Reactie: Wat vaak vergeten wordt als er over Kaizen wordt gesproken of geschreven is dat de cultuur van het bedrijf geschikt moet zijn voor Kaizen.
Steeds weer horen en lezen we de geweldige verhalen over Toyota, waar op een geweldige manier minder geweldige auto's worden gemaakt.
Lean, Mean, Kaizen, Kambam, noem maar op, maar de basis van Toyota wordt steeds angstvallig geheim gehouden door de auteurs, namelijk personeelsbeleid.
Kaizen lukt alleen als empowerment hoog in het vaandel staat. Daarnaast is het ook zo dat voor Kaizen vaak eerst een kwantum verandering, grote snelle verandering, dient te worden doorgevoerd.
Kaizen, continue verbeteren is een onderdeel van een groter systeem en mag dan ook niet als los onderdeel worden ingevoerd. Het moet onderdeel zijn van een excellence systeem, waarin alle aspecten van de bedrijfsvoering, met als basis empowerment, integraal worden meegenomen.
Zou u mij nu eens uit kunnen leggen? Ik heb enorm veel creativiteit. Maar, de omgeving heeft moeite om hier mee om te gaan. Want, structuren raken op de achtergrond en mensen kunnen de creativiteit waar men momenteel zo om vraagt niet meer plaatsen. En dus vindt men het snel chaotisch. De uitwas van creativiteit. Ik heb gemerkt dat mensen er vaak simpelweg niet voor openstaan.
Reactie: Ik vind dit een knap artikel. Mijn chef verenigt in zich deze kwaliteiten en ik denk niet dat ik haar iets zou kunnen weigeren. Waarom? vooreerst omdat zij echt vriendelijk van natuur is en het vriendelijk vragen is gemeend. Zij is het ook tegenover allen (dus geen machtswellust of hang naar hiërarchie). Verder omdat zij zich ten volle inspant om de onderneming goed te doen draaien. Zij geeft dus een voorbeeld. En toch...heeft zij op sommigen geen vat...Zoals de auteur opmerkt spelen er verschillende factoren mee en als een werknemer negatief is ingesteld is dat soms een hopeloos geval...Het ideaal zou zijn dat de werknemer ook hoger vermelde eignschappen bezit, dan gaat het de richting van een partnerschap uit, beter voor een onderneming kan men niet wensen.
Ik ben het volkomen met u eens wat betreft opvoeding, orde, tucht en regelmaat. De opvoeding van een kind begint echter niet op school maar in de eerste plaats thuis.
Verder gooit u grote verwijten naar docenten die volgens u ter nauwernood kunnen rekenen en het Nederlands nauwelijks tot niet echt machtig zijn.
Dat men in het onderwijs in Nederland toestaat dat kinderen brullen tegen de leerkracht, kan inderdaad invloed hebben op latere levensstadia. En wie zijn dan die 'ouderen' uit het vervolgonderwijs?
Als zo'n kind, dat ongeïnteresseerd is geraakt, op een stage-plaats belandt, zal het inderdaad geconfronteerd worden met attitudes zoals inzet, interesse en betrokkenheid, die volgens u alleen daar worden geëist.
Ik kan u verzekeren dat in onze school de afwezigheden sterk worden gecontroleerd door middel van een degelijk opvolgsysteem. Onze leerlingen van het technisch onderwijs, die ook stagelopen worden daar degelijk op voorbereid en in ons rapporteringssysteem wordt wel degelijk rekening gehouden met schoolattitudes en vakattitudes zoals stiptheid, beleefdheid, taalgebruik, respect, orde, netheid en milieu, belangstelling en betrokkenheid, concentratie, iniatief en zelfwerkzaamheid, doorzettingsvermogen, afwerking en nauwkeurigheid, werktempo en tijdsgebruik, veiligheid, ergonomie, omgang materiaal, beleefdheid, houding, eerlijkheid en hulpvaardigheid.
Reactie: Beste Ad
De meeste jmensen kunnen lopen en sommige mensen kunnen heel hard lopen. Meestal door een talent wat door intensief trainen ontwikkeld wordt. Creatief denken kunnen we ook allemaal indien de hersens ''normaal'' functioneren.
De één heeft er wat talent voor de ander wat meer lef. Bij cocd zijn we er meer dan dertig jaar mee bezig om de creatieve potentie in mensen te ontwikkelen. Er is een proces en er zijn technieken die weer zijn afgekeken van professionals en getalenteerden. Creatief denken is aan het brein te leren. Met je laatse twee zinnen ben ik het van harte eens.
Vriendelijke groet
ir Marcel Stolk
Creatief Expert COCD,
Centrum voor de Ontwikkeling van het Creatief Denken
Reactie: Zoekend naar de vier communicatie stijlen las ik je verhaal.
Schokkend dat een training die moet lijden tot betere resultaten op de werkvloer, hier dus volkomen de plank mis slaat.
Je kan natuurlijk je (dure) opgedane kennis en vakjargon (competenties) naar mensen die moeite hebben met de Nederlandse taal niet loslaten op deze doelgroep. Wat ik uit je verhaal ook lees is dat niet jij, maar de directie naar die trainingen had gemoeten.
Want je kunt niet alleen de kar trekken, communiceren doe je in een bedrijf namelijk op een manier die iedereen dan moet hanteren.(communicatieplan)
Ik heb zelf in het onderwijs de zelfde ervaring gehad, managers die niet managen maar alles loslaten die veel met elkaar vergaderen over onderwerpen die voor de mensen op de werkvloer niet echt relevant zijn. Knelpunten die niet opgelost worden en als je ze er op wijst kunnen ze totaal niet met (opbouwende) kritiek om gaan. Ook deze mensen moeten training krijgen in het communiceren met elkaar. Maar dan wel op een positieve en coöperatieve manier.
Sterkte verder
Reactie: Zou dit niet een gevolg kunnen zijn van europa ''een''.
Elk land wordt door deze klote crisis egoist tot in de kist.
Woon in belgie en zie wat er aan de hand is bij DHL en GM.
Belgen zijn te braaf,hollanders te spraakzaam.
mvg,
Reactie: Mij ontgaat de relatie tussen talent en populisme.
Kerken en moskeeën, tempels, heilige gronden dienen allemaal om mensen te indoctrineren, te hersenspoelen. Omdat mensen nu beter geïnformeerd zijn geloven we al die nonsense niet meer, op een kleine groep na. Helaas zijn er nu weer mensen die vallen voor de onzin die politici uitkramen.
Maar ja, het talent om rationeel na te denken is ook niet iedereen gegeven.
Er blijven mensen die met ieder bericht dat ze lezen een nieuwe mening gaan verkondigen, er blijven mensen die zo selectief lezen dat ze altijd hun gelijk horen en lezen in wat ze ook horen of zien.
Het talent van deze mensen komt het best tot wasdom in de politiek.
Reactie: Langs de Zijlijn !
(over kwaliteit stageaires)
Wat willen we nu eigenlijk? We zijn continu aan het experimenteren met het onderwijs in dit land, en staan toen dat 5 jarigen vijfjarigen tegen hun kleuterjuf brullen : Hey Christa ik mot poeppe!
Als je daar al alle rang, stand en orde verschil wegneemt, dan ontbreekt alle basis voor aanvaarding van maatschappelijk gezag in latere levenstadia. Domweg omdat het kind dat in de beginfase van het leven niet is aangeleerd.
Komt zo een kind eenmaal op het vervolgonderwijs terecht, dan zijn lesuitvallen tot 25% toe geen zeldzaamheid. Hier leert het kind dus per saldo dat het die ouderen geen ruk interesseert of dat kind ''leert'' of niet. Immers de basisvoorwaarde om dat te kunnen wordt zo maar eens te hooi en te gras ingevuld. Dat is dan de aanwezigheid van een docent(e) of iemand die daar voor door kan gaan.
Van een ferm deel van die docenten moet inmiddels worden vastgesteld dat ze het rekenen te nauwernood, en in vele gevallen het Nederlands nauwelijk tot niet echt machtig zijn.
Het resultaat is dan uiteindelijk na 16 - 18 levensjaren een kind dat ongeinteresseerd is geraakt, het nederlands schrijft zoals het het oor in komt, en rekent dankzij de hulp van een zakjapanner (als het mee zit)
En dan komen ze plotseling in het echte leven terecht: De eerste stage! De meesten branden op het eerste stageadres totaal af. En dan is het de kwaliteit van de stagementor en de begeleider die bepaalt of dat duurzaam gaat zijn, of dat de tiener eens goed duidelijk gemaakt wordt dat het er in het ''echte'' leven toch wat anders aan toe gaat. Dan worden inzet,betrokkenheid, interesse, etc. namelijk plotseling wel voor de volle 100% geeist.
Moet ik verder nog uitleggen, of begrijpt u nu zelf wat er terug moet veranderen naar zoals het was? Het lijkt mij tamelijk eenvoudig. Zet mensen voor de klas die vakkennis hebben, laat ze weer gezag uitstralen. ( Er is niks mis met de termen: Meester, Meneer , Juf, of Mevrouw)
En zorg ervoor dat klassen op tijd beginnen en dat er ALTIJD les is op de roosteruren. Dan leer je kinderen orde, tucht, en regelmaat. En heb je bovendien kans dat ze onderweg wat meer hebben opgestoken.
Enne... oh ja,... wat is er mis met een melding naar huis als een kind regelmatig niet op de les verschijnt en bij absentie van degewenste reactie huisbezoek door iemand van school? Niks eigen verantwoordelijkheid van het kind! Gewoon leren van jongs af aan dat de samenleving bloeit bij orde en dat je daar als kind ook al lerend deel van uit leert maken.
En dat wilde ik toch even aan u allen ter overdenking kwijt.!
Reactie: We kunnen ons natuurlijk blijven blindstaren op cijfers, maar ik durf met zekerheid te zeggen, dat de sociaal- emotionele schade vele male groter is dan de cijfers in werkelijkheid laten zien. Bereken maar eens wat het rendementsverlies is als mensen onder druk en onzekerheid werken. Ja, ze gaan harder werken, maken meer fouten, zijn minder creatief en pro-actief en storten uiteindelijk in en komen ziek thuis te zitten. Zouden we wat leren van deze crisis?
Reactie: Kleur en kleding zijn zeker belangrijk, je laat immers meteen iets van jezelf zien. Kleuren zijn zeer bepalend daarin, en als je goed gebruik maakt van de werking van kleuren kom je verder. Kleur heeft een frequentie en iedere kleur doet dus iets anders met jou en je omgeving.
Colour coaching is een systeem dat daarop inspeelt, door het jusite kleurgebruik kun je je talenten meer laten zien en zo een voorsprong nemen op de anderen die dat (nog)niet doen.
Meer weten? Stel me gerust een vraag en ik reageer..
oranje groetjes,
groetjes Ingeborg van meggelen
Reactie: Spijtig dat ik helemaal niets terug vindt over de (kleinere)ondernemer die een passie heeft, deze uitvoert en door wil groeien of even vast zit in zijn onderneming. Is hij/zij geen belangrijk onderdeel van de economie?
De meeste zaken die genoemd zijn, zijn zo'n dooddoeners en als je iets dergelijks publiceert lijkt me een vernieuwend element ook niet verkeerd. Dat mis ik en als ik het artikel zo lees, is het slechts meer van hetzelfde. Jammer.
