Reactie: Een artikel van Ad waar ik me helemaal achter kan stellen.
Bedrijven maken zich meer zorgen over alle certificaten, competentieprofielen en mooie zaken zoals IiP en nog meer van dat soort kreten, dan echt de kwaliteiten (vooral de verborgen kwaliteiten) van hun eigen werknemers te benutten.
Het hebben van competentieprofielen en een veel te “goede”functieprofiel, haalt alle creativiteit uit de mens.
Daarnaast wordt er weinig tot niets gedaan met de profielen van de werknemers, behalve misschien zoals Ad schrijft, de zwakkere kanten d.m.v. een opleiding te verbeteren, maar geen onderzoek doen naar wat de werknemer nog meer in zijn mars heeft!
Ook meer gebruik maken van de kennis en vooral het netwerk van de medezeggenschappers in het bedrijf levert verrassende resultaten op.
Dus Willem durf eens buiten de hokjes te denken en klamp je niet te vast aan al die mooie kreten op het gebeid van P&O.
Bedrijven die hun eigen deskundigen, dus hun werknemers, raadplegen en mee laten doen in het denkwerk, zijn in staat om flexibeler en innovatiever te zijn dan bedrijven die varen op de mooie vooral bekende systemen, waarin management de kennis denkt te hebben en zo niet, dan een extern bureau inhuren.
Ik werk al jaren binnen het coaching traject, waadoor de eigen deskundigheid binnen de weknemers voor hun bedrijf aan bod komen en ja, dan is er sprake van verbetering, zonder grote kosten te moeten maken.
Het leuke is dat je geen heelprogramma moet opzetten om de werknemers te overtuigen.
Die zelfde werknemers hebben het samen met de manager ontwikkeld, dus de draagkracht is er vanaf de eerste minuut.
Reactie: @ Willem.
Een verklaring over mogelijk succes van IiP is mooi, maar er zijn tientalle verklaringen en onderzoeken die aantonen dat IiP totaal geen toegevoegde waarde heeft.
Investeren in mensen wel, maar IiP is alleen maar nuttig voor certificaat geile bedrijven (wat overigens ook voor ISO geldt).
Reactie: Het wordt een kettingreactie. Als de een te laat betaalt, zal de ontvanger zijn leveranciers ook weer te laat gaan betalen en zo voorts.
Het probleem ligt bij de banken, die verstrekken geen kredieten, daardoor kiezen bedrijven en organisaties ervoor om van hun leveranciers kredietverleners te maken, te meer daar die minder moeilijk doen dan de bank.
En waarom verstrekken de banken geen krediet? Op de eerste plaats omdat ze bang zijn, op de tweede plaats omdat Bos hun leningen met een woekerrente heeft verleend. Daar willen ze eerst van af, waardoor ze geen geld steken in de economie. Uiteindelijk blijkt dus maar weer dat Bos een uitstekende crisismanager is. Niet omdat hij ze oplost, maar omdat hij ze creëert en versterkt.
Reactie: Sinds het afgelopen jaar hebben wij te maken met cliënten die hun factuur niet betalen.
Wanneer deze wordt vergoedt door de ziektekostenverzekeraar is dit pure diefstal.
Toch blijven wij vertrouwen houden in onze cliënten en bellen ze op om te vragen wat de rede is.
We houden van mensen en hebben nog geen maatregelen hoeven treffen.
Reactie: Kadans. De bovenchef stond op zijn verhoging en keek uit over de zaal. Overal waar hij keek zag hij mensen geconcentreerd werken achter hun bureau. Nog een paar minuten, want dan zou hij aan de knop draaien en dan zou de barokmuziek langzaam wegebben. Dan zouden de mensen uit hun staat van werktrance komen en enkele minuten nodig hebben om weer zichzelf te worden. Jammer.
Reactie: Aardig idee, maar ik geloof niet zo in dit concept. Werkgevers hebben geen tijd om regelmatig met potentieel personeel te gaan praten, ze hebben het druk met hun huidig personeel. Verder mis ik de toetsfunctie van de initiatiefnemers op het aanbod opdat echt talent in de database komt te staan en niet jan en alleman.
Reactie: Hoi Carla, werken met een laptop is ronduit slecht voor je. Het is daarom dat de wet bepaalt dat je niet langer dan 2 uur per dag met een laptop mag werken. Na 2 uur moet je met een laptopstandaard een los toetsenbord(liefst zonder nummeriek deel) en een losse muis werken. Er is veel te krijgen op dit vlak.
De specialisten zijn ErgoDirect in Almere.
Er is veel onderzoek gedaan naar lichamelijke belasting en een laptop standaard scheelt al 32% nekbelasting! Dus denk er toch maar eens over na, Voorkomen is beter dan genezen
Reactie: Elf zou ik het op prijs stellen als ik me als medewerker vooral veilig voel. De onzekerheid en de koopkracht is voor velen een grote bron van stress en frustratie. Natuurlijk kun je daar als bedrijf niet alles aan doen. Ik ken echter inmiddels genoeg bedrijven die angst en onvrede onder het personeel zaaien. Als je uitzendkracht bent zul je dit zeker herkennen.
Sommige medewerkers die in zo'n situatie zitten gaan drinken en drugs gebruiken en hebben problemen thuis. Dit heeft een veel grotere invloed op zaken als produktiviteit, ziektenverzuim en kwaliteit bijvoorbeeld dan een kroket in de kantine. Dit bepaalt bovendien voor een groot deel de kultuur binnen het bedrijf. De veramerikanisering maakt het werkklimaat harder en de onzekerheid groter. Waar de ene beter werk probeert te leveren zoekt een ander uitvlucht in drank, drugs en overmatig eten. Natuurlijk doen we dat niet allemaal, ik pak de extremen eruit.
Ik heb echter een half arbeidsleven tussen deze mensen gestaan en weet wat ze doen, hoe ze reageren en denken. Ik ben er als werknemer geboren. Ik zeg alleen dat die verharding, prestratiedruk en onzekerheid een negatieve invloed heeft op die mensen die je niet zal kunnen compenseren met een broodje kroket verbieden, stop met roken beleid, of sporten etc.
Natuurlijk juig ik het wel toe als een bedrijf sporten aanmoedigd, dat is van alle tijden eigenlijk maar laat dat een vrije keuze zijn. Vind je het leuk prima!
Ik zie meer in een vertrouwenspersoon in het leven roepen en die dan ook als bedrijf serieus nemen. Dan kom je misschien meer te weten over de gevolgen en resultaten van het beleid.
Reactie: Interessant Paul, ik ga jullie website een checken. Als ik het zo lees nu dan zeg je volgens mij dat OS organisaties enz. vooral met hun eigen doelen bezig zijn waardoor er langs elkaar gewerkt wordt en je streeft naar betere samenwerking en afstemming. Eens kijken of mijn beeld klopt.
Reactie: Bedankt voor jullie visie, tips en reacties!
Inmiddels heb ik met 4 reintegratiebedrijven gesproken. Bij de eerste liep het gesprek helemaal niet lekker, erg top down, hun hadden kennelijk alle kennis en stelden doorvragen of kritische opmerkingen niet op prijs. De tweede was kennelijk niet erg happig. Geen zin in dit een zin in dat en eerst vakantie enz. De derde klonk goed, erg professioneel maar verschillende trainer, coaches enz. Moet vooral heel veel zelf doen en dat wordt dat snel besproken in de groep, kennelijk beschikken ze wel over een groot netwerk en ingangen. De laatste was een freelancer, wat hij nu precies allemaal doet en kan weet ik ook niet maar vooral moeite en persoonlijk, alles kan zo'n beetje en er was een goede klik.
Dus tussen die laatste twee twijfel ik nog, moeilijke keuze. Eens kijken wat het UWV van mijn plannen vindt.
Herschijven van cv, training zoveel en beroepenoriëntatie daar heb ik inderdaad weinig behoefte aan. Ik begrijp het wel en ga er ook van uit dat je altijd weer wat leert en alles altijd beter kan. Maar eigenlijk ben ik ook op een punt gekomen dat ik zeg hier moet je het maar mee doen, het ideale cv en het beste gesprek betekent nog niet dat je het in de praktijk kunt waarmaken. Draai de zaak eens om, Ik heb me in de praktijk bewezen, daar ligt een goed cv, ik kan goed communiceren en mijn attitude is goed. Geef me gewoon die baan de kans is groot dat je (meer) dan tevreden bent. Bovendien is er ook nog een proeftijd. Snap dat werkgevers HRM-ers vaak niet. Uit het gesprek is vaak al duidelijk dat ze de werkvloer niet begrijpen, de kultuur maar half snappen maar wel gaan selecteren. Zelf heb ik veel personeel aangenomen en vaak een discussie gehad over kandidaten met HRM die dan toch vaak bedenkingen had. Eigenlijk heb ik maar 1 persoon aangenomen die gewoon een foute keus was, de rest functioneerde vaak nog boven verwachting goed. Mijn selectie had ik binnen tien minuten gemaakt. Wie niet functioneerde viel binnen en paar dagen door de mand en kwam niet door de proeftijd. Belangrijkste vond ik enigzins de achtergrond en de scholing maar voor instelling en wil.
Wie gemotiveerd is leert en alles valt te leren en wie ervoor wil gaan, gaat er voor.
Nu moet ik wel zeggen dat ik voornamelijk operators, logistiek en produktiepersoneel heb aangenomen. en een 200 a 300 uitzendkrachten heb ingeleend wat voor mij weinig verschil maakt. Ik keek oppervlakkig naar de opleidingen en de werkervaring op de cv. Vroeg naar de motivatie, schilderde het werk af zoals het is, niet mooier, niet slechter, vertelde wat over mezelf en het bedrijf. Gaf aan of iemand kon starten maakte wat persoonlijke afspraken met de kandidaat en vroeg of hij daarmee akkoord ging en feliciteerde hem vervolgens. De afspraak was meestal dat ik hem feed back gaf over zijn functioneren enz. Was zijn functioneren beneden niveau en dan zou ik vooral kijken naar zijn instelling en deed hij niks om dat op niveau te brengen dan zou ik de overeenkomst mijnerzijds beïndigen.
Die aanpak werkte kennelijk goed, mijn teams functioneerden gewoon goed, boven gemiddeld. Geen onduidelijkheid geen oneerlijkheid, geen verborgen agenda. Ik help, ondersteun, coach, facilitair, jij moet het willen, jij zult het moeten leren en daarbij mag je best fouten maken daar wijzen we je op maar jij moet er van leren. Ex- gedetineerden werkten zo naast ex- vertegenwoordiger en mensen die hun eigen bedrijf op de fles hadden zien gaan, mensen uit de zorg functioneerden uiteindelijk net zo goed als gediplomeerd operators als ongeschoolden. Ze vormden een goed team dat ervoor ging, geld maakte voor de baas en plezier in het werk had, graag kwam overwerken en meestal ook loyaal net vaak met een lager ziekteverzuim. Helaas begrijpen nog maar weinig mensen die oude principes die ik ooit van een oude baas leerde toen hij mij inwerkte jaren geleden. Ik kan het ze niet eens uitleggen...ze kijken verbijstert en ik zie dat ze mij inschatten als een grote prutser, de charlatan in managerswereld. Natuurlijk snap ik dat je voor hogere functie's ietwat anders kijkt naar kandidaten. Maar ik keek net een filmpje op de website van Phill. H. Kleingeld en zag dat ik hoog scoor in zijn millionairsformule. En weet nu weer 1 ding, ik moet niet teveel aan mij veranderen.
Ik ben trouwens wel benieuwd naar die kleine club, mag je me mailen René. Kan ik altijd weer gebruiken in mijn netwerk als ik er zelf niks mee kan. Kan ik er anderen op mijn beurt misschien mee helpen.
Reactie: Toch even een beetje tegengas. Zelf werk ik al jaren als intermediair bij verschillende bedrijven, zeer transparant, eerlijk en integer, hoge kwaliteit en de persoon in kwestie centraal stellen en niet mezelf, ik volg vanzelf naar aanleiding van voorgenoemde zaken. Zeer succesvol, voor zowel werkzoekende als het bedrijf waar ik voor werk.
Om iedereen als ''dergelijke personen'' over een kan te scheren stoot mij tegen het hoofd.
Zorg dat je de kunst beheerst van gauw inschatten wat je aan ''dergelijke personen'' hebt! Als je jezelf zo je wilt afhankelijk opstelt van intermediairs is dat geen overbodige luxe want ja, natuurlijk zijn er in deze business verschillende belangen. En met 20 jaar ervaring lijkt me dat je dat toch onderhand wel door moet hebben.
Zorg tevens dat je bij het vuur komt en niet bij het aanmaakblokje (HRM/P&O) doe dit door slim te netwerken. geloof me, het werkt.
Mocht het je nu alsnog niet lukken, dan kun je altijd nog Jobcoach worden die er wél zin in heeft! die zijn er inderdaad maar weinig.
En de angst dat “jij of ik” er met de informatie van door gaat, die is niet geheel onterecht want jij bent wellicht integer, echter werkzoekenden hebben ook hun streken. Dus, zonder advocaat van de duivel te spelen, kan ik je wel aangeven dat mits goed gedaan en je houdend aan de stelregels van integriteit en eigenwaarde zoals benoemd in het artikel, we elkaar echt heel goed van dienst kunnen zijn en menig fast buck bedrijf een win win situatie kan betekenen, met transparantie en een hele fijne baan voor jou.
Alle cowboys daargelaten uiteraard.
Succes met het vinden van een baan, via een der mijn collegae danwel uit eigen inspanning.
Reactie: Ik ben ervaringsdeskundige, lol, erg ervaren inmiddels. Ik weet wat ik ken, wil en zoek en heb ook geen moeite om een streep te zetten onder een samenwerking die geen samenwerking meer is. Ik heb geleerd keuzes te maken en beslissingen te nemen. Niet altijd even makkelijk omdat ook je financiele situatie daarvan de effecten merkt.
Toch is het zo dat als je een verandering wilt je deze zelf kunt forceren door het nemen van weloverwogen beslissingen.
De tips zijn echt zinvol al zit er een tegenstrijdigheid in 8 en 20.
Weet wat je wil en kan en ook waar behoefte aan is en dus waar de kansen liggen. Je wordt veel meer afgewezen dan aangenomen over het algemeen. Ben je het dekseltje bij het potje dan lukt het makkelijk. Lukt het makkelijk dan ben je ofwel er gevraagd in de arbeidsmarkt wat normaliter, in deze arbeidsmarkt onwaarschijnlijk is of je hebt ergens aangeklopt waar haken en ogen aan zitten.
Besef dat heel veel vacatures niet eens echt bestaan en om diverse redenen geplaatst worden of niet worden verwijderd. Op internet en bij uitzenders vind je bergen van dergelijke vacatures, kost niks! Dus je krijgt veel afwijzingen, geen reactie terug, bij navraag weet men niet echt waarom het draait, wie je bent enz. Ook krijg je zo veel uitnodigingen tot kennismaking of gesprekken die je op kosten jagen (reizen) en waarmee je je tijd zit te verdoen. Je kunt daarmee wel je gespreksvaardigheid trainen!!
Hoewel gretigheid en enthousiasme op zich erg goed is kan het ook tegen je werken, raar maar waar. Blijf rustig en to the point praten en verdwaal niet tijdens je verhaal.
Mijn fout was dat ik dacht in het kleine uurtje dat ik kreeg een reclamecmmercial van me zelf over de gesprekspartner te spuien in de hoop dat deze alle aanknopingpunten en prestaties er uit kon filteren, dat werkt dus blijkbaar zelden, zeker niet als je gesprekspartner enkel STAR techniek kan toepassen op elke sollicitant. Afwijzing volgen.
Probeer in het nu te communiceren, zo moet ook je mindset zijn. Helaas is het erg moeilijk omdat je gesprekspartner vaak vooral op je verleden in wil gaan. Voor dat je het weet heb je het alleen over je verleden en is het nu en de toekomst niet aan bod gekomen. Ik dacht ook dat mijn interessant verleden mijn kracht was, helaas kan een gesprekspartner zich soms niet inleven en geen voorstelling maken van je werk en prestaties.
Het werkbedrijf kan je helpen maar ook flink frustreren. Ik zie hun vaak als grootste bron van frustratie. Ze doen weinig voor leidinggevenden en hoger opgeleiden. Sinds kort zijn enkele bedrijven met een pilot gestart omdat het Werkbedrijf dat inmiddels ook door heeft. Werkcoaches kunnen zich vaak totaal niet inleven en hebben een target, soms een tijdelijk contract en moeten presteren. Ben jij aan het werk dan hebben ze gepresteerd. Solliciteer maar op lagere functies en je functie wordt ook al lagere ingeschreven. Bedrijfsleider is toch echt wat anders dan meewerkend voorman!
Solliciteren in een andere branche is vaak kansloos, geen ervaring is het grootste probleem. Kandidaten zat met ruime ervaring.
De meeste kans maak je in je vak en in een soortgelijke functie.
Ik gaf bij het Werkbedrijf aan beschikbaar te zijn voor de tienduizenden banen die nog volens de politiek open staan.De werkcoach keek me met een domme lach, spottend aan en zei dat is niet passend. Ik ga u daar ook niet aanprijzen. Leidingevenden uit de industrie komen zo dus nooit terrecht bij de overheid of zorg. Eventuele omscholing was onbespreekbaar. Wel kon ik op de vrachtauto gaan rijden. Ik had al C en kon CE halen op kosten van de staat om een soort stage te gaan lopen bij de vuilnisophaaldienst. Toen ik dat niet passend vond werd gedreigd met strafkorting. Ik ben overigens helemaal niet te beroerd om vuil en vies werk te doen.
Het is voor veel bedrijven een ondoenlijke zaak om de tientallen reflectanten te beantwoorden. Dus helaas, je zult het nooit weten, zelfs niet als je nabelt. Zelf vind ik dat je serieuze kandidaten altijd anders zou moeten behandelen als bedrijf dan diegenen die puur en alleen solliciteren om aan de sollicitatieverplichting te voldoen. Heb je serieus gereageerd op een vacature en krijg je geen antwoord dan zegt dat heel veel over het bedrijf. Misschien moet je wel blij zijn dat ze je afgewezen hebben als je er was gaan werken hadden ze je misschien ook zo respectloos behandeld.
Kom je niet snel aan het werk dan werk vooral aan jezelf, denk na over je zelf, kijk naar binnen, en werk aan je competenties. Laat je bijstaan door een personal coach en informeer je gelijk over een IRO bij de Onafhankelijk arbeidsadviseur. Laat je goed informeren over de mogelijkheden, zelden wordt iets van zelf aangeboden door het Werkbedrijf. Biedt men iets aan dan is het waarschijnlijk iets waar je echt niet op zit te wachten.
Denk ook na over je financiele situatie en je strategie, mogelijkheiden en onmogelijkheden. De kans is groot dat als je snel een job accepteert met een laag salaris dat je na een jaar met 70% van dat laag salaris in de ww zit als die werkgever je weer de zak geeft. Dat is een groot risico! Misschien je financieel over and out. Het Werkbedrijf interesseert dat volgens mij niet. Je nieuwe werkgever wil vervolgens weten waarom je altijd van die kortstondige baantjes heb gehad met een laag inkomen. Wat mankeert aan jou is dan zijn vraag. Leg je het uit gelooft men je niet, dat is mijn ervaring tenminste. Je hebt jezelf als probleemgeval neergezet door te gaan werken. Raar maar waar!
Meestal krijg je de reden van afwijzing nauwelijks te horen. Je was te oud, te dik, te dun, je had voor een een raar gezicht, ze haden liever een vrouw of een man, je had scheve tanden, je had de verkeerde huidskleur, je stonk. Dit gaat men je niet vertellen over het algemeen. Soms vang je wel eens wat op, een vraag een subtiele opmerking. Misschien kun je er wat mee misschien niet. De sollicitatiecode verbiedt zulke discriminatie. Echter de sollicitatie is alleen maar discriminatie..onderscheid maken en de meest passende kandidaat selecteren. Dat kun je heel breed zien, je hebt met mensen te maken, mensen hebben vooroordelen. Dat is nu eenmaal zo. Wie er geen heeft liegt, leerden ze me op de basisschool en dat klopt als een bus.
Als je blijft aandringen dan hoor je meestal. De andere kandidaat had betere ervaring, een betere vooropleiding, paste beter in het tem of bij het bedrijf bladibla. Zit je daarop te wachten? Misschien is het beter om zo snel mogelijk verder te kijken.
Wat ook nog speelt is dat Mobiliteitscentra en Jobhunters de betere baantjes wegpikken en hun kandidaten via hun netwerk ertussen duwen. Wie voor de oprichting van die Mobiliteitscentra werkloos is geworden valt een beetje tussen wal en schip. Is niet anders. Wees creatief en blijf proberen. Maar waar geen werk is, is geen werk, daar doe je niks aan. Weet wie je bent, wat je kan en wat je wilt en zorg dat je er verzorgd uitziet op tijd bent en je verdiept hebt in het bedrijf en de functie en doe je verhaal zo goed mogelijk op de rest heb je weinig invloed. Leer dat te accepteren. Blijf genieten van het leven, een dagje met de laptop in de tuin solliciteren is ook niet zo ellendig met dit mooie weer. Als dat situatie uiteindelijk tot resultaat heeft dat je in de schulden komt en ''alles'' verliest heb je die mooie dagen nog gehad. Het leven stopt niet maar gaat altijd door op de e.o.a. manier, behoudens uitzonderingen. Het kan wel drastisch veranderen, nou en! Wat je niet doodt maakt je inderdaad sterker. Het is moeilijk dat weet ik maar dat is wel de beste mindset. En heb je dadelijk dat werk dan sla je jezelf voor de kop omdat je de kleine voordelen van je werkloosheid bent vergeten. Misschien heb je je hart al beschadigd of ben je verbittert. Voor je het weet knap je af en heb je gezondheidsproblemen daar zit je toch al helemaal niet op te wachten, toch?
Reactie: Mijn gevoel zegt dat dit de werknemer zijn eigen verantwoordelijkheid is. Maar! Niet iedereen kan verantwoordelijkheid opbrengen dus het lijkt mij een goed idee om iets van vervoer te regelen vooraf. Zelf biedt ik me altijd aan als BOB. Maar genoeg BOB's stapten toch half bezopen achter het stuur het is voor veel mensen kennelijk moeilijk om nee te zeggen tegen een lekker biertje of 2+de rest. Probleem is tegenwoordig dat medewerkers van heinde en ver komen en openbaar vervoer op die tijdstippen niet is. Prive vervoer regelen vindt men vaak te duur. Echter de betere werkgevers regelden touringcars o.i.d.
Zelf zou ik zeggen drink gewoon geen alcohol en zeker niet als je jezelf niet kunt beheersen als het drinken gratis is. Je verpest al snel een gezellig feest en laat een nare indruk achter. Thuis lust ik wel een biertje of wat. Wellicht kun je als werkgever ook nog aansprakelijk gesteld worden als een dronken medewerker verongelukt en jij op de hoogte was als organisator dat iemand bezopen wilde gaan rijden. Je moet dat gewoon voorkomen met zijn allen.
