Reactie: Eureka we hebben alle antwoorden. Was het maar zo eenvoudig als wordt voorgesteld in dit bericht.
Via een MRI scan constateren we welke hersendelen actief zijn bij bepaalde taken op dat moment. Alleen dat kunnen we feitelijk constateren en wetenschappelijk bewijzen. Dat we daarmee heel voorzichtig voorlopige conclussies maken (hypothese), niets mis mee, maar laten we het vooral niet gaan vastleggen als een voldongen feit.
We ontdekken heel langzaam pas wat en welke functies de hersenen hebben. We ontdekken heel langzaam welke omgevingsfactoren daarbij van invloed zijn. Als ik dit met een moderne versie wil verduidelijken dan kan ik slechts constateren dat we langzamerhand begrijpen hoe de harde schijf (hersenen) eruit ziet en waar ongeveer de onderdelen zijn van het besturingssysteem. Maar hoe we de software opslaan wat bepalend is om bepaalde informatie tot ons te nemen en andere informatie niet. Dat zijn de vragen waarbij we nog steeds op zoek zijn naar de juiste antwoorden.
Reactie: In bovenstaand stuk wordt aangegeven dat de mens minders plastisch is als men denkt. Uit recent onderzoek van Margriet Sitskoorn naar de relatie van gedrag en de plasticiteit van het menselijk brein blijkt dat onze hersenen plastisch zijn.
Reactie: Heeft iemand het boek 50 succes klassiekers gelezen ? Hierin staat alles wat je altijd al wilde weten over persoonlijk en professioneel succes.
Reactie: Ik ben het gedeeltelijk met vorige spreker eens. Ook mij verbaasd het dat ik uit bovenstaande reacties lees dat voldoende ''pamperen'' de mensen wel op het werk houdt. Natuurlijk vang je met honing meer vliegen dan met azijn, maar spijbelaars zouden veel meer op hun eigen verantwoordelijkheid moeten worden aangesproken. Anders creer je een sfeer waarin er vooral geluisterd wordt naar degenen die tegenwerken, zeuren en oncollegiaal zijn. Ik ben voor het belonen van goed gedrag: nooit ziek, een collega uit de brand geholpen? Bedankt, wat kunnen we voor jou doen?
Reactie: Wil nog even reageren op het door Angelika genoemde ervaren van vreugde dan wel pijn/verdriet/irritaties (en ja, tijd zat als je weer eens alleen op een hotelkamer zit, en het blijft een intigrerend onderwerp, grinnik). Het feit dat gebeurtenissen positieve of negatieve gevoelens, emoties oproepen is bekend. En ja, liever ''leuke'' ervaringen dan negatieve. Maar ze slaat de spijker op z'n kop met het begrip ''angst''. Dat is precies die (oer)emotie die de mensheid maakt tot wat ze is. Ik ga nog een stukje verder; het is in essentie de angst voor de dood: o.a. gelijk willen hebben in een discussie of een grotere auto dan de buurman willen hebben kan daarop worden teruggevoerd. Klinkt bizar en schromelijk overdreven, is het echter niet.
Aan de andere kant is er geen enkele reden waarom mensen angstig zouden moeten zijn. Voor wat dan ook. Ook niet voor de dood. Dit is iets anders dan berusten, het is meer een soort accepteren van wat is. En iets is zoals het is. Niet meer en niet minder. Er hoeft niet altijd een labeltje opgeplakt te worden. Terug naar ''The Secret'': waarom zou je ueberhaupt *meer* willen, *gelukkiger* willen zijn, een *betere* gezondheid. Waarom accepteer je het NU niet zoals het is? Alle genoemde zaken impliceren dat je toewerkt naar een toekomst. En die bestaat alleen in gedachten. Zelfde geldt voor het verleden, alleen maar gedachten... Dat er causale verbanden bestaan, prachtig. Maar er is altijd en alleen maar het NU. Dan wordt zelfs ''The Secret'' minder relevant, omdat deze zich richt op de toekomst. En als het niet zo goed lukt, het niet echt gewild hebben (het verleden).
Neemt niet weg dat ik er absoluut van overtuigd ben dat de mens met zijn gedachten de materiele wereld beinvloed, elke seconde. JIJ bepaalt immers JOUW wereld. Jij ben immers de observeerder. Dus als JIJ niet gelukkig bent is dat per definitie ALTIJD jouw ''probleem''. Moeilijk te accepteren voor sommigen (''Het is toch niet mijn schuld dat ik ben aangereden''), maar het is mijnsinziens niet anders. Het leven is superinteressant en ik hou ervan! Zelfs vanuit een wat saai hotel in Wenen... Maar dat is MIJN observatie... :-)
Reactie: Blijkbaar moet alles maar kunnen tegenwoordig. Zelfs racistische grappen over je leidinggevende. Maar stel dat het hier een Joodse man betrof en dat z'n werknemers grapjes maakte over het vergassen van Joden in de WOII. We weten allemaal hoe deze minderheidsgroepen in het verleden zijn behandeld en daarom liggen grapjes over de huidskleur of de WOII een stuk gevoeliger. En nee, het ligt niet aan degene waar de grap over gaat, maar wel aan degene die de grap maakt.
Reactie: De achterliggende motieven om een afwijzing op een positieve manier te brengen zijn m.i. volstrekt misplaatst.
Iedere recruiter zou sollicitanten altijd! moeten behandelen zoals hij/zij zelf behandeld zou willen worden, met respect.
Als tip 7 zou ik nog willen toevoegen, houd je aan duidelijke procedures en afspraken, informeer sollicitanten tijdig en eventueel ook tussentijds.
Alleen dan maak je als organisatie een positieve en professionele indruk.
Ik geloof dat wij het helemaal met elkaar eens zijn.
PS. Er staan best aardige dingen in het boek. En ik schop zeker tegen wat heilige huisjes en mythes aan. Dus toch maar lezen? Verschil: het taalgebruik is niet zo hard.
Reactie: De mens kent slechts twee emoties, angst en vreugde.
Sommige mensen leven met angst als hoofdthema, de pessimisten. Anderen met vreugde als hoofdthema, de optimisten.
Optimisme zou, volgens the Secret en TLOA positieve energie aantrekken en dat is natuurkundig onjuist, positieve energie trekt juist negatieve energie aan. De wet van behoud van energie, heel simpel.
En daarom zijn er positief denkende mensen die alleen maar ellende over zich krijgen uitgestort, neem Ratelband maar, de helft van alle deurwaarders van het land in zijn nek, een paar huwelijken naar de klippen en maar blijven lachen.
Daarmee is hij wel het levende bewijs dat The Secret en aanverwante artikelen niet werken.
lees een keer ''een ongewoon gesprek met God'' leer je meer van dan van The Secret
Reactie: Veel spijbelaars zouden best wat meer volwassen omgaan met hun persoonlijke problemen. Veelal een kwestie van emotionele maturiteit. Te veel aandacht voor het ''ik''.
Door hun falend werkgedrag moet de chef de problemen in de werkplanning opvangen, moeten collega's overuren doen... En wat doet de vakbondsdelegué? Klagen bij de directie over de overdreven werkdruk, dreigen met actie, maar de spijbelaars best niet aanspreken op hun gedrag...omwille van de sociale verkiezingen.
De leiding is de boeman. Functioneringsgesprekken, evaluatiegesprekken, aangetekende brieven sturen, dossiers bijhouden..., want als tot een sanctie komt, dan gaat het niet meer over het werkgedrag en de feiten, maar over de procedure en de omgevingsfactoren...
Waar haalt de chef nog de tijd om zijn eigenlijk werk te doen?
Reactie: Op woensdag 11 juli besteedde Netwerk aandacht aan de Secret. Bekijk de uitzending op: http://www.netwerk.tv/archief/5018780/876/Het_geheim_van_-The_Secret-.html
Reactie: Dit artikel geeft al aan dat de helft van de managers geen managers zijn, maar werkers. Hun bureau ligt dan ook vol met papieren.
Een manager heeft een visie en draagt zorg dat hij vanuit zijn helikopter het veld overziet.
De ''grondtroepen'' doen het werk.
Het onvermogen om anderen het vertrouwen te geven om de crisis op te lossen, duidt op het onvermogen van manager te zijn.
Als adviseur/coach kom ik dit vaak tegen, het adhoc reageren op een crisis en later niet de echte oorzaak analyseren. Dus steeds weer reageren op dagelijkse obstakels i.p.v. zorg dragen dat de medewerkers die situatie gecreëerd krijgen, die hun de kans geven om actief mee te sturen.
Gelukkig kom ik ook de goede 50% tegen en daar zie het grote verschil met de mindere groep.
Deze managers weten wat ze op langer termijn willen bereiken en dragen zorg dat de kort termijn situatie door de juiste mensen in zijn bedrijf worden geleid.
Tevens draagt hij zorg dat zijn werknemers op competenties worden aangenomen en altijd de kans krijgen om deze competenties uit te breiden door studie en coaching aan te bieden.
Reactie: Toch vind ik wel dat je ook moet kijken naar de leidinggevende. Je kunt wel iemand ''LEKKER MAKKELIJK'' ontslaan,maar wat als die precies hetzelfde heeft. Word je eens bewust van dit soort dingen,want dan loop je ook niet tegen dezelfde personen aan. Het is om een voorbeeld te noemen als vrouwen die mishandeld zijn geweest en uit elkaar gaan. Die komen ook weer iemand tegen die ze mishandeld. Tenzij ze er iets van leren en hier bewust van worden. Dan komen ze dit soort mannen niet meer tegen.
Pak de kern van het probleem aan ipv om de symptomen te bestrijden,want dan komt het nooit goed.
Ontslaan is wel de makkelijkste oplossing. Maar ook niet goed voor je bedrijf. Praat met de gene en luister vooral. Vooral SOMMIGE mannelijk managers hebben moeite met luisteren. Leer dat eerst en pak het probleem aan,eventueel met hulp van PZ.
Reactie: Crisissen blijken meestal voort te komen uit klantgerelateerde onderwerpen, gevolgd door slechte communicatie, interne problemen en slechte planning. Met deze uitspraak ben ik het niet eens. Het is namelijk het omgekeerde, tengevolge van interne problemen ontstaat de crisis. Dat het klantgerelateerd is, is alleen maar een katalysator voor het probleem. De interne problemen kunnen zoals iedereen weet zeer divers zijn. Wat uit mijn praktijkervaring blijkt is dat veruit de meeste problemen ontstaan doordat het onderling vertrouwen in de organisatie onvoldoende is en dat de meeste managers leven in de waan van de dag. Door deze verschijnselen te onderkennen en vervolgens hier daadwerkelijk een oplossing voor te zoeken, zal er een ''stress bestendige manager'' ontstaan. Je zult dus uit deze vicieuze cirkel moeten stappen waarin je verkeerd. Vaak kan dit niet binnen de eigen organisatie om redenen zoals ''gezichtsverlies'' of andere drogredenen. Toch zijn hier uitstekende oplossingen te vinden door bijvoorbeeld een coach te raadplegen. Hier vind je een neutraal rustpunt die je mogelijkerwijs helpt om je capaciteiten op een doeltreffende manier te gebruiken. Met vriendelijke groet, Gerrit Michels www.germarmich.com.
