Reactie: De term Kredietcrisis is misleidend, het wekt de indruk dat de economische malaise uitsluitend te wijten is aan de hebzucht van banken. Wat vooral gaande is, is een scheefgetrokken relatie tussen lonen en kosten. In een tijdperk waarin de kosten, mede onder invloed van misbruik van de euro, buitensporig stijgen, kunnen de lonen niet achterblijven. Om dit probleem op te vangen zou de consument of gezin meer arbeidsuren moeten inzetten, vooropgesteld dat de maatschappij over voldoende arbeid beschikt. Een ander nadelig aspect is het kunstmatig laten oplopen van de energiekosten door oliebaronnen, verwerkers en overheid. Ook dit aspect draagt bij aan een wereldwijde verslechtering van de economie. Dit alles in een tijdperk waarin wij een ongekend hoge prijs moeten betalen voor het vervuilen van onze aarde en de onkunde van politiek. Velen van ons hebben de illusie dat het allemaal snel weer goed komt, maar dit valt te bezien. We zullen net als die Amerikanen, onze welvaart moeten voorfinancieren en uiteindelijk ook de financiering.
Reactie: Wie heeft verordonneerd dat vrouwelijke excutives zich niet vrouwelijk mogen kleden? Dat zijn toch zeker de vrouwen zelf geweest. Als ze zich nu ook nog vrouwelijk gaan gedragen, en dus authentiek, dat komt het allemaal goed. Misschien dat mevrouw Van Asperen in dat kader ook nog wat kan coachen. Immers we kiezen vrouwen niet aan de top omdat ze zoveel op mannen lijken en zich ook zo gaan gedragen, maar juist om hun vrouwelijke kwaliteiten.
Reactie: De denkfout zit in het veralgemenen van ''de klant''. Die bestaat immers niet. Het is net door het bedienen van bepaalde klantensegmenten a rato van hun verwachtingen, dat ze deze segmenten lokken en er geld aan verdienen.
Er zijn een klantensegmenten die niet veel geld wensen te spenderen en toch meubelen van modern design in huis wil hebben (studenten, koppels in hun eerste woning, mensen die niet teveel geld aan meubelen willen uitgeven, mensen die graag van inrichting veranderen,...) Deze groepen worden allen bediend door IKEA. Andere klantensegmenten vind je er zelden (gepensioneerden, mensen die opteren voor duurzaamheid, mensen die een andere smaak hebben,...) En dat is dan weer een reden van bestaan voor bvb. MORRES MEUBELEN.
Klantgerichtheid is dus enger te definiëren: klantgericht binnen een bepaald klantensegment.
Je kan het begrip klant dus niet in die mate veralgemenen dat het iedereen en elke voorkeur dekt. Godzijdank, 't zou anders maar een saaie boel zijn...
Reactie: Met de kern van het artikel ben ik het helemaal een: werken is meer dan geld verdienen, in het werk legt de mens ook een deel van zichzelf, van haar/zijn bestemming.
Ook is mijn ervaring dat 'softe' termen als spiritualiteit en gevoel op de langere termijn harder (in de zin van duurzamer) zijn dan de zogenaamde harde zaken als ratio, controle, efficiency, winstmaximalisatie.
Naast de aandacht voor het spirituele zou ik ook belanstelling willen vragen voor het tastgevoel. Door mijn opleiding haptonomiek (toegepaste haptonomie) heb ik gemerkt hoe we het aanraken zijn verleerd, hoezeer we vertrouwen op wat we zien en horen maar niet op wat we voelen en wat het lichaam 'vertelt'.
In mijn werk als trainer en coach merk ik dat mensen te raken zijn als je met ze bezig gaat op de terreinen spiritualiteit en gevoel. Mensen komen daardoor in beweging.
Reactie:
Toch zijn er maar weinig echte deurwaarders, de meeste zijn te gretig waardoor veel ZINLOOS SCHRIJFGEWELD ontstaat.
Het grootste probleem is dat dit MKB-ondernemers afleidt van hun corebusiness, dus om geld te verdienen.
Helaas zit je er finaal naast. De laatste jaren zien we juist een verschuiving van focus van managers, minder financiele focus, meer focus op andere zaken. Zelfs economisch Guru Kaplan kreeg dat door en creeërde het gedrocht van de balanced score card. Helaas kon de man het aloude economische principe dat alles in balans is niet loslaten, maar wel een bewijs dat economen hun stokpaardjes los laten.
Modellen? Och, leuk voor politici die, verblind als ze zijn door naieve idealen, graag met deze ongein werken, maar dat modellen niet werken is al eeuwen duidelijk.
Ontstaat er een nieuwe economie? Daar hoeven we niet lang over te denken. Ja. Want er vind een shake out plaats onder de financials. Fortis is al weg en daardoor zijn ABN en Pays Bas groter gegroeid. Kortom, de zwakke broeders worden opgeslokt door de sterke broeders, het aantal spelers wordt minder, hun omvang. en daarmee hun macht, groeit. Daar helpen de vrienden van Bos in Raden van Bestuur niks aan, die geef je een bak koffie en dan zijn ze wel weer zoet. Natuurlijk laat je ze eerst even proeven aan hun macht, maar uiteindelijk zitten ze in de verkeerde kamer bij de verkeerde vergadering.
Het einde van de natiestaat is in zicht. De multinationals, het grote geld, de economische machten nemen het bestuur van de aarde over. regeringen houden op te bestaan, ze mogen zich nog bemoeien met het aansteken van de straatverlichting, maar verder is hun aanwezigheid even ritueel als die van de Paus of Hare Majesteit.
Overheden kunnen nu al niet meer sturen, ze doen wat de economische machthebbers willen. Wouter Bos is een speelbal van de banken, ze gunnen hem zijn moment van roem, wetend dat hij straks door de achterdeur het pand verlaat, zonder dat zo begeerde commisariaat, want daar is het Wouter toch vooral om te doen? Hij loopt per slot ook in de kudde van de salonsocialisten.
Reactie: Allereerst wil ik zeggen dat dit artikel me inspireert en zeer herkenbaar is in de huidige 'Zeitgeist'. In mijn beleving zijn de systemen die de wereld draaiende houden zo langzamerhand uitgewerkt. Ik zal hier niet al te diep op ingaan, maar de symptomen spreken voor zich: financiële crisis, energiecrisis, voedselcrisis, enzovoorts. Duurzaamheid heeft niet voor niets de aandacht van de politiek en media.
En precies deze duurzaamheid heeft te maken met spiritualiteit. Het gaat over een toekomstvisie welke je als samenleving wilt bereiken. Een visie van een samenleving is een verzamelde visie van individuën en kan dan ook pas tot stand komen wanneer een kritieke massa aan individuën deze visie voor zichzelf kan formuleren. En dat is nu volgens mij zeer actueel en waar dit artikel over gaat. Ik merk om me heen dat veel mensen zoekende zijn naar wat ze tot stand willen brengen (mijzelf incluis) in plaats van uit te voeren wat een 'baas' tot stand wil brengen. Win-win heeft steeds minder te maken met geld of gewin, maar met ontplooiïng van je ideeën. Dit vergt een soort leiderschap dat veel verder gaat dan wat je op de meeste managementcursussen leert: dit gaat over jezelf riskeren en datgene doen waar je voor staat en in je leven wilt bereiken en voor mij persoonlijk dat dit niet ten koste van een ander gaat.
Wanneer de huidige leiders dit niet willen zien, of er niet aan toe zijn, dan is dit een gemiste kans en tegelijkertijd hun keuze. Een leider die op tijd en geld stuurt is tegelijkertijd een slaaf van tijd en geld. En denk hier eens over na: wat is tijd en wat is geld?
Maar goed, terug naar spiritualiteit: We weten dat het 'landjepik systeem' (win-loose) op lange termijn niet bijdraagt aan onze toekomst. Maar hoe het systeem er dan uit moet komen te zien, dat is iets wat niet vast staat (vandaar waarschijnlijk dat het niet concreet gemaakt kan worden). Het zal nogal wat impact hebben wanneer de wereld zich op persoonlijke- en systeemduurzaamheid gaat richten. Denk je eens in hoe het onderwijs er bijvoorbeeld uit zal zien, wanneer er niet meer in 'goed en fout' wordt gedacht (handhaving van het huidige systeem), maar in mogelijkheden. Vanuit het huidige denken zal dit chaos opleveren, maar vanuit het spirituele denken wellicht vrijheid?
Hoe het er ook uit mag komen te zien, het maakt uiteindelijk niet uit. Spiritueel denken en doen begint bij jezelf en het loskomen van gedrag/patronen/meningen waarvan je nu al weet dat ze niet werken. Dit betekent het begrijpen waar je angsten je beperken (meestal een stellige mening van jezelf) en deze omzetten in kansen. Het is geen 'rocket-science' noch is het een vaststaand systeem; spiritualiteit begint bij jezelf en is voor iedereen iets anders.
Ik wil Sheila erkennen voor haar inbreng op deze site en de interessante discussie die het heeft uitgelokt. Uiteraard geldt hetzelfde voor diegenen die gereageerd hebben.
Ik wens jullie nog een inspirerende dag toe vandaag!
Reactie: Ik ben dus een van de mensen die vindt de er denkfouten zijn gemaakt in de redenatie in deze artikelen reeks.
Helaas zie ik ook nu weer dat deze trent in dit artikel wordt voortgezet.
Er is inderdaad een relatie tussen toegevoegde waarde en prijs. Rechts op de grafiek zijn de artikelen met weinig toegevoegde waarde en een hoge prijs. Een aanrechtblad van lavasteen als voorbeeld, het is totaal ondoelmatig omdat het vocht absorbeert en iedere rechtgeaarde huisvrouw walgt van dit materiaal, maar het is exclusief, dus een groep kapitaal krachtige mensen heeft er geld voor over om het te kopen.
In het middensegment, lage toegevoegde waarde, lage prijzen zitten de commodities. Mercedes heeft lang gedacht dat ze middelmatige auto's op de kracht van de merknaam konden verkopen voor hoge prijzen. Een arrogantie die is afgestraft door de consument. Waarom? Omdat de prijs-kwaliteit verhouding weg was (en is). Mercedes had geen oog voor de klant, wat andere automobiel OEM's wel hadden. Weg marktaandeel en het imago van het bedrijf liep een deuk op, ondanks de verbeterslag die de mannen uit München doorvoerden. Toppunt voor DC was de geweldige misser met de Smart For Four, waarbij totaal voorbij is gegaan aan de wens van de klant. Er werd een auto gebouwd voor een niet bestaand segment. Met als resultaat dat in ons land 4500 mensen hun baan verloren en er 80.000 auto's door de schredder gingen.
Hoge toegevoegde waarde, hoge prijzen. We kennen allemaal voldoende voorbeelden. De luxe goederen. De Porsche, de auto die niemand nodig heeft en iedereen wil hebben, zoals Wiedekin, die de markt wel snapt, ooit zei.
Luisteren naar de klant werkt, maar, ik zei het al in een eerdere reactie, het is wat anders dan de oren laten hangen naar de klant.
Aldi luistert naar zijn klant, die willen een redelijke kwaliteit voor een lage prijs. Daarom hebben ze er geen probleem mee om zelf de dozen open te scheuren en een soort van Dakar rally door de winken te moeten maken. Mensen die daar een hekel aan hebben betalen graag wat meer en gaan naar de Jumbo of zelfs Albert Heijn.
Mercedes is dus een goed voorbeeld van de verliezen die worden geleden als je niet naar de klant luistert. Maar er zijn talloze andere voorbeelden te noemen. Philips met zijn Video 2000. Tiptell met een toestel dat wel 200 functies had, die niemand nodig had.
Koop je bij Ikea dan weet je dat je een geweldige wandeling langs Billies, Bjorn, Bennies moet maken, je hebt daar soms echt het idee dat je bij een bureau voor homo-escorts terecht bent gekomen. Maar ja, wil je Zweeds waaibomenhout met karton in je woonkamer en ben je bereid om uren te puzzelen en met een sleuteltje in de weer te zijn, dan is het een goede optie. Wil je dat niet, dan ga je elders op de meubelboulevard je slag slaan. De klant kiest op basis van budget, kwaliteitseisen en zijn wensen.
Helaas mis ik in deze serie de nieuwe woorden, de nieuwe nomenclatuur die ons in het vooruitzicht was gesteld. Verder als een paarse koe, wat Ramsey zou zijn, zijn we niet gekomen. En als Ramsey een paarse koe is, wat voor kleur heeft Herman de Bleeker dan? Of Rudolf van Veen? Of Cas Spijkers? Of Braakhekke?
Al deze mensen hebben maar één ding gedaan. Hun producten en diensten aangepast aan de wensen van hun klanten. En daarnaast hebben ze klanten geleerd wat kwaliteit is.
En, dat geldt ook voor McDonalds of de Burgerking. Ook deze bedrijven leveren exact de kwaliteit die hun klantgroep vraagt.
McDonalds liet zijn oren hangen naar de klant en introduceerde de MacKroket, bracht calorie arme en vitamine rijke producten op de markt. Met succes.
Zo kan ik talloze voorbeelden geven terwijl ik nauwelijks voorbeelden heb gelezen die het tegengestelde bewijzen.
Reactie: Ik verbaas mij erover dat er zo veel heren reageren op de naam HenkJan Smith. zou dit wijzen op iets van Haantjesgedrag of misschien Jaloezie? Wat een blaaskaak HJS ook mag zijn, hij valt wel op. En dat is nu de X-factor.
Ik weet niet of je dit aan managers kunt leren, je kunt ze in ieder geval wel leren om de houding en lichaamstaal van anderen te lezen en daar zou al heel wat mee gewonnen kunnen worden.
Reactie: Dat lijkt wel leuk, maar is niet genoeg tegen winterblues. Een therapielamp helpt echt (minimaal 10.000 lux). Interessant voor op het werk is een burolamp die voldoende daglicht geeft of een kleine golite-lamp.
Reactie: Of het Westen er klaar voor is? Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat het Oosten in dat opzicht ook niet zaligmakend is. Als medewerker van een groot Japans bedrijf, met ook de nodige japanners in de nederlandse zaak, heb ik er behalve het op sommige momenten ''eventjes naar binnen keren'' nog niet veel gemerkt. Het individu is in het hele proces niet het belangrijkst, men is een asset dat net als een machine zijn noodzakelijke onderhoudsbeurt(cursus/coachingsgesprekken/portie aandacht etc) dient te krijgen om goed te kunnen blijven draaien. Voor de korte termijn doelstellingen werkt dat zelfs goed, maar het blijft jammer dat spiritualiteit door werkgevers meer als hobby gezien wordt dan als een toegevoegde waarde voor mens, bedrijf, milieu etc. Maar ik heb ''hoop''! Het woord op zich wordt al minder taboe, langzaam maar zeker sijpelt het door de haarvaatjes van de maatschappij. En natuurlijk is dat niets nieuws, het enige verschil tussen Godsdienst en spiritualiteit is mijnsinziens wel dat Godsdienst spiritualiteit is, maar spiritualiteit niet per definitie Godsdienst.
Reactie: helemaal mee eens. Spiritualiteit op de werkvloer is niet zweverig. Juist niet. Toch heeft het woord spiritualiteit voor veel mensen wat zweverigs. Blijkbaar schrikt het woord mensen af.
Persoonlijk denk ik dat spiritualiteit vooral te maken heeft dat het stellen van je persoonlijke doelen en het stellen van de zakelijke doelen moet bijdragen aan het grote geheel. Spiritualiteit betekent dat wij naar het goede van het geheel moeten streven! Dus niet alleen persoonlijk gewin maar in combinatie met generiek gewin.
Sheila geeft meerdere voorbeelden:
denk aan win win, leer mediteren etc.
Dus: spiritualiteit op de werkvloer betekent dat je bij al je acties bewust bent van de bijdrage aan het grotere geheel. laten wij ons vooral richten op het bewust maken van wat spiritualiteit daadwerkelijk betekent.
Dus: spiritualiteit op de werkvloer betekent dat je bij al je acties bewust bent van de bijdrage aan het grotere geheel.
