Ik ben het met je eens dat als een leidinggevende iets tegen je heeft, het lastig wordt om iets te ondernemen. Vaak staan de personen boven je leidinggevende achter de leidinggevende en zullen zij deze ook niet aanvallen of terecht wijzen.
Bij mij heeft het er uiteindelijk voor gezorgd dat ik uit mezelf weg gegaan ben. Nu werd ik niet gepest, maar had hij wel iets tegen me. Je kunt wel zeggen dat die leidinggevende jouw nodig heeft en jij dan ook hem moet negeren als de leidinggevende iets aan je vraagt, maar uiteindelijk word je daar ook zelf de dupe van.
Ik heb altijd zoiets gehad van: Als een leidinggevende mij moedwillig telkens gaat pesten, dan wil ik niet eens in die organisatie werken. Je bent toch het grootste gedeelte van de dag op kantoor, dus moet je het ook wel naar je zin hebben.
Reactie: Ik ben het er zeker mee eens dat je als bedrijf moet kijken hoe je klantenprotefeuille eruit ziet. Sterker nog, ik heb in het verleden meegewerkt aan het maken van 'klantenpiramides' waarbij omzet en winst inzichtelijk werden gemaakt en waarbij dus ook verschillende bedieningsconcepten en relatieprogramma's voor verschillende soorten klanten konden worden toegepast. Geeft veel inzicht in de opbouw van je klantenbestand en kan voor meerdere doeleinden gebruikt worden.
Geen tijd meer besteden aan slechte klanten vind ik geen optie. Dit zijn klanten die gaan klagen. En zeker met de vele online mediamogelijkheden heeft deze 'slechte' klant een (potentieel) groot bereik. Zijn ervaringen kunnen dan een eigen leven gaan leiden en een groot aantal'(potentiële) klanten bereiken, met dus imago- en reputatieschade als gevolg.
Ik zie dan meer in het invoeren van alternatieve bedieningsconcepten.
Reactie: De uitkomsten van dit onderzoek tonen maar weer eens het belang van doelgroepkennis aan, gezien de grote verschillen tussen opleidingniveaus en leeftijdsgroepen.
Het is echter de grote vraag of deze verschillen relevant zijn gezien de bovengenoemde irritaties: technische fouten, een lange laadtijd en onnodige informatie invullen. Dat zijn natuurlijk allemaal zaken die niet (nooit) moeten voorkomen, ongeacht de doelgroep.
Alleen bij 'een sollicitatiepagina in het Engels' zou rekening gehouden kunnen worden met het opleidingsniveau waarop de organisatie zich richt.
Reactie: Steeds meer bedrijven zoeken tegenwoordig even verder tot ze minder risicovolle bedrijfsuitjes vinden. Er zijn zelfs bedrijfsuitjes die niet alleen ontspannend (= bijkomen van het verleden), maar zelfs inspirerend (= opladen voor de toekomst) werken. Als deze dan ook nog minder risico's met zich meebrengen is dat mooi meegenomen. Dan kan de werkgever zelf ook ontspannen en (opnieuw) geïnspireerd raken.
Reactie: Het hangt inderdaad heel erg af van het soort werk dat je doet. Ik denk dat je in de bouw, maar ook in de zorg en bepaalde sectoren van het onderwijs, eerder ''slijt'' dan in bv. puur administratief werk.
Maar daarnaast is het ook van belang op welke leeftijd je bent begonnen te werken. Als richtlijn zou je ca. 40 werkjaren kunnen nemen. En verder gewoon vrij laten. Al dat geregel, daar wordt een mens niet vrolijk van!
Reactie: Interessant om een gevoel bevestigd te zien, al zou ik weleens precies willen weten hoe je dit meet. Zelf vind ik het altijd weer een verademing om met onze ooster- en zuiderburen zaken te doen: ze zijn zo veel beleefder dan wij!
Reactie: Moeten we dan gaan dammen ofzo? Gewoon duidelijk de risico's bespreken van te voren, en eventueel iets laten ondertekenen dat men voor eigen risico deelneemt. Dat is bij bv een cartbaan heel gewoon. Bovendien geeft dat toch een spannend tintje aan het gebeuren.
Reactie: Mensen die hun (bijvoorbeeld) pols breken en later met posttraumatische dystrofie arbeidsongeschikt raken zijn mijns inziens al een tijdje rijp voor de psychiater. D
Dat gezeik van veel mensen tegenwoordig... Je stapt toch zelf op die dingen. Je leert door vallen en opstaan.
