Reactie: Zonder kinderen:
- geen toekomst
- geen werk
- geen pensioen (waar die kinderen harder voor moeten werken dan werknemers nu moeten werken voor de kinderbijslag)
- geen mensen die later voor je zorgen
o ja, kinderen hebben is natuurlijk en zijn dus wel degelijk een zorg voor de gemeenschap anders kan men even goed alle sociale bijdragen opblazen want wie werkloos is of ziek moet er dan ook maar zlef voor opdraaien. Wees niet egoistisch en egocentrisch maar zorg voor de kinderen, zij zijn de toekomst en je zult beide hard nodig hebben.
Reactie: Wat een verhaal. Je kunt aangifte doen bij de politie vwg bedreiging intimidatie en poging,waarschijnlijk ook poging tot doodslag (mes gebruiken) Heb je getuigen? Zou dit eerst met je baas bespreken voordat je aangifte doet. Wil hij er niet aan doen. Stap dan naar de politie,meldt dat ook bij de baas dat je dat gaat doen.
Bij mobbing=pesten moet je werkgever er wat aan doen.
Reactie: Een kindvrije leefomgeving vind ik wel erg ver gaan als wens. Maar hoe gaat het met enquettes. De vragen worden door een bedrijf/onderzoeker verzonnen en opgesteld. Soms vragen waar degene die geenquetteerd wordt nooit zelf aan heeft gedacht dus dit soort scores kun je niet al te serieus nemen.
Wat mij wel verbaast en blijft verbazen is dat er als antwoord op alle problemen ''groei van de economie'' wordt gepredikt. Vaak koste wat het kost, als we maar blijven groeien. Dat houdt ook veelal in dat de (wereld)bevolking moet groeien. Dit terwijl overbevolking en de daaraan gerelateerde groei van de economie juist de oorzaak zijn van alle ellende.
Meer bevolking leid tot meer problemen en schaarste en meer schaarste leid tot behoeften en behoeften leiden tot groei van de economie. Vooral als het gaat om basisbehoefte; ruimte, water, energie en voedsel. Uiteraard is het goed dat er mensen zijn die - bewust - voor kinderen kiezen. Deed iedereen dat maar; bewust kiezen om kinderen te krijgen. Er zijn nog te veel mensen die kinderen nemen omdat het hoort of status geeft. Het bevoorderen van deze keuze door belastingtechnische en finaciele doseurjes zou passe moeten zijn. Geen kinderbijslag meer maar bv. wel gratis medische zorg en gratis onderwijs.
Reactie: Ik ben nu vier keer bedreigd door mijn collega (tijdsbestek 5 jaar), een keer met zijn klomp, 2 x met een zware perforator en één keer met een mes!
ik zoek zijn grenzen op, maar doe dit om hem juist te stimuleren, andere collega's hebben ook last van zijn werkwijze, alleen ik durf hier wat van te zeggen.
ik ben niet bang van hem, maar wil toch graag weten, of deze collega geschorst kan worden, zodat hij gaat inzien, dat werken met andere een teamsport en niet iets is waarin iedereen b.v. B zegt, en hij C of A en als wij dan bij C of A komen, hij B of D doet.....moedeloos wordt je hiervan.
tevens werkt hij al bijna 25 jaar bij het bedrijf, heeft heel veel materieële schade gemaakt (denk aan 40.000 euro) en is van de week zomaar naar huis gegaan omdat ik hem op een minder vriendelijke manier (ik liet hem schrikken omdat hij zijn werk niet ''leest'', er stond al iemand in zijn gezichtveld te wachten, totdat hij geholpen werd, deze persoon werd volledig genegeerd!)) wilde duidelijk maken dat er iemand geholpen moest worden, terwijl de andere collega's bezig waren.
Reactie: Helemaal mee eens, carrière maken, macht en status is voor veel jongere werknemers minder belangrijk dan vroeger; ontwikkeling en zelf-ontplooiing des te meer.
waarom zou je je kennis en vaardigheden verder ontwikkelen zonder verdere ontwikkeling in je loopbaan.
We moeten in ieder geval afleren om in carrieres te denken, maar gaan denken in loopbanen. Ook horizontale groei is groei per slot.
De steeds platter wordende organisaties maken de weg naar boven ook steeds exclusiever.
Reactie: Ad, bedankt voor je reactie. Hypes zijn er om voorbij te gaan en inderdaad hebben managers nog steeds een belangrijke rol, met name als het gaat om het vormen van een uitgebalanceerd team met concrete doelstellingen. Feit is wel dat er steeds minder managers zijn. Dat is niet voor niets zo.
Daarbij is het in mijn ogen een misvatting dat ruimte voor ontplooiing moet leiden naar een nieuwe functie of nieuwe werkgever. Juist het gebrek aan ruimte voor ontplooiing is een reden om weg te gaan. Wanneer binnen je functie perspectief houdt op ontwikkeling en je manager je hierin ondersteund is de kans dat je blijft veel groter.
Weten wat je eigen belang hierin is en hoe je het wilt bereiken is daarmee misschien nog wel de belangrijkste sleutel tot succes. Laat werknemers lekker zelf denken aan hun loopbaan, ga niet bemoederen of pappen/nathouden.
Er zijn bepaalde beroepsgroepen die een 'beschermde' status hebben. Ingenieurs, Dokter, Drs, Notaris, Advocaten, om er maar enkele te noemen. Aan die si een wettelijke kader en status verbonden, om het zo maar even te stellen.
Voorbeeld;
Je kunt jezelf een Advocaat noemen, maar zonder aangesloten te zijn bij een genootschap kom je als strafpleiter geen rechtzaal binnen.
Je kunt jezelf Dokter noemen maar mag en kan vervolgens geen medische handelingen verrichten of diagnoses stellen zonder daarvoor officieel te zijn geregistreerd.
Ik kan me gerust Dokter of Meester noemen in van alles wat er is te bedenken, waar verder geen enkele registratie voor nodig is. Of het 'status verhogend' werkt? Geen idee. Dat zal hoogst waarschijnlijk iets zijn wat tussen de oren van de betreffende leeft.
De politiek is al jaren bezig een database te maken waar alle certificaten en diploma's en titels in worden geregistreerd. Op zich een fantastisch initiatief die zo lek is als een mandje.
Ik kan namelijk op een buitenlandse instelling hebben gestudeerd. Laat die nu net niet geaccrediteerd zijn in NL wardoor de bul of diploma hier 'niets' schijnt voor te stellen.
Voorbeeld: In India is een heel contingent uitstekende IT-ers en programmeurs heel goed opgeleid. De instituten zijn edoch in NL helemaal niet geaccrediteerd. Betekend dit nu dat het niveau ondermaats is? Ik weet uit ervaring dat dit niet zo is.
Voor een MBA is er volgens mij zelfs wel ooit eens iets geroepen maar nooit wettelijk afgekaderd. Dus, ik hang aan het artikel bar weinig op.
Reactie: Hyves heeft niet voor niets instellingen aan gemaakt waarin je kunt aangeven wie/wat mag zien. In feite kun je alles afschermen. Je kunt een zakelijk profiel opmaken en een persoonlijke (oppimpen), twee in één. Alleen ludieke Hyves kan niet worden afgeschermd. Het zou niet mogen afwegen maar er is maar 1 tip: Blijf scherp wat je voor je plezier doet op internet. Het zou niet mogen afwegen wat je privé doet maar het gebeurt helaas wel.
Je hebt gelijk en ongelijk.
Ja, de werknemer zelf is de regiseur van zijn eigen toekomst.
Ja, werknemers zijn de meest kritische succesfactor van een bedrijf of organisatie.
Als werkgever moet je daarom de werknemer faciliteren, maar wel binnen grenzen. Wat die grenzen zijn is omgevingsafhankelijk.
Bij een grote downsizing hebben wij ooit een alle betrokken medewerkers de kans gegeven een opleiding naar keuze te volgen, voorwaarde was dat ze daardoor een goede kans op een nieuwe loopbaan moesten ontwikkelen. Enkele opvallende studies waren ''bloemschikken'' ''organiseren van evenementen'' met als resultaat een bloeiende bloemzaak en een toonaangevend evenementenbureau.
Maar de leidinggevende heeft een coachende taak hierbij. Hij kent de medewerker, zijn sterke en zwakke punten, kan hem sturen en motiveren.
Maar, hoewel het momenteel de hype is, er is meer dan alleen ontwikkelen van medewerkers. Motiveren, aanzetten tot gewenst gedrag, optimaliseren van de productiviteit, begeleiden van rouw en trouw. Allemaal zaken die bij ''HR in de lijn'' horen.
Het voorbeeld van de ING is daarbij treffend. Inderdaad krijgen de medewerkers daar de kans op ontplooiïng en is de doorloopsnelheid over functies snel. Het resultaat, ontvreden klanten die ieder half jaar een nieuwe accountmanager hebben, is zeker niet goed voor het imago van deze bank.
Zo zie je maar dat het nahollen van een hype te vaak negatieve effecten heeft. De holistische kijk, ingebed in strategie, ontbreekt in dit geval helemaal.
Bij alle discussies over goede personeelszorg en HR verliezen we soms nog wel een uit het oog waar het werkelijk om gaat: De werknemer.
Feit blijft, hoe goed de manager en HR ook hun best doen, in dit verhaal is de werknemer zelf de meest kritische succesfactor. En de belangrijkste bron van waarde voor de organisatie.
Het is daarom raar dat de HRM bal steeds heen en weer wordt gekaatst, terwijl deze feitelijk bij de werkende zelf ligt. Als je voortdurend stuurt op competenties als ondernemerschap, zelfstandigheid en professionaliteit, is logischer dat ook het gebied van professionele ontwikkeling de werknemer in de lead is:
Laat werknemers zichzelf ontwikkelen, zelfstandig en met elkaar. Geef ze de ruimte, de tools, en het budget om dit te doen en ga als organisatie puur sturen op resultaat en randvoorwaarden.
Is dit wel effectief? Juist wel! Het is veel effectiever omdat de waarde en motivatie van de werknemer als uitgangspunt worden genomen.
Nieuwe generaties werknemers hebben dit allang door, en willen meer dat de werkgever de loopbaan voor hen bepaalt.
Door als bedrijf (neem als voorbeeld ING) sponsor te zijn in de loopbaan van je werknemer creëer je veel meer goodwill en loyaliteit bij je werknemer die ook nog een waardevoller wordt in je organisatie, een echte win-win dus.
Slimme bedrijven ontdekken dit nu al, en dit zal er toe leiden dat er een hele nieuwe markt gaat ontstaan, namelijk een HR markt gericht op werknemers.
Reactie: Veelal beginnen presentaties met een vooraf opgestelde zaal,koffietassen op tafel ...Ik heb zèèr goede ervaringen met (als de groep niet te groot is, vb.max.20 personen),dit alles NIET klaar te zetten. De koffiestand zover mogelijk in de zaal, zelfbediening, mensen bij aanvang vragen om de stoelen en tafels mee te rangschikken...Je bereikt een aantal zaken : de mensen ''ontdooien'', komen spontaan los en zie je ook onmiddellijk wie de initiatiefnemers zijn.
Aan de uitschrijver van zijn presentatie : maak een flapover met het hoofdschema van je presentatie, de topics ... en laat dat de hele tijd hangen. Bij aanvang overloop je deze grote lijnen.
