zoeken Nieuwsbrief
      Linkedin    Twitter   
  
reacties
 

Leer afwisselend in de comfort- en de discomfort zone!

Eveline   |    |  16 januari 2009
Reactie: Wat kan je doen om uit je comfort zone te komen? Ik ben zelf erg gesteld om mijn comfortzone, maar moet van mijn manager daar ook meer buiten gaan treden. Hierbij wordt aangegeven dan ik mijzelf meer moet uiten. Echter de zaken zoals ambitie, durf te zeggen wat je denkt, teambuilder e.d. zijn zaken waar mijn leidiggevende verder erg tevreden over is.

Alvast bedankt voor de reacties,

Vriendelijke groeten,


Eveline
 

Goede bereikbaarheid beperkt negatieve gevolgen kredietcrisis

Eva   |    |  16 januari 2009
Reactie: Redactie, over welk onderzoek gaat het hier?? Wie zijn de onderzoekers? Bronvermelding ontbreekt... Dank!
 

Goede bereikbaarheid beperkt negatieve gevolgen kredietcrisis

J.B.   |    |  16 januari 2009
Reactie: Een betrokken werknemer/ster pakt gewoon de telefoon op. Deze werknemers schuiven niet continu de VM naar voren om daarmee aan hun eigen verantwoordelijkheden te ontsnappen. Betrokkenheid komt voort uit bewustzijn, zoals trouwens bijna alle actie voortkomt uit bewustzijn. Welk bewustzijn te creeren en hoe vervolgens de gewenste betrokkenheid waar te maken is een stevige leiderschaps uitdaging. Met meten en verbeteren alleen kom je er denk ik niet.
 

De bankencrisis is nog niet voorbij

Leo   |    |  16 januari 2009
Reactie: De bankencrisis is niet voorbij, als Bos niet deze zelfde banken de wacht aanzegt het snel.
Inkrimpen die bankhandel en ondernemers neerzetten die wel durven te ondernemen. Nu zijn de banken zich zelf nog altijd dagelijks aan het spekken. Petje of voor van Landschot 10% salaris inleveren en bonussen aanpakken. De rest van de banken blijven hun zakken maar vullen over de ruggen van klanten.
de politiek is veel te traag en te bureaucratisch in deze. De lobby voor de banken is corrupt en blijft maar likken bij Bos. Nederland weer op zijn smalst.
 

Vijf marketingtrends voor 2009: back to basic

Erik van oort   |    |  16 januari 2009
Reactie: Web 2.0 is uit... is het niet zo dat de kop had moeten zijn: marketeers weten nog niet hoe web 2.0 in te zetten, en blijven daardoor bij de vertrouwde methoden?
 

Alleen de toekomst komt er nog aan.

Arnold van der Beek   |    |  15 januari 2009
Reactie: Vaak zeggen blijkbaar wel, want als men het maar vaak genoeg zegt, is-ie er ook ineens. Over self-fulfilling prophecy gesproken.

Als dit waar is en we geloven daarin, dan wat let ons wat anders te zeggen en zo vaak mogelijk te herhalen. Kijk niet naar de ander, wacht niet op de ander, maar begin zelf, maak je persoonlijke boodschap en zeg deze zo vaak mogelijk en laat deze op zoveel mogelijk plekken achter.

Ik steun je, ik doe het en Ton doet het!

 

Manipuleren aan de vergadertafel

Lonneke   |    |  15 januari 2009
Reactie: Duidelijk verhaal. Als manager/leidinggevende weet je toch al wat er leeft onder je mensen? En heb je toch al je voelhorens uitgestoken? Moet voor zoiets als een cursus kostbare vergadertijd worden ingezet? Geen wonder dat veel werknemenrs vergaderingen zonde van de tijd vinden!
En als het om werkelijke interessante items gaat, wil je dan als leidinggevende in een vergadering je mening er door drukken, of laat je ruimte voor discussie en bezinning en kom je er in een volgende vergadering op terug? Zodat mensen in de tussentijd met elkaar hebben kunnen praten, meningen al dan niet hebben kunnen bijstellen of met boeiende aanvullingen komen. Richting geven is meer dan je eigen koers varen.
 

Alleen de toekomst komt er nog aan.

marina   |    |  15 januari 2009
Reactie: Gelukkig hoor ik steeds meer van mensen die kritisch zijn over de 'recessie'. Ad, ik ben het helemaal met je eens, met de aanvulling die Ton geeft ook, maar wat die ellenlange verhandeling over o.a. de film Groundhog Day met Bill Murray anders toevoegt dan ''l'histoire se repète'' is mij niet duidelijk. Misschien is dat een van de kernpunten van deze tijd: veel zeggen betekent nog niet dat de boodschap overkomt. Vaak zeggen blijkbaar wel, want als men maar vaak genoeg zegt dat er een recessie komt, is-ie er ook ineens. Over self-fulfilling prophecy gesproken.
 

Alleen de toekomst komt er nog aan.

Ad de Beer   |    |  15 januari 2009
Reactie: Ik reageer op jullie reacties in een nieuw blog, zodat iedereen mee kan genieten mee kan werken aan een nieuwe toekomst
 

Ad van Wijk (Econcern) Topman van het Jaar 2008

Arnold van der Beek   |    |  15 januari 2009
Reactie: Beste Ton,
Bert Heemskerk was genomineerd, maar niet aanwezig op de bijeenkomst afgelopen maandag. Ik was er wel.

De crisis beheerste de bijeenkomst. Drie voordrachten en een paneldiscussie. Alle drie de heren met inspiratie, ook met de wens naar verandering, maar volledig gevangen in het bestaande en zonder durf tot co-creativiteit. De aanklacht door de journalist en een schamel boetekleed van de bankheren, echter alle drie verbonden en tot elkaar veroordeeld in het oude, het oude denken, het oude systeem, het oude toezicht en het oude handelen. Het is ze moeilijk kwalijk te nemen. In een crisis is de korte termijn het acteergebied.

Natuurlijk gaat het om geweldige sommen geld. Er was daarover best een zekere relativeringzin. Ik meen ook dat geld wel immens belangrijk lijkt, maar het is maar geld dat we nodig hebben als uitvinding van ons economisch systeem. Pas als geld als bezit wordt ervaren, wordt geld belangrijk. Bezit denken heeft veel met angst te maken en zo ontstaat ook hebzucht en zo kan een crisis in het bezitsysteem ontstaan.

Anders was de stemming onder de aanwezigen. In het algemeen heerste er optimisme over de eigen kracht en de wil om niet door de crisis geregeerd te worden. Aan de tafels waaraan ik deelnam was er oprecht verlangen het anders te doen, de ontwikkelingen ter discussie te stellen en zelf inspanning te leveren. Die gesprekken stemmen hoopvol en inspireren de nieuwe weg verder te gaan. Ik denk dat daar weer contacten zijn gemaakt die kunnen verbinden.

Ad van Wijk wil ik zeker feliciteren. Een man met visie en vernieuwend denken. Hij was aanwezig en sprak met hart. Hopelijk kan hij de verhoogde aandacht goed invullen.
 

Onduidelijke functieomschrijving stoort werkzoekende het meest

R. Civile   |    |  15 januari 2009
Reactie: @ Rolf Bezemer,

Je hebt volkomen een punt gescoord. Bedrijven beredeneren nog steeds niet naar de tekorten en hetgeen ze werkelijk nodig hebben. Veelal zijn de HR functionarissen en afdelingen hier debet aan, soms ook de personeelsfunctionaris zelf die redelijk eenzijdig en soms arrogant acteren.

CV's worden eveneens als een stuk digitale inhoud behandeld waardoor men met een zoekmachine door teksten browsed en hierdoor soms hele vitale bruikbare informatie mist.

In mijn weergave gaf ik dan ook al aan dat het probleem niet éénzijdig is maar van verschillende kanten kan en mag worden aangevlogen voor verbetering.

Sinds jaar en dag propageren wij al het feit dat niet iedereen die een 'truukje' heeft geleerd hier ook per definitie goed in is. Dit is eveneens een misvatting in het gehele proces. Vanuit dat perspectief steken wij dit in.

Ik denk juist dat werving en selectie en detacheerders, naast hun begrijpelijke commerciële invalshoek, ook kwalitatief heel veel winst en punten kunnen behalen door meer tijd en aandacht aan dit aspect te besteden. In mijn beleving gebeurd dit, uit scoringsdrift, nog veel te weinig.

Misschien dat Step Stone hier eens een campagne aan zou kunnen wijden met duidelijke Do's en Don'ts voor de vacaturesecties.

We zijn het er in elk geval over eens dat er nog heel veel valt te verbeteren. Sterker nog, wellicht dan ook zou moeten worden verbeterd.

RC
 

Flexibel werken leidt tot ruzies met het thuisfront

Francine ten Hoedt   |    |  15 januari 2009
Reactie: Gaat het om de balans privé-werk of om de (onuitgesproken) verwachtingen en (belemmerende) overtuigingen van de betrokkenen? Als je, zoals Natasja schetst, goede afspraken met elkaar maakt, is flexibel werken prachtig, zowel voor jezelf, als voor je gezin als voor je omgeving en het milieu.
Maar meestal realiseren mensen zich niet dat hun huisgenoten verwachtingen hebben over de relatie. En dan is het heel gemakkelijk om het flexibel werken te gebruiken als uitlaatklep voor onvervulde relatieverwachtingen.
Trouwens, ook zonder flexibel werken nemen veel mensen hun werk mee naar huis. Piekeren tijdens de tv over werkgerelateerde problemen, lezen 's avonds en in het weekend hun mail en maken alvast een agenda in hun hoofd voor de volgende dag? Niets nieuws onder de zon!
 

Alleen de toekomst komt er nog aan.

Arnold van der Beek   |    |  15 januari 2009
Reactie: Ik heb geen moeite me aan te sluiten bij wat Ton geschreven heeft. Bij spiritualiteit en inspiratie vind ik de toevoeging NIEUWE het meest belangrijke. Is het nieuwe de toekomst, de toekomst die er ongetwijfeld aan komt.
Een ding is zeker, als ik vandaag niet aan de toekomst begin, dan is morgen mijn verhaal van vandaag. Alleen vandaag kan ik iets beginnen, vernieuwen, veranderen, groeien.

Het leven is eenvoudig. Het verleden geeft mij ervaringen en de mogelijkheid na te denken over hoe ik vandaag zal zijn om te doen wat ik moet doen. Elke keer weer meen ik dan mijn idealen helderder te hebben en daarmee kijk ik uit naar morgen. Dit is de korte cirkel van elke dag. Dit is de werkelijke intensiteit van het leven.

Ik lees Ad zo dat hoop is gevestigd op collectieve wilskracht om de angst te overwinnen. Angst regeert de wereld, heeft het altijd al gedaan. Voortdurend zijn er collectieve ontstaan, gevormd om hier iets aan te doen. Maar is de wens naar collectief toch niet de angst dat ik het niet alleen kan. Als het echter om angst gaat, kan of moet ik persoonlijk mijn angst overwinnen en mijn leven met mijn horizon (hoe ver die ook gaat) overwegen en leven. Zonder angst kan ik open zijn en doen wat ik moet doen.
Idealen alleen verbinden niet noodzakelijkerwijze. De Wil tot delen en aaneensluiten van een ieder verbindt. Vanuit de Kracht van deze individuele bron is het mogelijk in alle diversiteit samen het Nieuwe te ontwikkelen. Het vormgeven van de wereld begint met mijzelf!
 

Weggaan of blijven? Vijf richtingbepalende vragen

Francine ten Hoedt   |    |  15 januari 2009
Reactie: Misschien is het feit dat je dit soort vragen aan jezelf wilt gaan stellen wel de beste indicatie dat het tijd wordt om te verkassen.
Ik raad iedereen aan om elke drie jaar voor zichzelf te gaan kijken: wil ik blijven of gaan? En daarbij kunnen allerlei motieven een rol spelen, zowel privé (verhuizing, scheiding, nieuwe partner, overlijden ouders, etc) als zakelijk. Soort apk-keuring van jezelf en je werkgever, die is neutraler, dan wanneer je jezelf vragen gaat stellen, op het moment dat je ontevreden bent.
@Ad, als je werknemers beschouwt als ratten, zullen ze zich als ratten gaan gedragen...
 
< vorige 1440 1441 1442 1443 2480 volgende >
Human Design op de werkvloer voor teameffectiviteit en bedrijfsgroei
reacties
Top tien arbeidsmarktontwikkelingen 2022 (1) 
‘Ben jij een workaholic?’ (1) 
Een op de vier bedrijven niet bezig met klimaat en duurzaamheid (3) 
Eén op zeven Nederlanders staat niet achter aanbod van hun organisatie  (1) 
Drie manieren om te reageren op onterechte kritiek (1) 
Een cyber-survivalgids voor managers: hoe ga je om met cyberaanvallen?  (1) 
Mind your data (1) 
top10