8 augustus 2007 -
Werknemers die een bazige baas hebben zullen eerder afstand bewaren tot de leider van het bedrijf omdat ze bang voor hem zijn. Ze zullen hun leidinggevende niet vertellen over problemen omdat ze bang zijn daarvoor verantwoordelijk te worden gehouden. Dit meldt Zibb.
Open
De beste leiders blijven zichzelf en staan open voor inbreng van hun medewerkers. Ook stimuleren ze hen om met goede ideeën voor het bedrijf te komen. Dit komt de samenwerking tussen de leidinggevenden en de uitvoerenden ten goede. Dit zegt Boeing -topman James McNerney in Strategic Direction.
Resultaten weerspiegelen leiderschap McNerney is van mening dat goed leiderschap voor een groot deel op het persoonlijke vlak wordt verdiend. Wanneer iemand denkt de baas te moeten spelen vanwege zijn of haar functie, weerspiegelt zich dat volgens hem meestal in de slechte resultaten van zijn afdeling.
Bron:Zibb
Ik kan me voor het grootste deel zeker herkennen en vinden de inhoud. Ik zal u een praktijkvoorbeeld geven.
Niet zo heel lang geleden, moest een toeleverancier een compleet team samenstellen. Doel, tijdens een managements migratie het handhaven van status quo tot de nieuwe organisatie klaar was alles weer over te nemen.
Scope was helder en de posities werden verdeeld over 7 managers. Een ieder naam de positie die zoveel mogelijk overeen kwam met eigen competentie en voorkeur.
De jongste manager, azend op de positie van team leader, kreeg wat hij verlangde, met de 'instemming' van de overige. Voor hem was het een mogelijkheid op dat vlak meer kennis op te doen.
Managen is vaak een kwestie van 'gunnen' en het geven van ruimte en input zodat iemand zichzelf kan verbeteren. Zo ook deze setting.
Edoch, de ingestelde activiteiten begonnen meer en meer te lijken op, laten we het voor het gemak 'depotisme' noemen, waarbij de teamleader van een ieder verlangde meer en meer verantwoording aan hem af te leggen, zodat alles goed naast elkaar kon worden gelegd, en nog beter op elkaar afgestemd.
In zijn quest naar algehele controle schoot hij regelmatig het doel van de opdrachtgever voorbij en werd daar door team leden een paar maal op gewezen. Horende doof liep hij door op zijn ingeslagen weg.
Een confrontatie kon natuurlijk niet uitblijven en in zijn persoonlijke hang naar rugdekking vond hij het 'noodzakelijk' de opdrachtgever hierbij te betrekken.
Wat was hier het geval, ik was hier persoonlijk bij betrokken namelijk, hij 'wenste' dat elke vorm van communicatie via hem diende te verlopen en hij dat zou accorderen. Omdat mijn taakgebied een zuivere oprationele was, met veel rechtstreekse contacten binnen de organisatie, heb ik hem getracht duidelijk te maken dat dit een onwerkbare situatie zou gaan opleveren, om maar niet te spreken over de nodige vertragingen en taakverzwaring in verschillend opzicht.
Hij bleef van mening dat dit de enige weg was en ik heb hem voor gesteld hem gewoon in alle communicatie te informeren. Dit werd als compromie van tafel geveegt en hij bleef bij zijn standpunt. De situatie escaleerde natuurlijk waarop hij uiteindelijk een collegiale 'doodzonde' beging door de opdrachtgever te betrekken bij het formeel, en met onmiddelijke ingang, aanzeggen van de wacht.
Of ik hier nog iets op te zeggen had? Graag gaf hij mij nog wat mee ter lering voor de toekomst. Met een glimlach en een hand heb ik afscheid van hem genomen met de woorden dat hij niet de kennis of ervaring bezat mij werkelijk nog iets van waarde mee te geven.
De contactpersoon, namens de opdrachtgever aanwezig, zat er met stijgende verbazing bij. ij had namelijk geen enkele indicatie gekregen van hetgeen er stond te gebeuren en voelde zich bijzonder voor een 'fait acomplie' gesteld.
Zoals gezegd een 'doodzonde'. Twee weken na dit incident is de teamleader door de opdrachtgever met onmiddelijke ingang de wacht aangezegd. In alle opzichten niet handig, niet persoonlijk en niet zakelijk.
Voor mezelf heb ik de lering hier uit getrokken dat wanneer ik in de toekomst weer met een dergelijke situatie zal worden geconfronteerd, ik eerder de eer aan mezelf zal houden. Zo blijf je leren zelfs als je over een aardig stuk mensenkennis beschikt.
RC PM
mevrouw MC Pasch
|
|
8
-
08
-
2007
|
12
:
33
uur
Wie neemt nu iemand in vertrouwen die bazig is? Het is sowieso al vreemd dat dit soort mensen een leidinggevende functie uitoefenen. Deze zitten op de verkeerde stoel. Leiding geven betekent zich ook in kunnen denken in een ander en op een correcte manier delegeren. Dit soort leeghoofdige figuren is vaak met ellebogenwerk vooruit gekomen. Je komt ze overal tegen. Een soort machtsvertoon waar niemand op zit te wachten maar die wel door weer een hogere deze rang heeft gekregen. Zegt ook iets over een bedrijf wat uiteindelijk ziek is te noemen. Mensen gaan daarvoor op de loop en zoeken dus een andere job. Je kunt het pas vergelijken als je er middenin hebt gezeten. Eigenbelang van het bedrijf heeft hier schijnbaar voorrang. Van de 10 bedrijven zijn kun je de helft als onwerkbaar zien. We leven in een maatschappij waar gepresteerd moet worden en geen aandacht is voor de mensenmens. Dit hele zootje klapt een keer in elkaar. Overspannenheid en RSI armen spannen de kroon. Ik zou zeggen direct opstappen want hier is geen sprake van respect meer.
Het valt me op in deze zomertijd dat ik steeds het woord ''baas''tegenkom in artikelen.
Zelf ben ik ook veel in België werkzaam en daar zeggen de Belgen, hier in België hebben we een baas en in ''Olland''hebben de honden een baas.
Helaas moet ik concluderen dat we weer terugkeren naar de ''goede oude tijd'' dat we over bazen spraken.
Het woord baas geeft al de positie aan en een bazige baas de overtreffende trap hiervan.
Werknemers hebben ook iets geleerd in de loop der jaren, ''kennis is macht'', dus houd de kennis voor je zelf en daarmee ondermijn je de macht van de ''baas''.
Echt leiderschap is geheel iets anders en dat werkt niet met machtsposities, maar met leiderschap. Ook hier geldt kennis is de basis, maar gedeelde kennis is macht voor het bedrijf!
Zelf coach en adviseer ik in mijn dagelijkse werk leidinggevenden en geef hen de kans om inzicht te krijgen in hun kansen en mogelijkheden. Bepalend is hun sociale competenties en hun gedrag, beter gezegd, hun voorbeeldgedrag.
Op zich goed om over dit soort zaken eens door te denken en reactie op te geven, want van elkaars ervaringen kunnen we alleen maar leren.
Ton
|
|
8
-
08
-
2007
|
12
:
48
uur
Ik ben het geheel eens met dit artikel.
Het is denk ik oud nieuws dat een baas waar je voor moet vrezen als werknemer, verkeerde, gekleurde of geen informatie krijgt van de medewerkers.
Hij raakt verstrikt in het web dat hij zelf gesponnen heeft, mist uiteindelijk alle voeling met zijn personeel en werk en uiteindelijk zal hij door het uitblijven van goede resultaten zijn eigen graf delven, misschien beseffend dat hij het verkeerd aangepakt heeft maar niet meer in staat om het vertrouwen te herstellen.
Goed, er zijn situaties waarin zo'n leidinggevende bruikbaar is om op korte termijn resultaten te behalen.
Als er een crissis is ontstaan waarin het bedrijf ten onder dreigt te gaan en op korte termijn een topprestatie van de medewerkers gevraagd wordt. Door angst en vrees worden de werknemers dan gedwongen een topprestatie te leveren. Nadat de prestatie neergezet is zal de interim leidinggevende het veld moeten ruimen omdat een dergelijke aanpak destructief is op de langere termijn. Hij pleegt feitelijk roofbouw. In sommige situaties kan dit echter een goede oplossing zijn, een noodzakelijk kwaad. Zijn opvolger heeft het een stuk makkelijker omdat veel medewerkers blij zullen zijn dat de tiran met de zweep verdwenen is.
In een normale situatie echter zal een dergelijk beleid slechts schade toebrengen aan de organisatie en de resultaten.
Helaas ben ik zelf in het verleden herhaaldelijk in de problemen gekomen doordat ik het noodzakelijk vond tegengas te geven.
Ik merkte dat mijn collega afdelingsmanagers en de meeste medewerkers de tiran voorzagen van verkeerde of gekleurde informatie en de teleurstellende resultaten en problemen die voortvloeiden uit het beleid niet meer durfden te bespreken. De collegas die zeer bedreven waren in het verhullen van de tegenvallende prestaties kregen promotie en waren geliefde gesprekspartners van de tiran. Hun advizien waren slecht maar strookten met het wanbeleid en werden dus uitgevoerd met alle gevolgen van dien.
Managers, die echter waarschuwden, zich kritisch opstelden en adviezen gaven die haaks op het beleid stonden werden al snel beschuldigd van ''te kort bij de mensen te staan''. Zij werden hierop afgerekend. Zelfs als zij betere resultaten neerzetten in vergelijk met hun collegas die zich conformeerden aan het schrikbewind was de tiran blind voor de betere resultaten die deze managers en leidinggevenden neerzetten en was de tiran niet genegen lering te trekken uit de bewezen betere aanpak van deze leidinggevenden. Integendeel zij werden gedegradeerd of eruit gewerkt.
Na enige tijd werd de tiran zelf slachtoffer van zijn schrikbewindt. Werkten de smoezen niet meer en geloofde zijn baas niet meer in de aanpak van de tiran en kon niemand meer de zwarte piet krijgen van de tiran. Brokkelde het draagvlak van de tiran steeds verder af en werden de teleurstellende resultaten van zijn beleid steeds manifester.
Uiteindelijk kon de tiran steeds zelf het veld ruimen maar bleef een organisatie achter die ontdaan was van vakbekwame en loyale leidinggevenden die, broodnodig waren voor de goede uitvoering van het werk.
De grootste minkukkels binnen de organisatie die bovendien voornamelijk bezig waren met eigenbelang in plaats van het werk zijn inmiddels door de tiran op posities terecht gekomen die ze eigenlijk niet verdienen.
Kortom de naweeën van het beleid van een ''bazige baas'' blijven lang nadreunen binnen een organisatie en in de meeste gevallen komt een organisatie van de regen in de drup door een ''bazige baas'' vrij spel te geven.
Het is dan ook een ongeloofelijk dat sommige bedrijven op zoek gaan naar een ''nog bazigere baas'' als de tiran verdwenen is.
Ze zouden eigenlijk moeten proberen de schade zo snel mogelijk te herstellen en lering moeten hebben getrokken uit de fouten die gemaakt zijn.
Helaas zijn sommige bedrijven zo hardleers of arrogant dat ze liever zichzelf opheffen dan in te zien dat een dergelijk beleid een doodlopende weg is.
Jazeker, u merkt het wel aan mijn reactie, ik ben meermaals het slachtoffer geworden van het schrikbewindt van een tiran of ''bazige baas''.
Uit verantwoordelijkheidsgevoel heb ik me verzet en getracht de baas van mijn baas ( vaak de eigenaar of directie) te overtuigen dat iemand de organisatie te gronde richt.
Uiteindelijk ben ik slachtoffer geworden van mijn eigen succes, verantwoordelijkheidsgevoel en daaruit voortkomende strijdlust.
Later als de directie of eigenaar zelf had ingezien dat iemand destructief bezig was en de ''bazige baas/tiran'' gedwongen het veld moest ruimen heb ik mijn werkgever geadviseerd hoe de gevolg schade beperkt zou kunnen worden en de organisatie of afdeling weer gezond gemaakt zou kunnen worden. Helaas botste ik steeds op een muur van ongeloofelijke arrogantie. Men weigerde alle communicatie. De bedrijven sloten uiteindelijk de deuren of werden vanuit een noodleidende situatie overgenomen door een nieuwe eigenaar. Veel medewerkers verloren hun baan.
Ik kan dus alleen maar concluderen dat sommige bedrijven niet beter verdienen, helaas.
Ad Beer
|
|
8
-
08
-
2007
|
14
:
58
uur
Je krijgt de baas die je verdient. Als baas krijg je de medewerkers die je verdient.
In het artikel wordt een erg open deur ingetrapt, we wisten dat toch al lang?
Maar één ding, soms moet je al leidingever wel strikt in de leer zijn en streng tot onaangenaam zijn tegen mensen.
Zo lang het niet je hoofdstijl is, is er niks aan de hand.
(ik ga straks een bazige leidingevende, een vrouw, eens lekker de waarheid vertellen overigens)
mevrouw MC Pasch
|
|
8
-
08
-
2007
|
15
:
59
uur
Ad Beer ga je nu een vrouw aanvallen omdat die bazig is? Proef ik hier rivaliteit uit? Het is bekend dat een man nog steeds niet onder een vrouw wil werken gezien zijn image. Weet wel dat de logica van een vrouw betere vruchten afwerpt. Deze heeft over het algemeen wel meer inlevingsvermogen. En de baas krijgen die je verdient ben ik het niet helemaal mee eens. Ook andersom niet. Als er geen wederzijds respect is kun je gewoonweg niet normaal je werk doen. We hopen allemaal op een prettige samenwerking toch? Ik heb twee kanten gezien van dit verhaal en ondervind drommels goed het verschil. Noem het levenservaring.
Ton
|
|
8
-
08
-
2007
|
16
:
42
uur
Wat natuurlijk wel waar is, is dat sommige mensen opkijken tegen iemand die vervelend autoritair en arrogant doet.
Op het moment dat ik of iemand anders dat doet dan zie je dat de mensen proberen aardig gevonden te worden. Of zoiets op de lange termijn structureel succes overlevert betwijfel ik.
Ik persoonlijk ben liever integer, rechtvaardig uiteindelijk wordt ik niet gezien als een bedreiging door diegenen die in mijn team passen maar gerespecteerd.
Uiteindelijk zorgt rechtvaardigheid, integerheid en wederzijds respect denk ik voor een betere samenwerking. Respect moet je wel verdienen en dat kost moeite. Respect door arrogantie en vrees lijkt me een illusie het trekt de verkeerde mensen aan.
Iemand die zijn schouders er niet onder WIL zetten daartegen kan ik inderdaad koud en hard worden op een bepaald moment als verbetering uitblijft ondanks alle begeleiding en hulp.
Ad Beer
|
|
9
-
08
-
2007
|
11
:
48
uur
@mevrouw Pasch.
Uiteraard heb ik dat kleine tussenzinnetje geplaatst om uw reactie uit te lokken.
Nee, deze vrouw is niet mijn leidinggever, dus ik heb er geen last van door een vrouw aangestuurd te worden. Mijn eerste baas was een vrouw en ik had veel respect voor haar. Waarom? Omdat ze gewoon zichzelf was.
En daar gaat het juist om. Veel mensen, mannen en vrouwen, menen dat ze ''anders'' moeten worden als ze eenmaal manager of leidinggever zijn. Dat is een verkeerd uitgangspunt naar mijn mening.
Think like a woman, act like a man. Ik zie het zo vaak als vrouwen een leidinggevende positie krijgen. Ze gaan net alle vaardigheden die een vrouw een goede leidinggever maakt in de koelkast zetten, erger nog, ze worden een koelkast, waarbij ze de sterk ontwikkelde emotionele vaardigheden inruilen voor rationaliteit. Dus, alleen maar ''act like a man'' spelen.
Respect is de basis van iedere vorm van samenleven of samenwerken. Speel je een ander dan wie je werkelijk bent, dan raak je al snel het respect van anderen kwijt.
mevrouw MC Pasch
|
|
9
-
08
-
2007
|
15
:
50
uur
Ik meen dat het niet de bedoeling van deze site is om mensen uit hun tent te lokken. Uw eerste baas was een vrouw die zichzelf was zegt u misschien voelde u zich daar boven staan of gaf ze u het gevoel dat het gelijkwaardig was. Daar zijn vrouwen slim in. Waarschijnlijk wachtu weer op een reactie met uw opmerking dat vrouwen een koelkast worden. Meneer Beer act like a man kan onmogelijk door een vrouw gespeeld worden. Reden is het emotionele veld dat bij vrouwen twee keer zo sterk ontwikkeld is en bij de man het overgrote gedeelte tussen de hersenhelften niet aan elkaar is gegroeid. Kunnen ze niets aan doen vanwaar de minder ontwikkelde gevoeligheid. Maar gaat u gerust verder met uw rationele gedachten.
Ad Beer
|
|
9
-
08
-
2007
|
16
:
51
uur
Hoeveel voorbeelden moet ik geven van vrouwen die het ''act like a man'' in de praktijk hebben toegepast?
Kijk eens naar een aantal Ministers van Verkeer en Wat er Staat de afgelopen kabinetten. Kijk eens naar ons aller Rita Verdonk!
Zo zijn er ook mannen met een sterk ontwikkelde rechter hersenhelft.
Het verschil man-vrouw is niet binair, alleen maar de buitenkant, de fysieke verschijningsvorm verschilt echt.
Bij echte mannen is de linker hersenhelft waar de ratio huist beter ontwikkeld, geeft niks hoor, soms heb je ratio nodig, soms emotio.
En ik ben best emotioneel, gisteren nog met moeite de tranen kunnen bedwingen bij een mooie film.
Ook mannen hebben gevoel en er zijn ook mannen die dat weten te verbergen.
Maar kijk eens naar Johhny Depp in Cry Baby...
Ton
|
|
9
-
08
-
2007
|
17
:
15
uur
Hoewel ik een zeer negatieve ervaring heb met een vrouw die mijn directe leidinggevende was ooit ben ik ervan overtuigd dat vrouwen zeer goede leidinggevenden en vakmensen kunnen zijn.
Wellicht dat vrouwen over het algemeen van nature anders redeneren door de opbouw en het functioneren van hun hersenen en wellicht ook de hormoonhuishouding ben ik ervan overtuigd dat een vrouw een geweldige leidinggevende kan zijn en in bepaalde opzichten van nature beter kan zijn.
Natuurlijk, ligt dit wel aan de bekwaamheid en vakkundigheid en het karakter van de persoon zelf.
Ik zelf heb ondanks die ene negatieve ervaring over het algemeen een zeer positief beeld overgehouden aan vrouwen binnen het bedrijfsleven en andere organisaties.
Wat ik in het bijzonder weet te waarderen is de vrouwelijke intuïtie. Als man was ik vaak dominant eigenwijs en luisterde niet naar de vrouwelijke intuïtie en ik ben tot nu toe altijd tot de conclussie gekomen dat dit niet verstandig was. Natuurlijk heeft niet iedere vrouw een sterk ontwikkeld intuïtief vermogen.
Dat een prima functionerende vrouw een lager salaris heeft dan een gelijkwaardige man vind ik walgelijk.
Iemand moet naar prestatie beloont worden en niet op basis wat hij of zij is of hoe hij of zij uitziet.
Ad Beer plaatste deze opmerking zo overduidelijk bewust dat het wel erg rook naar een inkoppertje, wat zeg ik de bal voor een leeg doel leggen in de hoop dat iemand hem erin wilde trappen.
Waarom? Ik weet het niet maar ik dacht laat iemand anders deze bal er maar intrappen.
Ik wilde er niet op reageren. Nu ik jullie reacties las dacht ik ach kom ik geef mijn visie ook maar weer eens weer.
Of iemand doorop zit te wachten weet ik niet immers er is al vaker over dit onderwerp geschreven en eigenlijk val ik steeds weer in herhaling.
