Reactie: Social Business is inderdaad veel meer dan alleen iets leuks voor de marketingafdeling. Er is al veel onderzoek gedaan naar de functie van social media voor interne processen.
De toegevoegde waarde van social business komt pas echt tot zijn recht als de interne communicatie via social met extern wordt verbonden. Dan kun je denken aan samenwerking in de keten of met klanten.
Dan zijn de meest introverte medewerkers opeens ook in staat om ambassadeur te zijn voor het bedrijf en signalen van de markt terug te koppelen voor interne processen.
Vorig jaar heb ik een verzamelartikel geschreven over de social business onderzoeken van Altimeter, McKinsey en KPMG. Dit lijkt mij een mooie aanvulling op dit interessante artikel:
Reactie: Ik snap de relaties niet helemaal:
- In Nederland ligt dit percentage lager; 29 procent van de werknemers vindt de werk-privébalans niet in verhouding.
- Nederland loopt hierin achter op de rest van de wereld: in 56 procent van de gevallen hebben werknemers wereldwijd het gevoel dat werkgevers de balans tussen werk en privé respecteren.
Conclusie: we zijn tevredener, maar we lopen achter met de acceptatie.
Reactie: Een heel interessant maar ook zeker voorspelbaar gegeven. Althans voor de NL arbeidsmarkt.
De grote uittreding van de grijze golf is alweer enige tijd gaande en zal in 2014 en 2015 nog grotere pieken aannemen waardoor er tekorten gaan ontstaan.
Aansluitend hierop is een totaal inconsequent en onrealistisch HR en Recruitment beleid. Dat stelt namelijk onredelijke wensen/eisen die geenszins meer reëel te noemen zijn waardoor men zelf een groot probleem over zich aan het afroepen en in stand houden is.
De vraag zal meer zijn vanuit de organisaties wat de actie zal zijn. Gaat men op de ingeslagen weg door door domweg geen korte metten te maken met al die beperkingen zoals leeftijdsdiscriminatie, Overvragen van onderwijs niveau, het stellen van niet in te vullen eisen en zo een zeer groot capabel en (nog) beschikbaar potentieel aan te spreken, of gaat men nog harder roepen dat zij de juiste v/m maar niet kunnen vinden en dus hun blikken naar het buitenland richten?
Van politieke zijde is het wat dit groter groeiende probleem doodse stilte. Dat is niet eens meer zo verwonderlijk.
De grootste schade is men zichzelf langzaam maar zeker aan het aanrichten door niet verder meer te kijken naar mogelijkheden en te investeren in Human Capital.
Reactie: Eigenlijk weinig verrassende winnaars, de meeste bedrijven die gewonnen hebben dragen ook nadrukkelijk uit dat ze klantgericht werken. Ik hoop wel dat dit soort awards er voor zorgen dat nog meer bedrijven zich primair gaan focussen op de klant.
Reactie: Ik belees dit artikel maar weer eens met opgetrokken wenkbrauwen. De reden? De stelling van Mark Raben,''...dat de traditionele manier van kijken niet meer overeind kan blijven.....''(???)
Ehm, mijn beste heer Raben, heeft u dan al eens gekeken naar de werking, de merites en de wetmatigheden van de IT als materie? Heeft u werkelijk al eens kennis genomen van hoe die materie werkt?
Als u dat namelijk ooit eens had gedaan dan had u hoogstens kunnen constateren dat men het 'Rommelen' van en met IT tot kunst heeft verheven en er telkens in slaagt weer nieuwe onzinnige zaken te bedenken en te presenteren als 'Nieuw' of 'Revolutionair'.
Ik weet het, men heeft mij altijd wel een bepaalde mate van conservatisme verweten maar bij mijn weten werkt IT nog precies hetzelfde als in den beginnen met de Enniac. Weet u wat er NIET zo werkt? Dat zijn de mensen die telkens weer nieuwe dingen denken te moeten en kunnen verzinnen maar klaarblijkelijk nog steeds niet is staat zijn de twee meest basale vrage te kunnen beantwoorden die eigenlijk ten grondslag liggen aan IT.
1. Waarom automatiseer je?
2. Waarom zou je eigenlijk automatiseren?
De reden dat er zoveel mank en zoveel fout kan gaan is juist dat menig IT manager en IT-er weliswaar een 'trucje' aardig kent, maar geen enkel idee van de materie en de werking hennen.
De reden dat er zoveel mank en fout kan gaan een louter commerciële achtergrond heeft die zo heel erg vaak gespeend blijkt van enige basale materie kennis.
De reden dat IT zo vaak zoveel meer kost dan beoogt of beargumenteerd is omdat Non - IT professionals, en toch nog wel heel wat IT professionals, vooral de 'Young Upcoming Professionals', niet begrijpen hoe tegen IT als vehicle aan te kijken of er goed mee om te gaan. Omdat de 'bruggenbouwers' tussen IT en Non IT er door de crisis ingegeven, snel uitgefaseerd is of vervangen door die Yup.
Cloud is geen wondermiddel en ook geen wondervehicle. Het is een aardig gepresenteerde hype die alleszins nieuw is maar nog steeds flink wat haken en ogen kent.
IT is een strategisch en ondersteunend middel die als zodanig ook erkend en behandeld moet worden en niet louter als kostenpost. Als men de twee basale vragen uiteindelijk heeft weten te beantwoorden gaat men pas begrijpen wat IT is en hoe men daarmee om moet gaan.
Reactie: De beschreven successtory is geen verzonnen verhaal en heeft werkelijk plaatsgevonden, ik was er zelf bij. Het inspireerde mij om dit artikel te schrijven.
Omdat het inderdaad lang niet altijd de praktijk is. Hopelijk inspireert het ook anderen.
Reactie: Ik heb genoten van het lezen van verhaal en reacties. Prima zo en ik zal niet anders reageren. Zojuist m'n POP bijgewerkt. Ik ben pas 73, dus wie weet haal ik wat ik (nog) wil en kan (balanceren moet).
Reactie: Een oud verhaal dat weer eens is afgestoft. Wat ik me even afvraag: is dit nog op een of ander onderzoek gebaseerd, of is het echt alleen maar dom napraten van vooroordelen?
Het hangt natuurlijk af van de branche waar je in werkt en het niveau. De voorbeelden zijn vooral genomen uit het onderwijs; mogelijk kun je daar nog wat jaren door sudderen zonder vakliteratuur te lezen, maar ook daar zijn er eisen over bijscholing.
Ik ben 64 jaar jong en zelfstandig adviseur op het gebied van examenontwikkeling en kwaliteitsbeheer in de ICT - nu bezig met trainingsmateriaal voor IT security. Als je dan niet bij bent met vakliteratuur en de ontwikkelingen niet van nabij volgt, ben je snel zonder werk. Terwijl ik echt van plan ben om nog een jaar of tien lekker door te gaan. Voordeel: in die branche zit je geen jongeren in de weg. Er is nog een enorm aantal onvervulbare vacatures voor ICT professionals.
Reactie: U heeft uw medewerker waarschijnlijk aangenomen om zijn specifieke kennis. Dat weet u en dat weet hij ook. Als tijdens de sollicitatieprocedure of in zijn contract niet helder is gemaakt dat het overdragen van zijn specifieke kennis een van zijn taken zal zijn, dan ligt daar waarschijnlijk de basis van het huidige probleem. Door een goed gesprek met hem aan te gaan, kunt u hem alsnog een extra taak binnen zij functie geven, die al dan niet extra beloond kan worden. Die extra beloning zal voor hem een deel van de erkenning zijn, maar de meeste erkenning zal hij krijgen als hij zich niet meer 'bedreigd' voelt in zijn functie. Want tot nu toe lijkt het erop dat hij zijn 'stelling' aan het 'verdedigen' is.
Maar als u hem vanwege zijn specifieke kwaliteiten hebt aangenomen ZODAT hij zijn kennis kan overdragen (en dat ook tijdens de sollicitatieprocedure en/of in zijn functieomschrijving hebt gemeld), dan zal hij daaraan gehoor moeten geven. Doet hij dat niet dan kunt u hem verplichten zich aan zijn contract te houden enz. enz.
Verder zegt u in uw artikel dat hij zijn werk wel goed doet. Voor een dergelijke uitspraak gaan bij mij de vlaggen niet uit. Of iemand doet zijn werk goed, of niet goed. En in het laatste geval is hij geen werknemer (meer)van u. Dus ook hier de vraag, hoe graag wilt u hem aan boord houden...
Verder ben ik van mening dat je een werknemer formeel wel kunt verplichten om bepaalde taken gerelateerd aan zijn functie uit te laten uitvoeren, maar de vraag is of de drijfveer van de werknemer zelf er niet voor moet zorgen dat een verplichting overbodig wordt. Dit betekend vervolgens dat je daarvoor het best even bij je eigen organisatie naar binnen kijkt en na gaat of er voor de werknemer(s) genoeg voorwaarden aanwezig zijn om een gezonde drijfveer te creëren.
Reactie: Graag voeg ik een perspectief toe aan deze benadering.
Verschillende wetenschappers, waaronder Deci en Ryan, komen met zeer overtuigend bewijs dat de behoefte om competent te zijn een van de diepste, universele behoeften van mensen is. (De evolutionaire psychologie geeft daar logische verklaringen voor, maar dat terzijde.)
Het is soms frapperend om te zien wat mensen, die zich in hun werk niet lijken te willen ontwikkelen, in hun vrije tijd doen. Niet zelden maken mensen zich in hun vrije tijd de moeilijkste vaardigheden en de ingewikkeldste kennis eigen. Geheel onder eigen verantwoording. Als het maar iemands passie heeft. Ook dit fenomeen is wetenschappelijk zeer gedegen onderzocht, zoals bijvoorbeeld te zien is op you tube in een korte tekenfilm: (http://www.youtube.com/watch?v=u6XAPnuFjJc) Daniel Pink heeft over deze intrinsieke behoefte aan leren en ontwikkelen verbluffend heldere boeken geschreven.
De reden waarom het vaak oudere mensen zijn die training en ontwikkeling niet meer zien zitten, heeft volgens mij niet zoveel met leeftijd te maken. We moeten hier eerder kijken naar het 'systeem' waarin mensen opereren, dan naar de mens. Het is vooral de manier waarop e.e.a. in het verleden aan deze mensen is aangeboden die de gelatenheid veroorzaakt.
De door het bedrijf aangeboden ontwikkelingsactiviteiten betekenden in de vorige eeuw maar zelden verdere groei in datgene waar men al goed in was. Integendeel; het was doorgaans training en coaching op terreinen waar kennis of vaardigheid ontbraken. Met zachte, maar dwingende hand werd dit opgelegd, in plaats van dat groei de kans kreeg om voort te komen uit intrinsieke motivatie.
Het competentiemanagement van de vorige eeuw is vooral defect georiënteerd: we 'fixen' wat nog ontbreekt, in plaats het nog sterker maken van datgene waar iemand goed in is. We leerden koeien blaffen, want loeien konden ze toch al. Nieuwe bedrijven als Google snappen dit heel goed. Niets voor niets heeft dit bedrijf een enorme overdaad aan heel goede mensen die daar willen werken.
Als ik mensen in mijn trainingen krijg die het als verplicht nummer zien wordt mij de funeste uitwerking daarvan op de totale motivatie van deze mensen (en niet alleen op de training zelf) maar al te duidelijk. Ik ben dan ook gestopt met het geven van opgelegde trainingen.
De wereld snakt naar een talentgerichte benadering vanuit een ander mensbeeld. Tal van sociaal geïnnoveerde bedrijven laten zien welke resultaten dat kan geven. Ook, of misschien wel juist, bij oudere mensen; die dan vaak een essentiële, borgende rol krijgen.
Ik ben 60 en heb het gevoel dat ik nog maar pas aan het begin sta van alles. De huidige wereld is voor mij als een snoepwinkel, met oneindig veel waardevolle ontwikkelingen en nieuwe ontdekkingen, waar ik in kan duiken. Mijn leeftijd is onbelangrijk. Ik sta met passie in mijn vak en heb de kans om me te ontwikkelen in datgene waar mijn belangstelling naar uitgaat en wat mijn expertise en bekwaamheid versterkt. Ik ken weinig dat leuker is dan dat. Je maakt mij niet wijs dat er maar weinig mensen zijn zoals ik.
Oda de Wit
