Reactie: Ik vind de verwijzing naar de aandelenlease ophef als voorbeeld niet kloppen omdat je niet alle mensen over één kam kunt scheren. Ja, veel van die zelfbenoemde gedupeerden zijn gewoon dom - maar ik was nog maar net een 18 jarige student zonder enig inkomen toen ik dat contract per post opgestuurd kreeg.
Had ik het kunnen weten dat ik met het zetten van mijn handtekening mijzelf in zo'n wespennest zou steken? Nee, ik ben opgegroeid in de tijd dat bijna iedere particulier belegde en de beurs keer op keer weer naar nieuwe records steeg. Had ik kunnen weten dat ik met het tekenen van het contract een lening aanging? Misschien wel, als dat en de bijbehorende risico's maar duidelijk aan mij gemeld waren. Wat dus niet het geval was.
Nu zul je denken: 'dit is een uitzonderingsgeval'. Nou, mooi niet dus. Ik heb geen flikker aan die stomme Duisenberg regeling - laat staan dat Dexia zich tegenover mij ook maar een beetje coulant wil opstellen.
Een beetje terughoudender opstelling mag dus ook wel!!
Reactie: Tja, de reacties van Ron, A. Stuijt en Ester zijn heel herkenbaar voor mij.
Bij de sollicitatie krijg je hele plannen van aanpak, speciale opdrachten en taken. Je moet bijvoorbeeld meehelpen een cultuurverandering te bewerkstelligen, productiviteit of kwaliteit verbeteren of een betere sfeer creëren. Dromerige verhalen en gouden bergen worden je voorgehouden en na een paar maanden, als je enthousiast bezig bent met je werk, je speciale taken of opdrachten dan beginnen diezelfde mensen met wie je deze mooie zaken besproken hebt zich te ontpoppen als stugge, norse, schofferende bazen die zich ergeren aan jouw inzichten, werk en inbreng en zien de eerst zo gekoesterde meerwaarde die je gaat inbrengen als ongewenst. Zelfs als je dan al goed op weg bent om de meestal vage targets te halen.
Je moet wel heel stevig in je schoenen staan om dan niet te gaan twijfelen over je kennis, kunde en inzichten. Voordat je het weet zakt je zelfvertrouwen weg en ben je straks een niet te porren zwijgzame medewerker bij je volgende baas en is je meerwaarde waarschijnlijk verdampt.
Hoe je sneller je draai hebt gevonden? Ik denk, als je het tenminste kunt opbrengen, door het spelletje mee te spelen. Honing rond de mond smeren tijdens het sollicitatiegesprek, de kat uit de boom kijken en dan eens voorzichtig te polsen hoe gereageerd wordt op je inbreng. Merk je dat men je niet serieus neemt en je wilt je baan niet verliezen dan houd je je inbreng beperkt. Je praat anderen maar naar de mond en sluit je aan bij de mening van de meerderheid of de machtigste. Vertel hun maar wat ze willen horen, geef ze gelijk en wellicht accepteert men je (sneller).. Heb je lef, weet je goed waarover je het hebt en wil je het risico en het gevecht aangaan dan probeer je direct van je af te praten en met verfrissende ideeën te komen en te domineren. De kans dat je dat lukt is klein denk ik, de kans op een snelle exit groot. Lukt het dan staat een nieuwe carrière voor je open.
Eerlijk is eerlijk, ik heb dit geprobeerd, meermaals zelfs maar helaas een dergelijk gevecht op den duur verloren.
Reactie: Verantwoordelijkheid nemen kun je doen door voor jezelf en voor je kinderen omstandigheden te creeeren waarin je de verantwoordelijkheid ook echt op je kunt nemen. Dat geldt zowel voor mannen als voor vrouwen.
Er zijn ook omstandigheden die je niet als individu kunt beinvloeden en die je als feit te accepteren hebt en dan weer mee om hebt te gaan. Ik denk dat we met zijn allen veel kunnen verbeteren aan de omstandigheden waaronder wij als ouders de verantwoordelijkheid ook binnen gezonde proporties kunnen nemen en dragen.
Reactie: Ton geeft graag complimentjes weg als hij ziet dat iemand zijn werk goed gedaan heeft of tenminste een poging heeft ondernomen om het werk goed te doen, ja zelfs geeft hij aan mensen die toegeven iets fouts te hebben gedaan een complimentje en het werkt! De sfeer is leuk, het ziekteverzuim lager en het werk beter.
Vreemd genoeg kan ik mij niet meer herinneren waneer ik zelf een compliment kreeg. Kennelijk doe ik toch wat verkeerd of die 5, 9% is gelogen. Ik heb zelf meermaals de opmerking gekregen: ''dat ik daarvoor ook zwaar betaald wordt'', zucht.
Reactie: De keuze tussen werk en prive is eigenlijk geen keuze tussen verschillen, maar het keuze over de inzet van een en dezelfde resource: aandacht. Wie krijgt de grootste portie aandacht?
Veel mensen verdelen hun aandacht over werk en prive, maar misschien nog wel meer mensen tussen vrienden en gezin, of hobby (b.v. sporten) en gezin. Waar het mis gaat is als de hoeveelheid aandacht niet evenredig is verdeeld met
1) Wat je zelf belangrijk vind
2) Wat anderen verwachten
Inderdaad is de verdeling een kweste van keuzes, maar de keuze is niet altijd (of eigenlijk zelden) duidelijk. Die belangen veranderen constant doordat omstandigheden constant veranderen. Ons leven is contant in beweging.
Niemand zal die balans of het evenwicht ooit vinden. De meest succesvolle mensen zijn in staat om snel en effectief in te spelen op die veranderende omstandigheden en hun aandacht te verdelen en verschuiven waar nodig - voor het werk, prive, zichzelf en voor anderen. Dat maakt hen zo succesvol.
Reactie: Mijn reactie was niet meer of minder emotioneel dan uw uithaal naar de Nederlandse consument mijnheer Schreurs.
Vreemd dat u me wel ziet zitten bij breekijzer en kassa, want dat zijn programma's waar ik niets in zie. Die zijn gedeeltelijk gemaakt ter lering en vooral ter vermaak . Ik heb zelf geen moeite om nee te zeggen en ben ook van mening dat ik als consument ergens op af dien te gaan en zelfbeschikking heb over de manier en vooal ook het moment waarop ik mijn geld uitgeef.
Ik hoef niet te weten wat u verkoopt en heb daar ook niet om gevraagd. Ik heb alleen in mijn directe omgeving toch wel nare praktijken gezien die duur en onnodig waren en nee zeggen was niet gemakkelijk voor de persoon in kwestie. Ik neem het m.i. niet onterecht op voor mensen die helaas wel heel gemakkelijk vallen voor een mooi verkooppraatje. Ik neem het ook op voor de dommerds die onder druk van de groep duur plastic, lingerie en huishoudtextiel moeten kopen. Wel slim om dat een party te noemen.
Bij verkoop aan particulieren bij particulieren thuis krijg je in elk geval nog wel een product, nodig of niet nodig.
Ik neem het ook op voor de bedrijven, die spookrekeningen betalen aan geweldig handige mensen, die niets leverden behalve een rekening en die door een administratie in een bedrijf klakkeloos wordt voldaan.
Dhr. Hoetmer is inderdaad dus wel zo slim en er zijn helaas veel dommerds. Ja, daar neem ik het voor op.
Reactie: Natuurlijk is het belangrijk om je medewerkers te koesteren, maar om nou voor iedere (vanzelfsprekende) prestatie de figuurlijke snoeptrommel open te zetten? Nou nee, als werkgever heb je met de werknemer bij het aantreden een duidelijke afspraak gemaakt omtrent de wederzijdse verwachtingen.
Je mag beiden mopperen als er iets fout gaat binnen het bedrijf, maar je hoeft er toch deur niet uit te lopen bij je medewerkers om ze te complimenteren als ze gewoon doen wat met elkaar is overeengekomen?
Als een medewerker een geweldige prestaitie levert, natuurlijk, dan is een compliment op z'n plaats, maar laten we nou niet op ieder bedrijf een knuffelhoek in gaan richten.
Reactie: Op sommige punten ben ik het absoluut met de heer Hoetmer eens. De klant wil alles het liefst gratis en als het echt niet anders kan, mag het ook met een grote korting. Dertien jaar geleden als beginnend ondernemer ging ik nog uit van de gedachte, ' beter tien klanten tegen een wat lagere omzet, dan één klant met een hoge omzet..' ...wist ik veel. In dat opzicht ben ik wel veranderd, maar de klant niet. Sterker, het is tegenwoordig handelen op hoog (of laag?) niveau. De klant dreigt bijvoorbeeld naar de concurrent te lopen als ik mijn prijs niet bijstel. Daar waar ik vroeger toegaf, ga ik nu de onderhandelingsfase in, maar zal nooit verder zakken met de prijs tot een voor mij toelaatbaar bedrag en als de klant daar niet mee akkoord gaat, dan niet en dan gaat hij of zij maar naar de concurrent. Meerdere keren is het nu al voorgekomen dat na enige tijd dezelfde klant terug komt en alsnog van onze diensten gebruik gaat maken.
Ik blijf dus voet bij stuk houden, doe wat ik beloof, spiegel de zaken niet mooier voor dan ze zijn, hou me aan deadlines enz. Eerlijk zaken doen met een eerlijk produkt en spelen met open vizier zijn voor mij de belangrijkste speerpunten in het ondernemersleven.
Reactie: En dan nog, in reactie op van Eijkelnburg, kan ik stellen dat het een eigen keuze blijft om je daar zorgen over te maken. De oplossing wordt weer buiten iemand zijn eigen verantwoordelijkheid gelegd.
Sportact. e.d. zijn niet de oplossing, het gaat om de keuze en de consequenties accepteren.
En-En gaat niet met kleine (re) kinderen in dezelfde mate als zonder.
Daar helpt geen opvang of sportclub tegen.
Reactie: Beoordelen een onderwerp waar men nooit over uitgesproken raakt.
Er zijn hele trainingen te koop over beoordelen, hoe je dit kan doen, hoe je met de werknemer moet communiceren etc.
Zolang één persoon de ander moet beoordelen zal het nooit objectief gebeuren.
Het blijft subjectief, want de ene persoon ligt je beter dan de ander.
Het blijft dan veroordelen, waarin de en keer het gevoel goed is en de andere keer heel negatief kan werken.
Je boordeelt mensen op core competenties welke vereist zijn voor hun vakgebied, dus je moet eerst weten welke deze zijn.
Tevens dient de iedereen te weten waarop ze beoordeeld worden.
Dus één op één blijft altijd onbevredigend en lost dus niet echt iets op.
Dus waarom geen 360 graden beoordeling, niet alleen de chef, maar ook je collega’s , klanten, contractanten etc.
Hierdoor krijg je een objectievere beoordeling en deze worden wederom gedaan op core competenties en sociale competenties.
Dit actie kan meerdere malen per jaar worden gedaan en geeft dus een goed beeld van wat er gepresteerd wordt binnen de organisatie.
Tevens kan de werknemer ook initiatieven nemen en de juiste scholing aanvragen of aangeboden krijgen, om hem/haar te laten groeien in competenties.
Een opmerking, met welke systemen je ook werkt, er moet altijd opvolging aan gemaakte afspraken worden gegeven, anders heeft het geen enkele waarde voor werknemer en bedrijf.
Zelf ben ik bekend met heel goede ITC hulpmiddelen (ik noem speciaal het woord hulpmiddelen, want meer is het niet) en indien u hier meer over wilt weten, dan kunt u mij buiten het forum om rechtstreeks mailen.
Het kost tijd en vooral inspanning om een goed werkend systeem te krijgen en daarbij ook het vertrouwen van de medewerkers binnen het bedrijf.
Reactie: Als conflictconsultant begeleid ik allerlei arbeidsconflicten, van eenvoudig tot complex.
Belangrijk is dat alle participanten in het conflict zich realiseren dat zij ieder voor zich een eigen aandeel hebben in het in stand houden van het conflict.
Bij warm-koud-conflicten is vrij eenvoudig duidelijk te maken dat dat gedrag het conflict in stand houdt, door simpelweg in het hier-en-nu te blijven en de participanten te vragen welk effect het gedrag van de ander op hun heeft. En dan aan die ander te vragen, of dat effect bewust gecreëerd is. Zo zal naar voren komen dat een 'koude' conflicthebber zich geschoffeerd of machteloos voelt, of in een hoekje gedruk door het explosieve gedrag van de 'warme'. De 'warme' voelt zich genegeerd, arrogant bejegend, gekleineerd door het gedrag van de 'koude'. Vaak weten ze wel dat ze de ander daarmee lekker kunnen ergeren, maar realiseren ze zich niet dat ze daardoor de interactie stevig naar de knoppen helpen en daarmee het conflict in stand houden. Ze kunnen wel erg veel van elkaars gedrag leren, maar voorkom dat het al te lauw wordt!
Reactie: Helaas Jose Canton ben ik geen man. Wel grappig dat u er van uitgaat dat ik dat wel ben. Open deur misschien?
En wat uw reactie betreft, helaas is de praktijk vaak een open deur omdat het zo regelmatig gebeurd. Was het maar eens geen O.D. dan zat er vast progressie in qua creativiteit.
Ik ben zelf manager en ik probeer mensen vanaf het begin een eigen project te geven, zodat ze direct een gevoel van betrokkenheid krijgen. Daarnaast regelmatig een informeel overleg plannen bij een kop koffie om te informeren hoe het gaat. Ook de nieuwe werknemer direct betrekken bij het nemen van belangrijke beslissingen en het stimuleren van het geven van feedback is een door mij veel ingezet middel. Ach, en zo zijn er nog meer. En als ik dit teruglees, is het allemaal zo....standaard... zo weinig verrassend.
Reactie: Complimenten geven werkt altijd positief als daar de reden voor is. Als iemand op de werkvloer of daarbuiten een goede prestatie geleverd heeft dan is een complimentje de stimulans om op die wijze verder te doen.
Een simpel schouderklopje beweegt meer dan een eurootje wat in België voor het overgrote deel aan de fiscus wordt toegevoegd, welke ons daarvoor toch geen schouderklopje geeft.
Dus.
