Reactie: Mensenkennis is nog altijd een onontbeerlijke vaardigheid bij het interviewen van mensen. Niet iedereen bezit dit, en lang niet alle HR mensen hebben deze eigenschap.
Voer in ieder geval meerdere gesprekken met iemand, laat een sollicitant die veelbelovend is een paar uurtjes meekijken/meelopen op de afdeling, dat geeft behoorlijk wat inzicht in hoe iemand zich gedraagt in het team. of deze persoon past en of de rest denkt samen te kunnen werken met de sollicitant.
Het blijft altijd moeilijk maar het is mogelijk om een juiste inschatting te maken van zowel de persoon als de capaciteiten
Leuk om te horen dat ook in Nederland dezelfde zinloze discussies gevoerd worden als in België.
Als we even afstand (kunnen) nemen van ons eigen pietluttig standpuntje en even alle aangehaalde cijfers i.v.m. kanker (althans deze van ons eigen Kom Op Tegen Kanker Fonds) zijn slechts 15% van alle kankers die onze sociale zekerheid belasten direct toe te schrijven aan roken, en zelfs die zijn nog twijfelachtig aangezien het feit dat het jaartje die in je leven hebt gerookt voldoende is om je als roker te classificeren alhoewel recentelijk ook bekend is geraakt dat er 16.000 mensen sterven aan kanker maar dan wel veroorzaakt door uitlaatgassen van auto's.
Daarnaast is er een Engelse studie die aantoont dat de laatste tien jaar er maar liefst een stijging is van 3000% (drieduizend) in het aantal astma patienten. Dit alles toeschrijven aan het opsteken van een ''kankerstokje'' lijkt me toch enigzins misplaatst. Dus alles is relatief maar wel te bewijzen, afhankelijk van de ''objectieve'' studie.
En wat het productiviteitsverzuim betreft, kan iemand mij het verschil aanwijzen tussen dat welke veroorzaakt wordt door het roken en dat welke veroorzaakt wordt door de menselijke ''onhebbelijkheid'' om er af en toe eens tussenuit te knijpen?
Maar wat me wel is opgevallen is dat de ''anti roker hetze'', want zo kan je het nu wel noemen, wel erg veel gelijkenis begint te vertonen met de Joden vervolging in de jaren dertig.
Laat ons even opsommen wat rokers sinds enkele jaren niet meer kunnen;
Op reis met de bus
Op reis met de trein
Op reis met het vliegtuig
Op restaurant gaan
Voor werk mag men ons weren (al eens geprobeerd om dit te doen met een allochtone vb een Surinamer), we subsidiëren zelfs organisaties die dit open en bloot in hun personeelsadvertentie publiceren.
En kortelings kunnen we ons verwachten dat we ook in gewone horecazaken niet meer zullen mogen roken dus zullen we ook veel mensen niet meer zien tijdens ons wekelijks bezoekje aan ons stamkroegje (waarvan ter info het cliêntele uit 70% rokers bestaat).
Wat me wel is opgevallen sinds die hetze begon (nu zo'n een tien jaar terug met de slogan ''wees lief voor je rokende collega want hij heeft niet meer lang te leven'') is dat de rokers steevast als een minderheid worden omschreven, maar als ik ff naar de realiteit bekijk zie ik toch dat de plaasten die voor rokers voorzien (in zoverre nog aanwezig) meestal veel te klein zijn om het aantal rokers te herbergen terwijl de king size plaatsen voor de niet rokers met moeite voor 1% gevuld zijn.
Als ik dit zo dagelijks aanschouw stel ik me toch ernstige vragen omtrent die bewering, tenzij de stelling die reeds aangehaald is (zijnde dat niet-rokers weinig sociale mensen zijn en eerder egocentrisch zijn ingesteld) juist blijkt.
Maar de hamvraag is, waarom legt de overheid een ALGEMEEN verbod op en laat hij het niet aan de uitbater van de betrokken instelling over om te beslissen of hij / zij een rookvrije zaak wil hebben.
Dat dergelijk verbod er komt voor overheidsgebouwen en werkruimtes kan ik toejuichen, want inderdaad hoe je het draait of keert er hangt een luchtje aan waar gerookt wordt, en iedereen heeft recht op een prettige goed ruikende werkplaats, maar waar trek je inderdaad de grens, sommige vrouwelijke en mannelijke medewerkers zijn inderdaad zo zwaar beladen met (zeer dure) parfurm dat je nog moeilijk over een aangename geur kan spreken.
Er blijft inderdaad het ''meerook'' effect en dat is een juiste en gerechtvaardigde argumentatie, mmar ik vraag mij af hoe ik die verdedig als ik tergelijkertijd alle andere kankerverwekkende troep van auto's, industrie en voeding niet als storend aanvaard.
Wat de studie van ene Petter Lundborg, die door Jos Arets aangehaald wordt, betreft. Hoe die persoon ooit onderzoeker is kunnen worden blijft me een raadsel, tenzij hij 18 jaar oud is. Zijn conclusie betekent immers dat in de na-oorlogse periode het gehele Europese continent bestuurt is geworden door een drinkende groep van lager geschoolde beleidsmensen, hoe wereldvreemd (excuus cool) kan een mens wel worden?
Dertig jaar terug was het meer dan gewoon dat ministers (inclusief Nederlandse) op televisie verschenen met een sigaret in de hand en er lustig op los pafte.
Ik ben de mening toegedaan dat er iets fundamentelers aan de hand is.
Zoals jullie allen wel zullen weten heeft elk sociaal maatschappelijk bestel nood aan een groep van mensen waar de spot en frustaties van deze maatschappij vrijelijk kan op los gelaten geworden. In het verleden was dit telkens een bevolkingsgroep die verschilde van de eigen bevolkingsgroep. De laatste decennia echter is er een tendens om ELKE vorm van onderscheid te verketteren als zijn racisme en dat ook zo te vervolgen.
Dat hiermee de eigen democratische principes worden ondergraven is bijzaak, wij willen anti-racitisch zijn en dat ook bewijzen.
In België betekent dit dat je het woord ''makkak'' niet meer mag gebruiken zonder het risico te lopen te worden vervolgd wegens racisme ook al is dit woord opgenomen in ons aller Van Dale's ''Groot Woordenboek der Nederlandse Taal''.
Maar de maatschappij heeft een bevolkingsgroep nodig, spijtig genoeg voor de rokers werden zij uitgekozen, voor hetzelfde geld waren het de ''fatsies'' want zij kosten ook geld (what in Gods name?) door een verhoogde kans op hart, long, maag, nier en leverproblemen (al dan niet met dodelijke afloop).
Ik zou willen dat ieder voor zich even afstand neemt van zichzelf (en zijn persoonlijk standpunt) en even naar de kern van de zaak kijkt, waarom is er uberhaupt een rokers verbod? Voor de geur? Om gezondheisredenen?
Wordt eens wakker en bekijkt eens alles vanuit een ander perspectief, misschien dit als mens?
Reactie: Ik vind een rondje doen om te weten waar ieder staat dikwijls zinvol. De zwijgers worden uitgedaagd een stelling in te nemen. Zij leren alzo asertiever te worden, zich beter voor te bereiden. Als zij inderdaad een wenselijk antwoord geven, blijft dit hun verantwoordelijkheid. Iemand kan echter ook zwijgen met de bedoeling belangrijke informatie achter te houden. Alzo voelen zij zich stategisch sterker. Hun uitnodigen in een rondje plaatst hen voor hun verantwoordelijkheid. De persoon in kwestie kan niet meer zeggen dat hij geen kans meer heeft gehad.
Reactie: Wij hebben de knoop doorgehakt om onze zaak te verkopen vanwege ergernissen met personeel. Iedere keer vinden ze het geen probleem (tijdens het sollicitatiegesprek) om ook wel eens schoon te maken, hebben ervaring, zijn -kortom- het ideale personeelslid. Maar als het puntje bij het paaltje komt, willen ze geen van allen een wc schoonmaken. Gelukkig zijn er ook goeie, maar de ellende van de slechte (die ook nog veel geld kosten) hebben mij het plezier in het ondernemen ontnomen.
Reactie: Wil toch wel even graag reageren op M. van de Pasch. Als de sollicitant de waarde en normen niet blijft meedragen die inherent zijn aan de baan en/of de functie dan is het aan de werkgever om een gesprek aan te gaan en duidelijkheid te verschafffen omtrent de waarde en normen die binnen het bedrijf gelden. Zaak is dan uiteraard wel dat werkgever zichzelf ook aan die waarden en normen dient te houden en daar schort het ook nog wel eens aan.
De desbetreffende sollicitant waar M. van den Pasch het over heeft zou binnen mijn bedrijf meteen een probleem hebben. Wellicht dat ik gebruik zou maken om sollicitant binnen de proeftijd haar 'geluk' elders te gaan zoeken. Een sollicitant met een dergelijke instelling, is absoluut niet mijn instelling en staat een goede samenwerking zeker in de weg.
Reactie: En wat te doen als de sollicitant zich keurig gekleed meldt, ervaring genoeg heeft en eenb maand later als een ordinaire lellebel tekoop loopt? Als je dan zegt met het sollicitatiegesprek was je in het grijs waarom deed je dat? Krijg je als antwoord omdat ik toen netjes gekleed moest zijn. Het is bekend dat 50% onwaarheid vertelt en sjoemelt met papieren. We leven in het wilde westen waar eerlijkheid niet voorop staat.
Reactie: Ik was zo'n zwijger. Door een goede training in teamverband werd mij duidelijk dat juist mijn mening heel belangrijk is. Ook als deze niet conform de groep is.
Voordeel: Ik zit beter in mijn vel en het team weet het beter te waarderen.
Reactie: Uit de genoemde motieven en gevolgen blijkt dat onderlinge relaties, afhankelijkheid van anderen en angst de harde factor is bij besluitvorming. Angst voor gezichtsverlies en het negatieve oordeel van de ander is angst voor het verlies van het schijn-ik, de schijnpersoonlijkheid. Door deze manier van zwijgen ontstaat schijnzekerheid en onzekerheid in organisaties ten aanzien van genomen besluiten en beslissingsprocessen. Letten op lichaamstaal en het aangaan van persoonlijke gesprekken zijn inderdaad nuttige en goed werkende oplossingsrichtingen. Maar die gaan niet verder in op de onderliggende oorzaken van het zwijgen en lossen die niet op.
Bewustwordingsmanagement gaat in op de onderliggende oorzaken en geeft niet alleen aan wat er opgelost dient te worden, maar ook hoe die opgelost kunnen worden. Zowel individueel als in teamverband. Namelijk door inzicht te geven in de schijnpersoonlijkheid en hoe men zich daaruit weer kan ont-wikkelen en hoe men zichZelf kan ontplooien.
Anders gezegd, toepassing van bewustwordingsmanagement levert op dat je: effectief assertief kan zijn, zonder verlegenheid en angst zich kwetsbaar kan opstellen, zonder gezichtsverlies – en zelfs met “gezichtswinst” – de mening kan herzien.
Toepassing van bewustwordingsmanagement in teamverband levert op dat men niet meer sociaal wenselijk antwoorden geeft, of zich conformeert op basis van angst, maar open voor de eigen mening uitkomt. Het management weet die, indien nodig, ook effectief op te vragen. En, ten derde, komt men door een constructieve dialoog tot optimaal draagvlak. Dat is winst voor zowel de zwijgers als de sprekers. Door toepassing van bewustwordingsmanagement, individueel en in groepsverband, ontstaat er een klimaat, waardoor men er geen moeite mee heeft om er rond voor uit te komen, dat men zich niet goed heeft voorbereid(met opgave van reden, die door het verkregen klimaat geaccepteerd wordt).
Tenslotte leidt bewustwordingsmanagement ertoe, dat velen zich beter en met meer plezier gaan voorbereiden op een vergadering en men ook daardoor effectiever vergadert. Het aantal zwijgers neemt af en het aantal luisteraars neemt toe. Dat leidt tot winst in vele opzichten.
Reactie: Bovenstaand artikel refereert aan een boek van mij, wat is uitgegeven door Weka. Het boek gaat over de motivatiekenmerken en die refereert weer aan de Motivatiegids.nl.
Een deel van het verhaal, de sollicitanten, doet m.i. geen recht aan mijn onderzoek naar de motivatie van mensen in werksituaties. Al begint het natuurlijk wel bij de sollicitant, het gaat verder in de werksituatie. Vandaar mijn reactie.
De gedachte achter de Motivatiegids
Motiveren en belonen zijn van oudsher met elkaar verbonden. In de ICT-hype bijvoorbeeld werd om mensen aan te trekken en te behouden, hoge salarissen, dure auto’s, opleidingen en verdere beloningen in het vooruitzicht gesteld. Krapte op de arbeidsmarkt geeft van werkgeverszijde steeds dezelfde reactie.
Motiveren doe je dus met belonen. Maar is dat wel zo?
Vanaf 1994 coach en train ik mensen in werksituaties. Een deel van hen was minder of niet meer gemotiveerd. Kwam dat door het salaris? De auto van de zaak? Slechts een enkeling repte daarover.
De vraag was dus waar de démotivatie van een groot deel vandaan kwam.
Het nummer 1 antwoord, met grote voorsprong was, veel mensen voelden zich niet goed behandeld. Er werd voor hun gevoel weinig tot geen rekening met hen gehouden. Dat was voor hen de oorzaak van démotivatie.
Een voorbeeld:
“Het gaat hun alleen maar om de winst”, vertelde een man “als mens tel je niet”. Als je dat denkt, waarom zou je dan nog een stapje meer zetten? “Het zal mijn tijd wel duren”, was zijn besluit.
Mensen kunnen bijvoorbeeld intern- of extern gemotiveerd zijn of beide. Dit is één van de motivatiekenmerken van de Motivatiegids. De meer intern gemotiveerde werkt voor de resultaten. Dat kan voor het geld zijn, maar ook om iets neer te zetten, iets af te maken, het kan dus in vele vormen als het maar een zichtbaar en concreet resultaat oplevert. De meer extern gemotiveerde werkt voor de waardering, de erkenning voor hem of haar als persoon.
Een deel van de mensen is dus intern gemotiveerd. Op de vraag waar doen zij het voor? Is het antwoord: om resultaten te kunnen halen.
Een ander deel is extern gemotiveerd. Op de vraag waar doen zij het voor? Is het antwoord: voor de waardering, de erkenning en de sfeer.
Het deel van de mensen wat beide is, dus zowel intern- als extern gemotiveerd, is hier meer flexibel in.
Bovenstaande staat los van de prestaties die iemand levert. Motivatie gaat over de mens achter de functie.
Iemand doet het voor de erkenning voor hem of haar als persoon, die is namelijk meer extern gemotiveerd, maar die krijgt het niet. Waarom niet? Waarschijnlijk omdat de leidinggevende meer intern gemotiveerd is. Die behoort tot die andere groep. Jammer dan. Dat wat je motiveert, dat krijg je niet.
Een ander doet het voor de resultaten, die is meer intern gemotiveerd, maar die kan hij of zij niet halen. Door afhankelijkheid van anderen, materiaal, onduidelijke doelen, etc. Wat de intern gemotiveerde motiveert - aandacht voor wat deze nodig heeft om de resultaten te kunnen halen - krijgt hij of zij niet.
Veel mensen in werksituaties voelen zich niet goed behandeld en de oorzaak ligt voor een deel in de verschillen in de motivatiekenmerken. Daar is winst te halen. Individuele, dus op de persoon afgestemde motivatie, is hiervoor de nieuwe richting.
Met vriendelijke groet,
Herman Beuker
Opleidings- en trainingsinstituut Matching en CAJA BV
Het meeste erger ik me aan collgea s die parttime werken en op de dagen die ze werken hun prive zaken regelen, telefoneren hele feestjes worden gepland, de hele dag door bellen en smsen met partner,dokter e.d de leidinggevende staat erbij zegt er niets van de betreffende collega wordt nog het beste gewaardeerd ook door onze leidinggevende dus het schijnt toch geen probleem te zijn voor de werkgever alleen ik snap het niet. Dit kost toch alleen maar geld
Reactie: Dr.Frankenstein, dr.Who, en alle andere producenten van fantastische populair wetenschappelijke wachtkamer literatuur zullen hier van smullen. Weer een markt om te exploreren. En zo ook de man die de conclusies trekt uit activiteiten in een deel van het lichaam als reprecentatief voor het geheel.
Dat een journalist zo'n komkommerverhaal serieus neemt!
Toch maar geen abonnement nemen op het financiele dagblad.
Reactie: Hoever gaan we, vraag ik mij af,nu zijn het de rokers die in de hoek gezet worden wat volgt hierna,door de eeuwen heen wordt er al gerookt, nu worden de rokende mensen af gespiegeld als criminelen, de roker steunt de economie wat kost een pakje sigaretten tegenwoordig? 5.30 hoeveel accijns zit daarin verwerkt,zou toch een doodklap voor de economie zijn als alle rokers eens een maand zouden stoppen.
rokers kop op hoor er is nog nooit bewezen dat je jonger sterft als je rookt want we weten niet hoe oud we worden zonder roken,ik denk eigelijk dat al die geestelijk gestoorden die zich zo druk maken over de rokers die niet lang leven aleen al door de stress die hebben over de rokers maar een pluspunt zijn we van die zijkers sorry voor het woord ook af
