Reactie: Laten we dit onderzoek maar plaatsen in de categorie: ''even niks te doen in de zomer, laat ik maar eens een onderzoek doen''
Aan kleding kun je je ook buiten de vakantie en buiten de zomer ergeren. Neem nu een legging. Soms zie je echt van die vrouwen met vacuum verpakte benen waarbij je je afvraagt of ze wel doorheeft dat de cellulitis en vergaande verzakking van bilparij al bij haar is doogedrongen.
Bierbuiken, wat een statement, het is echt niet altijd een gevolg van overconsumptie van bier, het kan ook erfelijk bepaald zijn (denk ik graag). En wat is er op tegen? Veel mannen trainen om een sixpack te krijgen, ze moeten jaloers zijn op de mannen die het al tot een hele fust hebben weten te schoppen.
Nu ken ik maar weinig mannen die in een naveltruitje naar het werk komen, dus dat van die bierbuiken valt wel mee, zelf hier in Duitsland, welk volk toch een imago in deze op heeft te houden.
Persoonlijk ben ik niet vies van een mooie vrouw die een stukje van haar buik laat zien, maar ook hier geldt het verhaal van de legging. Uitgezakte buiken kunnen beter verstopt blijven. (Kom maar feministen!).
Voor de rest leren we van dit onderzoek net zoveel als van het 3 jarig onderzoek uitgevoerd door een nest sociologen, die uiteindelijk tot de conclusie kwamen dat er prostitutie is op de wallen.
Reactie: Op de eerste plaats vind ik het best ergerlijk dat discussies hier steeds meer gebruikt worden om links naar eigen commerciele sites te gaan plaatsen. Ik denk niet dat het de bedoeling is van een discussie.
Maar het is toch duidelijk dat ''als de kat van huis is.......'' bij veel bedrijven geldt.
Dat onder de vakantie de werkdruk lager is, dat is normaal. Dat er daardoor een meer ontspannen sfeertje komt te hangen. Ook dat klopt. Iedereen hier is blij dat de Fransen vakantie hebben, dan heb je weer tijd om even orde op zaken te stellen, dat je tijd hebt om Managers on line wat beter te volgen.
Zijn die Fransen autoritair, nou niet echt, alleen maar geweldige chaoten die leven bij de waan van de dag en steeds met de meest wilde ideeén komen op het laatste moment, waardoor je als het ware steeds achter de feiten aan loopt te hollen.
Maar ja, laten we ook dit onderzoek maar onderbrengen in de catagorie vakantiepret. Per slot is ook zo'n onderzoek alleen maar bedoeld om free publicity te genereren voor het bedrijf. Of niet soms?
Jammer dat men er aan voorbij gaat dat een onderzoek ook wetenschappelijk verantwoord moet zijn en veel onderzoeken die ik hier voorbij heb zien komen missen dat.
Reactie: Bij dit artikel krijg ik weer eens het gevoel dat we uitermate ons best willen doen ''de maakbare mens'' te zoeken.
De bijdrage van JJT Hensen spreekt me dan ook sterk aan. Vanuit de mens beleven wat deze te bieden heeft. Mensen zijn een vat vol talenten, die ze in 1 leven niet eens kunnen ontdekken.
Veranderen van baan, functie of beroep, waarom niet? Als dat het ideaal en de droom is, dan komt veel vanzelf. Het vat gaat open en we ontdekken en ontwikkelen wat we nodig hebben. Je moet het zelf willen en willen leven!
Reactie: Misschien is het toch beter om terug te gaan naar het simpele feit dat iemand zich niet weet te gedragen en daarmee schade aanricht voor zichzelf en het bedrijf. Wat voor deze persoon geldt, geldt voor iedereen.
Is wat Guido meld, ons zo vreemd?
Ik heb een uitgesproken mening over de maatregelen op luchthavens in verband met terrorisme. Onzinnig, beledigend en schone handen voor overheden t.a.v. aansprakeijkheid naar burgers, maar wel ten laste van de burgers.
Op twee verschillende reizen van NewCastle naar Amsterdam heb ik mij aggressief gedragen vanwege de controle, die mij het gevoel gaf, dat ik een object was en geen mens, een zelfstandig mens. Op één van de reizen was ik met iemand anders en die merkte op ''zo ken ik je niet''. Ja het raakt het laagste niveau in mij.
Goed was dit niet en in eigen kring heb ik erover gesproken. Ik moest mezelf aanpakken om mijn afkeer te overwinnen. Ik doe nu alles braaf wat men verlangt, hoewel ik mijn mening en gevoel niet heb veranderd. Alleen deze houding schaadde mij en schaadde wie ik wil zijn! Ik vind dat het belangrijkste en voel me daardoor weer onafhankelijk van wat er mij en iedereen opgedrongen wordt. Ik ben hierin terug bij mijn waarden en leef mijn waarden.
Reactie: Ik kan Ad de Beer met zijn bijdragen en vooral de laatste alleen maar ondersteunen. Het menselijk kapitaal is grillig en verdient topaandacht. Ik heb het altijd vreemd gevonden en vind dit nog steeds, dat het idee kan leven, dat een bedrijf zonder mensen bestaat of kan bestaan. Ja, alleen als inschrijving bij de KvK, maar dan is er verder echt niets. ''Wij'' beschouwen ''ons'' als een virtuele onderneming, maar er zijn veel mensen en ook nodig om te doen wat wij als onze missie zien.
Als ik me echter concentreer op ''Groei remt HR, dan is dat waar. Dat is niet nieuw. Oud en nieuw is dat ondernemingen veranderen om alle redenen die wij nu kunnen bedenken. Daardoor ontstaan nieuwe situaties en krachten. Telkens weer opnieuw moet een onderneming zich bezig houden met het nieuwe en als dan groei daar nog dwingend bij komt'', en dat wenst een ieder zich, dan stel je elke organisatie op de proef. HR heeft net zo zeer voorbereiding, strategische ontwikkeling en maatregelen als ... tijd nodig om daarop in te spelen als vele andere afdelingen in het bedrijf. Dit staat los van de HR kwaliteit, dat per bedrijf anders is of anders beoordeeld kan worden.
Als HR mensen werkelijk van bepaalde zaken geen kaas hebben gegeten, dan zou het bedrijf een betere voorbereiding moeten toelaten. Wat ik vannacht droom te moeten doen, kan ik niet gisteren in opdracht hebben gegeven!
Vind echter de conclusie van Jay Ramlog wel een snelle, maar ik ken het hele onderzoek niet. De vermeldingen uit het onderzoek van Executive Board zijn concreter en daar kun je iets mee.
Reactie: Welk belang moet je dit onderzoek geven? Moeilijk te beoordelen. Wat valt op?
1. leuker als de manager er niet is. Niet ik mij hij!
2. de kwaliteit van overgedragen werk erg ''slecht''. Niet ik maar zij!
3. ergert zich aan verlaagde werktempo van collega's. Niet ik maar zij!
Misschien een uitspraak over degene die de enquete heeft ingevuld? Ik ben niet tevreden, maar ik kijk niet naar mijzelf, want er is altijd wel een ander.
Ik zou nu nog andere veronderstellingen kunnen opnoemen, maar als dit onderzoek niet verder kijkt, is het eerlijk gezegd niet de moeite waard.
Geheel los daarvan geldt dat je een situaite alleen maar met elkaar kunt veranderen. Op de ander wachten, zal je uiteindelijk met een zuur gezicht in je pensioen sturen. En dat is al door velen voorgedaan!
Reactie: Aangezien de meeste werknemers niet tevreden zijn over de kwaliteit van het werk tijdens hun afwezigheid, zou je ook kunnen concluderen dat wanneer die ''irritante'' manager er niet is, de sfeer weliswaar beter is, maar dat dat in feite komt omdat het gros van de werknemers er dan ogenblikkelijk de kantjes van af gaat lopen. Die ''goede'' sfeer wordt in dat geval dus veroorzaakt omdat men eenvoudig meer tijd neemt voor koffie, prive-telefoontjes en praatjes met collega's. Misschien is dit erg kort door de bocht, maar de stelling dat onze managers te autoritair zouden zijn? Ach wie de schoen past...
Reactie: In de vakantietijd nemen we het ervan. Niet alleen de mensen die op vakantie zijn, maar soms ook de achterblijvers op het fort. Als je collega’s de bloemetjes buiten zetten zodra de baas weg is, moet je je dan ergeren of ga je de macht grijpen?
Er zijn zonniger alternatieven, o.a. te vinden op mijn website in de rubriek 'Vraag het de coach'.
http://www.petramegens.nl/vraaghetdecoach_summertime.html
Reactie: Ik vraag me af of we nu niet over het verkeerde onderwerp discussiëren.
Aan de hand van Guido's vraag aan het eind, kun je de conclusie trekken dat hij iets wil met zijn blogje. Helaas komt dat niet uit. Ergo de inhoud van het blogje maakt meer los, dan bedoeld.
Ik geef toe, dat ik ook liever niet wil, dat ik met naam of toenaam op een blog te kijk gezet wordt voor iets wat volgens algemene fatsoensnormen niet hoort. Ik hoor mijn wandaden ook liever binnenshuis gecorrigeerd, dan voor het front van de troepen.
Aan de andere kant is de reactie van de manager er eentje, die schijnbaar vind dat je niet hoeft te veranderen, als je op je plaats gezet wordt, zonder dat andere mensen er bekend mee zijn.
Dat Guido vervolgens ge(mis)bruik maakt van zijn positie als blogger op een openbaar medium, dat kun je kwalijk vinden. Maar in Nederland is het geloof ik nog altijd zo, dat alleen de persoon die beledigd is, aangifte kan doen. Het enige dat je als lezer kunt doen is stemmen met je reactie en voeten.
Zelf wil ik nu even kijken naar het wat zou je kunnen doen als spammer, als je een onbeschofte reactie krijgt.
Ten eerste natuurlijk de hand in eigen boezem steken. Gaat er misschien iets mis met het afmeldingssysteem? Misschien was het dus beter geweest om deze persoon te vragen of hij problemen had met het afmelden via de automatische weg. In dit geval neem je dan genoegen met het feit, dat het een hork is en ga je in op het proces waardoor de persoon schijnbaar zijn fatsoen verliest. Frustratie schijnt dat met mensen te kunnen doen.
Ik zou overigens als spam ontvanger, de naam van de spammer gewoon toevoegen aan mijn spamfilter, nooit meer last van zijn spam.
Ten tweede kun je de reactie natuurlijk aan de marketing manager en directeur van het bedrijf sturen, misschien zelfs met de verkoop melding: ik wil u wel helpen om dit soort mensen op te voeden.
Ten derde kun je deze persoon natuurlijk ook gewoon uit het systeem gooien, hoef je je nooit meer met hem bezig te houden. Misschien moet je zelfs een systeem laten bouwen, waarbij deze persoon geen verzoeken meer kan plaatsen om informatie. Volledige uitsluiting van deelname aan het informatie verkeer, hoewel dat natuurlijk enigzins ingaat tegen ons menselijke opportunisme.
Tot slot is het punt van dit blogje natuurlijk ook wel een beetje: Hoe ga je om met de anonimiteit van het bedrijfsleven? Als ik als klant een bedrijf benader met een klacht en ik heb geen accountmanager, die intern dingen voor mij regelt, dan word ik vaak afgescheept met sorry u mag kort met mij aan het raam een gesprekvoeren, maar verder dan het raam komt u niet. (Uit alle onderzoeken die gedaan worden naar productiviteit, begrijp ik langzamerhand die constructie wel. Als klachten echt behandeld gaan worden, dan hebben we geen tijd meer voor sociale netwerken, e-mail, praatjes bij het koffiezet apparaat, vergaderen, vakantie, ziek zijn, lunchen.)
Dit blogje zegt dus niet alleen iets over Robeco en haar manager, maar ook iets over het bedrijf van Guido Thijs. En gezien de agenda van Guido en het nog steeds niet failliet zijn van Robeco, schijnen ze beide ook goede dingen te doen.
Reactie: Als een manager op vakantie is schijnt er gewoonweg minder druk op de schouders van de werknemers te liggen. Als dit zo sterk voelbaar is betekent het wel dat er toch iets mankeert aan het management. Mensen voelen zich niet vrij en de bedoeling lijkt me toch wel om zichzelf te kunnen zijn. Er wordt toch altijd ook wel een stukje toneel gespeeld tegenover de manager al ishet maar om in een goed blaadje te komen. Regelmatig zie ik dan ook mensen op de drempel staan voor een gemaakt praatje en hard lachend om niets. Wat zijn we het toch weer eens met elkaar. Ontzettend irritant. Maar een manager die dit niet door heeft is geen haar beter. Degenen die zich dan vrij voelen als deze persoon met vakantie is zijn degenen die niet slijmen.
Reactie: Het artikel haalt een leuk gegeven aan en geeft daarbij ook een aardig voorbeeld. Het blijkt een ambitieuze man die ook oog blijkt te hebben voor zichzelf en de mogelijkheden die op zijn weg komen. Het merendeel avn de beroepsbevolking, heeft hier vrijwel niets aan.
Soms door omstandigheden gedwongen, soms uit eigen verkeerde keus, komen ze op een carrierepad die feitelijk niet past bij de persoon, kennis en kunde.
Wat daar aan te doen?
Om dit werkelijk te kunnen doorbreken moet je op de laatste jaren van het LO de stap al maken. www.numoquest.nl/feiten.htm maakt hier al melding van. Er worden daar ook enkele feiten weergegeven die bij onderzoeken naar voren zijn gekomen.
Het navrante van het hele systeem is dat men telkens weer opnieuw het wiel probeert uit te vinden of, veel erger nog, een systeem zoals CITO, invoert, die dan vervolgens niet voldoet maar bij gebrek aan beter blijft gehandhaaft. Immers, is de beredenering, het duurt op dat niveau jaaaaaaaaaren voordat een verandering ordentelijk kan worden bewerkstelligd.
Je ziet dan ook het probleem zich al voltrekken op het voortgezet onderwijs. Verder in die lijn, in een gekozen carriere pad kunnen dergelijke problemen alleen nog maar verder escaleren.
Sinds jaar en dag pleiten wij al voor een totaal andere insteek die kennis en kunde bij de laatste twee groepen van het LO kan meten en inzichtelijk maken. Op die manier kunnen kennis en kunde als basis dienen bij het vervolg onderwijs en heb je aanzienlijk minder kans op tussentijdse opleidings problemen zoals we nu zien.
Tevens voorkom je dat mensen met hetgeen er in het artikel wordt opgevoerd, 'last' krijgen van een carriere move. Het artikel is wat ons betreft dan ook in enige mate ambivalent maar halt wel degelijk een bestaand probleem aan. Werk genoeg voor coaches dus.
