Reactie: “De leidinggevende moet duidelijk zijn over de visie en doelstellingen van de reorganisatie”, zegt Sijtstra. “Hij of zij moet communiceren wat er van de medewerkers verwacht wordt en duidelijk zijn over de gevolgen van de reorganisatie.
Dit er even uitgekopieerd, want daar zit nu ook de angel van dit proces.
Communiceren is belangrijk, maar mist het nodige, want het verdrinken in die communicatie, hoe goed deze ook is, is de oorzaak dat werknemers niet mee willen doen.
Vaak moet er gereorganiseerd worden omdat het niet al te goed gaat.
Op het moment dat er een noodzaak is voor een reorganisatie, bel dan eens niet of ruimploegen van de grote adviesbureaus, maar start het gesprek met je ondernemingsraad en met de werknemers binnen het bedrijf.
Leg hun de problemen voor en maak gebruik van hun inzicht en aangedragen oplossingen.
Haal dan een goede externe begeleider(s) erbij, die door alle partijen geaccepteerd wordt en ga tijd vrijmaken voor deze gesprekken.
In dit proces komen vanzelf de echte leidinggevenden naar boven, vaak verbazende mensen, die cruciaal in deze processen zijn.
Communiceren doe je met elkaar, ondanks dat het tijd kost, angstig is, zowel voor de mensen op de werkvloer als voor hen leidinggevenden.
Ik heb zelf een reorganisatie mogen begeleiden waarin 40 % van de mensen het bedrijf moesten verlaten (285 mensen moesten weg) en we hebben gewerkt binnen het concept van de Lerende Organisatie, ondanks de grote bedreiging is dit proces geslaagd, binnen 3 jaar waren alle werkgevers die het bedrijf moesten verlaten geplaatst bij andere bedrijven, zonder inkomstenverlies!
Het doel was 550 werknemers over te houden, maar op dit moment is er flink geïnvesteerd in het bedrijf en het aantal dat nu nodig is bedraagt 660 FTE.
Dus er is meer dan de zogenaamde slechte communicatie om mensen bij de les te houden en betrokken te krijgen in dit proces.
Reactie: Leuk artikel en zelfs nog een gratis scan ook.
Goede reclame, maar weinig richting geven naar oplossing van het probleem.
Terwijl die oplossing er al lang is en gewoon te koop is op de markt.
In die tijd dat we praten over Leeftijdsfasebewustpersoneelsbeleid, kijken we even niet naar eventuele nieuwkomers en ook niet naar het potentieel wat we binnen het bedrijf hebben. We zijn gefixeerd op de ouderen en niet op de mogelijkheden van ons potentieel.
Een leven lang leren moet eigenlijk in het handboek van het bedrijf staan en ook de werknemers moeten dit verlangen.
Werknemers zijn verantwoordelijk voor hun eigen loopbaancarrière, maar klagen dat hun chef hun tegen werkt. Ook bestaat de kans dat de werknemer zich te hoog inschat of op een te lage functie t.o.v. zijn mogelijkheden zit.
Kom ik op de 360 graden core competentie monitor, die via intranet en zelfs via internet door betrokken kan worden gebruikt.
Niet alleen leidinggevende, maar juist de werknemers kunnen ook het systeem in, waarin ze een afgebakend domein hebben. Ze kunnen zichzelf beoordelen en andere vragen om hen te beoordelen, dus ook de chef, collega, klant, andere afdelingen etc.
Hierdoor ontstaat een breed beeld en door de koppeling aan de core competenties die aan de functie gekoppeld zijn, komt er voor de werknemer een reaal beeld uit.
Tevens kan hij/zij kijken welke sterktes en zwakheden er zijn en dan kan daar scholing, training of coaching aan worden gekoppeld.
De beheerder (liefst personeelszaken) controleert het systeem en draagt zorg dat er binnen een afgesproken tijd gereageerd wordt door de afdelingsmanager.
Zo ontstaat niet het gevoel van de jaarlijkse beoordelingen en vooral het gevoel van machteloosheid bij de werknemer, want de opvolging van die afspraken is bij veel bedrijven een ramp.
Als leuke bijkomstigheid kan je dit systeem koppelen met eventuele vacatures binnen het bedrijf, dan weet je gelijk of die invulbaar zijn door eigen werknemers of niet.
Nieuwkomers hebben het voordeel dat ze sneller achter hun competenties komen en de juiste scholing gaan volgen.
Kortom stel niet de vraag wat kost het, maar stel de vraag wat levert het op.
Verder kan het bedrijf ook een tevredenheids onderzoek doen, wat een indicatie geeft hoe de mensen in het bedrijf zich voelen.
Indien er bedrijven zijn die meer willen weten, reageer dan via mijn e-mail gekoppeld aan deze reactie.
p.s. Ik verkoop zelf niet het systeem, maar kan de juiste contacten leggen voor u.
Reactie: Waar blijft onze vrijheid in Nederland, om maar eens te beginnen met het roken, je wordt tegenwoordig als een crimineel behandeld als je rookt,zelfs op het NS station staan speciale palen voor de rokers tegen het belachelijke aan, straks gaan we ook nog speciale puien maken voor onze heroine verslaafden kunnen ze nog meer in de watten gelegd worden, rokers minder productief,wat dacht u van de moslims die tijdens werktijd 2 keer per dag met hun hoofd naar mekka richten, nederland schermd met mensen rechten in vergelijking met Irak, in Irak weten de mensen waar ze aan toe zijn, wij hier niet op iedere hoek staat tegenwoordig een rollerbank om de jeugd eens flink te pakken,gezellig in de stad met zn allen mag ook al niet meer samenscholing, hoe deden wij dat vroeger toch? hond uitlaten? ja wacht even op speciale plaatsen anders wordt je bekeurd, moet je zeker niet s avonds op het strand gaan wandelen met je blote voeten lekker in het nog warme zand want dan ben je je tenen kwijt van de rotzooi die de mens achter laat, en inderdaad auto rijden, je eigen zuurverdiende auto, dure benzine dure belasting, en dan nog de beperking gordel om handsfree bellen geen harde muziek, kind achterin in een gordel.
Vrijheid in nederland allang niet meer, 80 km zone 100 km zone, overal flitsers en alsof dit nog niet genoeg is, bij mooi weer lopen de politie bureau s leeg want dan gaan we achter een paal of boom staan met een snelheids radar.
Waar is het eind, laat iedereen roken die dat wil, maar heb respect voor elkaar, laat iedereen lekker eten en de verantwoording nemen voor zn eigen eetgedrag, daar in Den Haag gaat het werk uit voeren waar je voor aangenomen bent, het land regeren,generaal pardon uitschrijven want Nederland is nog lang niet vol,in Wassenaar is nog plaats zat voor een paar duizend.
Reactie: Het zijn voor een deel inderdaad vieze spelletjes, jammer maar helaas is dit de praktijk en ik spreek uit ervaring.
Vaak ook onbewust spelen deze factoren een rol.
Reactie: Weer het zoveelste semi-wetenschappelijke testje.
Mensen zijn groepsdieren waarvan het gedrag puur wordt bepaald door de groep.
Omdat bij sollicitaties niet duidelijk wordt wat de groep is waar je inkomt ligt het dus voor de hand dat een deel zich misplaatst voelt. wanneer stop die psychologisch onzin van de 'maakbare mens' eindelijk?
Die onzin kost miljoenen en levert niets op.
Reactie: Het is inderdaad een gegeven dat er rond de puberteit belangrijke loopbaanbeslissingen genomen moeten worden in ons schoolsysteem, zonder gedegen zelfkennis op die leeftijd. In ons boek geven we zelfs aan dat er in Nederland alleen al 15.000 verschillende opleidingen zijn. In 1996 kwamen er volgens de Informatiebeheer Groep nog eens 95 opleidingen bij. Zelf heb ik ook een studie gekozen die ik niet opnieuw zou kiezen en ben ik meerdere jaren zoekende geweest. Dit is ook mijn drijfveer geweest om het boek te schrijven samen met drielingbroer en collega Viktor, want wij zien ontzettend veel mensen die vast blijven houden aan het pad van hun (ondoordachte) studiekeuze met alle gevolgen van dien. Uit onze enquête blijkt ook dat 51% van de mensen niet opnieuw zou kiezen voor dezelfde studie. Mijn droom zou zijn dat scholieren op die leeftijd al op een passende manier ondersteuning om hun studieloopbaan te matchen met hun hobby. Dit dient dan wel verder te gaan dan hobby's als:''Ik wil piloot, profvoetballer of brandweerman worden''.
Reactie: geachte mevrouw Fatin, ik vind het echt jammer dat u zich niet nader bekendmaakt. Ook vind ik het jammer dat u geen vertrek- en aankomstpunt heeft waardoor het rondcirkelen uw deel kan zijn. Een cirkel die zich op dezelfde plaats blijft bevinden kent namelijk ook geen groei.
Kortom uw benadering van de werkelijkheid brengt mij - zo dat al de bedoeling was - niet verder en waarschijnlijk anderen ook niet.
Omdat deze discussie sterk gaat afwijken van de oorspronkelijke vraagstelling ''hoe krijg ik mijn medewerkers in het gareel'' stop ik hiermee.
Jammer dat u niet meer over uzelf wilt zeggen en ook niet over uw opleiding. U zou hiervan - denk ik - geen nadelen van hebben en zou misschien anderen hiermee kunnen helpen, niet waar ?
Ik wens u een vruchtbaar leven, welke kwalificatie het beste door anderen kan worden beoordeeld.
Mijn vertrekpunt is, dat er geen vertrekpunt is en zeker geen eind. Slechts een voortdurende circel, waarbij wij het (onherziende) verleden door blijven trekken naar onze toekomst en daarom niets anders ervaren dan dat wij toch al hadden bepaald echt waar te zijn!
Vind het toch wel jammer dat u de strijd zo aangaat. Mijn intentie lag er namelijk alles behalve in, u in welke vorm dan ook te beledigen. Goed, tot daar aan toe.
U hoeft het niet mij met eens te zijn en zo ook ik, niet met u. Brengt gelukkig de nodige diversiteit met zich mee. Misschien kunnen wij het daar op houden.
In antwoordt op uw vraag;..........
''In alle eerlijkheid vind ik uw schrijfstijl en woordkeuze wel bijzonder. Mag ik vragen waar u dat heeft geleerd en hoe lang deze studie heeft geduurd ?''
Daar zou ik graag met uw eigen woorden mee willen antwoorden, welke zijn; ''Ik ben wie ik ben en voel mij niet verheven boven mijn medemens.''
In dit geval ben ik het wel met u eens en wens u nog een prettige avond verder....
Reactie: geachte heer of is het mevrouw Fatin, ik ken u niet noch heb ik eerder van u gehoord of gelezen. Uw referentiekader blijft derhalve onbekend waardoor het moeilijk is om te weten wat uw vertrekpunt is en waar u naar toe wilt. Voor een goed begrip is dit echter nodig.
Verder filosofeert u over ''ervaring'' en ''beleving'' en probeert u te scheiden wat niet te scheiden is. Doorleefde kennis is ervaring plus beleving.
Uw uitweiding over leren is langdradig en niet to-the-point.
Vele eeuwen lang kent men in Nederland al een onderwijsleersysteem (van meester en gezel) wat zijn waarde meer dan bewezen heeft. Nadien is door de grote aantallen leerlingen de school hiervoor in de plaats gekomen. Hierbij wordt er van uitgegaan dat leren op verschillende manieren kan plaatsvinden zoals leren door feitenkennis, door voorbeelden, door sociale interaktie e.d.
Uw standpunt over het slechts aannemen van overtuigingen e.d. volg ik dan ook niet en is mij te beperkt.
Ook heb ik de indruk dat uw kennis m.b.t. een PTSS bij veteranen niet voldoende is en baseer mij op uw vergelijking met de vrouw die een mes op haar keel krijgt.
Natuurlijk is het erg wat de vrouwn meemaakt maar de gevolgen daarvan worden in de psychiatrie een Post Traumatische Stoornis genoemd. Het gebeurt in vredestijd, is kort van duur, eenmalig. levensbedreigend.
Het Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS) is van een andere aard. Het gebeurt in oorlogstijd, kent een lange tijd van zeer hoge spanning, er zijn talrijke levensbedreigende incidenten die ook met elkaar samenhangen en daardoor niet te genezen zijn.
Een voorbeeld hiervan zijn de joden die de holocaust hebben meegemaakt. Tot voor kort zag ik bijna wekelijks bij de psychiater op bezoek gaan terwijl zij al meer dan 60 jaren geleden de incidenten hebben meegemaakt. Ook veteranen (ex-militairen) met PTSS kunnen niet worden genezen wegens de complexiteit van de aandoening.
Jammer dat u dit niet schijnt te weten.
Natuurlijk stel ik uw openheid en eerlijkheid op prijs maar daarom hoef ik het nog niet met u eens te zijn.
Over mijn achtergond of status hoeft u zich geen zorgen te maken. Ik ben wie ik ben en voel mij niet verheven boven mijn medemens.
In alle eerlijkheid vind ik uw schrijfstijl en woordkeuze wel bijzonder. Mag ik vragen waar u dat heeft geleerd en hoe lang deze studie heeft geduurd ?
Reactie: Onze waarnemingen zijn zeer selectief en gefilterd. Alles nemen wij waar door middel van onze zintuigen. Altijd resonerend met onze reeds eerder overtuigingen. Met andere woorden, ervaringen zijn slechts de waarde die wij zelf toe-eigenen aan doorgaanse gebeurtenissen, met gebruik van een mening (gevoel). Ik ben “autoditact”. Laat zien en ik kan het ook. Het liefst laat ik los aan alle (meningen) ervaringen, van de ander, over hoe de dingen het beste kunnen/gaan. Puur om dit voor mijzelf te ontdekken. Ervaring zijn voor mij altijd juist noch onjuist. In dat opzicht heeft ieder mens gelijk, tenminste, als het gaat over zijn eigen ervaringen. Simpelweg omdat men hiervan zelf overtuigend is. Op moment dat een ander het ook voor “waar” uitspreekt en het maar vaak genoeg herhaalt is, heb je een feit. Welke vaak verstaan wordt, als iets wat bewezen is. Maar wat is een bewezen feit, krijgen wij die vaak niet te horen van een ander? Zelf kan ik ook alles bevestigen, wat ik toch al denk. Zodoende bewijzen, wat ik toch al begin te geloven. Totdat ik mezelf ervan heb overtuigd. Dan weet ik iets met zekerheid! Een kwestie van blijven herhalen en dit geldt overigens voor alles waarvan men overtuigd is. Zodra een ander de opening biedt en gaat voor dezelfde overtuiging heb je binnen no-time een heel land of wereld, die er precies hetzelfde over denkt. En daar beginnen we nu eindelijk voor uit te komen. De media bijvoorbeeld, die toe geeft bewust selectief beelden uit te zenden en op deze manier de controle te behouden in de overtuigingen van de inwoners. “Ja, maar dat is wat zij willen zien……jah!” Wij geloven wat we zien, maar we zien niet alles en ook niets anders. Dus veranderd onze blik daarop weinig tot niet…..
En zo ook dat men eerst naar school moet om bepaalde dingen te “leren” (ik ben overigens wel voor school). Leren doe je niet op school, daar studeert men. Zelf ken ik HBO’ers die er weinig van bakken op de werkvloer. Maar waarom is dat, omdat ik de ervaring heb … al jarenlang die bewezen heeft dat dit toch echt het beste werkt? Of zou ik dat gehoord hebben van de ander en het zomaar hebben aangenomen voor waar? Het blijft toch een mening, die hierin uitmaakt. Sommigen leren graag, andere studeren en dan heb je nog de groep die denkt; Goh, ik waag mij lekker aan beide!!! Voor mij echter in geen geval een toonaangevende inhoud aan kwaliteiten. Vaak gaan wij op (verschijning) iemands uiterlijk af en met name wat het met ons zelf doet. (Weer persoonlijk.) Niet voor niets dat er steeds vaker naar een foto wordt gevraagd, bij het willen aangaan van sollicitatieprodure.
Je eigen kijk op de dingen herzien, is naar mijn mening altijd gezond. Voortdurendt (dus ook bij het wisselen van een baan) een gezond confrontatie aangaan met jezelf. Wat wil ik? Wat doe ik nu? Waarom is dat? Hoe denk ik daarover? Geloof ik dat nog echt? Hoeveel waarde hecht ik eraan? Etc.
En alhoewel ik moet zeggen, dat u heel wat regels op uw cv heeft staan, mijn reputatie gelooft eraan, dat ik zelden raak geimponeerd. Met andere woorden, overal zie ik waardevolle dingen in, dus ook in uw belevingen, absoluut. Dat ook bij een kinderjuf, die al vijftien jaar voor dezelfde klas heeft gestaan… Wel is mijn begrip gegroeid voor mensen die de oorlog hebben meegemaakt. Dit is bijna een teken voor het leven. En zelfs al heb ook ik belevingen gehad, die de meeste mensen niet op de kaart dragen, komt dit niet in de buurt van een oorlog. Dus slecht deels kan ik mij dit indenken. En dan blijft het bij denken. Wat betreft het gevoel, deze is altijd hetzelfde. Angst is angst. Verdriet is verdriet. Vreugde is vreugde. Liefde blijft liefde.
In zoverre koppel ik het niet aan “de ervaring” maar aan de beleving. Waarbij ik mij kan indenken dat dit behoorlijk angstig zou moeten zijn geweest. En dat kent een vrouw die - in Nederland na een avondje stappen - een mes op haar keel heeft gehad, ook heel goed. Daarbij zegt de gebeurtenis weinig, enkel de beleving…..
Mag ik erop vertrouwen dat eerlijkheid op prijs wordt gesteld en dat ik vrij mag blijven van (aanpassingen) ombuigingen, gezien u “achtergrond” of misschien zelfs status. Graag blijf ik eerlijk en vooral mezelf. Dat vraag ik namelijk wel van u en verheug mij op uw antwoordt…
Reactie: Heer Stuyt is het inderdaad de warmte? Wat heeft dit verhaal met sympathie te maken? Dit is een gewone enquete en zeer nuttig te noemen. Dit geeft mijns inziens geen bijdrage aan het geheel. Verzint u iets anders.
Bedankt voor je interessante artikel, herkenning voor iedereen denk ik!
Dat we in verschillende teams verschillend acteren heeft te maken met wat we zelf willen, hoe anderen ons zien en met het gedrag en houding van andere teamleden. In elk team heerst een bepaald evenwicht. Inzicht in en begrip voor houding en gedrag van jezelf, van anderen en inzicht in het evenwicht is de sleutel tot een beter presterend team.
Reactie:
Ben het eens met de reactie van Barbara.
Heb ook even naar het radio interview geluisterd en ben er niets wijzer door geworden.
Leuk voor Gery Groen, kan ze haar boek promoten, helaas is het een samenvatting van alle reeds gepubliceerde zaken van de afgelopen jaren, og je het nu Lerende organisatie noemt of anders, het komt op hetzelfde neer.
We weten al jaren dat de mens in de organisatie het meest te koesterende onderdeel van het bedrijf is.
Helaas is dit door de nieuwe generatie managers, die op hun huid worden gezeten door de aandeelhouders, uit beeld gezet.
Omzet, winst en de marktwaarde zijn de uitgangspunten.
Kijk maar naar ABN/Amro, het maakt niet uit hoeveel ontslagen er gaan vallen, wanneer de aandeelhouders hun zakken maar kunnen vullen.
We leven in de Europese Gemeenschap en Nederland is daar slechts een héél klein landje in, dus we staan gewoon in de uitverkoop.
Blijf daar als werknemer maar eens vrolijk en gemotiveerd over en lees maar het boek van Gerry, dan kan je daar effectief over na gaan denken en misschien wordt daar ook een certificaat voor verzonnen. En sterkte bij het lezen natuurljik!
