Reactie: Ik heb 20 jaar bij een familie bedrijf gewerkt en heerlijke ontwikkelingen meegemaakt. Wat ik in die jaren dacht te hebben was een coach en wel de directeur eigenaar. Ik beschouwde hem als mijn tweede vader. Wat ik nauwelijks in de gaten had was dat de balans werk prive helemaal doorgeslagen was naar werk. Wat je dan ook gaat vertonen is copieer gedrag van de desbetreffende persoon, want hij is ten slotte succesvol. Zoals u waarschijnlijk al aan voelt komen ben ik van een redelijk koude kermis thuis gekomen. Het grote voordeel van deze koude kermis is wel dat ik een inhaalslag ben gaan maken op genoemde onbalans.
Vanuit deze ervaring heb ik gekozen om een coachingscursus te volgen wat mij tot het inzicht gebracht heeft dat een onafhankelijke coach jou kan helpen in het vinden van de juiste balans tussen werken en prive.
Er is een grote voorwaarde als je aan het coachingstraject begint, je moet het zelf echt willen. Je moet er rijp voor zijn. Is dit niet het geval, dan zul je blijven hangen in je ''oude gedrag''.
Kortom, coaches kunnen zeer zeker toegevoegde waarde geven in het zoek naar de juiste balans.
Met vriendelijk groet, Germar Mich.
Reactie: Geachte Ad Beer.
U weet helemaal niet waar ik van uitga en u weet zeker niet wat ik weet van huisdieren. Ik denk dat ik een heel goede realistische en open kijk heb op onze samenleving, maar misschien strookt die niet met uw open en realistische kijk op de samenleving en dat recht hebben we beiden.
Ja ik heb al heel mijn leven huisdieren, op dit moment een hond van 13 jaar oud en ik hoop mijn hond nog lang te mogen hebben.
Maar ik vind dat we werkgevers niet met alles moeten opschepen. Los van het feit dat er avondspreekuren zijn bij dierenartsen, iets wat bij mensenartsen vaak niet mogelijk is, heb ik regelmatig een vrije dag met plezier opgeofferd voor mijn huisdier.
Daar viel ik in de tijd dat ik werknemer was mijn baas niet mee lastig. Ik loste dat gewoon zelf op. Ik werk nu als zelfstandig ondernemer en deel mijn tijd dus nu zelf in.
Verder is een huisdier t.o.v. kinderen een stuk makkelijker op te voeden en te verzorgen, maar ook hier geldt je moet er verstand van hebben.
Oh ja voordat u hierop reageert, ik heb ook 2 kinderen opgevoed en die zijn nu zelfstandig gaan wonen en kunnen goed hun leven zelf regelen.
Ik wens alle mensen die huisdieren hebben, heel veel plezier en liefde van hun dier toe, maar in de werkende wereld mogen we best wat realistischer zijn en niet alles van een ander verlangen. Los eens je eigen problemen op.
Ik hoop dat het nu voor u wat duidelijker is en mijn reactie was gericht op nog meer geregelde dagen in het zorgverlof en de vraag of we dat ook nog van de werkgever mogen verwachten.
Reactie: Eindelijk gaat de manager ook zijn eigen leven meer managen. Als je het in 80 uur moet doen is de vraag of je wel kunt delegeren. Enkele jaren geleden schreef een directeur van de ABN0-AMRO al dat hij bij nieuwe ''potentials'' altijd keek naar de balans werk/prive om een langdurende duurzame werkrelatie aan te gaan met die werknemer. Ook de komende krapte op de arbeidsmarkt vraagt goede zorg voor het personeel. Overbelasting maar zeker ook onderbelasting moet worden voorkomen. De juiste man op de juiste plek is hier het credo. Kortom maatwerk. Onderbelasting wordt vaak onderschat maar kan evengoed tot burnout leiden
Reactie: Even ter verduidelijking een kreet en een verhaal.\
If you can't change the people, change the people.
(niet van mezelf, maar toch best aardig om even over na te denken).
Twee managers zijn op trektocht door de Rocky Mountains. Ze weten dat er grizzly beren zitten, zeer grote dieren, die veel van mensen houden. Komen ze een mens tegen dan drukken ze die tegen zich aan en drukken zo hard door dat je er aan dood gaat. Als ze op hun achterpoten staan lopen ze sneller dan een mens.
De beide managers trekken er lustig op los. Op een avond zitten ze te eten als ze plotseling een geluid achter zich horen. En jawel, een Grizzly beer.
We zijn er aan zegt de een tegen de ander.
De ander maakt zijn rugzak open en haalt er zijn sportschoenen uit en gaat die aantrekken. ''waarom doe je dat, het heeft geen zin, die beer is toch sneller dan wij zijn''
''Het gaat er niet om om sneller dan die beer te zijn, eerst moet ik er voor zorgen sneller dan jou te zijn''
Dat is concurrentie, niks meer en niks minder.
What business are we in?
Er blijven nog voldoende vragen over, jammer genoeg leent deze website zich niet voor een echte discussie. Want er is meer dan genoeg te bespreken over dit onderwerp.
Ad de Beer
Manager (management) development Faurecia.
Reactie: Dit lezende krijg ik een voldaan gevoel. De binnen de Farosgroep geldende reden is dat deze balans goed moet zijn, wij hebben hier van begin af aan op gestuurd. Deze filosofie heb ik al vanaf 1994, een bepaalde situatie heeft me hiertoe gebracht. Door zo te werken is de flow van prestatie alleen maar toegenomen. Nieuwkomers binnen Faros krijgen dan ook een korte workshop, hoe om te met je beschikbare tijd voor het gezin en Faros. Wij werken standaard 4 dagen, dmz bij een opdracht, en de 5 dag mogen de werknemers, ondersteund door ons, van uit huis werken, dit gebeurt op vrijwillige basis. Maar wordt heel erg gestimuleerd.
Doen wij grote veranderopdrachten, dan willen wij wel eens een halve dag terugtrekken op de locatie van Faros, deze leent zich er uitstekend voor om heel creatief en inspirerend tot andere inzichten te komen.
Wij hopen dat deze trend zich doorzet, dit verhoogt de productiviteit maar nog belangrijker het enthousiasme van de medewerker.
Reactie: Ik mag het hopen dat ondernemingen meer aandacht gaan krijgen voor de blijvers in hun organisatie, mensen die over lange termijn hun commitment afgeven. Het zijn die mensen die voor de werkelijke continuiteit en visie in het bedrijf zorgen.
Het zijn ook de mensen die niet elke paar jaar extra salarisverhoging komen eisen, zoals jobhoppers bij een nieuwe werkgever.
Natuurlijk, jobhoppers lopen ook een risico maar daar kiezen e zelf voor. Maar vanuit een werkgever gezien zijn de stayers uiteindelijk belangrijker voor de onderneming.
Reactie: Volgens mij zijn de werknemers van de belastingdienst slimmer geworden in de loop der jaren. Nu hebben ze een motief gevonden om (al dan niet met vrouw en kinderen) met de auto van de zaak meubelboulevards en pretparken te bezoeken zonder al te veel op te vallen.
Reactie: Ik denk dat we de vraag om moeten zetten; hierdoor ben ik ervan overtuigd dat dhr. van Ravenhorst gelijk heeft. Part-timers zijn veel productiever dan full-timers. Het is dan ook bewezen (én dit wordt ook in dit stuk benadrukt) dat er een gedeelte van de dag is, waarop men het productiefst is. Over het algemeen is dit de ochtend. Dit betekent dat men dus beter 2 personen alleen de ochtend kan laten werken, dan 1 persoon 8 uur. De productiviteit neemt af, naarmate de dag vordert.
Overigens heeft het in dienst nemen van part-timers veel meer voordelen: vervanging van diensten is maar voor een paar uur bij vakantie en ziekte, part-timers zijn flexibeler inzetbaar, part-timers hebben over het algemeen meer binding met het bedrijf, etc.
Reactie: Ik ben een tijdje geleden een bedrijf gestart in het structureren van administratie en ben daarin maar liefst door twee coaches begeleid.
De eerste begeleidt me (nog steeds) vanuit een reïntegratie-traject. Deze coach adviseert en inspireert me, maar ik moet het uiteindelijk zelf doen natuurlijk, het heet niet voor niets 'ondernemen'.
Bij de tweede coach heb ik slechts twee sessies gevolgd, toen was zijn 'taak' reeds volbracht. Ik kwam namelijk van de 'werknemerskant' af en moest nu zakelijk gaan denken. Maar in het begin had moeite om mijn 'vrijwilligersmentaliteit' los te laten en zakelijk (dus in geld) te denken. Hij heeft me geleerd om het zakelijke vanuit een perspectief te kijken. Dat gaat me nu uitstekend af.
Ik ben in ieder geval heel blij met de hulp die ik van de heren heb gehad en nog heb!
Reactie: Ik ben het niet zo eens met de punten 7 en 9 want bv ook een management ervaring in KMO bedrijven kan zeker een troef zijn vermits men dichter bij de basis staat en meer betrokken is in het overall management van een bedrijf ! Ik meen ook dat 10 à 15 jaar niet echt voldoende zijn en dit meer dan 20 jaar duurt zeker als men voldoende geledingen binnen bedrijf of organisaties doorloopt.
Reactie: De conclusies van Alfons Roebroek en Ad Beer slaan de spijker op zijn kop: gedrag veranderen resp. de manager vervangen.
Helaas kunnen (en willen!) de meeste mensen niet veranderen: verandering brengt nu eenmaal negatieve gevoelens met zich mee en doorgaan met automatisch gedrag is wel zo makkelijk nietwaar?
Wanneer er binnen een bedrijf toch een grote veranderaar (nieuwe manager of externe) aantreedt, willen zij vaak te veel en te snel. Gedrag veranderen lukt alleen als dit stapsgewijs en niet te snel plaatsvindt. Jammer dat het management van bedrijven vaak zelf vergeet te veranderen (gaat hetzelfde voor op).
En de manager vervangen is iets dat niet snel gebeurt. Een disfunctionerende manager wordt al te vaak de hand boven het hoofd gehouden of wordt weggepromoveerd om zijn/haar onkunde elders in het bedrijf te etaleren. Wat komt er dan voor terug: een kloon of beschermeling van de 'oude' manager uit eigen gelederen, want die kent het bedrijf en spreekt de taal zo goed. De rotte plekken worden dus niet uit de de appel gesneden.
Angst is zo de overheersende factor en creativiteit en unieke waardepropositie komt dan nooit boven drijven.
Reactie: Geheel met de stelling eens. Parttimers (als ze goed organiseren) kunnen zelfs veel productiever zijn dan fulltimers. Zorg, als je aanwezig bent, dat je de juiste dingen doet en denk daar van te voren goed over na (plannen) en laat je niet gek maken door de waan van de dag.
Reactie: Ik dank de heer Beer voor zijn reactie en ben verheugd dat mijn 'gebrul' tot nadenken stemt. Immers, naast de 'paar kunstjes' die consultants kennen is het opportuun dat consultants hun kennis uit onderzoek delen en daarmee ondernemers en managers tot nadenken aanzetten. Als deze dan zelf zaken aanpakken is dat niet meer dan logisch.
In zijn reactie geeft de heer Beer aan dat concurrentie 'samen lopen' is en daar gaat hij voorbij aan een eerder te stellen vraag, namelijk welke race wil ik lopen.
Het risico nemend dat ik Porter weer citeer, maar ik ben het dan ook hartgrondig met hem eens, is het zo dat veel bedrijven alleen de focus hebben op operational excellence (het sneller willen lopen in dezelfde race). Als ze zich daarbij beperken tot alleen het kopiëren van hun concurrenten ben ik het met de heer Beer eens, dat ze vaak tot de conclusie komen dat ze een stap achterblijven. Operational excellence is iets dat bedrijven altijd moeten doen en zoals de heer Beer stelt, zelf moeten ontdekken in plaats van te kopieren. Het is een continu proces om dezelfde race sneller en effectiever af te leggen. Innovatie is daarbij benodigd om voortdurend best practices te kunnen implementeren. Echter weet dan zeker dat je de race kan winnen omdat jij iets anders/beter kan dan de concurrenten. Kortom kies de juiste race. Dat maakt het speelveld ook groter en biedt meer kans op winnaars. Om de juiste race te kiezen kan het helpen om met een ervaren iemand te sparren.
