Reactie: Tja. heerlijk de reactie van Mevr. Van de Pasch. Zo moet het dus niet! Een positieve benadering (je hoeft niet ondergesneeuwd te worden!) opent zoveel deuren. Echt. als je mensen met open vizier benaderd dan gaat het eigenlijk altijd goed! Geef ze de ruimte, laat ze vertellen en je kunt inschatten met wie je te maken hebt.
Succes, steek je energie in jezelf en het komt goed!!
Reactie: Ik heb inderdaad contact gehad met ecires en die mensen kunnen mij echt goed alle info bezorgen. Volgens mij is het machtig interessant voor mij als internet ondernemer.
Wat ik ook belangrijk vond, ze bestaan ook al heel wat jaartjes!
Reactie: Lieve mevrouw van de Pasch, of mag ik Lieve Martha zeggen?
Wat zit u strak in uw vel. Jammer toch, dat u gelijk een bepaald lichaamshouding associeert met een krolse kip. Overigens kippen worden niet krols, dat zijn katten en het is prachtig om te zien hoe die flirten kunnen!! UIt uw reactie blijkt levensgroot hoe puriteins u in elkaar zit. Een beetje plezier maakt zoveel uit. U generaliseert geweldig. ''Wij calvinisten, klompendansersland,''. Fantasctisch.
In de acquisitiegesprekken die wij voeren speelt verleiden en flirten een belangrijke rol. Alleen we spelen het niet. We menen het. Als we iemand tegenover ons treffen die op dezelfde golflengte zit als wij, spelen we een spel. eenspel van aantrekken en afstoten. Het aloude spel van het flirten. Meestal merken we dat de ander het even leuk vindt om te doen. bij verkoopgesprekken gaat het om de aandacht die je hebt voor het probleem van de ander en waarvan ik denk dat wij dat kunnen oplossen. Dat moeten we verkopen. Zonder persoonlijke aandacht en aantrekkingskracht werkt dat gewoon niet.
Leuk artikel, alleen door het te brengen als een soort van protocol klinkt het als een soort van handleiding. Zo werkt het natuurlijk niet. Je moet het voelen, doen en ervaren. Je (en je propositie) moet je aantrekkelijk voelen, anders kom je noooooit zo op de ander over.
Reactie: Eeehm ... vermakelijk! Natuurlijk wil je niet dat dit gebeurd, maar helaas gebeurd het maar al te vaak. Om maar te zwijgen over de sexuele 'handelingen' om hogerop te komen. Afijn, als je zo hogerop komt zal je hard vallen!
Tsja ... en wie likt dan zijn wonden?
Reactie: Ik las een bericht waarin iemand aangeeft de eerste 4 jaren als enigszinds makkelijk te ervaren en dat het vanaf de basisschool moeilijker wordt werk en je kind te combineren.
Ik ben het daar compleet mee eens. Mijn zoontje zit nu vanaf oktober vorig jaar op de basisschool. Gelukkig heb ik een fijne oom en tante die aan de overkant van school wonen en hem regelmatig opvangen en ook elke dag in zijn pauze tussen de middag. Want op zijn school gaan ze gewoon nog tussen de middag een uurtje naar huis. Ik merk aan mezelf dat ik door dit alles erg veranderd ben. Voorheen had ik het ook moeilijk met alles te combineren (werkte toen zelfs meer uren dan de 30 die ik nu werk) maar dat was vooral emotioneel. Ik had gehoopt dat wanneer ik ander werk ging doen en terug naar 30uur ging het allemaal beter zou gaan. Los van dat ik het met het huishouden niet helemaal red (de kleine heeft ook zijn aandacht ed nodig als ik eenmaal thuis ben) merk ik dat ik er emotioneel ook veel meer last van heb gekregen. Ik mis dingen op school, voel me weingig bij zaken betrokken (wil het wel maar lukt meestal qua tijd niet). Al mijn tijd die ik niet aan mijn werk kwijt ben besteed ik aan hem. Qua opvang uren valt het opzicht ook wel mee. Dus daar ligt alles ook niet aan. Het gaat me erom dat ik ook op school wil kunnen meehelpen ed, dat wanneer hij ziek is ik gewoon thuis bij hem kan zijn, dat als hij vrij is hij niet altijd naar een oppas hoeft, dat als hij iemand mee naar huis wil nemen om te spelen dit gewoon (bijna)altijd moet kunnen, dat ik niet al om half 8 als hij naar bed gaat zo moe ben dat ik nauwelijks meer fatsoenlijk uit mijn ogen kan kijken
Men wil dat moeders ook gewoon werken. Heb ik ook geen problemen mee. Ik ben ook geen persoon om hele dagen thuuis te zitten. Ik wil werken en moet ook werken (voor mezelf en finacieel gezien ook) maar......je moet tegenwoordig zo flexibel zijn dat het gewoon vervelend en moeilijk is (vaak). Want ben je niet flexibel dan schiet die ene leuke baan ook nog eens langs je neus. Nu doe ik sinds een jaar werk wat ik wel leuk vind maar niet wat ik echt graag zou willen. Dit vind ik niet zo heelerg. Dat heb ik er voor over. Het is iets wat ik nog een klein beetje kan combineren. Maar gevoelsmatig ga ik me steeds rotter voelen. Waarom kan er niet wat meer rekening worden gehouden met werkende moeders/vaders? Waarom moet alles zo hard zin? Ik mis mijn mannetje gewoon heel erg...........
Reactie: Ja, de afgelopen 3 jaren, 4 keer.
2 keer was er sprake van bedrog, waarbn 1 x diefstal van geld. de ander keer was vanuit P*O-magers-optiek interessant: het ontrafelen dat een werknemer tijdens opgegeven ziekte bij onze organisatie, juist elders werkte.
Zij had twee werkgevers. De Ktr vond 1 dg. ''dubbel'': en ziek hier en werken daar al voldoende hard om het ontslag op staande voet hard te maken. Belangrijk hierin blijkt een gedegen administratie, dossiervorming en (internsief pogen) contact met de werknemer te onderhouden.
eventueel ben ik beschikbaar als free-lancer, voor oa. ondersteunen en adviseren bij (kansen) op arbeidsgeschillen.
Reactie: Nonsens? Absoluut niet.
Pas deze tips al mijn hele leven toe, en wel met groot succes.
@ mevrouw van de Pasch: U moet dit ook niet te serieus nemen. Niemand verwacht dat U met een meetlat de afstand tot uw gesprekspartner gaat nemen.
Verkoop baseert op wederzijdse sympathie. Is deze er niet, zal het in de meeste gevallen niet tot een samenwerking komen.
De bovenvermelde tips zijn immers ook niet nieuw, maar worden sinds jaren door zeer bekende verkoopstrainers aangeleerd.
Nu, iedereen zijn eigen manier van verkopen.
Het moet wel altijd eerlijk bedoeld zijn, anders werkt het niet.
Reactie: Geachte lezer
Als Nederlandse ben ik het aangegaan om in de gezondheidszorg de klokkenluider te zijn. Ik heb mij er terdege op voorbereid over wat er zoal over mij heen kon komen en dat is dan ook gebeurd. Ik was echt niet de enige die ernstige misstanden zag die werden begaan met een zeer kwetsbare groep geestelijk gehandicapte mensen.
Maar de collega's die dit ook zagen hebben veelal geen recht op school gehad en gaven toe dit psychisch niet aan te kunnen. Gelukkiig heb ik een paar ''wijze'' mensen om mij heen maar zelfs je ''beste''vrienden laten je vallen. Zelfs een onafhankelijke onderzoeksbureau, een interne klachtencommissie en de arbo arts maakten ernstige fouten en de meesten hebben hun exuces moeten maken.
Als klokkenluider probeerden ze mij voor ''gek'' te laten verklaren en als niet zo sterk was geweest had ik ws een lange periode depressief op de bank gezeten. Maar ik heb geleerd in het leven en ik zal nooit geen concessies aan mij zelf doen om bij een groep te horen.Ik had ook het geluk dat hoofd PO&O een verstandige vrouw is en de vertrouwenspersonen op mijn werk zijn deskundig in hun werk. Heb je dit allemaal niet dan is het bijna een onmogelijke zaak en durf ik gerust te stellen dat je dat niet van iemand mag verlangen. Je vecht tegen organisaties waar het gewoon is geen verantwoordelijkheid te nemen terwijl ze hier wel voor betaald worden.Ook deze toestanden gebeuren in het bedrijfsleven maar persoonlijk gaat het mij zeer aan het hart als dit gebeurt over de hoofden van mensen die niet in staat zijn zich te verdedigen en dat zijn de mensen die in Nederland afhankelijk zijn van de ''zorg''! Het betreft hier ook oudere mensen in verpleeghuizen, ja dat zijn de mensen die Nederland hebben opgebouwd na de Tweede Wereldoorlog en ze worden nu onder de maat verzorgt, het is regelrecht een schande voor zo'n rijk land.
Ik heb het van mij afgeschreven in een autobiografie maar dat is ook iets wat bij je moet passen.
Dus als laatste opmerking:
Als een tijger je de boom injaagt, probeer dan te genieten van het vergezicht
Reactie: @ Bert-Jan van der Mieden: Ik sta (uiteraard) achter alle tips uit het artikel. Dat wil nog niet zeggen dat ik ze allemaal even chique vind. Zoals ik al eerder schreef in een reactie: ik heb het artikel met een knipoog én een scheef oog geschreven. Een scheef oog naar de werkelijkheid. Op de facelift na heb ik alle beschreven manieren en methoden in de praktijk zien gebeuren. Het is de realiteit, of we het nou fijn vinden of niet, maar ook weer niet de hele realiteit. Vergeet niet dat ik mijn betoog begon met de zin: Goed presteren is natuurlijk een prima methode om promotie te maken.
Reactie: Welke functie iemand heeft is niet eens zo relevant. Van de ca. dertig personen die tot nu toe gereageerd hebben is gelukkig de meerderheid tegen dit gedrag. Ook zonder hogerop te willen komen, komt dit soort gedrag helaas op alle niveaus in organisaties voor. Gelukkig zijn er - ook op alle niveaus - nog mensen die, in al hun feilbaarheid, proberen op een eerlijke manier te werken. Een reactie van onze hoofdredacteur Fred Akkerma, de reacties gelezen hebbende, zou ik een goede actie vinden. Zie mijn eerdere reactie.
1. Welke tips raadde u nu uit eigen overtuiging aan en welke zijn een
weergave van de realiteit?
2. Wat was uw bedoeling met uw artikel en is het doel gehaald?
3. Welke tips heeft u nog meer voor (aankomende) managers dit alles zo
lezende?
Reactie: Heerlijk, ik heb genoten van deze flirttips. Het meeste pas ik al vanuit mijzelf toe, afhankelijk van hoe mijn 'state of mind' is op dat moment. Daar heb je zelf natuurlijk alle invloed op. Dat je je goed moet voelen is wel het allerbelangrijkste. Dat straal je ook uit. Dus niet forceren. Ik hoop dat men met deze handvatten meer sjeu aan het zakelijke leven kan geven in Nederland. Serieus zijn kan altijd nog, toch?
Reactie: Ik vraag me nu één ding af.
Welke functies hebben de mensen die hier zo fel reageren?
Ik vermoed een veelheid aan HR en mensen die net niet de top hebben gehaald. Maar ik kan het mis hebben.
Anything worth fighting for is worth figthing dirty for
Van wie is dit citaat ook al weer?
Niet dat je steeds een rat moet zijn, maar zo nu en dan moet je er ook niet voor terug schrikken.
Wat ik tegen het artikel heb, dat heb ik al eerder aangegeven.
Door ''de organisatie'' te laten zien dat je weet wat strategie is, kun je het niveau waar strategie wordt beoefend bereiken.
het artikel geeft tactieken die in lang niet iedere situatie tot het gewenste resultaat leiden.
