Reactie: Wat een kleinzielig gedoe. Veel werknemers / managers reizen in hun eigen tijd, bijvoorbeeld in het weekend of in de avonduren. Betaalt de werkgever daar ook voor, bijvoorbeeld overwerktarief? Nee? Dan moeten deze werkgevers ook niet zeuren over een paar airmiles of andere voordeeltjes.
Reactie: MIJN VADER BESCHOUWDE ZIJN BEDRIJF ALS ''FAMILIE''! ZIJN ''FAMILIE'' KWAM OP DE EERSTE PLAATS, DAARNA ''ZIJN GEZIN''! ONDER HET MOTTO; HET WERK GAAT VOOR HET MEISJE! HIJ WAS EEN SUCCESVOLLE LEVENSGENIETENDE LIEVE MANAGER MET EEN RUIM SOCIAAL HART! MAAR IK HEB HEM ALS ''VADER'' HEEL VEEL GEMIST! ONDANKS DAT HEB IK VEEL RESPECT WAT HIJ OP VEEL GEBIEDEN HEEFT BEREIKT! HIJ WAS ALS ''MENS'' ZIJNDE ERG TOF!!!! HIJ IS MIJN VADER!
Reactie: Uit eigen ervaring weet ik dat het combineren van een (top)baan en het vaderschap inderdaad een lastige combinatie is. Wat verwachten je kinderen en hoe doen anderen vaders dit? Hoe vindt je de juiste balans tussen aandacht voor prive en werk?
Ben je de vader die zijn zoon wegbrengt en ophaalt naar het voetballen, sta je aan de zijlijn of ben je zelfs actief in de voetbalvereniging en wat vinden je kinderen belangrijk?
Een hoop vragen waarop de meeste vaders niet direct antwoord op kunnen geven.
OutSmart een organisatie gericht op training en coaching organiseert in samenwerking met Peter Oversteegen op de 3de en 4de & 17de en 18de juni het Vader & Zoon weekend. Tijdens dit weekend worden activiteiten georganiseerd en vinden er gesprekken plaats met vaders en zonen.
Actief bezig zijn in de natuur staat hierbij centraal!
Mocht je hier meer over willen weten, kijk eens op de website van OutSmart.
Reactie: Zoals altijd met wetten en regels zijn het de uitzonderingen die hem bevestigen.
Er zijn mensen die steeds doorgaan, ook al weten ze dat ze verliezen.
Minder ethische bedrijven, zoals MLM bedrijven, maken dankbaar gebruik van deze mensen door ze steeds een worst voor te houden van rijkdom en macht.
Ook in deze sector zie je dat 99% afhaakt als het maar niet wil lukken iets te verkopen, maar 1% gaat steeds maar door gedreven door het waanidee dat ze ooit rijk zullen zijn.
Helaas laat de wetgever deze vorm van fraude nog steeds toe
Reactie: pssst.... niet verder vertellen, maar er bestaat zoiets als functioneel roddelen in organisaties. kernvraag is: waar is de disbalans in het systeem, dat roddelen tot een vruchtbaar/doelmatig communicatiemiddel maakt?
Reactie: Helemaal met het artikel eens (mede door eigen saleservaring). Echter denk ik wel dat het per business veel verschil optreedt. In bijvoorbeeld commodityverkoop (bijv. energie) zal mijns inziens de emotionele component veel minder een rol spelen dan in de verkoop van een statusproduct (bijv. auto).
Reactie: Beste Ton en overige lezers en lezeressen,
Hierbij een aanvulling op mijn eerdere reactie van 13-05.
Ton, ik heb er de kracht niet voor je gehele betoog te lezen. In het dagelijkse werk verwachten je klanten, je bazen, je leveranciers, ja zelfs je medewerkers dat je je punt kort en duidelijk kunt neerzetten. Dat geldt altijd of je er net bent of 10 jaar. Je komt op mij krampachtig over; je moet en zult gelijk hebben, anderen moeten het met je eens zijn. De onderliggende emotie is onzekerheid, vermoed ik. Dit is een behoorlijke valkuil. Onzekerheid laat mensen dingen zeggen tijdens een sollicitatie- of opdrachtgesprek waardoor ze mogelijk niet tot de juiste kern komen en er geen goede balans is in het gesprek.
Anderen schreven het al: communiceren is vooral goed luisteren. Bovendien, door tijdens het gesprek aanvullend actief te spiegelen, krijgt het gesprek de juiste vaart en meerwaarde. Spiegelen: luisteren en praten wisselen elkaar goed af, je probeert in te voelen wat de andere bedoelt of meent, je vat in andere woorden samen wat je hebt gehoord en kijkt of je een instemmende reactie terugkrijgt. Tevens zorg je ervoor dat je antwoord krijgt op vragen die je vooraf hebt bedacht minimaal te willen stellen.
Ton, makkelijk is het geenzins. Ik kom zelf van ver. Een van mijn valkuilen was: eerst 12 jaar ICT-techneut (dus veel streven naar perfectie) en daarna 7 jaar management (minder perfectie, meer op hoofdlijnen en kort en bondig zijn). Van de ruim 30 sollicitatiegesprekken liepen er hooguit 5 of 6 zoals ik beschreef bij spiegelen, het moet wel klikken.
Reactie: Veranderen moet je pas doen als je denk dat er een noodzaak voor is of nog beter als je denkt dat die noodzaak zich over enige tijd gaat voordoen.
Veranderingen zullen altijd noodzakelijk blijven en het binnenhalen van specifieke kennis hiervoor waarschijnlijk ook.
Wat mij opvalt is de prestatiedruk op adviseurs en interimmers en managers/directeuren zo groot dat deze zich hoofdzakelijk op snelle succesen kunnen focussen.
Helaas is dat evident aan het systeem waarin de beurs en de aandeelhouders veel macht hebben en de steeds `sneller` worden maatschappij.
Niets is zo moeilijk als iets goed en structureel te veranderen in een organisatie. Een kultuurverandering kan soms jaren duren tenzij men met `zwaar geschut gaat schieten`. Wie elk jaar met `zwaar geschut` laat schieten op zijn organisatie zal daar meer schade mee aanrichten en maakt zij organisatie horendol. Uiteindelijk zal de klant daar de nadelen van ondervinden en afhaken waardoor de organisatie weer wil veranderen. De onderneming kan daardoor in een neerwaartse spiraal komen.
Toch zal een organisatie steeds moeten blijven veranderen om weg te zakken in het moeras van de concurrentie en de markt.
Het juiste evenwicht hierin te vinden is moeilijk maar het bedrijf dat dit evenwicht weet te bereiken heeft daar veel baat bij.
Managers, directeuren en eigenaars zullen altijd moeten bedenken dat adviesbureau en interimmers en alles wat bij dat wereldje hoort, big business is en graag diensten willen verkopen. Maar ook voor de dienstverleners geldt dat zij tevreden klanten moeten houden om zaken te kunnen blijven doen. Helaas zie je ook binnen die branche adviseurs en proffesionals jobhoppen. Dat kan een teken zijn dat de adviseur of proffesional eieren voor zijn geldt kiest en zijn slechte diensten elders gaat verlenen i.p.v. oneervol ontslag.
Tja, mijn ervaring is dat de afstand tussen de manager en de werkvloer te groot is, een manager die alleen maar via de leiding werk deligeert naar de werkvloer en zijn gezicht nooit laat zien is niet goed bezig.
Medewerkers willen aandacht, het gevoel hebben dat ze belangrijk zijn voor de organisatie.
Als een manager zich iets vaker tussen het werkvolk mengt dan heeft dat een positief effect.
De centen of wel de euro`s komen van de werkvloer en dat vergeten een hoop managers.
Reactie: Persoonlijk heb ik niets met data - helemaal niets. Ik weet niet eens wat de datum van mijn trouwdag is (we zijn 2 keer getrouwd - maar ik ken geen van beide data). Als ik helemaal in de wolken ben dan weet ik nooit welke datum het is.
Mijn man en ik wilden ook gewoon zo snel mogelijk trouwen en niet op een bepaalde datum. Persoonlijk denk ik dan ook absoluut dat trouwen op bepaalde data (zoals willem alexander en maxima hebben gedaan echt bijgeloof is).
Ik probeer te weten wat de datum is omdat je dat in het dagelijks leven vaak nodig hebt - maar ik weet het eigenlijk pas als ik die dag in mijn agenda heb gekeken.
Dat vrjdagen en zaterdagen duurder in kerken zijn is ook alleen omdat mensen op die dagen makkelijker vrij kunnen krijgen van hun werk en het is wel zo sociaal om een huwelijk zo te plannen dat mensen, zonder al te grote kosten, erbij kunnen zijn.
Ieder normaal denkend mens weet dat wetten, regels en belasting noodzakelijk zijn in goed functionerende maatschappij.
Maar door dit overtrokken handhavingsbeleid is autorijden een beetje als russisch roulette geworden.
Wie te langzaam rijdt om boetes te voorkomen (bijvoorbeeld 70 op een 80 km/uur weg) zorgt voor bumperklevers en frustraties bij diegenen die achter hem rijden die vaak ''gedwongen'' worden om halsbrekende toeren uit te halen om de langzame rijder in te halen. Wie 80 rijdt en even niet oplet riskeert een boet omdat hij geflitst wordt op het moment dat hij eventjes iets te hard rijdt. Het gevolg dit handhavingsbeleid is dat men als chauffeur meer op de snelheidsmeter let dan op het verkeer voor hem en hierdoor waarschijnlijk een iets groter kans loopt op een aanrijding.
Veel snelheidcontroles vinden trouwens plaats op plaatsen waar de grootste pakkans is. De uitgaande wegen van de steden. Dit zijn vaak wegen die vroeger 80 waren, waar weinig tot geen bebouwing is en de weg breed en overzichelijk is en men als chauffeur al snel geneigd is te versnellen. De wegen binnen de bebouwde kom die schooljeugd massaal gebruikt en waar 50 vaak al te hard is worden nauwelijks gecontroleerd op onverantwoord rijgedrag.
Flitskasten worden vaak verdekt en met een schutkleur opgesteld. Dat heeft weinig te maken met handhaving maar alles met verkapte belasting. Juist diegenen die weten waar de kastjes staan razen van kast tot kast om niet gepakt te worden.
Ik vind wat dat betreft controles door niet als politieauto herkenbare voertuigen heel goed maar vind wel dat deze agenten kleine overtredingen door de vingers moeten zien en zich juist moeten focussen op asociaal rijgedrag. Dan dwing je als overheid respect af en ben je niet bezig met het innen van verkapte belastingen lijkt mij.
