Reactie: Ik sluit me bij de vorige reacties aan: als er geen sprake is van opzet of bewuste roekeloosheid en dat daarmee de verantwoordelijkheid van de werknemer vervalt, waarin verschilt dit dan met een persoon die toevallig onderweg is? Overschrijding van de maximum snelheid is een vrije keuze van de chauffeur, of kan de advocaat van de werknemer aantonen dat TPG de werknemer gedwongen heeft tot het overschrijden van de maximum snelheid? en als de grens geen aanleiding is waarom dan wel de grens + 10 km/u? Allemaal ondoordachte willekeur van het Hof!
Reactie: Het lijkt me allemaal simpeler dan het bijna altijd wordt voorgesteld.
Ten eerste praten we in het Westen over een al tientallen jaren in omvang toenemende publieke sector. En ten tweed hebben we te maken met een alsmaar meer betuttelende overheidssector. Dat komt, niet zozeer omdat het publiek dat zo graag zou willen. Dat komt vooral, omdat de overheid het publiek op die manier instrueert. ''De overheid zal Uw probleem wel oplossen'' heet het altijd maar. Dat noemt men ook wel ''hersenspoeling'' of ''mind control''.
Op die manier dijen overheden en regelgeving op ongecontroleerde wijze steeds verder uit, zonder dat daar adequate tegenprestaties tegenover staan. Het publiek / de consument heeft bij de overheid niets in te brengen en op termijn van de overheid niets te verwachten. De overheid IS het probleem.
Om het tij te keren dient de invloed van de overheid op de samenleving drastisch te worden beperkt. En wel door het drastisch afschaffen van regelgeving, het drastisch verlagen van belastingen en het overlaten van diensten aan een echt vrije markt zonder dat daarbij politici en topambtenaren zich in de best betaalde posities manoeuvreren en het met hun vorige werkgever (de overheid) op een accoordje gooien.
Hoe langer het terugdraaien van overheidsinvloed wordt uitgesteld, hoe groter de maatschappelijke risico's en hoe hoger de rekening.
En laat men niet denken van ''wie dan leeft die dan zorgt'', want de rekening wordt een keer gepresenteerd.
Reactie: De uitspraak van de rechter is zeker een doorbraak voor werknemers waarvan in de CAO of contractueel niets geregeld is.
Voor medewerkers waarin in, in de CAO of contractueel is vast gelegd, gaat deze uitspraak niet op.
Een CAO is algemeen verbindend verklaard door de minister van socialezaken en werkgelegenheid.
Bedrijven die zaken contractueel vast hebben gelegd zijn de contracten die door de Ondernemingsraad is goed gekeurd en zal een rechter zich daar aan vast houden.
Een oplossing in deze is dat justitie de radar apparatuur 10 km hoger insteld. Werknemers die dan geflitst worden hebben dan meer dan 10 km te hard gereden en hoeft de werkgever de boete niet te betalen. Justitie moet het niet landelijk bekend maken dat de radarapparatuur 10 km hoger ingesteld staat.
Reactie: Je moet werknemers mee laten denken. Dat creeert een gevoel voor een bedrijf, en voelen ze zich ook meer verantwoordelijk. Ik heb er echt ervaring mee dat dit werkt!
Reactie: Ton, voor deze discussie verwijs ik je naar het artikel van Frank van Marwijk: 'Vrouwelijke managers ervaren stress anders' van 23 april, wat ook het nodige stof deed opwaaien (http://www.managersonline.nl/index.php?section=article&action=show&id=4960).
Blijkbaar prikkelt dit onderwerp veel mensen. Ik geloof niet in het Mars-Venus-verhaal.
Groet, Merle
Reactie: Op lange termijn levert het je heel erg weinig op. En daar gaat het om bij een bedrijf. Als je 1 ontevreden klant hebt, mis je er 5. Hij gaat namelijk roddelen. Belangrijk is om contact te houden met de klant, laat hem weten dat hij belangrijk is. Ken je klant, én ken je markt. Op termijn verlies je met een ontevreden klant die terecht ontevreden is door jouw toedoen veel geld.
Reactie: Ik vind dat werknemers altijd zélf de boetes moeten betalen. Denk bijvoorbeeld aan buschauffeurs. Hun werk is om mensen veilig en op tijd te vervoeren. Maar als dat niet op tijd kan, tsjah dan niet. Hij doet zijn best. Maar zijn taak is om de mensen veilig te vervoeren. Dus als je te hard rijdt, is dat je eigen schuld. Waar je de grens wilt trekken, ligt helemaal aan jezelf. Voor de ene baas is dat 5 km/u, voor de andere 10 km/u.
Reactie: Je moet als bedrijf altijd kijken naar de lange termijn. Als je klanten tevreden houdt, blijven ze bij jou. Zo niet, gaan ze naar de concurrent. Service en nazorg is een heel belangrijk onderdeel van het vak. Behandel klanten zoals ze behandeld willen worden. Ken je producten en ken je markt. Als je klant niet tevreden is gaat hij roddelen. Daardoor krijg je nog minder inkomsten van andere klanten, die gehoord hebben wat er met jouw klant is gebeurd. Dus mijn duidelijke mening: Lieg nooit tegen je klant!!
Reactie: Of dit juridisch wel klopt zet ik mijn grote twijfels bij. Alle overtredingen die gemaakt en omschreven zijn in het wetboek van wegverkeer gaat men uit dat de overtreder tevens de bestuurder van het voertuig is. In zijn algemeenheid zal er bij een overschrijding van de maximumsnelheid tot 10 kilometer per uur geen sprake zijn van opzet of bewuste roekeloosheid' Dit heeft alles te maken met een vrije interpretatie van de regelgeving of ten uitvoer leggen van de wet. Indien elke regelop deze wijze vrij geïnterpreteerd mag worden, zal voor elke overtreding tevens een “excuusboek” ten grondslag gelegd moeten gaan worden.
Reactie: Een goed verkoper kent zijn product en zijn markt. Kent de doelgroep en de behoeftes die daar leven.
Binnen deze kontekst is liegen niet alleen ongewenst: het is helemaal niet nodig. Je kent al het positieve dat je product te brengen heeft en ook alles wat het niet doet. Dat is in het geheel een goede mix, die positief voor je product uitpakt (anders was jij of je firma al eerder afgehaakt, toch?). Vanuit dat startpunt hoef je nooit te liegen en kun je een eventueel vermoed minder positief punt ook niet-liegend plaatsen binnen het patroon van behoeften en wensen.
Liegen is gewoon stom: je klant wordt pas een klant bij de volgende koop, niet bij de eerste aankoop. Dan pas wordt de klantwaarde positief.
Goede ervaringen worden zo'n 7 maal verder verteld, slechte 21 (!). de keuze is ook hier niet moeilijk.
Reactie: Ik ben net gillend weggegaan (niet letterlijk natuurlijk) bij een Duitse firma die in Nedeland gevestigd is en waar een amerikaanse marketing-guru achter de schermen de regels bepaald.
Er werd constant gesproken over 'één grote familie' zijn en 'samen gaan voor de zaak', terwijl de Nederlandse arbowetten op alle fronten genegeerd worden, en er aan de lopende band ontslagen vallen. Ik heb er 3,5 jaar gewerkt en ben daarmee een van de langst in dienst geblevenen... het aantal burn-outs lag ook in de tientallen. Deze familie heeft een grote (steeds groeiende) schare zwarte schapen...
Dus alleen maar roepen dat je een familie bent, functioneerd hier niet. Ik heb tijdens mijn opleiding in de VS stage gelopen, en daar heerst inderdaad een andere sfeer en cultuur, maar die zul je, door diverse factoren, niet één op één in Nederland kunnen overnemen...
En willen we dat eigenlijk wel, die nep-mentaliteit die de amerikanen zo eigen zijn? Na een kwartier ben je iemands beste vriend, maar als het erop aan komt denkt iedereen alleen aan zichzelf...
Goed artikel ben zelf 27 hoog opgeleid en ambitieus. Het is zoals je zegt ik denk dat de oudere generaties de tools niet hebben om exact te begrijpen hoe onze generatie zelfbewustzijn interpreteert. Wij spelen er mee zij worstelden ermee!
Goed artikel verder.
Reactie: Geachte lezer,
De commerciele wereld staat vaak in een niet ethisch verantwoord daglicht. Vooral onze amerikaanse bondgenoten hebben bij gedragen aan dat imago (b.v. colour of money). De uiteindelijke moraal van deze films is meestal dat diegene die alles wilt hebben, eindigt met niks.
U denkt nu misschien wat heeft dit ermee te maken?
Wel ik tracht met deze uitleg een beeld te schetsen over hoe ik denk dat de gemiddelde 'mens' denkt over 'verkopende partijen'... argwanend! Met dit in ons achterhoofd leven we ons nu eens in in een verkoop gesprek. Bedenk zelf een situatie waarin u een betrouwbaar verkoopgesprek met een verkoper heeft gehad en wanneer juist een betrouwbaar gesprek. Wat was het verschil tussen beide gesprekken?? Juist, de nonverbale communicatie! Als iemand liegt, liegt zijn lichaam mee. Onze onderbewuste waarnemingsmechanisme zijn gedurende onze levensjaren zo fijn afgesteld dat we bij de interpretatie van het verkooppraatje een sfeer voelen. Wanneer iemand liegt, is deze persoon bezig met het liegen in zijn hoofd. Hierdoor is hij/zij niet meer helemaal in uw hoofd en kan er bij u een gevoel van wijfel ontstaan. U wilt nu niks meer kopen of koopt misschien toch maar sluit de transactie met een naar gevoel. Een volgende keer associeerd u de verkoper met een naar gevoel waardoor een vervolg transactie uitblijft.
Dit is natuurlijk hypothetisch echter het blijft een feit dat u als verkoper beter nooit direct kunt liegen. Mensen die dit zullen beamen zijn politici. Suggesties wekken bij mensen is veel effectiever. Inspelen op hun eigen vooroordelen kan vrij doelmatig werken omdat u niet liegt straalt u dit ook niet uit!
