Reactie: Deze tien punten zijn ook voor andere zaken goed te gebruiken.
U voldoet niet in uw werk, U internet te veel, U houdt uw collega's van het werk.
En zo kan ik er nog meer bedenken.
De tien tips zijn gewoon in meerdere zaken te gebruiken voor een werknemer, wanneer er op en aanmerkingen worden gemaakt over zijn functioneren.
Punt 5 neem een coach klinkt heel leuk, maar wie betaalt deze deskundige, moet je toch eerst met je leidinggevenden over praten.
Waarom coachen leidinggevenden niet wat meer i.p.v. pas achteraf op te treden.
Met een goed personeelsbeleid (gelukkig zijn er ook bedrijven die weten wat dat betekent) loop je zowel als werkgever en werknemer minder de kans om in verkeerde situatie door gedrag etc. te komen.
Gezien de reacties op is PZ nog wel nodig in het bedrijf, is er nog heel wat te verbeteren in onze bedrijven.
Daar bied ik graag mijn diensten voor aan.
Reactie: @mevrouw Pasch.
Uiteraard heb ik dat kleine tussenzinnetje geplaatst om uw reactie uit te lokken.
Nee, deze vrouw is niet mijn leidinggever, dus ik heb er geen last van door een vrouw aangestuurd te worden. Mijn eerste baas was een vrouw en ik had veel respect voor haar. Waarom? Omdat ze gewoon zichzelf was.
En daar gaat het juist om. Veel mensen, mannen en vrouwen, menen dat ze ''anders'' moeten worden als ze eenmaal manager of leidinggever zijn. Dat is een verkeerd uitgangspunt naar mijn mening.
Think like a woman, act like a man. Ik zie het zo vaak als vrouwen een leidinggevende positie krijgen. Ze gaan net alle vaardigheden die een vrouw een goede leidinggever maakt in de koelkast zetten, erger nog, ze worden een koelkast, waarbij ze de sterk ontwikkelde emotionele vaardigheden inruilen voor rationaliteit. Dus, alleen maar ''act like a man'' spelen.
Respect is de basis van iedere vorm van samenleven of samenwerken. Speel je een ander dan wie je werkelijk bent, dan raak je al snel het respect van anderen kwijt.
Reactie: Als het leven makkelijk zou zijn was er ook niets aan toch?
Ik denk ook dat je klanten moet managen, sturen. Het is en blijft een zeer interesant spel.
Voor onze medewerkers kennen we situationeel management, waarom dan niet voor klanten?
We hebben een klant die iedere dag andere besluiten neemt, wat voor veel stress zorgt in diverse afdelingen. Het is vrijwel onmogelijk om met deze klant te werken omdat hij onvoorspelbaar is. We trainen de mensen die het contact hebben met deze klant dan ook in assertiviteit, de klant voor het blok zetten en een eenduidig en vooral definitief besluit vragen. Dat is niet altijd even makkelijk, maar het lijkt de enige manier te zijn.
Sommige klanten moet je leren zich aan te passen aan de interne processen.
Reactie: Hoewel ik de kop niet bij het artikel vind passen, heeft het wel wat. Ik zou hier eerder de kop: ''Tien manieren om een vriendelijker mens te worden'' aan gegeven hebben.
Ik zie namelijk ook geen enkel verband met pesten. Pesten gaat namelijk nooit over slecht opdrachten geven, maar over onuitvoerbare opdrachten geven en iemand dan vervolgens voor het front van de troepen afbranden over het leveren van slecht werk. Of het gaat over roddels vertellen, die iemand niet kan weerleggen zonder getuigen en bewijzen. Of het gaat over spullen verstoppen, terwijl je weet dat iemand ze snel nodig heeft.
Overigens zijn dit ook tien tips, die iemand die gepest wordt goed kan gebruiken. Moet er alleen nog uitgelegd worden hoe hij of zij ontdekt wie er nog een beetje positief staan tov hem of haar.
Reactie: Nu zou ik er persoonlijk niet zo snel aan denken om te gaan lopen googlen op een naam van een kandida[a]t[e] maar ik kan me zeker voorstellen dat werkgevers dit eventueel wel zouden doen, en gelijk hebben ze.
Alleen, zou men in dergelijke gevallen heel goed moeten kunnen onderscheiden welke informatie relevant is voor de betreffende functie. In het verlengde hiervan zou ik me kunnen voorstellen dat er in het contract een toevoeging komt dat een werknemen/werkgever zich in het openbaar dient te onthouden van uitlatingen/gedragingen die de zakelijke dan wel de persoonlijke integriteit in het geding stelt.
Op zich een materie die zeker overwegen waard is. Wat dacht u van een verkoper die als hooligan op de voor/sportpagina terecht komt en door diens brede contactenkring schade aan de organisatie of zichzelf berokkend.
Wat dacht u bijvoorbeeld van de dame die naast haar officiele zakelijke bezigheden zich wellicht met andere activiteiten bezig houd die haaks kunnen staan op het persoonlijke aanzien van zichzelf of de organisatie?
De IT-er die een bepaalde persoonlijke voorkeur op na wil houden en dit uitgebreid, op verschillende mogelijke manieren op het internet, etaleert?
Zo maar enkele voorbeelden waarbij u en ik zich wellicht nog wel en hele reeks andere voorbeelden kunnen verzinnen. 'Kom je dan niet op het vlak van de persoonlijke vrijheid terecht en ga je die dan niet inperken?', zo vraag ik mezelf nu even af.
Persoonlijk denk ik dat elk weldenkend mens natuurlijk alle vrijheid heeft zichzelf te gedragen zoals hij/zij graag wil. Daar is natuurlijk op zichzelf niets mis mee. Wij geven hier op dit forum uiteindelijk ook een persoonlijke mening of commentaar. Ik denk dat het belangrijk is te beseffen waar die commentaren/reacties terecht komen en hoe die kunnen worden opgevraagt.
Het internet is een open domein. Dat moet een ieder zich heel goed realiseren en vrijwel alles kan weer worden teruggevonden wat dat betreft. De vraag is hoe de gedragingen moeten worden geinterpeteerd denk ik. Sommigen zullen ongetwijfeld ludiek/humoristisch van karakter zijn maar ik denk ook even aan mogelijke reacties op publicaties die verder aan verbeelding weinig over hoeven laten.
Ik verwijs dan graag even naar een recentelijk artikel hier in MOL die voor flink wat reacties en stof zorgde. 'The Secret of... zit er aan te komen.' Met enige vewondering heb ik daar toch, soms zelf erg vinnige, reacties op de persoon gericht gelezen. Dat kan ook tekenend zijn, als voorbeeld, iemand van zichzelf kan achterlaten of hoe een ander dat kan interpeteren.
Dit artikel is voor een ieder die dit leest een hele duidelijke reminder dat het internet een prachtige bron kan zijn maar dat een ieder zeker op diens tellen mag/moet passen met hetgeen hij of zij er mee om gaat. Persoonlijk ben ik er helemaal niet zo op beducht.
Ik geef u gewoon als voorbeeld dat mijn werkgever op de hoogte is van de zakelijke activiteiten die ik ontplooi naast de zakelijke overeenkomst en ik er persoonlijk voor zorg dat geen van beiden elkaar raken of elkaar kwaad doen. Persoonlijk waak ik er natuurlijk voor om activiteiten te ontplooien die haaks staan op beiden want een goede naam opbouwen is nog altijd moeilijker dan dat deze door anderen kan worden afgebroken.
Als laatste denk ik dat het zeker niet verkeerd is dat bij een constatering zoals in het artikel weergegeven een werkgever zeker de vraag om informatie of opheldering bij een kandida[a]t[e] mag neerleggen. Net als bij een email kan een bepaalde inhoud wel eens heel anders lijken dan feitelijk bedoeld, zeker op het internet.
Reactie: In mijn coachingspraktijk heb ik een aantal keren mensen begeleid, die in een dergelijke situatie terecht gekomen zijn (arrogant gedrag, insubordinatie, seksuele intimidatie). Het grootste probleem is de beeldvorming binnen het team, de afdeling, de organisatie. Als iemand eenmaal ''gestigmatiseerd'' is, is het bijna onmogelijk om binnen die omgeving nieuw gedrag te oefenen, want alles wat zo iemand probeert, wordt door de omgeving gezien als nieuwe vorm van oud gedrag. Daarom is het voor de ''beschuldigde'' van groot belang, om niet alleen aan zichzelf te werken, maar dat te doen in overleg met zijn leidinggevende en de collega's. Dat is voor de omgeving heel confronterend, maar je ontwikkelt je niet tot een pester, een intimidator of een arrogante bal, als je omgeving je niet bewust of onbewust steunt, al was het alleen maar door je gedrag een tijdlang te accepteren.
Reactie: Bij het analyseren van de faal- en succesfactoren van organisaties staat als grootste faalfactor de ondeskundigheid op het gebied van personeelsbeleid al jaren met stip bovenaan. Een afdeling PZ of free lance PZ-adviseur kan organisaties heel veel geld besparen al was het alleen maar door het voorkomen van onnodige en/of veel te hoge gouden handrukken omdat een manager meent overal verstand van te hebben; inclusief de ingewikkelde wetgeving rond de meest beschermde werknemers ter wereld! Dan praten we nog niet over het behoud van waardevolle personeelsleden voor een organisatie, het terugdringen van ziekteverzuim, het verhogen van de efficiency, het voorkomen en/of oplossen van conflicten op de werkvloer, reintegratie of outplacementwerkzaamheden, en zo kan ik nog wel even doorgaan. In 'Geheimen van succes' kunt u lezen welke fouten succesvolle ondernemers hebben gemaakt op het gebied van pz en wat ze ervan geleerd hebben. Het boek is gratis te downloaden van de website www.motivaris.nl.
Verschillende vormen van depotisme kom je overal tegen bnnen het managements gebied. Iemand die zichzelf wil laten gelden, iemand die 'zweert' bij verdeel en heers, noem maar op. Of dit uiteindelijk leid tot het gewenste resultaat, uiteindelijk en achteraf bezien is natuurlijk zeer de vraag.
Geschiedenis op hoger niveau, de twee die je noemde maar zeker ook mindere goden zoals Stalin, Pol Pot, Idi Amin of recentelijker Sadam Hoessein tonen wat extreme absoluten, wat management betreft, bewerkstelligen.
In mindee mate gaat dit ook vaak op voor managers op de werkvloer die door despotisme en narcisme vaak, zichzelf in stand houden.
Een beetje gezond manager maakt fouten maar leert hiervan. Ook durft een gewoon manager zijn visie en idee te toetsen aan een gelijke om te zien of hij of zij nog op de uitgezette koers is.
Ook in het geval van een gemaakt fout mag/moet een doel niet uit het oog worden verloren en mag er op het gebied van trial en error ook ruimte zijn, me dunkt. Dat is alleen maar gezond. Zaken kunnen op elkaar 'lijken' en zullen in de regel in de praktijk verschillen. Een gezonde zaak vind ik.
Perfekte managers bestaan nu eenmaal niet en diegene die alleen maar van eigen gelijk blijven overtuigd hebben vaak zelf een probleem of vormen die uiteindelijk voor een organisatie. Dit komt vaker voor dan men beseft. In alle managements lagen overigens.
Reactie: Na een tijdje vind ik wel de juiste vertaalknop...
Het zit 'm in de voorwaardelijke wijze in:
>>Eenmaal je die definitie klaar voor ogen hebt, zou je moeten weten wat goed en/of niet goed is.
Behandel die iets/iemand zoals je jezelf zou behandelen.
....zoals je jezelf ZOU behandelen moest je...
zie dan verder mijn vorige post...
no offence, dat maakt het net leuk om van gedachte te wisselen.
Misschien was ik wat kort met mijn stelling.
>>Ik behandel klanten zoals ze behandeld willen worden en dat is lang niet altijd zoals ik zelf behandeld wil worden.
Hier ga ik dan terug naar;
Vandaar: wat/wie is een klantż.
Is de klant iemand die zonder zeuren onmiddellijk naar de core wil gaan, goed dan doen we dat op die manier.
Is de klant iemand die altijd wel eerst rond de pot wil draaien, goed dan draaien we mee.
Vandaar de uitloper van mijn stelling:
Moest ik iemand zijn (ben ik) die graag recht naar de core wil gaan (wil ik), dan wil ik graag als dusdanig behandeld worden en zal ik een klant van dat type ook als dusdanig behandelen.
Moest ik iemand zijn (ben ik) die graag rond de pot enz. (wil ik niet), dan wil ik graag als dusdanig behandeld worden en zal ik een klant van dat type ook als dusdanig behandelen.
Eenmaal je weet welke type van klant je voor je hebt, behandel hem dan als zou het jezelf zijn....
Hmmm....klinkt vreemd, maar ik hoop dat je weet wat ik bedoel. Er gaat soms wat veel verloren in vertalingen....
JW
Reactie: Wat natuurlijk wel waar is, is dat sommige mensen opkijken tegen iemand die vervelend autoritair en arrogant doet.
Op het moment dat ik of iemand anders dat doet dan zie je dat de mensen proberen aardig gevonden te worden. Of zoiets op de lange termijn structureel succes overlevert betwijfel ik.
Ik persoonlijk ben liever integer, rechtvaardig uiteindelijk wordt ik niet gezien als een bedreiging door diegenen die in mijn team passen maar gerespecteerd.
Uiteindelijk zorgt rechtvaardigheid, integerheid en wederzijds respect denk ik voor een betere samenwerking. Respect moet je wel verdienen en dat kost moeite. Respect door arrogantie en vrees lijkt me een illusie het trekt de verkeerde mensen aan.
Iemand die zijn schouders er niet onder WIL zetten daartegen kan ik inderdaad koud en hard worden op een bepaald moment als verbetering uitblijft ondanks alle begeleiding en hulp.
Reactie: Misschien kunnen de meeste managers beginnen met de moeilijkste: erop vertrouwen dat je medewerkers hun werk kunnen en zullen doen. Als ze die onder de knie hebben, hoeven ze de rest waarschijnlijk niet eens meer te veranderen. Maar als ze dan toch nog willen, hebben ze in ieder geval veel meer tijd.
Weet je... je hebt goeie en klote P&O-ers en je hebt goeie en klote managers... Je hebt ook goeie bedrijven en klote bedrijven (en goeie mensen in klote bedrijven en andersom). De klote varianten hebben elkaar nodig om naar elkaar te wijzen. De goeie werken vanuit een overtuiging.
Zaak is volgens mij, dat je je eigen overtuiging vindt (= leiderschap?) en die vooral volgt... Helemaal eens met je roep om leiders, overigens.
