Reactie: Het is allemaal misschien wel waar die analyses. Maar de les die geleerd dient te worden van crises wordt weer niet geleerd.
Opnieuw wordt er alleen maar naar kosten gekeken, niet naar de anderen 2 K's die zeker zo belangrijk zijn, klanten en kwaliteit.
Ik kan iedereen onze workshops aanraden, waarmee je van K3 naar P8 gaat en via de grote P via Einstein komt bij excellentie.
Meer info in de loop van vandaag (maandag) op onze site.
wij komen zeer veel in aanraking bij bedrijven die lijden onder interne fraude. Ik kan je garanderen dat betrapping op diefstal in vele gevallen niet tot een ontslag leidt.
Zo zal men zelfs tot vrij ernstige gevallen de werknemer nog een tweede kans geven. ''Hoeveel zou er anders verloren gaan aan het zoeken naar een bekwame vervanger?'', ''Hoeveel tijd zal het kosten om deze nieuwe werknemer op te leiden?''. Allemaal vragen die de werkgever aanzetten tot het geven van een tweede kans.
Reactie: Het probleem met dit soort lijstjes is dat ze meer vertellen over wat niet is opgenomen dan wat wel is opgenomen. De wereld is (gelukkig!) groter dan gedrag dat wordt gekoppeld aan drie media BN-ners en een politicus.
Het kost me als adviseur al genoeg moeite om mezelf te blijven, laat staan mijn gedrag te toetsen aan een door een ander gedefinieerd etiket.
Mijn credo: blijf authentiek, pas dan ben je echt van toegevoegde waarde. Dat kost geen, maar geeft energie.
Reactie: In welke abstractie hebben we het over resessie? America, waar het begon?, had/heeft als '' als dollar standaard'' een grote invloed op de wereldeconomie. Toch heeft het een hele protectische inslag en een afwijkende financieringsmoris. Krediet en lenen zijn (heel) normaal. Zelfs conflicten (oorlogen voor democatie) zijn zwaar voor-gefinanciierd.
De nationale schuld is zo graat dat deze de komende 20 jaar niet door alleen al export kan worden afgelost. Dan heb ik het nog niet de USA handelsbalans (export minus import). Dit van ousher economische machtsblok is technis failliet terwijl je er altijd goede zaken kon doen; als er maar voor de USA aan verdient kon worden. Het typische financieel model klap in elkaar onder druk van globalisering en dus opkomende nieuwe economische machtsblokken.
Deze hebben een veel opener (fin.) structuur en passen zich ook veel sneller aan, aan gewijzigde situaties van vraag en aanbod en (international) financieringsvragen. Jonge up-comming economieen hebben een hoger aanpassingsvermogen,zijn flexibeler in global business en veerkrachtiger qua herstel. Dat is wat America nekt en haar dollar als standaard. Geslotenheid, arogantie & protectionisme t.a.v. het eigen financieel bestel en haar positie in het internationale krachteveld (van milieuvraagstukken tot productontwikkeling).
Ja, bij ons krijg je waarschijnlijk, als je werkt tenminste, 3,25 % salarisaanpassing. In Azie, America en Australie niet. In een aantal Europese landen overigens ook niet. Dus wij hebben geen recessie en zij lekker wel. Het is maar welke definitie je gebruikt bij welke schaalgrote.
Globaal zitten we in een correctiefase voor een nieuwe economische balans. Dat begint meestal met het barsten van een Bubble.
Dat dit impact heeft op traditionel, conservatie en klassiek instituties en systemen is inherent.
En dat dit internationaal merkbaar is, is inherent aan de vooruitgang van technologie en politiek/maatschappelijke ontwikkeling. Denk aan de koude oorlog, eenwording van DL, Europese eenwording, ICT/Internet ed. De wereld wordt kleiner en een verandering of vernieuwing beperkt zich niet meer tot een continent of nog langer terug; een deel van een continent. Deze veranderingen gaan expotentieel sneller en geografisch meer omvattend.
Dat Nederland met zijn traditionele polderoverlegmodel nu nog een salarisverhoging geeft aan werkenden komt voort uit dit model,de snelheid waarmee veranderingen komen, het gebrek aan (internationale) kennis en visie, struisvogelpolitiek (het kan nog net even) en gebrek aan daadkracht / leiderschap.
Overigens zijn deze kenmerken sterk gelieerd aan elkaar.
CFO kijken bij uitstek naar(hun) cijfertjes en vanuit hun business scoop. Het zijn schatbewaarders van het bedrijf met de trekken van een bankmanager (veel verdienen en besparen met zo min mogelijk risico)
Met een beetje tegenwind hebben ze de eigen wind mee. In die zin is bij de huidige situatie al geen sprake van een uitgebalanseerde MT verhouding.
Het genoemde extreme perssimisme is dan ook niet '' the hole picture''. Meer de wat eenzijdige opvatting van een beroepsgroep die nu extra aan de bak moet. t'Ja, en dat heb je wel meer; als er hard gewerkt moet worden is niet altijd iedereen gelukkig
Reactie: met een glimlach op mijn gezicht heb ik dit artikel gelezen. Ik had al deze mensen nooit als adviseur gezien, meer als ondernemers en persoonlijkheden.
Of we ons moeten vergelijken met de rol van een ander? Persoonlijk geloof ik dat niet.
twee redenen:
1. we moeten vooral dicht bij onszelf blijven...gedrag kopieren hoort er niet bij. Brengt ons verder van ons vandaan.
2. elk model zorgt voor grenzen, afscheidingen. Grenzen beperken. Ik kijk liever naar verbindingen. De heelheid en eenheid van leven en het werk moet centraal staan.
Guido
Reactie: Nu daar ben ik weer,na een flink aantal mails,en telefoon gesprekken van de Rechtshulpverlener kan ik niet accoord gaan met de Manager HR.
Het punt is: De opgebouwde dagen,en ook overwerk en spaartijd dagen (Totaal 29 weken)konden niet aan het Prepensioen Plan van het bedrijf gekoppeld worden.Eigenlijk moest ik 6 maanden thuis blijven zitten,om dan per 01-04-2009 met Prepensioen te kunnen gaan.Dus de beroemde sigaar uit eigen doos.
Maar de Manager had nog een Idee,nl.In de WW,en dan zou het bedrijf de 30 % erbij gaan leggen.
De afrekening zou dan tot 01-09-2008 gaan lopen !
Nu deze 2 mogelijkheden heb ik na lang wikken en wegen(en slapeloze nachten !)afgewezen.Ik ben nu van begin september thuis,heb 3 maanden 100 % salaris uitgekeerd gekregen.Ik voel me nutteloos,temeer ik zomaar plotsklaps naar huis gestuurd werd.
Zonder enige vorm van begeleiding of steun,in welke vorm dan ook.(Het voelt net of ik ontslagen ben wegens diefstal,o.i.d)
Omdat ik heel veel contacten met buitenfirma’s en Instanties had,dit bouw je wel na ruim 20 jaar op.Heb ik 100 foto kaarten laten maken,en deze per post verstuurd.De warme reacties deden me goed.Ook wisten de mensen nu van de hoed en de rand.
Nu ter zaken,Ik wacht op de dingen die komen gaan ?
Waarschijnlijk de Kantonrechter ?,maar het bedrijf kan ook met een uitbetaling komen tot de laatste dag .,en wel de Prepensioen regeling ?
Ik wacht wel weer af,maar ben wel nieuwsgierig of mijn 13-de maand er bij zal zitten volgende week.Tenslotte sta ik nog gewoon op de loonlijst.
Het is straks Kerstmis,laat ik me daar maar nu even op concentreren.Familie is belangrijk.
Reactie: Topmanagement = topsport, en een topsporter werkt altijd met een goede persoonlijke coach. Dus iedereen zou eigenlijk de vraag moeten stellen: Waarom heeft niet iedere topmanager een persoonlijke coach?
Reactie: Mooie discussie hierboven over voorbereiding op een verkoopgesprek en het wegnemen van weerstanden bij potentiele klanten.
Echter verkopen gaat om een ding, en wel: hoe krijg ik met zo'n min mogelijk moeite het geld uit de knip van de prospect in mijn eigen zak. Een logisch vervolg hiervan is dat de best gemotiveerde verkoper nog altijd een verkoper met een te hoge hypotheek en vrouw met een gat in haar hand is.
Reactie: Opheffen van de naam Postbank betekent (kapitaal)vernietiging. Jarenlang is veel geld geinvesteerd in naamsbekendheid en imago. Tweede probleem is dat een deel van de huidige postbankklanten ING niet als gelijkwaardig beschouwen. Deze komen dan voor een emotionele keuze te staan, met 't risisco dat ze 'uitwijken' naar een andere bank die (in hun perceptie) meer op hun 'oude vertrouwde' postbank lijkt. Inderdaad zou de Rabobank (zeker als ze communicatief hier goed op inspelen)wel eens de lachende derde partij kunnen zijn.
Ik heb aangegeven dat ik het met een groot deel van jouw verhaal eens ben. Alleen op een punt - verkopen in een recessie - verschillen wij van mening. Ik geef hieraan binnenkort in mijn weblogs een vervolg. En dan krijg je ook voorbeelden.
PS. Ik wil voor geen enkele organisatie werken. Daarom heb ik tien jaar geleden gekozen voor het zelfstandig ondernemerschap.
Wat inspiratie bertreft ben ik een erge fan van de al opgenoemde Napoleon Hill (echt een klasieker). Nog een paar aanraders: Brian Tracy en Bob Proctor. Maar natuurlijk zijn er meer grootheden op dit gebied. Dat zorgt weer voor de nodige diversiteit.
