Reactie: Wat jammer dat de redactie zo onzorgvuldig is geweest.
We reageren niet op het artikel.
Vind het artikel wat zuinig, er komt veel meer kijken bij netwerken.
Sommige mensen zijn er doorkneed in en anderen hebben moeit om tot een goed gesprek te komen.
Inderdaad is het een grote fout om met het orderboek al klaar te staan.
Netwerken is respect tonen voor elkaar en eerst een stuk vertrouwen winnen naar elkaar toe.
Juist het gebruik kunnen maken van elkaars netwerk, dat levert werk op, niet het rechtstreekse contact.
En bij tips kun je altijd aanvullingen geven of van mening verschillen over de volgorde.
Reactie: Het verbaast me dat er nog geen reactie op dit artikel is gekomen.
Dit artikel geeft nogal wat mistoestanden aan.
We weten al jaren dat er geen aansluiting meer is tussen de scholen en het bedrijfsleven.
Daar hebben een heleboel partijen schuld aan.
Allereerst de bedrijven zelf, toen ze jaren geleden de bedrijfsscholen ophieven (vanuit bezuinigingsdrang), de politiek (vooral de linkse partijen) die het belangrijker vonden om de jongeren meer theorie dan praktijk op scholen te geven.
De mammoetwet was het begin van de nu genoemde problemen.
De jeugd die opgevoed is door hun ouders.
Je zoekt toch geen baan waar je in ploegendienst moet lopen, je wilt toch de weekenden vrij zijn!
De bedrijven die de stageplekken amper gaven en wanneer je dan stage kon lopen, werd je amper betaald. Nogal een prikkel voor de jeugd om zijn best te doen.
Kortom in Nederland wordt er erg veel gepraat en weinig aangepakt.
Leraren zijn opgebrand, leerlingen bepalen wat er op school gebeurd.
Het is nog een wonder dat dit land economisch het nog goed doet.
Er zal in mentaliteit eens een goede verandering moeten komen, tot die tijd maken jongeren tussen de 9 en 13 jaar de dienst uit in de wijken. Deze jongeren zijn de toekomstige werknemers, dus het wordt misschien nog erger! Zolang we zaken niet bij naam mogen noemen van de linkse groeperingen, mag je niet veel verwachten voor de toekomst.
Ja ik ben van de oudere generatie, die natuurlijk van de huidige werkende jongeren mag verwachten dat zij voor de AOW mogen opdragen, denk je toch eens in dat we de jeugd solidariteit bij zouden brengen. Dus politiek blijf doorgaan met het niet noemen van de echte problemen en blijf er bergen geld instoppen in die zogenaamde zielige niet willende jongeren.
Geef dan minstens de wel willende jongeren de kans.
Reactie: Om het middenmanagement te laten werken, is het belangrijk om zich kwetsbaar op te kunnen stellen naar het hoger management. Fouten of slechte berichten mogen naast goede resultaten ook ruimte krijgen als leermoment zonder risico op onthoofding door het hogere kader.
Wat zie ik in praktijk gebeuren? In de huidige cultuur is zichtbaar dat jonge managers naar boven niet de fouten durven doorgeven (prestigekwestie?) maar wel afrekenen naar beneden zonder te coachen op ontwikkeling van zijn medewerker. Is die vaardigheid nog aanwezig?
Ook naar collega's uit dezelfde laag is een fout niet iets waarmee je te koop loopt (concurentie + prestigeverlies). Er wordt te weinig gecommuniceert dus verzwegen. Dat wat je verzwijgt, zit in je hoofd. Das vervelend.
Lijd niet maat begeleid!
Reactie: Een waarheid blijft steeds overeind.
Dat wat iemand zegt, grapt of oordeelt, zegt veel meer van de persoon waar het 'grapje' vandaan komt dan voor degene voor wie het bedoeld is. De uitdaging is om dat inzicht te laten ontdekken bij degene die de bal kaatst en degene die de bal ontvangt.
De ontvanger mag weten dat het niet om hem of haar gaat maar dat een kenmerk hoogstens als trigger dient voor de kaatser.
www.latenttalent.nl
2. Openingsfase : slecht voorbeeld. De werknemer wordt onmiddellijk in de verdediging gedwongen. Vergeleken met anderen die ogenschijnlijk beter zijn.
Maar het belangrijkste: er is een aanval op de medewerker die niets anders kan doen dan zich verdedigen.
Verkeerd uitgangspunt. Niet doen dus.
Er kan best een reden zijn voor mindere resultaten, aanvaardbare reden. In plaats van die als hefboom te gebruiken ter verbetering, moeten die nu gebruikt worden als verdedigingsinstrument. Daardoor verliezen die volledig hun waarde als tool voor constant improvement.
En zeg nu niet dat die juist kunnen gebruikt worden 'om te reageren'.
3. Uitwisselingsfase, krijgt de kans om te reageren.
Niet akkoord. Krijgt géén kans, MOET zich verdedigen.
Het 'reageren' kan dermate emotioneel zijn dat je de punten genoteerd in (1) onmiddellijk kunt vergeten.
4. Follow-up fase. met dit model bij de hand....ga je de mist in en verliest snel het respect bij je medewerker.
Doelstellingen, haalbare doelstellingen, meetbare doelstellingen. En die zijn verschillend voor iedere medewerker afzonderlijk.
''Oprah Winfrey. Die is niet vies van een leuk commercieel buitenkansje. Met haar financiën schijnt het wel goed te zitten. Je vraagt je alleen af waarom deze wet haar niet helpt van haar vetzucht af te komen. Gelooft ze er zelf wel in?''
U gaat op de persoonlijke toer en daarop baseert u uw hele argumentatie.
Jammer! Wat een zwaktebod!
''1. Vraag
2. Antwoord (de kracht reageert en vormt zichzelf volgens uw gedachten)
3. Ontvang (daarvoor moet u zich wel open stellen, ontvankelijk zijn''
moet zijn:
1. Vraag
2. Geloof
3. Ontvang.
Vooral uw verdraaiing van stap 2 is typisch, nietwaar?
Reactie: Meneer Hoetmer, u vindt dat de makers The Secret ''er vanalles bij halen en allerlei zaken uit ''de hoge hoed toveren'' om hun gelijk te halen.
U gaat op de persoonlijke toer met uw argumentaties. U valt mensen aan op hun uiterlijkheden etc etc etc....
Dat noem ik een zwaktebod!
Reactie: De auteur schrijft ''Luister scherp en stel aanvullende vragen.''
Ook dat zijn vaardigehden die je moet leren!
Hoe luister je scherp? Ik lees nergens iets over non-verbale communicatie / lichaamstaal.
Wat zijn goede aanvullende vragen? Hoe weet je dat?
Ander citaat: ''Bevestig opnieuw de (aangepaste) doelstellingen en de manier waarop deze moeten worden bereikt. Denk er om een duidelijke toezegging van uw medewerker te krijgen. Betrek hem bij het proces, zodat het zijn eigen doelstellingen worden.''
Dit is m.i. in tegenspraak met elkaar. Hoe kun je nu als manager verwachten dat jouw de doelstellingen ook die van de medewerker worden, als je al het vooropgezette doel hebt dat je een toezegging moet hebben van de medewerker? Enkel en alleen door hem bij het proces te betrekken? Overigens, welk proces?
Slecht artikel. Oud nieuws overigens. Managers moeten absoluut leren (= stevig getraind worden!)in het voeren van een gesprek. Of dat nu een slecht of goed neiuws gesprek is. Je moet leren de diepte in te gaan als manager. Immers, medewerkers willen het absoluut goed doen (ga er niet bij voorbaat van uit dat....) Schakel al je eventuele gedachten die je over de medewerker en zijn prestaties hebt, uit. Maak jezelf helemaal ''clean''/ blanco en ga een oprecht gesprek aan.
Als je het gesprek in gaat zoals dit artikel aangeeft, bereik je precies wat je niet wil bereiken....
Reactie: Wat zijn we het roerend eens met elkaar ja.
Zo pak ik mijn Duitse vrienden ook aan, gewoon de grap maken voordat ze hem hebben kunnen verzinnen (is best makkelijk met Duitsers, die denken niet zo snel, het kost wel weer veel tijd om de clou uit te leggen, maar ja).
Een vriend van mij, homo, zei het ook treffend, je kunt beter neger zijn dan homo. Dat je neger bent, dat hoef je je moeder niet te vertellen.
Geen leukere spot dan zelfspot, je bent er de ander wel steeds een stapje mee voor.
Wat betreft die workshops Humor, Youp van het Heck doet niets liever dan zijn publiek bespotten en we blijven in grote getale betalen om hem aan het werk te zien.
Het kan zijn dat je je als slachtoffer bij Youp zwaar gefrustreerd voelt, maar aan de andere kant...... Je vijf minuten of fame. Och, dat masochistische trekje is ons niet vreemd.
Is de humor noodlijdend of alleen de stichting maar?
Er kan wat mij betreft niet genoeg humor zijn in de wereld, we lachen te weinig en leven veel te serieus. En juist dat is de reden dat we hier al twee weken over dit onderwerp aan het mailen zijn toch?
Zet in de auto Youp op, of Urbanus, Freek, Jekkers, dan begint en eindigt je dag pas goed.
Volledig mee eens!
Ik ben ook al een aantal jaren voorzitter van de (noodlijdende) Stichting Humor en geef regelmatig workshops over humor. Eeen veelgestelde vraag is: wat kan, en wat kan niet? Mijn antwoord is: alles kan, zolang het maar niet kwetst.
En wat kwetst heeft niet zozeer te maken met nationaliteit, haarkleur, e.d.
Iedereen, ook een blonde dame, kan wel lachen om 1 blondjesmop. Vanaf de tweede wordt het oncomfortabel en vanaf de derde vraagt het ''slachtoffer'' zich af: waarom ik?
Jij mag wel denken dat België-Nederland van een andere orde is, maar de opmerking ''Oh, een Belg, wat gezellig!'' begint na een tijdje ook te irriteren (vandaar mijn opmerking waar weinig mensen raad mee weten: Ik wou dan ik Surinamer was, dan kreeg ik af en toe eens ándere opmerkingen te horen).
Het maakt dus niet uit wie je om welke reden beledigt: het blijft een belediging (en ook hier is beauty/humour/insult in the eye of the beholder).
En wanneer je weet dat je tot een ''risicogroep'' behoort, kun je maar beter proactief zijn, was mijn pleidooi.
De beste blondjesmop sinds jaren heb ik vorige week van een blonde dame gehoord.
België - Nederland is wel van een andere orde denk ik. Vergelijk het met Nederland - Duitsland, tja, ik kom net terug van de lunch en dan gaat het toch over voetbal.
Ik heb ik een vorig leven met Belgen samengewerkt en spreek een aardig mondje Vlaams en ik gebruik dat graag, gelardeerd met grappen gejat van Urbanus in Nederland. Die Natte Nekken vinden dat leuk en charmant.
Dat (en ook dat Ned - De gedoe) heeft te maken met het ''wass sich liebt dass neckt sich'' principe. Ergens houden we van elkaar en pesten we elkaar daarom een beetje. Dat is toch wat anders dan doelgericht mensen aan te vallen, te beledigen op basis van hun ras, huidskleur, geloof, sexuele geaardheid.
Als ze jou aan gaan vallen verwijzend naar de gewoontes van Dutroux dan wordt het toch wel van een ander kaliber, dan wanneer ze het hebben over de aangeboren slimheid van Belgen.
Als een Belg tegen mij begint over slavenhandel, dan heeft dat een andere lading dan wanneer hij vraagt of het lampje in mijn koelkast wel uit is (dat heb ik er overigens naar aanleiding van de oproep van All Gore uitgedraaid, je weet maar nooit per slot).
Een grap met een grap beantwoorden, swoit.
Een opmerking die hout snijdt met een grap beantwoorden, ok.
Maar mensen doelbewust pijn doen, dan helpt een grapje niet altijd, zeg maar zelden.
Ter geruststelling: dit was inderdaad een (te) hard artikel. Ben ik achteraf van geschrokken. In mijn boek zing ik duidelijk een toontje lager.
U neemt aan dat ik een vacture had geplaatst? Niet dus. Dit zijn open sollicitaties. Dus is er ook geen pakket aan eisen. Als die er wel waren had er bv. in gestaan: bel mij.
Vindt u ook niet dat je van een verkooptrainer in spé mag verwachten dat hij meer brengt dan een obligaat e-mailtje? Zich voorbereid? Op z'n minst aangeeft wat zijn toegevoegde waarde voor mijn bedrijf is? Kortom: zichzelf verkoopt?
Reactie: Goh, wat jammer meneer (of mevrouw) Tillema, dat U juist deze jongeren moet tegenkomen en dat U Uw beeld over de jeugd van tegenwoordig daardoor laat bepalen.
Zoals in de voorgaande reacties al is beschreven: je hebt ze in alle soorten en maten en door alle leeftijdscategorien heen. Opmerkingen over 'de jeugd van tegenwoordig' zijn ook van alle tijden, onze ouders deden dat al en hun ouders en hun ouders......
Waarom proberen we niet naar elk individu apart te kijken en er uit te halen wat er in zit? Een positieve benadering levert vaak veel meer op dan een (voor)oordeel.
En dat geldt niet alleen voor jonge werknemers.
Reactie: Of hoe goedbedoeld advies de zaken soms alleen maar erger kan maken!
Ik lees in de bovenstaande reacties heel veel ''goede raad'' die maar pas kan uitgevoerd worden wanneer bedoeling en effect van de ''grapjes'' geneutraliseerd zijn. En jammer genoeg ook heel wat onzin die de zaak alleen maar erger zouden maken.
Twee reacties zitten m.i. echter op de goede lijn: humor en wind uit de zeilen nemen.
Heeft er dan niemand ooit verkooptraining gevolgd en/of herinnert zich niemand die uitdrukking van verkoopgrootmeester Jan Wage: ''de ander wind uit de zeilen nemen''?
Wanneer je prospect ''U bent veel te duur!'' roept en genoeglijk achterover gaat zitten, roept u terug: ''Al mijn beste klanten zeggen dat!'' om na enkele seconden stilte uit te leggen waarom u dat geld meer dan waard bent.
Hoewel de heen-en-weer grapjes tussen Belgen en Nederlanders flink geluwd zijn tegenover 20 jaar geleden, komt het thema minstens drie tot vier keer per week bij mij (als Belg in Nederland voor de goede orde) voorbijgefietst. Meestal overigens omdat ik er zelf over begin. Meer nog: de opening van de meer dan 1.700 presentaties (over ondernemerschap, klantgerichtheid e.a.) die ik de afgelopen jaren in dit land gehouden heb, handelt altijd over mijn nationaliteit. Anders is er toch een of andere grapjas in de zaal die er iets over gaat roepen (en tijdens MIJN presentatie ben IK de baas!). Ten tweede geeft het aan dat je mij over dit onderwerp niet kunnen kwetsen. Ten derde weten de anderen dat ik mondig genoeg ben om desgevallend een gevat wederwoord klaar te hebben. En tenslotte geeft het mij de legitimatie om over alle anderen ook grapjes te maken.
De meeste mensen refereren naar mij als ''die grappige Belg''. Behalve dat dit waarschijnlijk een pleonasme is, heb ik daar absoluut geen probleem mee. En met het succes van mijn positionering evenmin....
Jaren geleden was mijn stamkroeg in Ouderkerk aan de Amstel. Ik had er een kroegmaatje die zichzelf de enige echte Amsterdamse Bosneger noemde omdat hij als Surinaamse Bosneger ook daadwerkelijk in het Amsterdamse Bos geboren was. Wij maakten er een spelletje van om toevallige bezoekers te chocqueren door, wanneer een van ons binnenkwam, luidop opmerkingen te maken als ''Ik wist niet dat er hier ook al negers binnen mochten'' en ''Met al die leden van het Vlaams Blok aan de bar is het intelligentieniveau van deze kroeg ook niet meer wat het geweest is.''. Waarna we elkaar ten overstaan van de onthutste omstanders uitbundig begroetten en een biertje aanboden. Zelden zo'n goede gesprekken gevoerd over wat nu al dan niet racistisch dan wel grappig is dan toen. Laat thuisgekomen, dat wel.
