Reactie: Een goede vraag is een open vraag in de IT-technische wereld.
Voorbeeld: U heeft onlangs voor onze firma interesse getoond, alvast bedankt, maar kan u iets concreter zijn naar de juiste nood omdat deze nogal onduidelijk was. En wij u graag een gepaste oplossing bieden. Kan u bijvoorbeeld even melden wat u laatst aan de IT of netwerk stoorde?
(zo neem je de klant bij de hand en ga je direct polsen of er iets in zit. Laat hem spreken en denken, geef erna pas 'misschien uw standaard' oplossing)
Hier ga jij de oproep doen en komt de vraag precies door de klant.
Reactie: Ik ben het helemaal met Martijn eens. Dat onderzoek weinig toegevoegd waarden en die 3 tips passen bij elke doelgroep (man en vrouw).
Vrouwen mogen meer voor zichzelf opkomen want zij zijn vaak beter in staat om de onderlinge samenwerking te verbeteren en multitasken zit in hun bloed. Daarnaast moet een vrouw gewoon man willen zijn in het bedrijfsleven maar een vrouw blijven in haar werk.
Maar de meest belangrijke boodschap voor die vrouwen die minder verdienen is: ben niet te bescheiden over je talenten in een sollicitatiegesprek. Ik zie veel vrouwen in die gesprekken waar toch de basis van hun salaris bepaald wordt zich wegcijferen en denken ach laat ik eerst maar laten zien wat ik kan en dan komt dat salaris vanzelf. Waarop de overkant aan tafel denkt oh ze geeft zelf aan met minder genoegen te nemen dus ze zal het wel niet waard zijn. Dus dames durf eisen te stellen jullie zijn het waard om goed betaald te krijgen.
Reactie: Ben het er niet helemaal mee eens. Ik ken als interimmer de 'andere kant' (kopende partij) van veel verschillende organisaties en weet dat een vraag als ''kunt u dan en dan?'' als zeer opdringerig wordt ervaren en men juist terugdeinst. Vóórdat je zo'n vraag stelt moet je eerst doordringen tot rechtstreeks contact met de beslisser en die wordt meestal goed afgeschermd. In veel organisaties wordt bovendien nog een extra filter ingebouwd doordat eerst in allerlei commissies de inkoopbehoefte moet worden vastgesteld.
Zeggen dat je denkt te kunnen bijdragen aan 'dat en dat' en dan concrete pijnpunten noemen lijkt me wel erg effectief. Zou mij wel aanspreken. Dit is trouwens ook een techniek om bij de klant een inkoopbehoefte te creëren waar hij zich nog niet van bewust was!
Misschien hebt u ervaring met een andere soort klant dan waar ik normaliter mee te maken heb. De tactiek moet continu worden aangepast aan de klant; dat is elke keer anticiperen, aanvoelen en bijsturen. Er is geen standaard script.
Reactie: Jammer dat Asha de vragensteller geen normaal antwoord geeft op zijn/haar vraag, maar het standaard klanttevredenheidsonderzoek (hoe zinvol ook) toelicht. Een KTO levert natuurlijk zinvolle informatie over de bedrijfsvoering, maar geen diepere kennis over de individuele klanten.
Mijn suggestie zou drieledig zijn:
1. Onderzoek binnenshuis de claim van de klant; zouden er dingen fout gegaan kunnen zijn? Hoe is het proces verlopen, wat is hiervan vastgelegd? Op deze manier stel je jouw positie vast, ook al doe je hier niets mee.
2. Ga in een persoonlijk gesprek met de klant in op de relatie en de claim. Ga uit van een constructief overleg waarbij je de morele wederzijdse verplichting van goed klant-leveranciersschap benoemt. Vraag om de achtergrond van de claim op basis van werkelijke verbazing over het proces (eerst geen claim, toen order, toen claim over oude order is rare volgorde).
3. Stel je soepel en flexibel op waar dat ethisch is en de klant ook reëel acteert, maar als de andere partij onethisch handelt wees dan duidelijk en hard. Doe geen zaken met klanten die je een poot willen uitrukken, daar wordt je alleen maar slechter van. Geef liever aandacht aan de werkelijk goede klanten.
Reactie: Groen handelen, denken of doen?
Groen is een hype van langdurige aard. Tenslotte lijkt alles er op dat onze energiebronnen op raken. Zelfs Shell roept al enkele jaren dat het anders moet en dat we ijverig moeten zoeken naar alternatieven voor onze fossiele brandstofvoorraden.
De huidige alternatieven worden in vooral Nederland gesanctioneerd, de biodiesel industrie is inmiddels afgeschoten. Andere alternatieven zoals wind – of zonne-energie zijn kostbaar. Windenergie is niet duurzaam maar oogt leuk. Waar is de windmolen die zichzelf terugverdient voordat de apparatuur is afgeschreven?
Zonne-energie, de PV panelen, leveren onvoldoende energie voor diegene die dergelijke panelen aanschaft waardoor hij/zij afhankelijk wordt van de energiemaatschappij. Terugleveren van de overdag opgewekte stroom moet via een extra metertje en veroorzaakt transportkosten…
Blijft nog een politieke wijze van groen handelen over, ook een leuke hype. Als ik veel energie verbruik of enge stoffen uitstoot kan ik groene certificaten kopen waarmee in een heel ver land misschien wel boompjes worden gefinancierd.
In eerdere epistels worden zaken aangehaald om het groener maken van IT te voorkomen omdat de sector slechts een minimaal aandeel heeft in de totale uitstoot. Deels kloppen deze beweringen echter vanuit de IT kunnen best een aantal zaken gefaciliteerd worden. Zuinige werkplekken, door de inzet van thin clients, kan voor een grote organisatie veel opleveren. Zo heb ik mijn bank, een groene club bij uitstek, voorgesteld om alle clients die ze nu hebben staan binnen de vestigingen (zo’n 3000 stuks) te vervangen door thin clients.
Alleen al op energiegebeid valt daardoor een besparing te realiseren van ruim Euro 200.000 per jaar! Helaas zal een dergelijk voorstel wel weer onderuit gehaald worden om het ‘niet past’ binnen de architectuur of zo…
Daarnaast zal er, zoals ook de eerdere schrijver aangeeft, een belangrijke omslag moeten plaatsvinden in de gebruikers cultuur. Het ‘paperless office’ komt maar niet van grond, het op duurzaam papier gedrukte boekje met richtlijnen voor gebruikers wordt maar niet gelezen. Werkprocedures - en methodieken gaan nog steeds uit van het veelvuldig printwerk (ondertekenen van documenten / facturen enz.).
We hebben gezamenlijk nog een weg te gaan. Duurzame inrichting van onze IT bunkers heeft al geleidt tot besparingsmogelijkheden die oplopen tot ca. 40% energiereductie. Ik denk dat hier nog veel te halen valt door toepassing van nieuwere technieken zoals koeling en energieconsumptie van onze servers en processoren.
Verder zijn met simpele maatregelen de vergeten stand-by knopjes enzovoorts te ondervangen door gebruik te maken van tijdschakelaars en andere stroomafsluitende voorzieningen (worden nog gesponsord ook door Senter Novum).
Kortom , groen denken of groen doen?
Reactie: Leuk stuk.
De gedachte dat een organisatie ook een lichaam is met zijn eigen tempo, beweeglijkheid, versnellingen, vertragingen e.d. lijkt me juist.
Ook de paragraaf over uitstellen en nu-niet-doen spreekt me aan.
Aan de andere kant vallen bedrijven e.d. ook gewoon om, omdat er sprake is van een internationale her-structurering.
Daar kunnen individuele werknemers en werkgevers (soms) niets aan doen.
Maar... het pleidooi voor alertheid en beweeglijkheid blijft uiteraard gelden.
Ik wil hier ook de mogelijkheid van business-spiritualiteit noemen, in de vorm van kleine meditaties, duurzaamheid en aandacht voor de ademhaling.
Reactie: Wanneer ik zeg dat de tijden veranderen, zeg ik niets nieuws. Maar bovenstaand artikel kan het wel duiden. De opkomst van de 'nieuwe man' brengt ook met zich mee dat deze nieuwe man niet alleen het evenwicht tussen professioneel leven en privéleven in balans wil brengen, maar ook meer en meer z'n ego kan opzijzetten en inziet dat hij echt niet altijd onmisbaar is op z'n werk.
Ik denk trouwens ook dat meer tijd maken voor het gezin, ook al heb je met kleine koters in huis niet echt rust, ervoor zal zorgen dat je toch net dat ietsje meer harmonie vind in je leven , wat dan met zich meebrengt dat je relaxeter in je schoenen staat op je werk , wat op zich dan weer je prestaties boosten.
Minder naar't werk hoeft d'rom niet meteen minder werken te betekenen, maar doordat je't beter kan kanaliseren werk je meer in een kortere tijdspanne.
Moest bovenstaande theorie dan toch niet kloppen, heb je minstens dan toch ook niet het schuldgevoel op je schouders dat je der niet voldoende bent voor je gezin! Het feit dat ik werk om te leven en niet leef om te werken maakt me heus niet lui hoor.
De manier waarop je over de politiek praat is echt te makkelijk en te kort door de bocht. Dit is toch geen forum van nujij.nl?
De rechtspositie van de werkgever staat in Nederland al op ongekend grote hoogte. Hierdoor kunnen werkgevers (nog steeds) slechts met grote moeite van slechte werknemers af komen. In mijn voorstel versterk je in feite de positie van de werkgever nog meer, door ze een middel te geven om (jonge) werknemers juridisch aan ze te binden.
Ik begrijp uit je opmerkingen dat de vind dat het gat ook opgevuld kan worden door 40 plussers. Op zich moet dat natuurlijk kunnen, maar de salarisopzet in Nederland (salaris kan alleen maar omhoog) zorgt er vaak wel voor dat een 40jarige met dezelfde capaciteiten (lees: hij / zij begeeft zich op een nieuw arbeidsterrein) als een vers afgestudeerde wel een stuk meer verwacht te verdienen.
Wat mij betreft gaan we naar een situatie waar het niet meer mogelijk is om na 10 jaar werken achterover te gaan zitten en op je pensioen te gaan wachten (ja, daar heb ik er echt tientallen van gezien). Werknemers moeten weer meer verwantwoordelijkheid gaan nemen op het gebied van op niveau blijven. Die verwantwoordelijkheid kun je afdwingen door het ontslagrecht verder te versoepelen.
Er is echter wel één ding dat tegen de versoepeling spreekt: Vrijheid van handelen (lees: je kunt experimenteren zonder dat je bang hoeft te zijn om ontslagen te worden) heeft wel voor een aantal zeer creatieve oplossingen gezorgd in Nederland. Aan de andere kant zou het ook zo kunnen zijn dat sommige van die creatieve oplossingen aan de voet hebben gestaan van de kredietcrisis...
Reactie: Op de postsorteercentra kunnen werknemers nu een 'voorkeur' uitspreken voor contracten van 3 uur. Voor veel werknemers betekent dit dat zij verplicht worden (al zal de directie dat niet zo formuleren) om 5 avonden per week op te komen draven. Slikken of stikken. Zogenaamdee keuzemogelijkheden.
Een sociaal leven? Daar kan geen rekening mee worden gehouden.
En dan natuurlijk nog die volkomen kansloze op de arbeidsmarkt zoals hierboven in de reactie van 'willem' beschreven.
Bedankt marktwerking.
Bedankt overheid.
Bedankt TNT.
Helaas hoef je van de overheid, lees een Leugenachtige Balkenende, een onbetrouwbare Bos en een volkomen impotente en incompetente Donner, en onderliggende ambtelijke incompetente top, wat dat betreft niets te verwachten.
De afgelopen tien jaar hebben ze de rechtspositie van de werknemer volledig om zeep geholpen ter faveure van de werkgever met alle gevolgen van dien. Dat betekend dus dat werkgevers niet meer kijken naar competentie en ervaring, nee naar jong en plooibaar want die kun je nog 'maken'.
Prima. Dat heeft de huidige marktsituatie tot gevolg en denk jij nu werkelijk dat een 40+ harder zal gaan lopen wetende dat de politiek en de werkgevers zo arrogant met dit gegeven is omgegaan? Even de goede werkgever buiten beschouwing gelaten uiteraard.
Nee hoor. Loyaliteit begint bij een solide basis van wederzijds vertrouwen en aangezien de belastingbetaler dit al een aantal jaar niet meer heeft in de politiek, en de 40+ een totaal ander gevoel en beeld heeft bij flexibel werken, zie de huidige praktijk, kun je niet anders verwachten als waar je nu naar kijkt.
De idioterie van een Donner van de voorbije twee jaar alleen al toon aan wat voor schade poltieke incompetentie veroorzaak. Als een Donner nu namelijk wat kweelt gaat de halve beroepsbevolking van 40+ spontaan over de nek, de andere helft val spontaan om van het lachen.
Dat is de status. Heb je iets te vinden of te klagen? Mooi, de verkiezingen komen er aan. Eens kijken wie er weer het hardst kan liegen.
Reactie: Grappig artikel, maar volgens mij slaan de onderzoekers de plank volkomen mis.
Ze zoeken naar verschillen tussen mannen en vrouwen om op werkvloer en nemen vervolgens aan dat door het opheffen van de verschillen het verschil in salaris ook wordt opgeheven.
Eén ding verliezen ze echter uit het oog: Beloning is niet rechtevenredig met prestatie op de werkvloer. Hoe goed je als vrouw ook bent: als je in je salarisonderhandelingen genoegen neemt met het aanbod dat je krijgt dan loop je gewoon met een lager salaris dan nodig is de deur uit...
Reactie: Eén opmerking die ik lees is dat er tevel wordt verwacht van studieverlaters: ''gezocht: 20 jarige met 10 jaar werkervaring''.
Aan de ene kant is het inderdaad zo dat werkgevers nauwelijks bereid zijn om een paar jaar in iemand te investeren en dat dat ervoor zorgt dat jongeren moeilijker aan werk op niveau raken -en dus per saldo later op niveau zullen zijn- maar aan de andere kant is de opstelling wel te begrijpen. De arbeidsmarkt is zo mobiel, dat mensen voor een salaris van 100 euro meer al ontslag nemen en naar de buurman gaan. Het risico dat je een enorme (want dat is het) desinvestering doet is dus groot. Omdat constructies om personeel aan je organisatie te binden bijna allemaal te omzeilen of ronduit illegaal zijn, denk ik niet dat er snel verandering in deze houding komt.
Misschien helpt het als de wetgeving aan wordt gepast zodat de werknemer voor een aantal jaren aan een organisatie gebonden kan worden zodat een werkgever sneller bereid is om te investeren in nieuwe aanwas.
Reactie: @Civile.
Ik begrijp Marijke wel hoor. Zij uit voor mijn gevoel geen frustraties, maar zegt gewoon helder wat zij ervaart. Zij heeft 't, als ik haar goed lees en begrijp, over het collectief onderbewustzijn dat in veel organisaties en in onszelf als individu (en hiermee bedoel ik mannen en vrouwen) aanwezig is en veelal nog is gebaseerd op gedrags- en gedachtenpatronen van vorige generaties, die ons nu niet meer dienen. Daardoor moeten vrouwen in deze generatie soms nog steeds 3x harder werken om gezien te worden en belangrijkste, als gelijkwaardig te worden gezien en is het voor mannen nog steeds niet écht geaccepteerd als zij minder willen werken of hun vrouw kostwinner is, dan zijn zij in de ogen van velen soms nog wel een watcho. Even heel simpel, toen ik geboren werd (ben nu 45 jaar) moest mijn moeder nog stoppen met werken. Toen zij na 4 jaar weer begon, omdat zij gewoon geen huisvrouw is maar graag werkt, werd haar gevraagd of mijn vader niet voor haar kon zorgen. Kortom, vrouwen deden het huis en mannen verdienden het geld en anders was het niet in de beleving van de mens. Zo lang geleden is dat niet, en dit is natuurlijk maar 1 voorbeeld er zijn velen te noemen en ook weer verschillend per regio in Nederland, echter dit werkt natuurlijk nog wel onderhuids door in onze generatie. En dus in het beeld dat mannen en vrouwen (mensen) hebben over werkende vrouwen en mannen (mensen) en hen hiervanuit zullen benaderen en werkende mannen en vrouwen (mensen) dus onbewust ook over onszelf.
En verder helemaal eens, een feit is een feit, daar zullen we het mee moeten doen, dus erover zeuren heeft geen zin. Gewoon laten zien wat we waard zijn en wat we willen wel, en daar voor gaan staan, mannen en vrouwen (mensen)! En onbewuste overtuigingen onder ogen zien en loslaten. En het soms, zoals nu, bespreekbaar maken, zodat we er inzicht in krijgen met z'n allen. En onze jeugd zoveel mogelijk behoeden dat zij deze patronen weer van ons gaan overnemen lijkt me ook heel handig om aandacht aan te geven, zodat zij een nieuwe gelijkwaardige samenleving kunnen neerzetten.
@Marijke
Mijn ervaring is dat die onbewuste patronen heel goed bedoeld zijn, dus ik heb besloten er vooral niet tegen te vechten, niet tegen een ander en niet tegen mezelf. Ik heb 't zelf ook ondervonden en merk het soms nog steeds. Het enige dat werkt is het bespreekbaar maken als het je in de weg zit of je schouders ophalen, zonder boosheid, en lekker doorgaan met waar je goed in bent en blij van wordt.
Ik begrijp wel je gevoel, want het is vaak zo zonde van de energie als het speelt in een organisatie. Dan heeft het masculiene deel van de organisatie (en dat zijn mannen en vrouwen) nog niet door dat de organisatie uit balans is en zaken niet lekker lopen..... en daar is tijd en communicatie voor nodig. Terwijl het feminiene deel van de mensen in de organisatie (en dat zijn ook mannen en vrouwen) allang voelt wat er moet gebeuren, gaat er dan nog maanden overheen. Tja, dat hoort allemaal bij het proces waar de maatschappij momenteel in zit. Helaas....
Tegelijkertijd, de omgeving waar wij in leven is een projectie van onze eigen binnenwereld, dus als die verandert dan kan de buitenwereld veranderen. Daar mogen we met z'n allen aan werken, individueel en collectief.
Ik heb gemerkt dat als ik mij van binnen positief opstel en vanuit begrip en met het doel dat ik voor ogen heb, de wereld om mij heen daarin meegaat en verandert.
Dus de wereld verandert al als je er anders naar kijkt.
Wat leuk om zo met z'n 3-en even info uit te wisselen. Overigens houd ik me al lang met dit fenomeen bezig en kent het vele facetten, dus een handleiding met de oplossing erin is niet te maken. Voor mijn gevoel hoort het bij de uitwisseling tussen generaties, sexen, rassen en standen die momenteel nodig is om een maatschappij en dus ook bedrijven in balans te krijgen, die elkaar accepteert juist voor de verschillen die er zijn, omdat ze elkaar zo mooi aanvullen. En is het hier in het westen weer heel anders dan in andere werelddelen, omdat we allemaal op een ander punt van ons ontwikkelproces zijn.
Fijn weekend en hartelijke groet,
Marjolein Hins (MM&P boardroomcounseling)
Reactie: Ik lees wat vaker dit soort artikelen met als onderwerp 'de salariskloof tussen man en vrouw'. Ik ben heel eerlijk als ik zeg deze informatie voor kennisgeving aan te nemen.
Als ik er eens rustig over na denk, en vanuit mijn eigen beredenering de gelijkheid erken, tussen man en vrouw op managementsniveau, dan zitten er natuurlijk nogal wat verschillen tussen mannen en vrouwen. Ik heb zelf onder vrouwen geacteerd en vond het geen bezwaar mijn loyaliteit op dezelfde manier te moeten laten blijken naar een vrouw of naar een man.
Waar het wat dat betreft voor mij op aankomt heb je de kennis en kunde, prima. Uiteindelijk heb je één kapitein, één stuurman en die moeten het beleid vervolgens bepalen. Waar zit hem dan die ongelijkheid in? Eerder las ik een artikel en een reactie van een dame bij RWS. De dame was nogal wat giftig in haar reageren naar haar superieuren toe, wat die verwachten, wat mannen verwachten van haar als vrouw.
Ik heb daar meteen op gereageerd dat het reageren van haar niet zo handig was in een platform als deze, en al helemaal niet omdat je kunt zien waar ze ongeveer vandaan komt maar soit. Als je goed genoeg bent, de politiek beheerst, en een onderschidend vermogen maakt, dan maakt het volgens mij niet uit of je man of vrouw bent.
Ik heb ook wel eens aanzienlijke beloningen tussen gelijken gezien en gedacht, jee, waar ligt dat dan aan? Stukje onderhandeling? Stukje meer of net even andere inzet? Stukje gunning? Oprecht zijn naar de mensen toe ipv gemaakt geinteresseerd?
Er kunnen zoveel factoren zijn die er een rol in spelen maar kan het ook zijn dat mannen ook wat dat betreft net wat assertiever zijn dan een vrouw? Ik denk dat wanneer je net wat uit maakt, niet overdrijft maar je net wel kunt onderscheiden, dat je dan recht 'krijgt' van spreken, iets wat je als vrouw zijnde ook ten deel kan vallen.
Toegegeven, het kan vaak een mannenwereld zijn, maar ik ken vrouwen genoeg in die mannenwereld die het goed naar de zin hebben tussen die mannen, zichzelf zijn en een eigen koers varen en niet het minste of geringste vastgrijpen als excuus weer eens iets te verklaren.
Wees oprecht, maak het onderscheidende vermogen en ja, je mag iets laten zien naar je meerdere, ja je moet contact houden met je ondergeschikten. Hoe loyaler die naar jou toe zijn, hoe homogener, hoe meer dat ook at wordt opgemerkt en dat belonen? Soms mag je ook wat dat betreft als vrouw zijnde best wel voor jezelf op komen.