Reactie: Het klinkt wellicht wat ouderwets, maar wat ik ervaren heb in Nieuw Zeeland is dat vele werknemers voor welke baan dan ook een referentie vraagt. De referenties vind je dan ook terug als bijlage bij de CV en wordt de hele CV vrij transparant.
Reactie: Jaap, ik begrijp wat je bedoelt. Maar vindt je ook niet dat er veel woorden nodig zijn om het huidige ''denken'' te omschrijven en met elkaar op 1 lijn te komen.
Wat is nou een functiebeschrijving? Een document waarin staat waar je grenzen als (toekomstig) werknemer liggen. Terwijl het er voor een organisatie nu juist om gaat om het maximale uit mensen te halen. Het kan dus veel eenvoudiger.
Als een sollicitant niet uit zichzelf kan aangeven wat hij kan en wil betekenen voor een organisatie, vind ik dat je hem/haar - nog - niet moet aannemen. Uit mijn ervaring als assessmentpsycholoog ken ik je argumenten maar ben ik er inmiddels ook van overtuigd dat motivatie de beste succesvoorspeller is (zelfs meer dan intelligentie).
Reactie: Het valt wel erg op dat managersonline veel Engelse artikelen publiceert. Ik begrijp dat het niet altijd mogelijk is Nederlandse onderzoeken te citeren, zet dan in ieder geval in de kop dat het om een Brits onderzoek gaat, nu lijkt het een beetje op roddelbladen trucs.
Reactie: Ook in Nederland komt sollicitatiefraude veelvuldig voor, meestal via het ''opleuken'' van het cv, het wegmoffelen van minder prettige ervaringen/perioden. Maar ook het plegen van diplomafraude; het met droge ogen vermelden van het behalen van een bepaald diploma terwijl de sollicitant het betreffende opleidingsinstituut nog nooit van binnen heeft gezien.
Dit verschijnsel komt overigens op alle niveau's voor niet in het minst bij de hoog opgeleiden die in de markt zijn voor zware managementfuncties.
Vanuit een zekere luiheid of wellicht vanuit onvermogen om de kandidaat kritisch te bevragen, trappen werkgevers maar al te vaak in de mooie verhalen.
Wat kun je er aan doen als werkgever?
Vraag in de uitnodiging voor het gesprek of de kandidaat zijn originele diploma's wil meenemen. De echte fraudeur zal op voorhand afzien van de sollicitatie.
Check ook eens een paar referenties cq ex werkgevers.
Vraag vooral door in het interview, neem geen genoegen met het eerste het beste antwoord. Bekend is de situatie dat een wereldreis van een jaar in werkelijkheid een jaar detentie bleek te zijn geweest.
Bij echt gevoelige functies kun je altijd nog een recherchebureau inschakelen om de antecendenten van de kandidaat te controleren.
Als je als werkgever na alle voorzorgen toch bent gezwicht voor het mooie verkoopverhaal van de sollicitant dan is er nog altijd één (schrale) troost. Dit soort fraude ofwel het verzwijgen van belangrijke en relevante informatie vormt nog altijd een grond voor ontslag op staande voet.
Wie heeft de hoogste score bij het bemachtigen van een baan. Kandidaten die list en bedrog hanteerden, die ''eerlijk'' manipuleerden of hun integriteit bewaarden.
Risico-reducerend-management? Je krijgt waar je om vraagt als werkgever en werknemer! Wat zegt dit over de kwaliteit van het HR-management?
Reactie: Aan de dames Smits en Lam: Ik kan een heel eind met u meegaan. Het is inderdaad raar dat Rockmiljonairs zoals Mick Jagger in Nederland geen cent belasting hoeven betalen, want het levert ons geen stuiver op. Misschien dat alleen een accountantskantoor hier er nog wat op verdient. Verlaag liever de inkomstenbelasting voor ondernemers en de Vpb, dan wordt ondernemen in Nederland weer wat interessanter. Joop Wijn wil dat, maar nu het kabinet is gevallen, dreigt de situatie dat een volgend kabinet (met PvdA) dit niet opvolgt. Dat zou heel dom zijn.
gaarne ontvang ik van jullie alle informatie m.b.t. de uitspraak. ik ben jaarlijks ongeveer 50 % in Belgie en 50% in Nederland onderweg.
alvast vriendelijk bedankt.
Reactie: Eerste en meest fundamentele vraag is: waarom zou een organisatie sowieso een interim-manager inhuren? De naam ''interim-manager'' verwijst naar tijdelijkheid, naar een tussenfase: tussen de vroegere en toekomstige manager in ... een soort ''tussenpaus'' dus. In de afgelopen decennia is de interim-manager echter steeds meer rollen gaan vervullen. Hetgeen overigens niet alleen de IM-er is aan te rekenen, sterker nog: e.e.a. heeft veel te maken met de mogelijkheden die opdrachtgevers zagen! Een ''turn-around manager'' - iemand die een organisatieverandering moet bewerkstelligen en lijnverantwoordelijkheid draagt - is nog geen IM-er. Iemand die als een soort ''Dirty Harry'' met een 45-er het uitschot uit de organisatie moet trappen is ook geen IM-er. Hoewel de eerste er het dichtste bij zit: tussen twee managers door moet er soms ook wat ''geoptimaliseerd'' worden om de nieuwe manager een goede start te geven. Maar helaas is de IM-er langzamerhand verworden tot degene die kan zeggen wat de baas niet kan: hij (of zij) vertrekt toch binnenkort weer dus kan de boel eens flink opschudden en alle heilige huisjes omtrappen!
De meeste IM-ers die ik ken zijn competente en integere mensen die een organisatie tijdelijk met raad én daad bijstaan. En zich niet laten misbruiken om alleen maar de vuile klusjes op te knappen. Met nog een kleine - maar niet onbelangrijke - aanvulling: een IM-er is géén organisatieadviseur, het is iemand die lijnverantwoordelijkheid krijgt en niet zelden ook een resultaatverplichting aangaat. Dit i.t.t. de OA: deze licht de organisatie door, stelt een diagnose en brengt een advies uit. Waarbij o.a. geadviseerd kan worden om een IM-er in te huren voor de vuile klussen (dit uiteraard alleen door de ''slechte'' OA).
De bovengenoemde zes punten spreken voor zich wanneer de IM-er in dit perspectief gezet wordt: de opdrachtgever is en blijft eindverantwoordelijk ... en de IM-er klaart onder zijn/haar regie een deel van de klus op tijdelijke basis.
Reactie: Hoeveel vrouwen, hoogopgeleid en met ambitie voor een topfunctie, bespreken voordat er kinderen komen met hun partner de verdeling van taken niet, zodat beide hun carriere kunnen voortzetten.
Veel heel veel.
Heel vaak zijn er dan ook de (roze wolk?) beloftes maar als het puntje bij paaltje komt zijn het vaak de mannen die het lastig vinden om zaken, bijvoorbeeld ouderschapsverlof, met de werkgever te bespreken. Want: zo is dan, als het kind er is, het argument: het kan mijn carriere kansen belemmeren en in mijn branch is dat niet gewoon etc. etc.
Jammer, want dan is het gezamenlijk gewenste kind er en kan natuurlijk niet aan het lot worden overgelaten.
Vaak worden vrouwen door oneerlijke argumenten of doordat mannen toch 'om de lieve vrede wil' niet voor de zwangerschap met argumenten komen in een onmogelijke positie geplaatst. In feite wordt de vrouw voor een voldongen feit geplaatst zonder keuze te hebben.
De man waarschijnlijk denkend dat 'als het kind er eenmaal is de vrouw wel bij zal draaien'.
Vreemd want toen de liefde begon stond nog boven aan het lijstje van eigenschappen die de partner moest hebben een hoge opleiding. Immers je wilt op niveau met elkaar kunnen communiceren.
De keerzijde van die opleiding is ook dat de hoog opgeleide vrouw carriere wil en het onderste uit haar studie en investeringen voor de kinderen wil halen.
Maar daar wordt ws. niet overgepraat.
Een cultuur omslag is zeker zeer zeker nodig. In bedrijven, bij mannen en bij vrouwen.
Vrouwen moeten hun man ook gewoon houden aan zijn beloftes en uitspraken voor de zwangerschap.
Wie kent de uitspraak niet 'een man van zijn woord'.
En daarnaast: al die oubollig 'ja maar' achtige argumenten. Laten we eens met elkaar, mannen, vrouwen en bedrijven, kijken naar nieuwe mogelijkheden waarbinnen het wel kan en dus naar 'ja en'.
Dat doen we immers ook wanneer we leiding geven aan onze mensen, organisatie, projecten etc.
Reactie: Waarom wordt mevrouw F. Smits afgeschilderd als jaloers door de heer Godding? Mevrouw maakt terecht een aantal opmerkingen. Het is toch van de gekke, om met de heer Van Agt te spreken, dat onze regering maar bezuinigt en bezuinigt, terwijl dezelfde regering, aan allerlei 'rijke' bedrijven, waartoe ook Bono en de Rolling Stones kunnen worden gerekend, allerlei tegemoetkomingen doet in de vorm van weinig belasting betalen. Met als gevolg dat er meer mensen in Nederland zijn die minde belasting betalen, zodat de regering weer meent nog meer te moeten bezuinigen c.q. verleggen, zoals dat wordt gedaan met de kosten van de gezondheidszorg. Nee meneer Godding, niet alle Nederlanders wille alles gratis, maar er zijn wel een aantal graaiers in dit land waar een aantal andere mensen heel veel moeite mee hebben.
Reactie: Al de commentaren lezende, kan ik concluderen dat de tekst van dhr Tinus van 04/08/2006 jl. alles samenvattend is.
Nogmaals toegelicht, vrouwen kunnen zeker een vergelijkbare carriere verwezenlijken als mannen. Echter vrouwen kiezen bredere doelstellingen dan mannen. Hierin schuilt ook een ander zeer belangrijk aspect en tevens verschil tussen mannen en vrouwen, en dat is de ''balance in life''. Vrouwen streven veel vaker naar harmonie tussen Prive en Zakelijke belangen.
Reactie: Even een korte reactie op de reactie van de heer Egtberts. Allereerst ben ik het niet met u eens, en geloof ik dat de oorzaak wel degelijk voor een groot gedeelte bij de vrouwen zelf te vinden is. Er zijn percentueel gezien minder vrouwen bereid een topbaan te nemen, gezien dit enorm veel tijd in beslag neemt. Werkweken van 50 a 60 uur zijn eerder de regel dan de uitzondering en veel (Nederlandse) vrouwen zitten daar niet op te wachten. Er zijn de afgelopen jaren verscheidene onderzoeken geweest die uniform aantonen dat veel vrouwen preferen part-time te werken in combinatie met de thuiszorg, dan fulltime te werken. Ook blijkt uit onderzoek dat slecht 8% van de vrouwen bereid is ''zich op te offeren'' voor een topbaan.
Dat 32% van deze poll zegt dat het aan old boys networks, vind ik niet zo veel zeggen en ik denk dat veel mensen dit maar kiezen uit politiek correcte redenen. Ik verbaas me eerlijk gezegd over het feit dat bijna een even groot percentage aangeeft dat de oorzaak bij de vrouwen zelf ligt, gezien dit erg niet-politiek correct is om te zeggen, maar dit neemt natuurlijk niet weg dat het niet waar is.
Overigens werkt de Nederlandse vrouw 23.5 uur per week.
Dit is hun eigen keuze, een argument als dat dit ligt aan het feit dat mannen te weinig aan het huishouden doen etc. vind ik inmiddels anno 2006 erg achterhaald, veel vrouwen kiezen hier bewust voor. Dit is natuurlijk niet direct een probleem, maar voor een topbaan moet je bereid zijn meer in te leveren. Dus je kunt niet alles hebben of willen.
Uit onderzoek naar de vraag wanneer 'one night stands' of wanneer lange termijn relaties het beste werken voor de marketing van een bedrijf, blijkt dat twee heel simpele vragen inzicht geven:
1) Hoeveel moet ik in personeel, materiaal, tijd en geld in een potentiële opdracht investeren en
2) Zijn wij een bedrijf van relatie of transactie mensen
80 commerciële managers in Nederland bevestigd wat de heer De Vries schets: In Nederland is er een lichte voorkeur voor lange termijn relaties en dat zit in onze cultuur. De keuze voor 'one night stands' of lange termijn relatie is situatie afhankelijk is. Het ‘gevaar’ van notoire overstappers, geld dus alleen voor die bedrijven die te maken hebben met hoge opdrachtkosten en een hoge relationele voorkeur. Van die overige 40% van de bedrijven zal ik gelukkig nooit een klantenkaart krijgen.
Geïnteresseerden stuur ik graag dit onderzoek toe. Via de link achter mijn naam kunt u mij een mailtje sturen.
