Je zegt ''heel veel dingen om ons heen begrijpen wij niet.'' Wie bedoel je met 'wij'. Ik begrijp zelf ook niet precies hoe een mobiele telefoon werkt. De grap is dat er andere mensen zijn die dat gelukkig heel erg goed begrijpen. En die baseren hun ideeën op solide wetenschappelijk inzicht.
Dat jij en ik het niet begrijpen, betekent niet dat de hele mensheid het niet begrijpt. En dit persoonlijk onbegrip is natuurlijk helemaal geen reden om me dan maar te wenden tot de één of andere geheimzinnige magische verklaring. Je zou mij toch voor gek verklaren wanneer ik de werking van de telefoon zou uitleggen als ''beestjes die via mijn mond in de telefoon verdwijnen en vervolgens door de ruimte zweven om dan snel bij jou in de oren te kruipen?''
Het punt is, en daarom is mijn voorbeeld van de loterij zeker niet flauw, dat de 'bedenkers 'van de LOA beweren dat dit een wet is die overal en altijd opgaat. De sleutelwoorden zijn dus 'altijd' en 'overal'. Ze gieten er welbewust een wetenschappelijk sausje overheen. En doen daarom ook vergelijking met de wet van de zwaartekracht. En als dan blijkt dat die wet al bij het eerste de beste simpele voorbeeld niet opgaat noemen sommigen dat flauw. Kijk dat is pas kinderachtig! Overigens kan ik zo nog wel een stel experimenten bedenken waarmee ik de zaak onderuit haal.
En dan nu jouw glimlach. Dat is precies zo'n voorbeeld waarnaar de laatste tien / vijftien jaar zoveel degelijk onderzoek is gedaan. Begin jaren negentig heeft men zogenaamde spiegelneuronen ontdekt (door de Italianen Vittorio Gallese en Giacomo Rizzolatti). Die zorgen er bijvoorbeeld voor dat wanneer jij glimlacht ik ook moet glimlachen. En dat wanneer jij met een hamer op uw duim slaat, ik meteen een pijnlijk gezicht trek. Hierin ligt bijvoorbeeld ook een verklaring voor autisme.
Voor dit soort verschijnselen en vele anderen (zoals visualisatie) heb ik deze belachelijke theorie helemaal niet nodig. Dat is nou precies het punt dat ik wil maken!
Ben je in dit en andere onderwerpen geïnteresseerd? Dan stel ik voor dat je het boek 'Het maakbare brein' van Margriet Sitskoorn er eens op naleest. Heel boeiend. Zij stelt dat de hersenen (en niet een of andere geheimzinninge kracht) zich vormen naar de gedachten die wij hebben.
Zo kan je door eindeloos oefenen ergens heel erg goed in worden. Maar tja dat vergt nogal veel inspanning en discipline. Zou daarin dan meteen de aantrekkelijkheid van The Secret schuilen? Het wordt gepresenteerd als een recept voor instant geluk zonder dat je er veel voor hoeft te doen. Want de woorden 'actie' 'discipline' en 'volhardenheid' ontbreken in de formule.
Reactie:
Bovenstaande reacties (niet van Ad Beer) zeggen veel over de wijze waarop we in dit land met elkaar omgaan.
Je kan ook het persoonlijke mailadres aanklikken van de persoon, waar je het van nodig vindt om er iets over te zeggen.
Het zegt voor mij het nodige over opvoeding en respect voor anderen, je hebt dat wel of niet.
Het artikel zelf geeft een boodschap, waarbij ik het wel kan begrijpen.
Tegenwoordig is PZ een soort administratiekantoor van de managers geworden en komen ze aan hun eigenlijke taken niet toe.
Er is de afgelopen ontzettend veel ontwikkeld in hulpmiddelen (softwarepakketten, 360 graden monitoren) en er wordt amper of geen gebruik van gemaakt.
Een 360 graden meting binnen H&R geeft al genoeg stof tot na denken en handelen om tot de juiste competenties binnen de afdeling te komen.
Nog een tip voor al die overgevoelige taalneuzelaren, schrijf je tekst, knip het uit, plak het in word en gebruik de taalcorrector en plak het weer terug, zijn we van een hoop gezeur af!
Reactie: Beste Maaike,
Ik ben dan wel eens waar trainer maar geen goeroe. Jouw 'Goeroe' heeft dus niet de tijd genomen om het wetenschappelijke bewijs op te zoeken, maar toch zijn er zeer veel onderzoeken naar geweest (en nog steeds bezig)
Neuro cognitieve wetenschap verklaard een aantal 'duidelijke' standpunten:
Act as if . . . (doe als of) is een psychologisch model dat binnen NLP en andere psychologische trainingen voor komt. Bepaald gedrag vormt ons brein en ons brein vormt ons gedrag. Het werkt in bepaalde gevallen mits het minimaal 6 maanden wordt volgehouden, maar . . . Door infilteren en overnemen van bepaalde hersengebieden kan het ook zijn dat het een en ander juist niet gebeurt.
m.a.w. Neuro cognietieve wetenschappen verklaard dat het brein en de psyche van de mens toch niet zo eenvoudig is als mens denkt en dacht. Kijk maar eens naar Maslov, het streven naar veiligheid en zekerheid; ook dit is de afgelopen jaren onder zware discussie komen te staan binnen de psychologie.
1 ding weet ik wel: ieder mens kan bereiken wat hij of zij wil bereiken. Daar moet je dingen voor doen, en als dat begint met het lezen van een boek, ach dat is toch ook wel eens lekker.
Back2Basic Training, Arjan Oostmeyer
Reactie: Ooit gehoord van naastenliefde? Dit betekent dat je even voelt dat de ander ook een mens is, met tekortkomingen, met innerlijke strijd, met onzekerheden. Kijk met mededogen en de spanning lost zich vanzelf op. Schouders laten zakken, flink uitademen en inderdaad: de glimlach....
Dan is er weer overzicht en kun je verstandig en rustig handelen.
Reactie: Weer een artikel over langer willen doorwerken.
De overheid etc., keuze voor de werknemer enz. nog meer van dat soort onzin.
Ik weet dat er heel veel ouderen graag willen werken, laat staan tot hun vijfenzestigste of langer, maar ze komen totaal niet aan de bak.
Werknemers willen gewoon deze mensen niet aannemen, niet helemaal juist, ze willen wel ouderen aannemen, maar dan demotiveren en tegen een laag salaris.
Dus ouderen hebben weinig te kiezen wanneer ze werkeloos zijn.
Kom eens met een beter artikel met wat zinneger opmerkingen over dit probleem, want een probleem is het zeker nog steeds!
Reactie: Zoals Bart al terecht opmerkt, wordt alles wat er gebeurt al gefilterd door onze waarneming. En aangezien we elk ons eigen model van de wereld hebben opgebouwd, zullen we allemaal anders naar de dingen kijken. En in sé zijn alle modellen van de wereld even veel waard.
Probeer dus te beseffen dat iedereen anders in elkaar zit en van daaruit de ander als persoon te respecteren. De ander heeft ergens een (onbewuste) positieve intentie met wat hij doet of zegt. Door daar vanuit te gaan, lukt het vaak om rustiger te blijven en de zaak objectiever te bekijken.
Meer info op:
http://hersenspinselsenbuikverzinsels.blogspot.com/2006/11/stelling-1-de-kaart.html
http://hersenspinselsenbuikverzinsels.blogspot.com/2006/11/stelling-4-achter-elk-gedrag.html
Reactie: Slecht artikel met de verkeerde woordkeuzes, alles wordt bekeken vanuit het ''gelijk hebben''. Woorden als die eikels, zeggen wat over de auteur van dit stuk, het is geen professionele werkwijze.
Ben het met Bart Kool eens dat dit niet de juiste wijze is van reageren of aanpakken.
Maak in dit soort situatie even gebruik van de kans om boven het probleem te gaan staan en je af te vragen: waarom reageer ik hier op deze wijze op, waar komt dat vandaan?
Door op deze wijze naar jezelf te kijken, creëer je afstand met de situatie waarin je zit.
Vanuit mijn werk met mensen die niet goed met elkaar kunnen werken, kom je in veel situaties, die eigenlijk snel op te lossen zijn.
Reactie: Ongelooflijk... hoeveel mensen hier met onmogelijkheden reageren, hier ook naar zoeken. Te beginnen met de schrijver van het artikel. Onredelijke be-argumentatie ook al klinkt het in 1e instantie of er over wordt nagedacht.
Beck zong al - ''The limitations are limitless''
''Zoekt en gij zult vinden'', Zoekt naar mogelijkheden en oplossingen en u zult ze zien. Redeneer eens naar de mogelijkheden.
Reactie: Heel goed Asha, je voorstel om ook met de vrouwen zelf te praten. Waar het naar mijn idee om draait is dat veel vrouwen hun eigen keuzes/afwegingen aanpassen aan de huidige ''randvoorwaarden'' die aanwezig zijn om werk en zorg te combineren. We weten allemaal dat de randvoorwaarden zeker ook voor kinderen vanaf ca. 10 jaar heel erg slecht zijn, zodat de keuze/afweging anders verloopt dan in een situatie die het ook mogelijk maakt om andere keuzes te maken. Dus zou naar mijn idee de hele situatie rond kinderen sterk geactualiseerd moeten worden.
Reactie: Ik zou deze tips niet aanbevelen in de volgorde waarin ze staan. Met Bart Kool ben ik eens dat je ''de wereld'' (= de wereld zoals ik die waarneem) verbetert door eerst jezelf goed onderhanden te nemen. En ergernis staat vaak, haast als regel, de vereiste samenwerking behoorlijk in de weg. Ik zou, mét de betreffende ander(en), trachten éérst die time-out te hebben om samen ''stoom af te blazen'' (tip 6). Misschien hebben we 't meest aan de woorden van de dichter die zei; ''Denk aleer je doende bent, doende denk dan nog!'' Denk na over de ergernis om te onderzoeken of die juist kan bijdragen aan het verbeteren van waarom het behoort te gaan (wat dat dan ook is op dat moment).
Over ''blazen'' gesproken: maak de ergernis niet onbeheersbaar door de boel op te blazen!
Mijn tip is bovendien: kijk naar de context van de ergernis. Als ik een ''ruimere''context kies: hoe past die ergernis daar dan constructief in?
Reactie: Iemand die succesvol een bedrijf wil leiden moet zich bewust zijn van de kwaliteiten van zijn medewerk(st)ers. Deze kwaliteiten zijn immers ook heel belangrijk als wij als bedrijf mensen voor een vacature screenen. Vervolgens zou je dan geen gebruik maken van deze kwaliteiten? Natuurlijk wel. Het is een killer voor elke creativiteit als je je medewerk(st)ers niet alle initiatieven laat ontplooien die zij zelf aandragen. Het opent dikwijls nieuwe wegen binnen de organisatie. Een enkele keer zal je op je schreden terug moeten keren als een nieuwe aanpak niet werkt. Maar het is uitzonderlijk. Een nieuw initiatief, een nieuwe aanpak zal door de desbetreffende met elan, energie en veel plezier geïntroduceerd worden. Alleen al die werkhouding opent de weg naar succes.
Als wij, als directeur, altijd maar torenhoog boven de medewerk(st)ers blijven staan, ons eigen gebiedje afschermen en vooral veel informatie voor onszelf houden, kunnen wij nooit op vakantie. Zelf af en toe een snipperdag zou dan al kunnen leiden tot een infarct van het hele bedrijf. Gelukkig zijn bij ons alle opties open en hebben we elke dag veel plezier met elkaar. Er wordt dagelijks erg veel gelachen en erg hard gewerkt. Het personeelsverloop is bij ons 'nul'.
Reactie: Ik zit zelf in een burnout vanwege mijn slechthorenheid. Er speelt nartuurlijk altijd ook je persoonlijkheid, maar 99% is vanwege de slechthorendheid. Ik heb radicale holtes, dus kan geen gewoon gehoorapparaatje gebruiken. Ik heb eigenlijk al last vanaf 1983 - mijn eerste operatie aan mijn rechter oor (30Db verloren). Daarna in 1999 ben ik achterelkaar 3x aan mijn linkeroor geopereerd - Hoge tonen 120Db en midden en lagen ca 40 Db verloren. Sindsdien heb ik geen energie meer om te genieten. Het heeft 8 jaar geduurd tot er een oplossing kwam - geen KNO kwam met een oplossing. Ik ga binnenkort voor een BAHA apparaatje alleen voor mijn rechteroor. ik zal dus beter horen, maar het wordt nooit zoals iemand die goed hoort.
Er is geen kennis over het onderwerp. Er wordt niet genoeg waarde aan de vermoeidheid gehecht. Ook niet door de slechthorende zelf.
Ik zit nu te bedenken wat ik kan doen om niet weer in burnout te eindigen. Ik denk dat ik geen managerfunctie meer kan hebben, maar een als specialist, wat ik eigenlijk ook ben. Eerst beter worden en dan kijken wat ik kan doen.
A.M.
Reactie: Ook in mijn ervaring werkt het grandioos om je team zelf de verantwoordelijkheid van de teambezetting tijdens vakanties te geven. Mensen zijn beter in staat op verstandige wijze verantwoordelijkheden te dragen dan je misschien zou denken.
@ de heer Verhagen: Het ventileren van uw mening dat niemand iets aan dit artikel zou hebben stoort me lichtelijk, het voegt niets toe aan de discussie en gaat voorbij aan de behoefte die er ongetwijfeld wel is, anders zou deze vraag niet gesteld worden.
