Reactie: Van ziek melden naar gezond werken en leven!
Een deel van de ziekmelders meldt zich ziek omdat het werk hun zo veel energie kost dat ze geen energie overhebben voor het weekend. Dus dan maar een dagje erbij om even bij te tanken. Dan kunnen ze in elk geval fris en fruitig naar dat feest!
Wat is de reden van de lage energie?
Dat zou ik graag eens onderzoeken onder die groep.
Reactie: Ik ben het helemaal met Ton eens. Focus je op de goede werknemers! Laat die kantjeslopers zichzelf maar buiten spel zetten. Een goed team met gemotiveerde mensen zal de kantjeslopers als een gezwel verwijderen, das een natuurlijke reactie...
Reactie: Het zijn wel altijd dezelfde figuren die jaarlijks een paar weken vakantie reserveren door ziek te zijn. Het schijnt een gewoonte te zijn. Hier wordt gewoonweg niet op gelet. Klachten als hoofdpijn, buikpijn, griep wordt getolereerd. I.p.v. dat men de eerste dag gaat controleren dan zien we dat de kantjeseraflopers eens een keer gesnapt worden. Zij komen na een extra dag ziek te melden vrolijk op het werk. Uitgerust terwijl Jan met de Pet met verantwoordelijkheid om half 7 naast zijn bed staat lachen ze de rest uit. Het lukt immers altijd. En dan nog met een stalen gezicht vertellen hoe ziek ze wel niet waren tot aan voedselvergiftiging toe. Het is de welvaart die dit toelaat waardoor mensen zich niet geroepen voelen t.o.v. een ander zich verantwoordelijk te gedragen. Het werk wordt toch wel gedaan. Ik geeft toch ook wel de schuld aan de werkgever die al te laks reageert en vol van vertrouwen zijn medewerker gelooft. Net als met valse diploma's. Het wordt tijd dat de echte werknemer die achter zijn werk staat eens beloond gaat worden. Want zij zijn de dupe van al die slappelingeneen andere naam is er niet voor.
Reactie: Ik vraag me af of de informatie in dit stuk wel just is dit is een artikel om clearshifts product te promoten. Ik zou dit eerst eens laten onderzoeken door een onafhankelijk bedrijf. Een bedrijf die gespecialiceerd is in onderzoeken en niet in het verkopen van hun product. Dit is een verkoop techniek, een ANGST VERKOOP TAKTIEK. Ik zou nou echt nooit dit product kopen van slearshift, maar ik ga wel een onafhankelijk onderzoek laten doen in mijn bedrijf. bovendien weet bij mij in het bedrijf iedereen dat we kunnen zien wat ze op de computer doen. Ook is het onvermijdelijk dat mensen privee dingen gaan doen als ze op het werk zijn dus hebben we het geregeld dat ze tussen bepaalde uren 20 min even privee bezig kunnen zijn.
Als leidinggevende heb ik ook te maken gehad met het verschijnsel van veel verlofaanvragen rond het weekend of feestdagen en dus een minimale bezetting op de bekende dagen.
Doordat je altijd rekening moest houden met verzuim (ook dus het bewuste ''grijs en zwart'' verzuim) kon niet iedereen verlof krijgen want er moest een zekere reserve zijn als iemand niet kwam opdagen.
Het was bijna onmogelijk om ongeoorloofd verzuim hard te maken, immers de controleur werkt niet in het weekend, ik ben zelf geen arts en mag ook niet echt controleren. Kwam ik een medewerker op het terras tegen bij wijze van spreken dan ging het alweer wat beter met hem, die ochtend had hij toch zo'n rugpijn, hoofdpijn of kiespijn enz. en tja, wat dan.
Het ei van Columbus vond ik in het teamgevoel en -werk.
Door ''Jantje'' pas toe te staan verlof te hebben als ''Pietje'' kwam opdagen vond er al pressie vanuit het team plaats.
Door ''Jantje'' soepeler verlof te geven omdat hij begrip voor de situatie had en vaker genegen was zijn verlof te laten vallen als ''Pietje'' weer eens ziek was ontstond er een wisselwerking. De ene hand wast de andere hand zeg maar.
Zo ontstond veel meer onderlinge ''sociale controle'' maar van de andere kant was het nadeel dat er hierdoor ook spanningen ontstonden en ik mij zelf vaker op een grijs gebied moest begeven.
Immers soms was ik niet consequent met de regels.
''Jantje'', de goede teamplayer kreeg ook ''last minute verlof'' maar Pietje kreeg dat dus absoluut niet meer.
Desondanks, zakte het ziekteverzuim dramatisch en werd de teamspirit beter. Kantjeslopers werden door de groep aangepakt en verstoten. Vaak het begin van een vrijwillige of gedwongen exit voor de kantjesloper.
Zo hoort het ook te zijn. Wie aangeeft een teamplayer te zijn en een gemotiveerd, verantwoordelijke werknemer moet niet consequent zijn team (het bedrijf in ruimste zin van het woord) in de steek laten.
Ik heb wat dat betreft veel meer waardering voor al die ''Jantjes'' die desnoods nog ziek komen opdagen omdat ze weten dat het moeilijker loopt als ze er niet zijn. Dergelijke mensen worden dan ook door mij op handen gedragen en soms bescherm ik ze tegen het onheil wat hun vaak van ''boven'' bedreigt. Het zijn mijn sterspelers, de kartrekkers van mijn team die mij helpen in het uitvoeren van mijn taak en het bedrijf winst bezorgen. Al is het maar door hun positieve invloed op de groep.
Iets dat veel managers niet meer zien omdat ze het zelf niet meer begrijpen of zichzelf niet meer zien als onderdeel van een team. Uiteindelijk lopen ze hardstikke vast of belanden in een ivoren toren.
Ziekteverzuimbeleid is voor velen een ivoren toren geworden, ze zwaaien met de verzuimprocedures en roepen om spoedcontrole's.
De kantjesloper weet precies hoe hij moet handelen om niet ongeoorloofd afwezig te zijn, verschuilt zich achter diezelfde procedures en regelementen, kent de wet en zijn rechten. En zijn vast contract geeft hem samen met de wet de bescherming de bescherming die hij nodig heeft.
De goeden worden het dupe van de kwaden maar een team geeft de opening om mensen die zich buiten het team plaatsen of het team in de steek laten aan te pakken.
Reactie: Ondanks het feit dat er kennelijk een tekort is aan personeel, kan ik als 41 jarige, 2e jaars student HBO personeel en arbeid toch moeilijk aan een interessante baan komen. Ik heb inmiddels al 20 jaar werkervaring en ben op mijn 40ste aan de opleiding begonnen. Werken in deeltijd is al helemaal een drama. Iedereen is op zoek naar een afgestudeerde HBO'er, met veel werkervaring, die fulltime wil werken. Het zou het bedrijfsleven sieren als zij ook eens in zee gingen met een nog studerende hbo'er. Wij willen leren en groeien. Kortom, ze staan niet in rijen voor mijn deur om me een baan aan te bieden. Helaas.
Reactie: Voor mij als fervent en overigens ook principieel openbaar-vervoer-reiziger telt de reistijd overigens minder. Wat veel belangrijker is dat je een baan verkrijgt waarin je jezelf volledig kwijt kunt en overigens ook kunt vinden.
Ik werk op dit moment in het centrum van Rotterdam bij een IT-bedrijf en pendel 4 dagen van de week (alle werkdagen behalve de woensdag) heen en weer tussen Utrecht en Rotterdam (1 uur en 25 minuten enkele reis van deur tot deur met fiets, trein en tram of metro). Voorheen werkte ik in Soesterberg en was ik - ondanks het feit dat ik aanzienlijk dichter bij huis zat - bijna dezelfde hoeveelheid reistijd kwijt (1 uur en 10 minuten enkele reis).
Wat betreft zitgelegenheid in de trein: doorgaans heb ik te allen tijde zitgelegenheid tussen Utrecht en Rotterdam en vice versa (behoudens de enkele keer dat er te korte treinen zijn) en doorgaans is het een tamelijk betrouwbare verbinding (op de zeldzame keren na dat het mis is tussen Utrecht en Gouda of wanneer Utrecht weer eens met een computerstoring te kampen heeft). In voorkomende gevallen weet ik ook de alternatieven te vinden.
Kort samengevat: ik herken dit punt van het verlangen naar een kortere reistijd minder en voor mij zijn de inhoudelijke aspecten zwaarwegender dan de geldelijke aspecten.
Ik vraag me wel af of de gesprekspartner zich ook zo bewust is van al deze moeite. Ikzelf ben wel van mening dat je dit kunt of niet kunt. Als je het niet kunt zal het enorm veel moeite kosten om tijdens een gesprek al deze regels na te leven, wat uiteindelijk misschien wel ten koste gaat van een effectief telefoongesprek. Wees jezelf en als je van nature een verkoper bent, dan zal het weinig moeite kosten om enthousiast en effectief te communiceren.
Ik reflecteer op ieder telefoongesprek; de opening, de inhoud en de afsluiting. Ik probeer in een volgend gesprek eventuele ''fouten'' te voorkomen. Daarnaast helpt het mij enorm om zaken als een routebeschrijving met een kaartje bij de had te hebben, zo kan ik een mentaal beeld schetsen en ben ik duidelijker.
Tot slot: voorbereiding is alles... Weet waar je over praat, een klant voelt dit aan. Mocht je het een keer niet weten, wees dan ook eerlijk. Dat waardeert een klant minstens zoveel.
Reactie: Ik heb alle posts gelezen... Jongens, waar maken we ons druk om?
Laat ieder zijn eigen keuzes maken, ieder blijft uiteindelijk verantwoordelijk voor heel veel zaken in zijn leven. Gelukkig niet voor alles. Boeken, formules, tools... het blijven middelen. Hoe iemand ermee omgaat, daar gaat het om. En hypes? Heb er al zoveel zien komen en gaan. Laat je in elk geval niet zomaar meeslepen met alle nieuwe of vermeend nieuwe stromen.
Leef je leven, prive en professioneel, zoals jij denkt dat het jou eigen is. Kijk en luister naar anderen en doe ermee wat je wilt of niet.
Reactie: Uiteraard moet je werknemers die zich te pas en te onpas ziekmelden aanpakken... Maar in plaats dat men zoveel onderzoek doet naar de verzuimcijfers kan men beter kijken naar de menselijke kant!
Hoe zorg je ervoor dat je werknemers het (verantwoordlijkheids)gevoel krijgen dat ze onmisbaar zijn. Daarnaast moet je er heel goed voor oppassen dat je niet de verkeerder werknemers aanpakt. Bij mijn bedrijf hanteert men een absurde vragenlijst en iedere werknemer die ziek wordt, wordt onderworpen aan een gestapoverhoor. Enkele onzinnige vragen: wat voor ziekte heb je dan? Alsof ik ik de art ben! Wanneer verwacht je beter te zijn? Als u even wacht vraag ik het mijn kristallen bol! Volgens mij hebben sommige managers en bedrijven de doelstelling om het ziekteverzuim terug te dringen naar nul... lekker realistisch als je het mij vraagt. Gaan ze ondertussen ook op zoek naar de pot met goud aan het einde van de regenboog?
Het draait allemaal om motivatie en als die motivatie er even niet is, dan zul je met de werknemer moeten praten over de oorzaak van het gevolg. En als een werknemer zich om de haverklap ziek meldt, lijkt het mij logisch dat een bedrijf stappen onderneemt.
Reactie: Ik herinner me dit probleem uit 1972. Dit type verzuim bleek goed aan te pakken. Vooral door een beter voorbeeld van de leiding! Maar ook door luisteren naar de mensen en wat te doen met waarmee zij problemen bleken te hebben. Het verzuim daalde aanmerkelijk fors ( meerploegendienst) en stabiliseerde tot lager dan dat van de kantoororganisatie (waarin leiding werd meegeteld). In dit geval is duwen en trekken absoluut verboden! Eerst moeten mensen er op kunnen vertrouwen dat er NIET op de man wordt gespeeld!
Reactie: Het is wel de makkelijkste oplossing die Clearshift voorstelt.
Waarom verbieden we medewerkers maar niet meteen ook, om niet de telefoon te gebruiken, behalve als het een klant is. En met de klant mag ook geen persoonlijke relatie opgebouwd worden, want dat kost alleen maar tijd. En alle persoonlijke, familie en vrienden gerelateerde telefoontjes moeten ook maar stoppen.
(Al die persoonlijke paniek telefoontjes leiden toch alleen maar af van het werk. En het wordt toch eens tijd, dat medewerkers zich niet zo van hun werk laten afleiden door de thuis situatie. En het lijkt me dan ook goed, dat we als managers het goede voorbeeld gaan geven. Zieken en gewonden en andere telefoontjes over ongelukken worden niet meer aangenomen, want er moet gewerkt worden.)
Overigens lijkt het me ook goed, om de gesprekjes bij de koffie automaat en aan de lunch tafel te verbieden, want ze zouden wel eens over een persoonlijk onderwerp kunnen gaan. Maar wat misschien nog veel gevaarlijker is, iemand op een belangrijke afdeling zou wel eens kunnen praten met iemand van een onbelangrijke afdeling over koersgevoelige informatie. Verder lijkt het me ook goed om verjaardagen vieren en feestjes af te schaffen, want er zouden wel eens persoonlijke onderwerpen besproken kunnen worden.
En nu we toch bezig zijn, lijkt het me goed om het bedrijfshuwelijk in te voeren. Werknemers trouwen voortaan met het bedrijf, mogen geen externe relaties onderhouden, behalve met klanten en alleen over zakelijke onderwerpen. Werknemers moeten voortaan in panden van het bedrijf leven en het bedrijf zorgt voor sport en ontspanning. Kinderen krijgen is verboden want een afleiding van het werk dat gedaan moet worden en ouders worden toch alleen maar kwetsbaar. Stel je voor dat een kind ontvoert wordt om koersgevoelige informatie te bemachtigen of nog erger het kind wordt ziek.
Ik denk dat het makkelijker is, om als manager het goede voorbeeld te geven, duidelijke afspraken te maken en anderen aan te spreken op hun gedrag, dan een verbod uit te vaardigen. Je bent als manager toch geen regelhandhaver, maar vooral primus inter pares.
Reactie: Met het belonen voor het wel aanwezig zijn loop je het risico dat je met collega's komt te werken die daar eigenlijk niet geheel toe in staat zijn. In veel beroepen is dat levens gevaarlijk.
Aangezien er slechts 42000 adviseurs zijn op een arbeidspotentieel van 7 miljoen kan daar nooit een oorzaak worden gevonden voor economische tegenwind. Andere sectoren dienen voor groei te zorgen. Wel is het zo dat te veel mensen de titel adviseur of consultant voeren. (Ja ik zelf ook). Het is voor een deel toe te schrijven aan de algehele inflatie die populaire termen, acroniemen en functies moeten ondergaan door een storm van opportunisten.
Alles is tegenwoordig strategisch, anders tel je niet meer mee. Spam (per post, e-mail of telefoon) heet tegenwoordig marketing. Ieder bedrijf met een adressenbestand doet aan CRM. Als je een datawarehouse hebt doe je aan BI. Een softwarepakket wordt verkocht als een oplossing. De picolo gaat door het leven als vice-president of elevation. Een verkoper heet nu een account manager. En elke dienstverlener is tegenwoordig adviseur of consultant. Het is een fact of life geworden dat alles wordt gepimpt.
Als opdrachtgever moet je daar doorheen kunnen kijken. Helaas staat een lidmaatschap van de ROA/Ooa of willekeurig ander netwerk niet garant voor de juiste match tussen opdrachtgever en opdrachtnemer.
Een opdrachtgever moet zich het volgende afvragen:
1. Kan ik deze adviseur (de vent en niet de tent) vertrouwen? Durf ik hem/haar alles te vertellen? Is hij/zij discreet?
2. Snapt hij/zij waar ik 's nachts van wakker lig? Kent hij/zij het bedrijf, de specifieke problematiek of in elk geval de branche?
3. Zijn er voldoende referenties? Bel die ook.
4. Hoeveel ervaring heeft de adviseur? Minstens een 35-plusser.
5. Past de adviseur bij onze bedrijfscultuur? (Of juist niet.)
Niet van belang zijn de volgende zaken die sommige adviseurs graag te berde brengen bij een kennismaking:
a. Hoeveel boeken ze hebben geschreven;
b. Welke diploma's ze hebben;
c. Welke nevenfuncties ze bekleden;
d. Van welke netwerken en verenigingen ze lid zijn;
c. Voor welke beursgenoteerde ondernemingen ze hebben gewerkt.
Hoe waar ook, het is allemaal van geen enkel belang voor uw opdracht. Een adviseur is zo goed als zijn laatste drie kunstjes.
