zou opleveren. Als voor de genoemde generatie informatie en kennisdelen als gemeen goed wordt gezien zal dit de interne communicatie alleen maar ten goede komen. Daar komt bij de het jongeren zijn die zich kunnen aanpassen aan de werkomgeving.
Reactie: Aardige dame, maar volstrekt overbodig. Als een producent zich van deze methoden gaat bedienen dan word ik zeer argwanend. Op de een of andere manier moet ik kennelijk worden afgeleid van hetgeen waar het allemaal om gaat. Ofwel: de vlag die de lading moet dekken. Nee, deze manier van verkopen werkt bij mij niet. Als ik aardige (stripteasende - nou ja) dames wil zien vind ik wel andere wegen.
