Reactie: Alle generaliserende stellingen zijn per definitie mank; er zijn altijd significante afwijkingen. Ouderen zijn heel vaak efficenter en hoeven helemaal niet duurder te zijn (zie ook de reactie over de oudere die gewoon de conforme beloning voor een lagere functie dan waar hij uit kwam accepteerde). Het probleem zit inderdaad in de emotie van de leidinggevende, die vreest voor de grotere ervaring en een aantasting van zijn of haar leidinggevende positie. Veel van de meestal vigerende 'smoezen' zijn grotere onzin dan die positievrees. Ouderen zijn in mijn ervaring minder vaak ziek (maar wel langer als ze ziek zijn), ouderen staan veel vaker open voor verandering dan wel wordt aangenomen, ouderen hebben er veelal weinig problemen mee om te worden betaald naar rato van de baan die ze gaan vervullen, ouderen zijn vaak langzamer dan jongeren (maar ze maken ook significant minder fouten en hoeven dus ook minder te herstellen). Uiteindelijk passen ouderen heel vaak wel in het team (o.a. omdat ze niet meer de drang hebben om anderen van hun plek te dringen en dus geen 'gevaar' zijn voor anderen. Het wordt dus tijd dat HRM-ers en managers hun ideeën en vooroordelen aanpassen aan een veel positievere realiteit
Reactie: Je ziet het wel veel.
Vaak zijn ondernemers en managers mensen die hun bezit en wereldje heel goed willen beschermen en zich zonodig willen afschermen. Om enigzins links over te komen brengen ze zich in verband met positieve associaties en de naam 'Obama'. Zolang het goed gaat! Verwijzend naar dit artikeltje.
Reactie: Ja, politiek bedrijven kan je niet echt vergelijken met het leiden van een bedrijf.
In het beginsel wel maar het leiden van een bedrijf heeft meer tot doel winst maximalisatie, voorsprong uitbouwen en concurrenten uitschakelen waar de politiek meer tot doel heeft citizen satisfaction, waarbij je de belangen van verschillende (internationale) partijen moet dienen iets wat veel gecompliceerder is. Deze stellingen uit dit 'Harvard' Business artikeltje zijn dus moeilijk te bekrachtigen. Vanzelfsprekend is het geen publicatie!
Reactie: Achterhalen hoe het in de ogen van bereffende medewerker (nog) beter kan. Mensen die ''weerstand'' vertonen kunnen dat doen vanuit hun betrokkenheid. Gebruik die betrokkenheid. Echter, als het een notoire ''nee-zegger'' betreft, dan mogen er gerust andere stappen gezet worden, zodat betreffende medewerker op een plek komt te werken waar hij wel tot zijn recht kan komen.
Reactie: Politiek is nu eenmaal niet te vergelijken met het leiden van een bedrijf. Compromissen zijn nodig. Als Obama niet zou toegeven, dan dreigt alles uitgesteld te worden. Wat bereik je daarmee? Idem voor 'praten met stijfkoppen'. Wat bereik je ermee om niet met Ahmadinejad te praten? Absoluut niets ... door zélf het initiatief te nemen, heb je tenminste nog de 'hoop' om iets te bereiken.
Het is ook nogal kort door de bocht om te stellen dat hij zijn macht niet weet om te zetten in beleid en actie. Tijdens zijn eerste maanden heeft hij waarschijnlijk al meer actie genomen dan Bush Jr. in zijn laatste ambtstermijn.
Ook de kritiek dat hij zich omringt met mensen die exact zo denken als hij vind ik maar wat raar. Is dat niet eigen aan de politiek? Wat ben je met politieke adviseurs die uw visie niet delen? Moet Obama republikeinen in zijn entourage opnemen om zijn democratische visie tot stand te brengen? M.i. zou dat zijn acties niet echt ten goede komen.
Reactie: Ik zie het niet direct als fouten of gebrek.
Met je grootste troef, je achterban moet je zuinig zijn. Je kan ze nog wel eens harder nodig hebben, inclusief de oppositie. Het is ordinair om keer op keer daarmee te smijten, mocht het fout gaan gaat het hele volk inclusief Obama af. De echte winstpakkers moeten nog komen, de hervorming van het social system, alleen de vraag hoe! Daarna krijgt hij nog meer krediet, de gematigde kern tegen Obama wordt kleiner en radicaler! Dit krediet kan hij dan weer gebruiken in de strijd tegen Israel, zaken rondom Cuba en Latijns America en of bij de hervormingen van de economie! Kleine stapjes. Zijn kleur kan voordelig zijn op internationale kwesties, lokaal is het bij rechts Amerika wat lastiger. Het blijft zaak dat hij continue aan beide kanten blijft polariseren!
Het artikel is leuk en luchtig, soms ben ik het niet helemaal eens met de schrijver op punten die ik smaakgevoelig vind. Vandaar mijn opmerking. Het laatste wat ik aan de kwestie wijt is dit:
Een positieve kijk op het (bedrijfs)leven en arbeid is bepalend voor hoe je als sollicitant overkomt. Word je vaak afgewezen, vind je niks meer leuk en word je steeds later wakker? Ga dan eens met iemand praten ipv extern zoeken.
Het is maar net wie je tegenover je hebt zitten als gesprekspartner (bezien vanuit de sollicitant)
Mijn beste manager ooit, was er dus wel een die puur naar ervaring,kwaliteit en inhoudelijke vragen stelde.
De keren dat ik zelf sollicitanten op bezoek kreeg heb ik me daartoe ook beperkt en expres niet me willen verdiepen in clichevragen als
``waar staat u over 5 jaar in het leven``
Reactie: Als ik de opmerkingen lees van Ruud heb ik de indruk dat ik iets verkeerd doe. Als 55 plusser lukt het niet passend werk te vinden. Sollicitaties via de krant,vacaturesites en uitzendbureaus hebben geen resultaat. Advertenties in de etalages van uitzendbureaus bestaan voor 80% uit wervende vacatures. Als ik de statistieken bekijk zie ik dat ik niet de enige ben die het niet lukt.
Reactie: Deze dagen lijkt het bijna onmogelijk een vrije .com en zelfs .nl te registreren. Op domeinnaamdesk.nl hebben wij daarom een lijst met handige combinatiewoorden en tips gemaakt voor managers en ondernemers die weigeren de portemonnee te trekken voor vaak dure domeinnamen!
Reactie: @RV
Ik snap je reactie wel RV en die van Peter overigens ook. Het is echter nog bij niemand opgekomen dat een recruiter ook intern kan zitten en niet perse verbonden is aan een bemiddelingsbureau. Ik ben ook recruiter in mijn functie als P&O'er. Dat is mijn werk nu eenmaal. In een artikel over ziekteverzuim zou ik ineens casemanager zijn. tja...
Waar ik het in ieder geval zeker over eens ben is dat het ''mens'' zijn in geen enkel geval vergeten moet worden. En dat geldt niet alleen voor de sollicitant. Het is echter maar net bij wat voor soort bedrijf je solliciteert. Vaak weet je dat vooraf zelf ook wel. Waarom zou je anders solliciteren? En anders heb je een mismatch. Ook dat kan gebeuren en is zeker niet het einde van de wereld.
Dat je je dan representatief kleed lijkt me niet meer dan normaal. Echter, in 3d pak voor een baan als warehousemanager lijkt me ook weer niet kloppen. Jullie snappen mijn punt wel....
Ik zou zelf als tip 6 willen toevoegen (en ook dit geldt voor zowel ''recruiter'' als sollicitant): Kijk eens vanuit het perpectief van je tafelgenoot. Als sollicitant is er niets vervelender dan jezelf letterlijk moeten gaan zitten verkopen omdat de recruiter je gewoon niet snapt en als P&O'er (in mijn geval) dat een sollicitant niet verder kan kijken. Kan ik redelijkerwijs wel echt verwachten dat mensen vinden dat ik op die functie pas of vind ik dat alleen maar?
Reactie: Niet overdrijven. Zoveel oudere werknemers werken er niet. Er zijn gunstige uitzonderingen onder bepaalde voorwaarden: gezondheid en de wil om 'jong te blijven denken'.
Een salarisadministrateur heeft een kantoorbaan. Ga eens in een magazijn staan, de hele dag lopen en sjouwen met een steeds gebrekkiger wordende gezondheid. Of ga de bouw in. Het is slechts weinigen gegeven en die het gegeven is, die werken ook nog. En die gebruiken we graag als voorbeeld. Maar over hoeveel procent hebben we het dan?
De afschaffing van de VUT begrijp ik, de manier waarop niet. De verhoging naar 67 jaar pensioen is jezelf voor de gek houden. Het geld zal uit een ander potje komen maar niet veel zullen het halen (kantoorwerk voor een deel uitgezonderd)
En de wereld verandert snel. Computersystemen die steeds lastiger worden volgen elkaar in snel tempo op. En vanuit eigen ervaring weet ik dat ouderen daar zeer veel moeite mee hebben. Daar waar vroeger een specialist de computer bediende moeten ze steeds meer zelf doen.
Minder werken, afbouwen naar vier dagen per week vanaf je zestigste tot 3 dagen op je 63e tot 2 dagen op je 65e geeft de meeste kans op fit blijven. Dan kun je voordeel hebben van de kennis en ervaring van die mensen.
Maar dan ben je werkgever: wie gaat dat betalen. Want hoe dan ook, een oudere werknemer is niet goedkoop. En minder laten verdienen na een lang en werkzaam leven is onjuist.
Kortom: ik vind deze stelling op zich niet onjuist maar we moeten niet net doen alsof het geen enkel probleem is om alle mensen zoveel langer door te laten werken. Hier had men beter over moeten nadenken. Bovendien is het nergens op gestoeld. Al sedert lange tijd werken mensen slechts tot tussen de 57 jaar (te vroeg) tot en met maximaal 61/62.
De VUT had beter in stand kunnen worden gehouden voor minder werken want 1 ding is zeker, je hersteltijd van werken en een ziekte is langer naarmate je ouder wordt.
Reactie: Natuurlijk, het begint bij de hoge salarissen en bonussen van de hoogste bazen. Om volgelingen te krijgen zakt dat naar beneden. Daardoor ontstaat logischerwijs afhankelijkheid maar ook en vooral een gewenning die overgaat in een gevoel van : ik ben het waard, hetgeen zelden het geval is.
Er is geen andere manier dan afdwingen zonder volledige gelijkheid na te streven en natuurlijk alleen van toepassing voor niet-eigenaren.
Eenvoudigweg een systeem waarbij de hoogste baas maximaal x-maal het loon ontvangt van de laagst betaalde. Dat geldt ook voor winstdeling en/of bonus.
Ik ben er inmiddels van overtuigd dat de overbetaalde super managers zich al jaren niet meer prettig voelen. Niemand kijkt met enig respect naar de overdreven veelverdieners, de mooie huizen, auto's, boten en vakantiehuizen in Frankrijk. Je ziet ze er ook onder lijden en bijna roepen: maar ik ben heel belangrijk....
Maar de vraag is of de gewone werknemer veel anders is. De afgelopen vier jaar is men zichzelf ook veel meer waard gaan vinden. Niets menselijks is ook de gewone werknemer vreemd. Het valt alleen minder op. De solidariteit is er nog wel maar het duurde wel even voordat we het weer wisten. Begrijpelijk want je hebt niemand echt meer nodig, je hebt genoeg.
En kijk eens naar de postcodeloterij: drommen mensen op straat in veel Europese landen als, let wel, de 27 miljoen moet gaan vallen, mensen die naar de rechter stappen als er in de staatsloterij slechts 1/5 wordt uitgekeerd.... Is het niet tijd om ook naar onszelf te kijken?
Waarom ook niet een maximum aan dit soort grappen. Je maakt mensen in de war van zoveel geld, ze krijgen nieuwe maar geen echte vrienden,en ook hier geldt: geen respect, slechts geluk.
Een maximum van bijvoorbeeld honderdduizend euro maakt veel meer mensen blij en brengt ze niet in de problemen. 27 miljoen slaat nergens op voor 1 persoon. Allemaal mee eens? Ik hoop het maar verwacht het niet.
Wat mij betreft: niet alleen de managers, wij allemaal moeten na gaan denken,
