Reactie: Henk
Tussen ''weten'' en er wat aan doen, ligt een hele wereld.
Het is een rouwproces, P&O zit vast in een wereld van rituelen en dat is lekker veilig. Vergelijk het met een roker, die weet dat het niet echt goed is voor de gezondheid, en gaat dan snel wat anders doen, om er maar niet aan te hoeven denken. Ontkenning, er niet aan willen denken, vasthouden aan de zekerheid van de vaste rituelen. Volgende maand weer de beoordelingen, druk, druk, druk, geen tijd voor andere dingen.
Wat betreft de besparingen. Verloop van een medewerker kost één jaar salaris ongeveer. De medewerker die wil gaan heeft het niet naar zijn zin (waarom wil je anders weg) en dat leidt tot lagere productiviteit. Dan vertrekt hij en start de werving voor een nieuwe medewerker. Eerst intern, want dat moet van de OR, met als gevolgd weer een aantal minder tevreden medewerkers, dus lagere productiviteit. De kosten van het vervullen van een vacature bedragen tussen de 4.000 en 10.000. En dan moet de nieuwe medewerker worden ingewerkt en gesocialiseerd, het kost al snel een jaar voordat die optimaal meedraait, als hij al zo lang blijft dus.
Weet je dat een medewerker niet tevreden is en doe je daar wat aan, dan bespaar je dus al snel 50.000. Nu is dus 62% op zoek naar en andere uitdaging. Reken maar uit wat je kunt verdienen door echt personeel-management te gaan toepassen. Reken uit wat je bespaart als je medewerkers een takenpakket geeft dat past bij hun competenties en persoonlijkheid. En de kosten? 100 euro per medewerker per jaar.
In de voedingsindustrie zijn enorm veel meningen over hoe het precies wel en niet moet. Ik zie regelmatig ook de specialisten tegen elkaar opboksen en daar zit bijna altijd een belang in.
Ik heb in dit geval geen belang en geloof dat elke mens individueel een advies nodig heeft die bij zijn levensstijl, vitaliteit, posture en ambitie past.
Daarom ook de zin: ''Let op: dit zijn indicatoren, want elke mens heeft een eigen levenspatroon en dus ook voedingpatroon''.
We hebben overigens nog een leuk experiment in een bejaardenhuis gedaan naar welke mensen het meest vitaal waren na 75 jaar. Totaal 150 deelnemers. Wij vielen van de ene verbazing in de andere. Ondanks dat veel neurotransmitters voor 85% uit de voeding worden gevormd, bleek de vitaliteit een heel andere rangorde te volgen. Veel vitale mensen deden ogenschijnlijk naar de norm de verkeerde dingen.
In chronologie van impact op vitaliteit kwam daar uit: levensenergie - bezieling - positieve sociale relaties - positief denken en handelen - voldoende rust/ balans en herstelmomenten - beweging - voeding - ademhaling, waarbij ademhaling ook vooraan geplaatst mocht worden. Interessant he!
Reactie: Er staan wat leuke ideëen in je artikel. Echter, als iemand die veel met voeding en fitness bezig is, raad ik mensen aan om je voedingstip vooral niet op te volgen!
Klopt helemaal wat u zegt. Alleen wat ik me dan wel afvraag: is er nu écht hélemaal niemand te vinden (van p&o) die dit al weet? En hiermee aan de slag gaat? Het lijkt mij erg sterk dat u de enige persoon bent die dit weet. Maar gelukkig, nu volgen er meer als dit zal worden gelezen. Als u een duidelijke rekensom kan maken wat de besparingen echt zijn dan is iedereen blij. Uw bijdragen alhier vindt ik altijd wel nuttig, dat maakt tenminste de tongen los en komen er ideeën waar men wellicht wat mee kan.
Reactie: Het is toch van de gekke dat deze cijfers jaar in jaar uit niet beter worden?
Verloop is kostbaar, zeer kostbaar. Maar mensen die niet tevreden zijn met hun baan kosten ook geld. Want ze zijn minder productief.
Ondertussen is personeelszaken druk met de gesprekscyclus, functieprofielen, lifestyle, pesten op de werkvloer en het vervangen van kroketten door radijs.
De kern van dit probleem is dat mensen gewoon een verkeerde functie hebben, een takenpakket dat niet bij hen past en dat wordt weer veroorzaakt door de functiebeschrijvingen.
Door mensen takenpakketten te geven die passen bij hun competentieprofiel, zal niet allee het verloop kelderen, maar zal ook de productiviteit stijgen. En deze kostenbesparing is makkelijk te realiseren en kost minder dan 100 euro per medewerker per jaar. Waarom is personeelszaken daar niet mee bezig?
Reactie: Zo gek vind ik dit verhaal niet. Het is te vergelijken met waar veel (onbedoeld) bedrijfsspionage plaatsvindt: in de trein, tram of bus, waar collega's met elkaar zitten te praten over belangrijke bedrijfszaken.
Al 11 jaar ben ik senior manager in de verstandelijk gehandicaptenzorg. Ik overweeg om mij verkiesbaar te stellen als OR-lid. Is het niet ongewoon of onverstandig om als Manager zitting te nemen/krijgen in de OR... ?
vr grt\ Peter
Reactie: Ik vind dit wel heel makkelijk en het artikel oogt voor mij als een verkooptruc. Printjes bij de printer het grootste beveiligingsrisico? Ik geloof daar helemaal niks van.
Reactie: Het zijn niet de werkgevers maar die Recruitment Buro,s
Die PUUR voor eigen belang gaan ! En niet denken aan de match tussen werknemer en gever. Ben in praktijk jonge dames tegen het lijf gelopen die mij dus moesten interviewen voor de passende functie ? Ik kan je zeggen dat onderbroeken heb die nog ouder zijn, en kom nou niet met een verhaal van nou zo zijn ze niet allemaal!!!! Want dan heb erg slecht nieuws, jaaa........want dat is wel het geval. Door dit soort geklungel Krijgen werkgevers niet de gewenste talent.
Reactie: De meest belangrijke tip mis ik steeds, selecteer op wat iemand kan en wil. Dan is de kans dat ze blijven het grootst.
Met andere woorden, selecteer niet op opleiding en ervaring, maar op competenties en persoonlijkheid en ja, dat lukt niet als geselecteerd wordt op een CV.
Goede portfolio's hebben gevalideerde testen op competenties en persoonlijkheid en matchen ook op competenties.
Een andere tip, werf mensen voor de functie die ze over twee jaar kunnen vervullen.
Reactie: Het scheelt vaak ook enkele euro's per maand als je naar de ''kleinere'' sim only providers gaat, deze besteden minder geld aan marketing campagnes en zijn dus uiteindelijk goedkoper voor de consument..
Reactie: Herkenbaar verhaal. Zou in aangepaste vorm niet misstaan in allerlei schoolkranten en glossy magazines. Zelf kijk ik trouwens ook (te) veel naar de grond, maar dat is puur en alleen om ongeschonden op de plaats van bestemming te komen. Het ligt bezaait met glibberige naaktslakken, hondendrollen en scheef liggende stoeptegels.
Naar die RFID-chip ben ik erg geïnteresseerd. Misschien heft dat de uiterst irritante regel ''4e wachtende in de rij'' bij Jumbo op.
Ik kijk uit naar het vervolg.
