Reactie: De Koran of de Bijbel erbij halen ,wat heeft dat nou met ongewenst gedrag te maken ?Geloof is iets persoonlijks wat je uit kan dragen aan anderen maar hoeveel gelovigen houden zich aan de regels ?
Ik denk dat mensen allemaal moeten kijken hoe kun je mensen overtuigen om prettig met elkaar te werken en er meer aan omgangsvormen moet worden gedaan,goeie beleidsregels en medewerkers die inzien dat ongewenst gedrag is ongewenst Beloon goed gedrag en slecht gedrag bestraffen is dat iets ?
Reactie: En ...
Zorg er samen met de directeur voor, dat hij/zij ook daadwerkelijk een stapje terug zet - althans in relatie tot de rol van de leidinggevenden.
Het werd al gezegd: andere structuur, zelfde mensen... vergt nog wel wat.
Andere rol, zelfde mensen ... vergt nog veel meer.
Inderdaad duidelijkheid vooropgesteld en vervolgens handelen naar de gewenste situatie.
Maar ..., ehm:
Waarom is deze verandering eigenlijk ingegeven? Welk probleem wordt er mee opgelost? Waarom is de oorspronkelijke vraagstelling uberhaupt aan de orde?
''Vanaf dit moment wil ik mij graag meer als leidinggevende profileren. Ik heb deze functie al zeven jaar, maar de feitelijke leiding was altijd in handen van de directeur.''
Wat gebeurde er dan in die zeven jaar?
Reactie: Het gaat er natuurlijk om , wat er verstaan wordt onder ' samenwerken ' - jij helpt mij, dan help ik jou ? Dit is geen samenwerking, maar symbiose. Samenwerken om een gemeenschappelijk doel te bereiken vereist in de eerste plaats opgave van de ik-gerichtheid bij mensen. En is het niet juist dat waar we gedurende ons volledige socialiseringsproces als individu naar gestuurd worden? IK. Dat samenwerken dus niet zo goed lukt is niet zo verwonderlijk, we hebben het nooit geleerd.
Reactie: Naar aanleiding van een onderzoek dat ik voer denk ik dat het deels waar is. Al ben ik zelf een jonge manager in spe. 50+ers zijn erg loyaal en vinden het fijn medewerkers te coachen. Ze zijn standvastiger. En blijven daardoor langer in hun functie.
De huidige jonge manager zit vaak slechts 2 jaar in een functie en vliegt dan weer naar de volgende. Hierdoor is de band tussen de manager en zijn ''crew'' een stuk minder. Door de slechte ''band'' zijn zij minder in staat op een menselijke manier te kunnen managen. Dit terwijl de behoefte hieraan vaak groot is.
Uiteindelijk zullen oud en jong samen moeten werken om tot het beste resultaat te komen.
Reactie: Wanneer mannen vanuit hun bedrijven meer flexibiliteit krijgen, zodat ze meer tijd thuis (werkend) kunnen doorbrengen, krijgen de bedrijven er enorm veel voor terug. Zoals (meer) motivatie, toewijding etc. Als de mogelijkheid bestaat om vanuit huis een tiental uren per week te werken, kunnen mannen het ook de (part-time) werkende vrouw (partner) gemakkelijker maken. Dit brengt m.i. veel meer rust in de thuissituatie en dat is uiteindelijk weer helemaal goed voor de kinderen. Ik ervaar zelf dat ik, doordat ik de mogelijkheid heb om te telewerken, zelfs 's avonds als de kinderen in bed liggen nog een uurtje hier en daar (ver)werk voor mijn werkgever. Ik ben een part-timer (20 u. p.wk.), maar ben wel elke dag (even) met mijn werk bezig. Als ik telewerk, deel ik de uren zo in dat ze mij (en dus mijn gezin) het beste uitkomen. En inderdaad, het is niet slecht voor kinderen om te leren zelfstandig te worden. Hoe vroeger dit wordt aangeleerd, hoe vanzelfsprekender dit voor de kinderen wordt. Het is een heel belangrijke eigenschap voor later. Wanneer papa en/of mama alles voor ze oplost, leren ze zelf niets.
Reactie: Behalve de inhoud, heeft dit artikel me de ogen geopend voor nog iets veel fundamentelers. Namelijk dat een negatieve formulering, positief kan werken. Deze antichecklist veroorzaakt bij mij drie authentieke positieve reacties.
Eerste reactie: echte herkenning - oh ja, dat doe ik inderdaad.
Tweede reactie: origineel schaamrood - ik weet toch heus beter!
Derde reactie: oprechte motivatie - dit wil ik voortaan anders doen.
Positief geformuleerde checklists zijn natuurlijk veel, tja, positiever om te lezen. Doe het zus, doe het zo: ja natuurlijk, logisch, Jos Arets schrijft precies wat wij zelf al dachten. Knap van die man. Wat voelen wij ons weer goed over onszelf. En we klikken monter door naar een volgend artikel, terwijl onze mensen nog steeds vergeefs proberen een goed gesprek met ons te voeren.
Deze les kan ik goed gebruiken. Niet alleen in mijn coaching maar ook in mijn schrijven. Zeer bedankt, Jos.
En uiteraard ga ik mijn (communicatie-)leven beteren op de punten der herkenning ;-)
Reactie: De stelling is veel te algemeen. Het gaat niet om leeftijd of scoringsdrang, maar om competenties, vaardigheden en gedrag. Tevens is het type organisatie en de levensfase van de organisatie van belang. Levenservaring staat hiernaast voor een deel los van leeftijd. Daar waar de een door uiteenlopende uitdagingen op te zoeken in zijn leven op zijn 35ste uitermate (levens)wijs is, is de ander dit op zijn 60ste nog niet door altijd de luwte van de zekerheid op te zoeken.
Reactie: Eerst maar eens kijken welk (on)werkzaam idee er weer eens door de heren politici is bedacht.
De administratieve rompslomp wordt als maar groter en de gedachte om het ook maar te koppelen aan de Levensloopregeling klinkt ook niet echt goed.
Ik zie steeds weer van die proefballonnetjes boven de horizon komen, maar wanneer er eindelijk iets komt, valt het vaak erg tegen.
De levensloopregeling is geen succes in ons land, voornamelijk omdat de overheid niet echt een betrouwbare partner is geworden de laatste jaren.
Je spaart ergens voor, maar wanneer je er iets mee wilt doen, bepaald de werkgever of het wel kan.
Is het nee, dan kan je alle gespaarde zaken nog gebruiken om iets eerder te kunnen stoppen.
Ik heb meegemaakt dat er bij een groot bedrijf een bedrag van € 500,-- per werknemer in een CAO werd meegenomen.
Reactie: Ad Beer zegt het heel duidelijk, je kan metingen verrichten, die aangeven wat er niet goed is, maar dan heb je nog de oplossing niet.
Je kan leidinggevende trainen wat je wilt, wanneer ze het ''gevoel'' niet hebben, werken de kunstjes die ze in trainingen krijgen na verloop van tijd toch niet meer.
De kunst is dus om echte leiders binnen het bedrijf te halen, daar waar ze niet functioneren, vervang ze anders kost het veel geld en inspanning, zonder dat het resultaat geeft.
Het hebben van een duidelijke bedrijfsvisie, een goede vorm van Continuïteitsmanagement, aandacht voor iedereen in het bedrijf en mensen betrekken bij beslissingen, creëert een nieuwe wijze van werken.
Dan zorg dragen voor de juiste leidinggevende poppetjes op de juiste plekken en de basis voor een geslaagde onderneming ligt er.
Reactie: Ben het met de zwart/wit reactie van dhr. Stuijt geheel eens.
Wanneer je niet bewust ben wat je werkelijk binnen wilt halen en welke inbreng je van nieuwe mensen wilt, dan start je gewoon fout. Alles wat je erna moet doen, of het nu meten en je eigen fouten of werken met een externe deskundige, de basis is er gewoon niet.
Dus manager blijf maar klagen i.p.v. echt je werk te doen.
Weet wat je binnen wilt halen, draag zorg voor een goede introductie (nee niet van een dag), laat de ''nieuweling'' echt kennis maken met het bedrijf, dus ook de andere afdelingen en heb minstens een keer per maand een gesprek met de nieuwe medewerker, hoe hij er tegen aan kijkt.
Dus gebruik gewoon als manager je hersens, dan blijft het lachen over (dat is gezond), maar het brullen gieren en de droevige stemming blijven dan weg.
Reactie: Hoewel verstand met de jaren schijnt te komen vind ik de stelling niet houdbaar.
Levenwijsheid is een sterk punt voor oudere managers, gedrevenheid, ambitie is weer een sterk punt voor de aanstormende jeugd.
Ik reken mezelf voor hetgemak maar tot de oudere managers (54 jaar) en begeleid jong talent naar de hogere posities in ons bedrijf. Ik leer iedere dag van hen en zij leren van mij (hoop ik).
Een goede mix van levenswijsheid en ambitie is voor ieder bedrijf goed.
Reactie: Als IEDEREEN nu eens zou doen wat hij beloofd !
Een contract is een verbintenis tussen partijen. Als de werkGEVER een werk aanbied en de werkNEMER gaat akkoord met de uitvoering ervan, dan dienen beide partijen zich hier aan te houden.
Het is eenvoudig om de werkgever weer met de vinger na te wijzen. Hij moet nu ook al gaan instaan voor de gezondheid van de werknemer.
Toestellen, aangepaste maaltijden, enz. Wie spreekt er van de (ocharme sukkel) werknemer die na de dagtaak, eerst lang de stamkroeg enkele pinten verwerkt, om daarna naar huis te gaan, zich OVERMATIG zit vol te stoppen met het avondeten, om daarna lekker onderuitgezakt, naar de TV te kijken. Niet te vergeten : links de versnaperingen en rechts de 'six-pack'.
De 'sukkel' van een werknemer. Waarom doet hij zelf niets ? Waarom moet het altijd van bovenaf komen ?
Het lijkt erop : '...eenmaal binnen (en liefst nog benoemd ook), dan kan het feest beginnen, en anders, ja, dan is er de vakbond...'
Als de werkNEMER van plan is om elders te gaan werken, tja, dan moet dat kunnen...
Als de werkGEVER iemand wil ontslaan, dan ontaard dit in gijzeling, vernietiging, diefstal, enz..
Is dat correct ? Neen, met een paar fitness-toestellen zal het wel weer in orde komen, niet ? (en natuurlijk 's avonds lekker onderuit vaan de TV....)
En heeft er iemand al eens een rekensommetje gemaakt ?
Hoe lang duurt de middagpauze ? 2 a 3 uur ?
Want eerst het 'gezonde' slaatje naar binnengepropt...
...daarna snel omkleden, aanschuiven in de fitness-zaal, zoveel mogelijk oefeningetjes doen, douchen, aankleden, en dan waarschijnlijk de laatste spurt naar de prikklok om een kwartier op voorhand daar te zijn...want men moet toch even kunnen uitrusten. Moe thuis aankomen, DAT kan toch niet. Anders valt men in slaap voor de TV, niet....
De dag dat de werkNEMER eens ZELF verantwoordelijkheid neemt...die ligt nog veraf...
Reactie: Ik vind diefstal en geweld op de werkvloer net zo ongepast als in het openbaar of in welke andere situatie dan ook. Wanneer blijft iedereen van een ander en zijn spullen/bezittingen af. Lees de Koran of bijbel het staat in beide geschreven.
Voor diegene die het doen. Zou ik zeggen ga naar je geweten. Het is juist nu de tijd dat wij mensen elkaar weer leren te vertrouwen. Wij moeten allemaal meedoen aan het verbeteren van deze wereld en die begint echt bij de mens zelf.
Dus dames, heren, kinderen die niet van andermans spullen of lijven af kunnen blijven. Verbeter jezelf door het van nu af aan niet meer te doen. Dat is een keuze die je zelf kan en mag maken.
