Reactie: Ik ben het met Ron eens.
Ik kan alleen heel slecht tegen die telefoontjes die je krijgt als je aan het eten bent of buiten werk om. Een kennis van mij heeft ook een eigen bedrijf en hij wordt regelmatig door bedrijven belast met vragen en telefoontjes ik snap best dat ze de consument/bedrijven willen bereiken maar zelf zou ik nooit voor deze route kiezen ook al help het wel goed.
mijn punt; ik snap wat de bedrijven doen.
Maar ik vind het bar lastig voor de Consument en bedrijven.
Reactie: Power-koppels klinkt mooi en eerlijk gezegd kan ik er ook wel een paar. Ze doen alles bijna perfect, alleen zullen de elitekinderen hier vaak niet komen omdat de power-koppels teveel met werk bezig zijn. En als de power-koppels wel kinderen hebben, worden deze vaak (niet altijd) teveel alleen gelaten waardoor de power met name op het werkplaats vindt en niet thuis, helaas.
Reactie: Ben het helemaal eens met Swan Wansink, vooral de laatste alinea.
Tijdens het lezen dacht ik waar gaat dit naartoe, juist het motiveren van werknemers is van groot belang en een extra waardering al is het maar met de feestdagen, gelukkig was dit ook de boodschap. Eigenlijk knap om het artikel zo op te bouwen heer Swan Wansink, want werkgevers maar ook werknemers realiseren zich niet altijd, dat alles normaal is, of je hebt er toch recht op!
Wanneer het de bedrijven goed gaat, dan is de winst ook navenant en dan wordt er wel eens vergeten dat er ook magere jaren zijn.
In de afgelopen jaren beloonden managers zichzelf met absurde bonussen en dat gedrag is een van de oorzaken, dat we nu economisch in het dal zitten. Gelukkig zijn deze excessen niet in alle bedrijven gebeurd, helaas moeten die laatste bedrijven weer voor de ellende van de andere opdraaien en de economie weer uit het dal halen.
Doordat bedrijven de Kerstwaardering gingen omzetten in een eindejaar bonus, vervaagt het doel van dit soort acties. Ze waren opgezet om bij boven verwachting van het resultaat een extra waardering uit te spreken aan de medewerkers van dit succes. Helaas werd het een onderdeel van het inkomen en is het als motivatie instrument in waarde gedaald.
Dus lees vooral de laatste alinea goed, want dat is waar het om gaat. En je gelooft het in deze tijd misschien niet, maar op zijn tijd een woord van waardering, een simpel schouderklopje wanneer de werknemer iets goed doet, dat kost geen geld maar geeft aan dat de ondernemer door heeft wie zijn bedrijf naar winst kan brengen. En doe deze vorm van waardering ook eens naar de klanten.
Ik wens alle werknemers en natuurlijk ook de werkgevers veel succes om door deze periode heen te komen.
Reactie: Een kort en krachtig artikel gebaseerd op koude cijfers. Ik hoop een vervolg van dit artikel, want belangrijker dan de constatering van percentages, is de vraag wat voor bedrijven praat men over?
Zijn het grote of kleine bedrijven, in welke branches vindt het plaats, heeft het te maken met de economische crisis of zijn er andere oorzaken?
Onze regering heeft daar ook een verantwoording in, want ze promoten ouderen en langdurige werkelozen om een eigen bedrijf te starten. Met andere worden om een ondernemer te worden. Nu zijn er veel mensen die dat in zich hebben, maar die zitten niet in een uitkeringssituatie, die bedruipen zichzelf! En dat spreekt de overheid aan, want dan levert het geld op en kost het hun dus niets.
Door iedereen aan te praten om voor zich zelf te beginnen, denkt deze regering het probleem van meer uitkeringen, dus meer geld te moeten uitgeven, dat ze daar een goede zet mee hebben gedaan.
Juist in die groep blijkt dat er o.g. 60% binnen 2 jaar weer terug bij af zijn, dus hun eerste ervaring met een faillissement krijgen.
De overheid heeft daar een paar begeleidende mogelijkheden voor gecreëerd, maar dat blijkt gewoon niet genoeg te zijn om te overleven.
Re-integratiebureaus bieden ook begeleiding aan, maar mensen die echt weten wat het ondernemerschap inhouden, werken niet bij dit soort bureaus .
Die hebben b.v. hun eigen opleidings- begeleidingsbureau opgericht, maar dat wordt niet vergoed door de overheid.
Het geld wat eventueel beschikbaar wordt gesteld, wordt door instanties als het UWV bepaald en ook wie de man in kwestie mag begeleiden.
Dus dat kan een van de oorzaken van de stijging van de cijfers zijn, verder ben ik benieuwd naar de andere oorzaken.
Dit artikel prikkelde mij in ieder geval tot nadenken en hopelijk gebeurd dat ook bij andere lezers, die het forum willen delen met hun ervaringen in deze problematiek, want van elkaar leer je het meest.
Reactie: De termen die gebuikt worden wat de excellente manager maakt zijn containerbegrippen en net zo niet onderscheidend als men de Nederlandse manager kenmerkt.
Hoe je er echter achter komt wat een goede manager maakt is hoe iemand met het personeel omgaat (ontwikkelen, betrekken, motiveren etc), respect afdwingt, een visie heeft en met de lange termijn bezig is zonder de korte termijn uit het oog te verliezen en continue de organisatie scherp houdt (processen, personeel, ICT). Geen gemakkelijke baan dus en daarmee ook gesteld dat het een vak is en je niet zomaar kunt gaan doen (wat ik helaas nog te vaak zie).
Zijn er veel excellente managers? Ik denk het niet, maar ze zijn er wel. Inmiddels op de plaats van bestemming of nog in de dop.
Reactie: Mooi, leuk en duidelijk filmpje was dat!
Alleen, het maakt ons duidelijk dat het juist niet de experts zijn die ons voor de gek houden!
Want Mehrabian is de expert, daarover zijn we het toch eens?
En niet al die napraters en papagaaien! Die houden ons meestal voor de gek, en tegenwoordig vooral op het internet, die virtuele copier.
Reactie: Het CPB, het Centraal Propaganda Bureau heeft verkondigd wat de regering wil laten horen.
Al sinds 2005 probeerde men op deze wijze dit monster door onze strot te duwen.
LEUGEN 1: Het gaat niet om de kilometerheffing, het gaat hier om de spitsbelasting.
De kilometerheffing is eenvoudig op te vangen via de benzinepomp. De spitsbelasting niet.
LEUGEN 2: De spaarzame rijder is goedkoper uit. Langzaam zal de kilometerheffing worden opgevoerd. bent u met 6 cent per kilometer nog goedkoper uit? Alleen als u minder dan 300 kilometer per week rijdt...
De regering wil het ''gewone'' volk,van de weg af hebben, dus wordt het rijden onbetaalbaar gemaakt.
LEUGEN 3: De regering zegt dat we goedkoper uit zijn.
Reken zelf eens na hoe u zelf uitkomt met een tarief van 3 cent per kilometer.
Ik rij op gas en betaal 200 Euro wegenbelasting per 3 maanden. Ik rij 600 kilometer per week. Met alleen de kilometerheffing kom ik nipt boven wat ik nu betaal aan wegenbelasting. Laat staan als de spitsheffing daar bovenop komt! En straks 6 cent per kilometer...
Doel bereikt: Files weg zonder al te veel investeringen in de infrastructuur. En mooie vrije wegen voor de happy few.
Reactie: Ach, het kerst pakket is altijd leuk. Wij krijgen er zelfs nog een lekker kerstbrood bij.
Ik krijg daar echter niet mijn waardering uit.
Dat krijg ik meer gedurende het jaar. Mijn dochter moest laatst naar het ziekenhuis, stond er ineens een doos met een teddy beer. Klein gebaar, groot meeleven. Goud waard dat ze aan je denken en meeleven tonen.
Dat kerst pakket gaat naar de sufferd die de kantjes eraf loopt, en naar de topper die 7x14 zit te rammen om zn target te halen.
Dat ziet de directie ook wel dunkt me. Dat ervaar ik ook zo met een dertiende maand. Diezelfde kneus die eigenlijk niet vooruit te branden is, maar altijd net binnen de grenzen blijft gaat daar ook mee vandoor.
Ik kreeg eens spontaan 500 Euro, voor mijn buitensporige resultaten. Daar kocht ik een mooi horloge van, en daar kijk ik vandaag nog naar en voel de waardering van toen.
Dus vanaf mijn zijde, leuke gedachten, en gezellig houden met zn allen. Lekker met het gezin of vrienden en hopen dat de smaak van velen ook bij jou past, dan heb je er nog wat aan, maar massa waardering mist bij mij het gewenste effect, alhoewel het financieel altijd leuk is wat extra's te kunnen doen.
Ik begrijp eigenlijk best wel hoe L.K. Verburgh dat bedoelt. (denk ik)
Ik vind het best nobel om dat zo te doen en besef in ieder geval nu dat ik ook graaide. Alleen zou ik het niet aan de eerste de beste zwerver geven maar aan iemand die het gewoon een heel stuk slechter heeft als ik. Sommige zwervers verkiezen het zwerven als levenswijze, anderen hebben gewoon pech gehad en niks meer te makken buiten hun schuld om. Die zou ik dan eerder een warm hart toedragen met mijn kerstpakket. Inderdaad er werd vaak geklaagd over kerstpakketen en soms werd enkel de wijn eruit gehaald en de rest weggesmeten. Dat stuit mij ook tegen de borst en de werkgever denk ik ook. Veel bedrijven geven aan liefdadigheid ipv kerstpakketen. Wie een kerstpakket krijgt kan zo nog altijd zelf zijn liefdadigheid bepalen. Zou ik de eindejaarsuitkering ook nog willen weggeven staat mij dat ook vrij. Wat mij aan het denken zet is waarom ik dat eigenlijk nooit dat kerstpakket weggegeven heb aan iemand die er slechter aan toe was. Ik denk dat het komt omdat we uit een tijd komen waarin eigenlijk iedereen verzorgd was, de boem tot aan de hemel groeiden en de economische crisis ons laat nadenken over een aantal zaken zoals verworvenheden en gedrag. Misschien heeft de crisis een groot voordeel: bezinning. Maar wellicht is dat naief van me. Ik geef direct toe de graaier kwam bij het kerstpakket bovenborrelen. Ik nam het mee naar huis en was benieuwd naar de inhoud. Helaas krijg ik al jaren geen kerstpakket meer maar ik zou het nu wellicht aan iemand schenken, net als ik sinds kort ondanks teruggelopen inkomen meer schenk als ooit in mijn leven. De wereld zou er een stuk beter uitzien als wat socialer werden en wat minder graaierig zouden zijn. En nee ik geef niet aan charitas stichtingen waar het meeste aan de kapstok blijft hangen maar wel aan de oud collega die de deurwaarder aan de deur heeft gekregen nu hij zijn werk verloren heeft maar wel een gezin heeft te onderhouden. Hij had al niks en nu heeft hij schuldsanering. Door werken arm gebleven, door graaiers uiteindelijk uitgekotst met ons allen betalen we dergelijke praktijken nu terwijl de regering nauwelijks actie onderneemt. Wat te denken van eenzame bejaarden, zouden die niet blij zijn met een kerstpaket? We hebben de mond steeds zo vol over het respect voor de oude generatie die ons land opgebouwd heeft en nu afgedankt wordt als we niet opletten. Nog maar te zwijgen over de mensen in de verzorgingshuizen die waarschijnlijk een luierdag hebben met de kerst. Die kun je heel blij maken met de chocola en een bezoekje. Ja de posting van L.K. Verburgh zette mij aan het denken. Ik kan nog veel meer betekenen voor onze samenleving als ik wil. Waarvoor mijn dank.
Reactie: Het valt mij op dat het onderzoek is uitgevoerd in opdracht van een bedrijfje die bonnen voor pretparken voor veel geld verkoopt. Tevens valt mij op dat dit bedrijfje vaker de media opzoekt en steeds de traditionele kerstpakketten afkraakt omdat zij dit zelf niet kunnen. Erg goedkoop om op deze manier in de belangstelling te komen.
Een eigentijds kerstpakket is en blijft het meest gewaardeerde gechenk.
Reactie: Een van de betere artikelen wat betreft de praktijken op de werkvloer. Ik kom uit de industrie en ken dit en nog een paar andere manieren hoe medewerkers slachtoffers worden van bossing. Het is dagelijkse praktijk en voor sommige managers en leidinggevenden kennelijk core business die met prio 1 uitgevoerd moet worden. Nog belangrijker dan al het andere werk. De directie slaapt recht op of interessert het niet, vertrouwt blind op de manager. En inderdaad wie is de dupe...de hard werkende loyale, goed producerende medewerker vaak. Dus HR en selecteurs. Waar vinden jullie goed medewerkers...juist! Op de arbeidsmarkt. Bovendien hebben die mensen vaak de drive om zich bij een nieuwe werkgever volledig te geven en te bewijzen, mist ze niet geknakt zijn voor altijd!
Na dik twintig jaar leidinggeven en managen bij verschillende bedrijven herken ik dit en onderstreep ik dit. Sterker nog men heeft me vaak met enige dwang ook gepushed om iets dergelijks te doen en toen ik het tegendeel deed stond ik ook zo op straat na zelf te zijn gebossed. Nu moet mij van het hart dat ik in sommige gevallen nog wel kan begrijpen dat een bedrijf ten einde raad over gaat tot wegpesten van een medewerker die absoluut niet wil en er een potje van maakt, een heel team tot blok aan het been is geworden. Want die zijn er ook en meestal zijn dat vaste medewerkers die zich beschermd voelen door de wet en de wetten ook precies kennen. Het bedrijf, hun bron van inkomen interessert ze verder niks, ze hebben maling aan het team en de resultaten van hun werk als ze maar zoveel mogelijk ''ziek'' thuis kunnen zitten en het loon op tijd wordt overgemaakt. Ja, die lamlendeling zou ik er ook uit kunnen werken. Opmerkelijk genoeg worden dergelijke medewerkers vaak juist beschermd door dergelijke managers of durft men niets te ondernemen er zelfs maar iets van te zeggen. Men bakt liever zoete broodjes met klaplopers. Daarintegen moet men zijn frustratie en macht demonstreren tegen de loyale hard werkende medewerker. Meestal een type dat laat doorschermeren dat hij op een of andere manier kwetsbaar is. Bang om het werk te verliezen of iets dergelijks. Soms mikt men ook op de slimme werknemer of iemand die kritisch is in positieve zin vanuit betrokkenheid. Die mensen worden er dan uitgepest. Je kunt je nauwelijks verweren tegen dergelijke praktijken. Je kunt het wel even winnen maar het blijft doorbroeien. De baas van de baas kiest bijna altijd voor de baas pas als hem duidelijk wordt dat de baas niet functioneert maar zich bezig houdt men dergelijke misselijkmakende praktijken ontstaat er misschien hoop.
Zelf houd ik me als ZZP bezig met het onderzoeken van afdelingen of bedrijven waar zoiets speelt. Bedrijven zijn gewend een van de grotere bureau's in te huren maar die komen zelden erachter wat daadwerkelijk speelt op een afdeling of hoe leidinggevenden of personeel werkt, welke krachten en spelletjes in het verborgene plaats vinden. Ze spreken met het personeel en met de leidinggevenden , de managers of HR. Het personeel vertelt niet wat er daadwerkelijk speelt bang voor hun baan, de leidinggevende zit tussen twee vuren of is zelf de veroorzaker van de problemen of de manager is het probleem, die is soms alleen maar met eigen positie verbeteren of behouden bezig. Men komt er dus niet achter en de informatie die men verkrijgt is gekeleurd van alle kanten. De problemen blijven voortbestaan en de genomen maatregelen werken averechts.
Daarom werk ik dus tijdelijk mee en monitor wat echt speelt en breng een vrijblijvend advies uit. Dat doe ik vanuit de ruime ervaring als leidinggevende en manager die ik opgedaan heb bij verschillende bekende bedrijven. Het idee om hier als ZZP mee aan de slag te gaan was omdat ik enerzijds als betrokken medewerker zelf ooit slachtoffer werd van zoiets en omdat ik het later steeds weer om me heen zag gebeuren met anderen of zelf gevraagd werd zoiets te gaan doen. Ik zag het al snel als kapitaalvernietiging als goede, betrokken hard werkende, competente medewerkers weggepest werden door niet functionerende leidinggevenden of managers. Zag zinloze averechtse acties ondernomen worden en bedacht een manier hoe het beter kan. Uiteindelijk bespaart een bedrijf zo enorm veel kosten en moeite. Maar goed de realiteit is dat veel bedrijven er van uitgaan dat het bij hun niet voorkomt en veel directeuren of eigenaars liever op de golfbaan staan dan zich bezig houden met de bedrijfsvoering. Men komt pas in actie als de schade flink uit de handen is gelopen. In iedergeval weet men nu waar men moet zijn wil men dat voorkomen.
@ En nu dan?
Misschien kun je proberen je baas medeeigenaar van ''het probleem'' te maken door aan hem hulp en ondersteuning te vragen. Je keuze is op dit moment de aanval openen, de ervaring leert dat je dat nooit wint eerder het proces versnelt. Rustig blijven en meegaan zoals de grashalmen in de wind in de hoop dat het overgaat. Daarmee hebben de meesten succes. Niet iedereen kan dat trouwens kwa karakter. Je zou kunnen proberen hoe de hogere leidinggevende reageert door het voorzichtig aan te kaarten. Let op dit kan verkeerd vallen en de situatie verergeren. Personeelzaken zou misschien iets voor je kunnen betekenen maar ook dat kan verkeerd vallen immers wordt wellicht gecommuniceerd naar je leidinggevende en hoe dat uitpakt ligt ook weer aan het bedrijf en de kultuur en de mensen die het betreft.
Ik zou ook niet te hoge verwachtingen hebben van de rechtsbijstand of een vakbond. Persoonlijk zou ik inzetten op tijdswinst, die win je door de confrontatie te vermijden en mee te buigen met de wind, stil zitten als je geschoren wordt. Met honing vangt men meer vliegen dan met azijn zegt men wel eens. Probeer je leidinggevende eens naar de mond te praten misschien helpt dat. Maar zoals ik al aangaf niet iedereen kan dat kwa karakter. Het is ook moeilijk in te schatten omdat ik geen idee heb met welke soort mensen je te maken hebt en met welk een kultuur en wat er aan vooraf ging. Misschien is het ook mogelijk om gewoon een doorbraak te forceren als je heel direct open en eerlijk je zorgen ventileert naar je leidinggevende en hem vraagt om samen met hem naar een oplossing te zoeken. Misschien schat je het ook verkeerd in en zit de vork iets anders in de steel dan je nu denkt. En af en toe helpt het om pressie op je leidinggevende uit te oefenen om of duidelijkheid te krijgen of een halt te roepen aan de praktijken.
Persoonlijk zou ik gaan voor tijdswinst gezien de arbeidsmarkt en niks doen wat handvaten geeft om je verder aan te pakken. Dus geen confrontatie zoeken, honing ipv azijn, niks ondertekenen en nauwkeurig op te letten wat gezegd wordt als je een gesprek hebt en niks te ondertekenen of op papier laten zetten waar je niet achter staat tenzij jou versie er ook in staat. Gaat het uit de hand lopen dan zou ik zeker voorstelen een onafhankelijke mediator in te schakelen of iemand die je vertrouwt mee te nemen naar zo'n moeilijk gesprek, zeker als men met meer personen namens de werkgever tegenover je zit.
De arbodienst kan hierbij ook diensten verlenen al moet je wel in het achterhoofd houden dat wie betaalt ook vaak bepaalt. Professionele werkende arbodiensten nemen echter hun verantwoordelijkheid en kunnen samen met jou op zoek gaan naar een oplossing of je ondersteunen om zo uitval door ziekte te voorkomen. Ziekmelden en duidelijk benoemen dat het voortvloeit uit een conflictsituatie kan pressie opleveren en misschien erger voorkomen. Probeer het echter te zien als een trechter waar je in gaat. Ga je eenmaal de trechter in dan kun je niet meer eruit behalve door de nauwe uitgang. Dat is het resultaat. Wil je tijd winnen dan moet je zo lang mogelijk uit de trechter blijven.Wil je een beslissing hebben dan moet je zo snel mogelijk erin zien te komen. Besef dan wel dat die beslissing een exit kan zijn of een nog verstoorde verhouding met je leidinggevende en misschien andere mensen met macht.
Zo snel mogelijk de trechter in gaan en zelfs zelf aangeven dat je ermee kapt als er zo met je omgegaan wordt kan ondanks alle nadelen toch ook een beslissing zijn waar je later met trots op terug kijken kan en power uit kan putten. Niks voelt zo lekker als iemand die denkt dat hij macht over je heeft en kan doen en laten met je wat hij of zij wil even duidelijk te maken dat ze in principe helemaal niks over jou te zeggen hebben. Immers je bent je eigen baas en bepaalt voor je zelf waar de grenzen liggen, hoe ver dat je wilt gaan en niemand anders. Het leven houdt niet op bij je exit maar gaat gewoon in en andere vorm door. Hoe eerder de beslissing er komt hoe eerder je kunt werken aan het zoeken naar een werkgever/leidinggevende die wel bij je past. Daar kun je afhankelijk van je situatie en karakter prioriteit aan geven. Ik ging altijd zo snel mogelijk de trechter in, eigenwaarde en meerwaarde hebben voor een bedrijf, fatsoenlijk behandeld worden enz. waren zaken die voor mij altijd belangrijker zullen blijven dan geld. Inderdaad het heeft me dan ook wel eens grof geld gekost, helaas.
Mocht je er behoefte aan hebben dan mail me maar.
Succes, sterkte en wijsheid wens ik je. Ik hoop dat je er iets aan hebt wat ik hier snel bij elkaar getikt heb, met de beste intenties.
Reactie: Ik ben nog steeds dol op het kerstpakket. Heerlijk zo'n doos vol. niets mooier dan graaien in die doos, het blije gevoel door al dat lekkers en die prulletjes. Etenswaren worden genuttigd en de tassen, mandjes etc. worden afhankelijk van hoe mooi ik ze vind, of gehouden of weggeven (aan de kringloop). In ieder geval is er iemand blij mee. Ik ervaar het echt als een cadeau waar iemand in het bedrijf op heeft zitten broeden, wat vinden de meesten leuk binnen het budget? Heerlijk! Houden zo. wat mij betreft is de grootste misser het moderne kerstpakket waar je een artikel op internet kunt bestellen. Enorme bummer!
