Reactie: Volgens mij moeten hier wat mensen gemotiveerd worden om eens aan het werk te gaan onder het genot van een lekker bakje koffie in plaats van hun tijd te verdoen met het schrijven van ellenlange epistels.
Reactie: Ik denk zeker dat goede koffie aanzet tot meer werkplezier. Voor mij is een lekkere kop koffie een van de plezierigste momenten van de dag. Ik krijg er goede zin van, ik geniet er enorm van. Zo, eens lekker aan de slag met een lekkere kop koffie naast me. Als ik dan proef en het is een afschuwelijke slechte of slappe bak, dan wordt dat lekker-aan-de-slag gevoel een stuk minder, het is echt waar. Een werkgever die voor goede koffie zorgt, zorgt ook voor goede rustmomenten, van echt even genieten, zodat werknemers weer opgeladen aan de slag kunnen.
Wat ook tot meer werklust leidt is als mensen voor elkaar een bak koffie meenemen. Zo creeer je een gevoel van saamhorigheid. En als dat dan een lekker bakkie is, dan leidt het in ieder geval tot een glimlach. Je zult versteld staan van het effect. Doe het eens een week lang, en kijk wat er gebeurt...
Reactie: ''Het lukt maar niet om de rol van HRM te verduidelijken.''
Heb je het al eens geprobeerd aan de hand van de volgende website? http://www.hrpraktijk.nl maakt het umfeld concreet, dat is weer handig ter illustratie.
Reactie: Agenda, verslaglegging, allebei een zegje doen, geef uw visie op het functioneren van de medewerker... een klassieker. Ging twintig jaar geleden dit gesprek niet precies zo? Volstaat deze klassieker voor een werkomgeving in bedrijven die opereren in een zeer dynamische markt? ( telecomindustrie, energie of IT.)
Neen.
Veranderingen volgen zich in zo'n hoog tempo op dat alleen de medewerker zelf zijn functioneren goed kan volgen. De uitdaging is om een het leerproces te integreren in het dagelijkse werk en een werkomgeving te scheppen waarin de medewerker de dingen die die goed en minder goed doet deelt met zijn coach/manager. De medewerker vertelt zijn coach hoe hij (de medewerker zelf dus) functioneert en welke afspraken hij met zichzelf heeft gemaakt om te verbeteren. Het is de verantwoordelijkheid van de coach om ervoor te zorgen dat dit proces effectief verloopt. Geen halfjaarlijke gesprekken meer maar een continu proces van leren en verbeteren.
Reactie: Nog even een toevoeging aan de reactie van Jos Arets.
Naast ontwikkelbare persoonlijke gelukscompetenties zijn de context waarin de persoon werkt van groot belang voor geluk op de werkplek. De kwaliteit van de relatie met de leidinggevende blijkt daarbij een belangrijke rol te spelen naast de sfeer op de werkplek.
Een aantal vooruitstrevende organisaties zijn overigens al (voorzichtig) bezig duurzaam geluk op de werkplek te integreren in hun bedrijfsvoering. Onder andere Randstad en de Belastingdienst.
Ik verwacht zelf dat het thema geluk op de werkplek (happiness@work) alleen maar van groter belang zal worden de komende jaren. Zeker gezien de toenemende vergrijzing, het dreigende tekort aan hoog geschoolde arbeidskrachten en de toenemende behoefte aan hoog betrokken, innovatieve en goed samenwerkende medewerkers.
Reactie: Danah Zohar heeft gelijk, echter we hoeven niet te wachten tot de bedrijven beginnen of verder stappen zetten. In die houding laten we onze eigen individuele verantwoordelijkheid los en creëeren we afhankelijkheid.
Iedereen kan vanaf vandaag zelf een verschil maken, door de eigen omgeving anders te benaderen en te werken aan zijn/haar persoonlijk bewustzijn. En natuurlijk is het fijn als je dit anders denken en handelen ook meeneemt naar het bedrijf waar je werkt, des te eerder hebben we deze noodzakelijke verandering tot stand gebracht.
Wees moedig en her-inner waar jouw kracht en kennis zit om hieraan bij te dragen, succes!
Hartelijke groet, Marjolein Hins
Reactie: Jarenlang vecht ik tegen de bierkaai in het bedrijfsleven.
Ik voelde me er nooit thuis.
Altijd zeiden ze me je moet harder worden.
Maar wat doe je dan als je niet zo bent?
Eruit stappen en een eigen zaak beginnen waar je dan coaching en massages geeft.
Mijn diploma Licentiaat Handelswetenschappen komt nog misschien van pas in een bedrijf waar ze het hart ook belangrijk vinden.
Reactie: geen nieuwe tips. wel goed weer even alles op een rij te hebben. het functioneringsgesprek heet bij ons een jaargesprek waar de pop aan gekoppeld is. zo heb je een goed vervolgsysteem in handen.
Reactie: @ JE Bouten: Natuurlijk moet iedereen bij zichzelf beginnen, maar de reden dat het bedrijfsleven een voortrekkersrol kan spelen in deze kwestie ligt in de situatie dat 'Merken' en dus bedrijven, steeds vaker een bron van zingeving zijn. Een rol die de overheid grotendeels verloren heeft.
Zelf ben ik een erg spiritueel en emotie persoon,
privé als zakelijk. Dit straal ik dagelijks uit, hetzij mijn omgeving het toelaat. Ik sta open voor anderen hun welzijn en zal zoveel mogelijk doen om hun welzijn te bevorden, al moet ik beslissingen maken die misschien controversieel zijn.
In mijn werkomgeving (tot mijn spijt) wordt dit niet gewaardeerd, eerder het tegenovergestelde.
Ik mag misschien nog jong en tamelijk onervaren zijn, maar mijn hart en kennis ligt op de juiste plaats.
Daar waar ik kan zal ik mijn SQ delen met andere medewerkers, ongeacht in welke managementlaag zij zich bevinden. Het is een werkelijk een prachtig idee om alle managers aan hun SQ en EQ te laten werken, maar toch zal er eerst een verandering moeten komen in de gehele wereldse bedrijfscultuur eer men echt kan beginnen aan een andere denken werkwijze.
Als we in een perfecte wereld zouden leven, dan hoefden geleerden niet na te denken over dit soort zaken, zou het de gewoonste zaak zijn van de wereld.
Helaas is dit een trend die niet opgewassen zal zijn tegen de keiharde werkelijkheid.
Reactie: Oude wijn in nieuwe zakken.
Al eeuwen proberen wetenschappers van vrijwel alle disciplines zich te bemoeien met organisatiekunde. Darwin schreef al over de ontwikkeling van organisaties.
Marxk schreef dat er iedere 50 jaar een revolutie zou plaatsvinden (voor Lenin een goede reden om er maar vast een te organiseren) en later bleek dat Markx het goed had gezien. Alleen ontstond niet de socialistische heilstaat, maar juist de kapitalistische staat en storte de communistische dictaturen in ten koste van de democratische dictatuur die we vandaag weer mogen bevestigen door een waardeloze stem uit te brengen.
Zolang er mensen bestaan bestaat er macht en dat is niet te veranderen. Zo lang er geld bestaat zal het streven naar meer geld blijven bestaan.
Aan de andere kant heeft spiritualiteit steeds meer invloed gekregen op de wereld. Managers durven besluiten te nemen op gevoel, spiritueel management is algemeen geworden, al geven we dat, vanwege het zweverige karakter dat door figuren die nog niet beseffen dat de jaren '60 al enige tijd geleden voorbij zijn gegaan, vorm is gegeven en in stand wordt gehouden.
Kortom, het is een ontwikkeling die al lang gaande is, waar honderden boeken over zijn geschreven (onder meer een goed werk van Koos Haffkamp).
In de reacties boven zie ik dan ook niets anders dan reacties van mensen die de jaren '60 nog vers in het geheugen hebben en mensen die zich daar, vanuit een misplaatst macho-gedrag tegen verzetten.
Beiden hebben dus een waas voor de ogen en zien daardoor de werkelijkheid niet meer.
En juist dat is de belangrijkste hinderpaal voor verdere groei.
Reactie: Gij zult de wetgeving niet verwijten dat zij iets proberen te regelen wat u al jaren niet hebt gedurfd, gedaan ( 11e gebod). Als u slechte werknemers hebt moet u eerder ingrijpen. Dan is het nog individueel en overzichtelijk. Als u daar te lui of te laf voor bent (of gewoon te krenterig) moet u het niet gek vinden dat anderen er zich mee gaan bemoeien als het om de collectiviteit gaat. Want die anderen vertegenwoordigen die collectiviteit. Wie niet wil verliezen moet niet gaan spelen.
