Reactie: Prestatiebeloning is uit de tijd en levert geen bijdrage aan de kwaliteit van de organisatie. Prestatiebeloning was aardig toen we nog het bekende stukloon kenden, in sommige branches vind je dat nog wel terug b.v. auto verkopen. Maar je verhoogt er inderdaad de intrensieke motivatie absoluut niet mee, integendeel. Het werkt ongenoegen in de hand.
Vanaf de jaren 80 zijn de salarissen van CEO's volkomen uit de hand gelopen. Het ons-kent-ons principe,de constante vergelijking met b.v. USA-salarissen plus de behoefte ''om bij die club te horen'', je via die weg status te verwerven, is fnuikend. In 1983 heb ik al aangegeven dat het noodzakelijk werd om naast een minimumloon ook maximum beloningen af te spreken. Ik werd hartelijk uitgelachen. Ach, voor alles is een tijd en een plaats en de wal heeft - gelukkig - de zilvervloot gekeerd! Laten we hopen dat hij ook werkelijk een nieuwe koers gaat varen.
Reactie: Prestatiebeloning werkt zeker wel. Echter veel Sales gedreven organisaties kennen een beloning toe die niet motiverend is. Een bonus moet goed haalbaar, inzichtelijk en bij voorkeur maandelijks worden betaald.
Een bonus welke eind van het jaar word betaald is niet direct motiverend. Medewerkers moeten direct voordeel hebben van goede resultaten! En de bonus moet ook een flinke financiele impuls geven! Veel meer werken voor 100 euro per maand of kwartaal schiet niet op.
Volgens mij is het belonen van kinderen ook goed. Kijk eens naar de stickertjes op school bij een voldoende.. De Televisie Nanny doet het ook bij kinderen. Dit werkt ook.
Reactie: Wat een oordelen en wat een veroordelingen.
De beste moeder blijft die thuis?
Of werkt die full-time, 2 dagen, 3, 4.
En wat te denken van de vader.
Volgens mij is er maar 1 graadmeter, gelukkige kinderen en gelukkige ouders.
Ongeacht in welke combinatie van werken en thuis blijven er gemaakt wordt.
En dan tijd voor de kinderen, voor jezelf en voor elkaar (JE KREEG DIE KINDEREN TOCH OMDAT JE ELKAAR ZO LEUK VOND?)
In een land als Nederland vol keuzevrijheid mag je toch kiezen hoe je je leven wilt inrichten. Zolang als dat niet tegen de wet indruit.
Laten we dan aan onze kinderen meegeven dat je niet beter, leuker of liever bent als je thuis blijft bij je kinderen en niet slimmer of beter als je (bijna) full-time werkt.
Maar dat je als mens op je best bent als je datgene doet waar je het meest van houdt.
Als we onze kinderen dat nu eens leren: ik blijf thuis omdat ik daarvoor KIES, niet omdat het HOORT, of ik werk omdat ik dat graag doe, niet omdat het MOET.
Het zal een utopie zijn. Hier in huis proberen we dat onze kinderen in ieder geval mee te geven.
Reactie: Niet het meeste werk blijft liggen, maar alles. Dat komt omdat ik de enigste ben die de administratie doet, en er verder niemand op ons bedrijf is die er enig benul van heeft wat ik allemaal doe.
Reactie: Financiele beloningen leggen de focus op materiele zaken en gaan dus goeddeels voorbij aan allerlei vormen van zingeving. Van plezier op het werk tot aan de focus op individuele- en organisatieontwikkeling. Grappig dat we het al jaren over onze wens voor een 'Lerende Organisatie' hebben. Steeds meer onderzoek wijst uit, dat de komende generaties medewerkers/managers bij het vinden van banen vooral gericht is op de mogelijkheid tot ontwikkeling. Gaan we het toch van onze kinderen hebben!
Margreeth van der Kooij
Reactie: De Praagse Lente in 1968. De bestorming van het Maagdenhuis in 1969.
Veertig jaar later kan dit studenten-initiatief revolutionaire impact hebben. Het zijn blijkbaar de studenten die de toekomst serieuzer nemen dan hun docenten/leraren en dat klopt evolutionair ook, want er is niet eerder een koning geweest die vroeg om zijn eigen revolutie, die kreeg hij uiteindelijk toch wel. Hulde voor dit initiatief en tijd voor verkopers en managers in Nederland dit voorbeeld te volgen.
In 1602 waren we de uitvinders van de eerste multinational en we hebben de eerste beurs ter wereld opgericht. Wat zullen we doen: laten we ons afleiden en afgleiden naar de grijze middelmaat, of nemen we weer onze plaats in de kopgroep in?
Reactie: Mensen ontwikkelen zich zelf, een training kan dat proces (slechts) faciliteren. De door Peter Siks en mevrouw/mijnheer D geplaatste kanttekeningen onderschrijf ik van harte. Overigens betekent dit niet dat óf iemand aan persoonlijke ontwikkeling of aan teamontwikkeling doet daarmee een vrijblijvende zaak is: je wordt voor je werk betaald en daar hoort het jezelf (door)ontwikkelen onverkort bij. Zoals een chirurg en een accountant aan education permanente moeten doen, zo zou een ieder dat moeten doen. ''Diepgaand veranderen of langzaam sterven'' (deel 1 van 'Diepgaande verandering' van Robert Quinn)heeft een dramatische klank, maar - mocht je in 'stilstaand water terecht gekomen' zijn - zit er niet een kern van waarde in?
Als trainer/coach ben ik een groot voorstander om ontwikkelingstrajecten niet alleen mét opdrachtgevers/medewerk(st)ers vorm te geven (kan het anders?) maar ook dóór. Dat gebruik gemaakt wordt van de aanvullende kennis en ervaring van de trainer/coach, naast haar of zijn procesmatige inbreng, is niet meer dan logisch. Zelfs een plicht. De betweterigheid die Ton benoemt, kan prima voorkomen worden. Een zekere nederigheid naast zelfvertrouwen past iedere tariner/coach..... sprak hij in alle bescheidenheid.
Reactie: Na een intro over algemene plannen tot verandering naar een meer marktgedreven bedrijf en minder technologie-ontwikkeling, begon mijn loopbaangesprek met aangeven dat mijn 'inzetbaarheid' moeilijk lag en of ik wel eens had gedacht over werken bij kennisinstellingen (bv universiteit). Is het logisch dat dit erg veel druk oproept en onrust geeft? Ik heb gelezen dat dit niet echt de bedoeling is in een loopbaangesprek?
Reactie: Het fenomeen dat belonen de motivatie vermindert is ook bekend uit onderzoek bij kleine kinderen. Als je twee groepen kinderen met speelgoed laat spelen, en na afloop geef je de ene groep een beloning en de andere niet, dan zullen de beloonde kinderen minder snel teruggrijpen naar dat speelgoed. Het is alsof ze denken: 'als ze me beloond hebben om hiermee te spelen dan zal het wel niet echt leuk speelgoed zijn.' De niet-beloonde groep heeft daar geen last van. Belonen is uiteindelijk toch een milde vorm van chantage.
Reactie: Mensen laat je toch niet van alles aanpraten. Dure pakken, stropdassen etc. De commercie wil nu ook het leifst dat de man mascara en zalfjes koopt. Respect voor de mensen die met het volkomen zichzelf zijn een goede boterham kunnen verdienen. Stropdas of geen stropdas.
Jullie tips zijn goed bruikbaar weet ik (Ton) als ervaringsdeskundige. De laatste jaren heb ik namelijk regelmatig naar een nieuwe arbeidsrelatie moeten zoeken.
Ik wil daarom mijn ervaringen hier delen in de hoop dat ze bruikbaar zijn.
Het belangrijkste:
+Geloof in jezelf, je kennis en vaardigheden en probeer dat ondanks de afwijzingen vol te blijven houden.
+Werk aan jezelf nu heb je de tijd om te studeren, je ervaringen te overdenken en om tot rust te komen, mentaal gezien, al zal de onzekerheid je het meest frustreren.
+Verstop je niet in je schulpje, accepteer dat je gewoon heel vaak niet serieus wordt genomen of verkeerd ingeschat en dat sommige mensen kennelijk genieten van het feit dat jij je werk bent verloren en je zien als werkschuw of onkundig, leg dat naast je neer.
+Schreeuw van de daken dat je werk zoekt, inderdaad, internet, linkeding, relaties enz. enz. (het heeft mij overigens nooit iets opgeleverd)
+Wees creatief en orgineel
+Zoek een paar goede motivators, gewoon mensen met levenservaring een nuchtere kijk, de je moed in spreken, prikkelen, aanzetten tot nadenken, inspireren en voorzien van goed advies, tips enz. (het werkbedrijf is mi een instelling die vaak ontmoedigend werkt)
+Zorg voor een goed cv, je krijgt tientallen tips hierover. Ga niet telkens je cv opnieuw opstellen gericht op de vacature immers voor je het weet ben je de hele week bezig met je cv herschrijven en kom je niet meer aan solliciteren toe, gaan de interessante vacatures aan je voorbij terwijl jij noest werk aan een cv opzet voor iemand die er niet eens serieus naar kijkt.
+Pas op met de werkcoach (werkbedrijf), Die kunnen zich vaak niet inleven, hebben een ander referentiekader, een andere opleiding, en een opdracht en targets. Ik ken er tien, 2 ondersteunen en inspireren en houden je scherp, 8 zijn bronnen van frustratie gebleken.
+Maak gebruik van de Onafhankelijk Arbeids Adviseur van het werkbedrijf. Ik zie hem als mijn persoonlijke ''advocaat'' of ''vakbondsbestuurder''en adviseur. Het is bovendien gratis.
+Vraag direct naar reintegratiemogelijkheden bij het werkbedrijf. Die reintegratie kun je zelf aanvragen. Er ligt geld voor jou gereserveerd en als je niet uitkijkt krijg je hier niks van en mis je opleiding, inspiratie en begeleiding. De werkcoach bepaalt uiteindelijk maar moet wel motiveren waarom hij/zij dat vindt. Al snel kom je er dan waarschijnlijk achter dat hijzij zich niet kan inleven in jou kansen en behoefte en een bron van frustratie kan vormen.
+Werk boven alles daar hamert men op. Is dat zo? Je moet ook een inkomen verschaffen immers je vaste lasten zijn misschien niet aan te passen (koophuis). Het werkbedrijf stuurt je rustig naar een baan met een laag inkomen en dat betekent misschien je faillisement op den duur. Zeker als je na een jaar weer de laan uitgestuurd wordt en je nieuwe ww op je laatst verdiende inkomen gebaseerd wordt. Je kan zo maar beneden de bijstandnorm komen maar bijvoorbeeld een studiefinanciering van je kinderen wordt op je oude inkomen gebaseerd. Van 4500 euro netto, naar 975 euro netto kan zo maar gebeuren in 2 jaar tijd. Wie daarover gaat praten op het CWI krijgt nul op request. In de bijstand zou alles mogelijk zijn in de ww niks! Je maakt schulden om te overleven en straks wijst men erop dat je geen schulden had moeten maken, zelf schuld! Hobby werk, waar geld bij moet van mijn spaarpot doe ik dus nooit meer nu ik weet dat sommige werkgevers zich niet houden aan de gouden bergen die ze beloofden ondanks hun blauwe ogen.
+Poch niet te veel over diegene die je ooit was. Eigenlijk zet je jezelf dan neer als iemand die alles verloren heeft..een verliezer. Beter is te kijken wie je bent, NU, en wat je daarmee kunt en probeer dat uit te stralen. Daar gaat het ook om eigenlijk voor jou en je potentiële werkgever. Natuurlijk kom je er niet langs om ook over je verleden en je successen te vertellen. Ik doel dan ook op de juiste mindset.
+Soms is het handig om je niet te zwaar neer te zetten. Gesprekken waarin ik mezelf goed kon neerzetten leverden niks op. Gesprekken die ik volgens mijn gevoel verprutst had, leverden uiteindelijk een geweldige arbeidsovereenkomst op. Heel raar en paradoxaal.
+Bedenk dat STAR technieken ook tijdens sollicitaties worden toegepast. Een uur volpraten met zoveel mogelijk aanknopingspunten, succesverhalen en verantwoordelijkheden en werkzaamheden uit het verleden, dus jezelf aanprijzen werkt dan averechts. Ik gaf hier overigens onlangs sollicitatietraining over op het werkbedrijf nadat ik ferme kritiek had op de sollicitatietraining die ik moest volgen via het werkbedrijf. Het ingehuurde bureau nodigde mij uit als gasttrainer, helaas volgde geen arbeidsovereenkomst of betaalde opdracht.
+Bespreek open en eerlijk waar je tegen aan loopt en hoe je over bepaalde dingen denkt, bij mensen die je vertrouwd, je krijgt dan veel gratis tips. Doe dit niet bij het werkbedrijf dan dreigt strafkorting of zinloze training of pressie en doctrine.
+ Zoek via linkedin bijvoorbeeld verloren contacten en referenten.
+Let op wat je op internet schrijft, werkgevers en W&S Googlen je.
+Wees niet te negatief over je vorige werkgever of leidinggevende. Sta wel achter je beslissingen en/of geef aan dat je geleerd hebt van je fouten of de fouten van anderen en nu beter weet hoe je moet reageren of conflicten kunt vermijden of nu beter met een bepaalde situatie kunt omgaan.
+Weet wie jezelf bent en waar je kracht ligt, wees ook eerlijk over wat je absoluut niet wilt of zoekt.
+Laat niet doorschemeren dat je het aangeboden werk maar als een noodoplossing ziet.
+Solliciteren op een veel lager niveau is knap kansloos. De werkgever ziet risico's of neemt je niet serieus.
+De regering wijst steeds op de vele banen bij de overheid of de gezondheidszorg...biedt je aan ook daar te willen werken dan zegt de werkcoach dat dat niet passend is. Een manager in het bedrijfsleven verschilt dan erg van die in de zorg of bij defensie of elders bij de overheid. Zelfs een openstaande vacature bij het werkbedrijf is dan niet passend. Ongeschoold werk wordt je dan wel aangeboden, ga je op gesprek daar wordt je niet als serieuze kandidaat gezien.
+Uitzenders doen eigenlijk niks voor je wat je zelf niet kan als manager of werknemer met een gezond stel hersens en attitude. Ze zorgen wel voor vele bezoekjes en (intake)gesprekken om vervolgens te melden dat de vacature bak leeg is, jij zit met reiskosten en verloren tijd, kunt wel een sollicitatie verantwoorden op het werkbedrijf. Er zijn maar weinig intercedenten die serieus voor je aan de slag gaan. Die benaderen je wel als ze wat hebben voor je. Hou die tot vriend!
+realiseer je dat HRM, W&S of een werkgever wellicht uit een heel ander milieu komt en anders communiceert dan jij gewend bent in bijvoorbeeld je arbeidsklimaat. Kom je van de ''werkvloer'' dan praat je nu met iemand van ''kantoor''. Praat je in zo'n situatie zoals je met je collega's praatte en de gesprekspartner realiseert zich dat niet dan kan al snel de conclussie zijn dat jij niet in het team past ondanks dat ook op zijn werkvloer precies zo gepraat wordt en je dus wel zou passen.
+Helaas snappen sommige gespreksparners niet wat je vertelt, dat is logisch, Zij werkten altijd al op HRM gebied, jij met machines en gevaarlijke stoffen bijvoorbeeld. Verdwaal dan niet in voorbeelden en situaties, het kan niet tot hun verbeeldings en inlevingsvermogen behoren, vakjargon wordt dan ook niet begrepen. Geef antwoord op de vragen, liefst in begrijpelijke taal, wees creatief en leef je zoveel mogelijk in, in de gesprekpartner en wees allert op non- verbale signalen om je gesprek te sturen. Merk je dat hij het niet kan volgen of zich irriteert aan je pas je dan aan.
+ Praat rustig, en luister, toon respect voor je gesprekspartner. Soms kun je door rustig te praten en intonatie en een evenwichtige uitstraling interessant of gewichtig overkomen.
+Realiseer je dat men vaak meer zoekt naar reacties dan naar antwoorden op vragen of juist andersom. Dit kan afhankelijk zijn van de functie en de gesprekspartner of de kandidaat die men zoekt.
+Bizar genoeg kan uitblinken in loyaliteit, gedrevenheid, vakkennis, gedrevenheid, enthousiasme, enz. tegen je werken.
+Lees een vacature eens anders, maar wel heel secuur. Wat zoekt men precies en wat schrijft men en waarom dat men dat. Waar ik op doel is dat bijvoorbeeld een regel waarin de nadruk ligt op ''open communicatie'' kan betekenen dat het bedrijf iemand zoekt die zorgen kan voor die open communicatie omdat het bedrijf dat wil bevorderen. In de praktijk kan dat betekenen dat je een leidinggevende krijgt die niet gediend is van open communicatie. Uizicht op een vast contract betekent dan vaak dat niemand een vast contract heeft of krijgt en je in een duiventil komt en veel loze beloftes krijgt met tot doel je zo te motiveren (dwingen) hard te werken, totdat je door hebt dat ze je nooit in vaste dienst nemen, dan ga je eruit want dan laat je je niet meer met een kluitje in het riet sturen. Zo'n bedrijf trekt zich ook meestal weinig aan van de belangen van de werknemers of uitzendkrachten. Die zien ze als ''handjes'' en makkelijk te vervangen.
+Realiseer je dat de meeste vacatures niet echt bestaan, zowel bij werkgevers als op werk.nl en bij de uitzenders kom je tientallen vacatures tegen die niet bestaan, verouderd zijn of om andere redenen geplaatst zijn.
Uizenders plaatsen bijvoorbeeld vacatures om de concurrentie op het verkeerde pad te zetten en om cv's te verzamelen. Bedrijven doen dat ook, het is reclame, het zorgt ervoor dat de concurrentie, en de klanten denken dat het goed met ze gaat. Ze tasten zo ook de arbeidsmarkt af en leren wat speelt bij de concurrentie. Het op internet plaatsen van vacatures kost niks, het plaatsen van advertenties in dag- en weekbladen is duur. Drie keer raden waar je de meeste serieuze vacatures tegen komt.
+Ga niet liegen over je opleiding of arbeidsverleden. Werkgevers houden intensief contact onder elkaar en je cv wordt overal opgeslagen, dit mag welliswaar niet altijd omdat dit strijdig is met privacy en omgang met persoonlijke gegevens. CV schuivers pompen je cv naar alles en iedereen en die slaan je gegevens soms ook op, maken kopieën en sturen die naar afdelingschefs enz. Maak jij een heel anders cv plotseling dan kom je je oude cv vroeg of laat tegen of weet een bedrijf al dat jij wel heel creatief bent geweest en wijst je af of confronteert je daarmee. Bovendien kan op een goede dag een oud collega bij je komen werken en zich afvragen waarom dat jij die mooie functie hebt in het management terwijl je voorheen ongeschoolde arbeider was..oeps!
Schrijf je iedereen aan die je geregisteerd heeft met het verzoek je gegevens te verwijderen omdat je aan het werk bent dan doet men dat niet. Tijdens een gesprek bij een uizender werd ik geconfronteerd met een referentie die men tien jaar geleden had opgevraagd, die was gelukkig positief. Dit bedrijf had ik aangeschreven met het verzoek mijn gegevens te verwijderen.
+HRM van verschillende bedrijven stuurde mij als manager vaak een interessante cv door. De medewerkers hadden deze soms stiekem ingezien waardoor op eens iedereen het had over een bekende die solliciteerde. Een groot nadeel van gezamelijke kantoren en gezamelijk kasten en kartonnen dozen voor oud papier. Een bedrijf waarbij ik werkte verzamelde oud papier voor een vereeniging, de medewerkers snuffelden in de bakken met oud papier en de directie drong aan op recyclen en vond versnipperen overbodig. De financiele gegevens en vertrouwelijke informatie lagen simpelweg op straat. Daar kan ook jou cv bijzitten. Iemand kan zelfs misbruik maken van je gegevens voor oplichtingspraktijken ed.
De open kantoren van het Werkbedrijf vind ik zo ook hinderlijk, iedereen hoort jou verhaal, vragen naar een gespreksruimte vindt men eigenaardig. Toch vind ik het vervelend als je iets verder op een bekende hoort praten over zijn problemen en ellende, dan hou ik mijn mond dicht want hij kan mij ook horen.
Nou, dit waren een paar zaken die ik belangrijk vind om werkzoekenden mee te geven vanuit mijn eigen ervaringen. De nuance die ik wil aanbrengen is dat het voor mij ook niet altijd even makkelijk was om werk of een opdracht te vinden maar wel hoop geleerd te hebben van mijn fouten en er van uit ga dat het nu simpelweg heel moeilijk is om goed en passend werk/inkomen te vinden.
Zelf denk ik dat ik mij beter kan richten op het opstarten van mijn voormalige zzp plannen en mijn diensten beter kan gaan aanbieden op de markt.
Een interessante opdracht of job zoek ik.
Marijke vroeg wie ik precies ben en wat ik wil en zoek.
Zelfs mijn personal coach kon dat niet kort samenvatten zonder afbreuk te doen aan de kracht.
Ik ben een ervaren manager/leidinggevende die van veel markten thuis is en kennis heeft van veel aspecten van de bedrijfsvoering binnen de industrie. Techniek, werken en aansturen van personeel, beleid, strategie, arbo en milieu, automatisering, it, advisering, technische en organisatorische projecten, stroomlijnen, opstellen van procedures, kwaliteit, arbeidsrecht, kultuurverandering, medezeggenschap, opbouw en opstart van afdelingen en bedrijven maar ook bedrijfssluitingen en reorganisaties zijn zaken waarin ik goed ben en affiniteit mee heb en vaak unieke ervaringen.
Waar ik geen affiniteit mee heb en slechts basiskennis van heb zijn zaken als accountancy of verkoop. In dat laatste verdiep ik me momenteel net als persoonlijke presentatie en voor de zoveelste keer communicatietechnieken.
Omdat ik op korte termijn waarschijnlijk als zelfstandige door wil maar wel voorlopig open blijf staan om te werken in dienstverband. Vraag ik werkgevers waar ze naar op zoek zijn, waar ze mee worstelen en geef aan welke hulp ik kan bieden daarbij. Dat lijkt me in mijn geval werkbaarder dan mijn hele arbeidsverleden op te drammen in de hoop dat de gespreksparner de aanknopingpunten ziet en mij niet verkeerd interpreteert of begrijpt.
Ik heb mijn personal coach dan ook gevraagd mij te helpen bij deze aanpak, onlangs. Deze week ben ik aan de slag gegaan om te kijken of er zoals wij verwachten veel vraag is naar mijn specifieke kennis vanwege de crisis en de vele reorganisaties. Het idee is dat ik vanuit mijn kennis en ervaring sterk kan zijn bedrijven te behoeden onnodige fouten te maken tijdens reorganisaties, bottom up, i.p.v. top down. Immers mijn ervaring is dat top- down reorganisaties nogal wat inschattingsfouten maken door gebrek aan inzicht met name op de werkvloer, waardoor een afdeling uiteindelijk niet beter maar slechter functioneert en grotere kosten ontstaan omdat dit uiteindelijk herstelt moet worden.
Men heeft geen diepgaande kennis van het werk of specifieke problematiek en ontslaat soms de verkeerde werknemers op advies van een niet functionerende manager of leidinggevende. Zoals velen wellicht zullen weten is een slecht functionerende manager of leidinggevende vooral bezig met het verhullen van zijn eigen disfunctioneren en veilig stellen van zijn eigen positie en zijn vriendjes. De directie is zich hier vaak niet van bewust. Het resultaat is dat op advies van de niet functionerende manager of leidinggevende de vekeerde mensen ontslagen worden en schade ontstaat aan het bedrijf met grote gevolgen voor de continuiteit.
Ik werk al sinds enkele jaren op die wijze maar dan in loondienst en doe dit als ''speciale opdracht''. Waar ik tegenaan loop is dat dit van de andere kant verkeerd of begrepen wordt tijdens sollicitaties, men zich geen idee kan vormen dat deze manier van projectmatig werken uiteraard zorgt voor vele dienstverbanden. Bovendien is deze manier van werken ook vaak niet te communiceren met een ''lagere'' HRM medewerker maar slechts met directies, het hogere management of eigenaren.
Ik moet het dus vooral hebben van mondreclame en toegang tot de juiste netwerken en personen. Solliciteren is dan gewoon op den dur onpraktisch waardoor ik wel voor mijzelf zal moeten beginnen op den duur, zeker nu netwerken uit elkaar vallen tijdens de crisis en vele reorganisaties. De onzekerheid van dit concept maakt het anderzijds moeilijk om er een levensonderhoud uit te genereren. 1 goed betaalde opdracht met succes uitvoeren wil nog niet zeggen dat je overstelpt wordt met opdrachten, de stap naar de KVK was voor mij zo gezien riscovol. De effecten van de crisis bieden echter mi grote mogelijkheden. Momenteel onderzoek ik dus of ik inderdaad in de niche zit waar de kansen liggen en alles wijs erop dat ik goed zit.
Waar ik tegen aan loop is dat ik er niet teveel over moet communiceren omdat vooral organisatie adviesbureau's zeer geinteresseerd zijn in deze werkwijze. De unieke elementen, die het concept sterk maken benoem ik dus niet.
Bovendien denk ik dat de tijd rijp is voor dit idee waar ik al enige jaren op broed en nu snelheid geboden is.
Ik heb dit soort opdrachten gedaan voor automobielfabrieken en automotive, de metaal, chemie, en kunststofverwerkende industrie maar bracht ook advies uit voor andere bedrijven, een advocatenbureau, een poetsbedrijf en een adviesbureau enz. Helaas kon ik geen omdat ik niet ingeschreven was geen nota's schrijven en heb ik dergelijke opdrachten uitgevoerd om mijn manier van werken bekendheid te geven en concept uit te testen en bij te stellen. Door het aanvaarden van ''speciale opdrachten'' als werknemer werd het opstarten van het werk als zelfstandige weer voor een groot deel in de ijskast gezet. Uiteindelijk is mij nu duidelijk dat ik ergens een keuze moet maken straks.
Mijn vraag is dus werknemers waar kan ik u mee van dienst zijn? Bent u geinteresseerd in een bottom - up benadering om enerzijds de reorganisatie succesvol te maken anderzijds onnodige kosten te voorkomen? Daarbij het risico om een niet meer functionerend bedrijf of afdeling te voorkomen. Ik heb een uniek, idee hoe ik u kan helpen daarbij en goede resultaten geboekt bij zowel grote multinationals als kleine familiebedrijven en samengewerkt met andere adviesbureaus die al actief waren bij deze ondernemingen.
Reactie: Hallo Evelien.
Wat een eer om te mogen lezen dat ik de oorzaak ben van een verkeerde dialoog, die door de mensen die reageerden werd gegeven.
Ik geloof zelf niet dat ik dat kan veroorzaken, daar alle lezers volwassen mensen zijn en weten waar ze over reageren. Wel heb ik moeite met het feit dat je tegenwoordig ook op oude kennis zo makkelijk kan promoveren.
Even voor de goede orde, ik ben niet jaloers op mensen die promoveren, zeker niet wanneer deze een echte bijdrage toevoegen voor de mensheid.
Maar in dit geval vind ik het niet echt iets toevoegen en is mijn reactie, wel erg makkelijk om tegenwoordig te promoveren met kennis van anderen gebracht in een nieuwe verpakking.
De reacties die dit artikel heeft uitgelokt, komen zeker niet door mijn reactie, want daar is weinig op gereageerd.
Men heeft meer inhoudelijk gereageerd en dan krijg je inderdaad de al jaren durende discussie over wel of niet werkende moeders. Dus het is een onderwerp waar nog steeds niet een echt evenwicht in gevonden is.
Ik hoop dat Anne van Putten daar in de toekomst iets mee kan gaan doen, want dat is gewoon nodig en zal ze zeker in mijn achting stijgen.
Evelien je geeft aan: Mijn idee gaf de schrijver feiten aan en was het niet haar mening die ze ventileerde.
Daar heb je helemaal gelijk in, die feiten zijn al jaren bekend en zijn al jaren een onderwerp van discussie.
Nee Evelien ik ben niet jaloers op mensen die iets voor anderen kunnen betekenen, ik voel mij niet gefrustreerd, ik heb alleen mijn reactie gegeven, toen ik het artikel voor ogen kreeg.
Ik heb nooit de intentie gehad om iemand te kleineren, maar wanneer oude kennis in een nieuw verhaaltje wordt gezet, dan vind ik dat weinig toevoegen aan het onderwerp, laat staan dat je daar op promoveert.
Verder waardeer ik je reactie zoals je die hebt verwoord.
Groeten van Ron
Reactie: Dit artikel zit te vol met aannames en demonstreert onvoldoende kennis over de psychologische verschillen tussen positief voelen en positief denken. In het artikel wordt als bron van succes genoemd: 'Creativiteit, visie, doorzettingsvermogen, maar vooral zelfvertrouwen, hebben veel meer invloed op de kans op succes dan positief denken.'. Graag herinner ik de schrijver eraan dat de genoemde gedragskenmerken voortkomen uit een complexe combinatie van zowel positief denken als positief voelen en hij dus daarmee zijn eigen stelling ondermijnt. Er is wel eens beweerd dat beursspeculanten en vele anderen uit de Quote 500 'functionele psychopaten' zouden zijn; mensen die risico's nemen waar anderen het niet in hun hoofd zouden halen. Stel dat dit zo is, dan is hun positieve denken het ultieme bewijs van hun succes (of ondergang), zoals onlangs weer eens is gebleken vanwege de miljarden fraude door een 'positief denkende' ingestelde Amerikaan. Wat waarschijnlijk ontbrak was het 'positief voelen' om er een echt succes van te maken; het niet ontdekken van de fraude.
Reactie: In plaats van huisvesting te regelen voor deze goedkope arbeidsmigranten, moeten ze per direct teruggestuurd worden van waar zij komen. Door de goedkope Poolse krachten verliezen de Nederlanders hun baan, of ze kunnen geen baan vinden. Als wij nou met zijn allen deze mensen geen werk geven, dan gaan zij wel vanzelf terug naar hun oorspronkelijke land, of naar een ander land.
Dat boeit ons natuurlijk niet, als ze maar weggaan en onze eigen mensen weer kunnen werken. Werkloosheid zal dan in ons land dalen!
