Reactie: Leuke discussie hoor. Ik heb een fraaie tattoo op mijn schouderblad en werk als topmanager in de NGO sector.
In principe loop ik er niet mee te koop, net zo min als ik mijn haar los laat hangen of grote oorringen in doe. Dat doe ik wel in mijn vrije tijd. Op het werk ben ik in ''uniform''. En als op een warme dag eens een stukje schouder blootvalt krijg ik vaak opvallend positieve reacties. Mannen blijken het dan wel spannend te vinden dat de executive bitch een warmbloedige vrouw is. En dat is dan best weer goed voor de werkrelatie (jaja de 7 ondeugden van de vrouwelijke manager ;-)
Reactie: Ha meneer Ad Beer. Ik vind het fijn wederom een reactie van jou op mijn bericht te mogen lezen.
Mijn leven wordt niet door angsten overheerst en ik denk niet slecht over knappe mannen, maar geloof me... ze maken niet veel indruk op me, gewoon omdat ik spiritueel boven het gevoel kan staan.
Ad. Het uiterlijk is relatief. Het is bekend dat er mensen zijn die vroeger mooi waren en gaandeweg de jaren minder mooi werden. Of anderen die lelijk zijn geboren en op latere leeftijd mooier worden. Grappig hoe de natuur in mekaar zit.
Om eerlijk te zijn, mooi zijn is wel heel prettig om naar te kijken. Maar ik ben toevallig niet het type vrouw dat op de eerste plaats voor schoonheid zou kiezen, maar voor een bepaald soort charisma, een bepaalde uitstaling, levenswijsheid, intelligenta, een tevreden gevoel over en met jezelf, kunnen we prettig samenwerken, kun je je werk wel aan etc..
En wat jammer dat het uitgerekend Amerika is waar het onderzoek heeft plaatsgevonden. Ik wil het ook van andere landen horen. Hoe denken bijvoorbeeld Duitsland, India, Zweden Africa, China, Suriname, Aruba, Argentinie, etc etc. over het begrip schoonheid.?????.
Mijn tv wordt haast elkedag doodgegooid met programma's waar Amerikanen voortdurend bezig zijn met hun uiterlijk. Je wordt er gewoon niet goed van.
HALLOOOO AMERIKA, VERTEL EENS............HOE STAAT HET OOK TE WERKEN AAN JULLIE INNERLIJKE (SCHOONHEID) MENSCH.........!!!!!!!!
DE HELE WERELD WACHT................!!!!
Reactie: Ik was even op het verkeerde been gezet. Ik dacht dat het over vergaderen ging en dan kan ik urenlang vertellen hoe leuk het is om met Fransen te vergaderen. Die praten namelijk, nadat ze veel te laat zijn aangeschoven, alleen maar over dingen die niet op de agenda staan, waarna de vergadering uitloopt en er ook niks wordt besloten.
Maar nee, het artikel gaat er dus over hoe je je irritatie over dat gedrag communiceert.
Op een Nederlander kun je kritiek uitenm, het mag ook.
Dat gaat uitstekend op de beschreven manier, al hebben sommige mensen meer aan een meer confronterende stijl van communiceren.
Als je tegen een Fransman zegt dat je zijn gedrag ervaart als irritant, dan kijkt hij je even aan en begint dan over zijn maitresse te praten (alle fransen hebben een maitresse namelijk). Dus maar herhalen, waarna hij geirriteerd raakt en zegt dat het allemaal de schuld is van iedereen op de wereld met uitzondering van hemzelf.
De confronterende manier leidt tot een heus conflict, ze worden kwaad, want de Fransoos is overtuigd van zijn perfectie.
Drie weken laten stuurt hij wel een email waarin hij aangeeft dat hij wel over je irritaties wil praten, maar hij merkt wel terloops op dat jij de schuld hebt.
Dus plan je de vergadering een uur te vroeg in, waardoor ze op tijd komen. Ga je politiek gebruiken om het niet geagendeerde onderwerp, waar je het eigenlijk over wilt hebben te bespreken. Waardoor de Fransoos blij is en jij ook.
Wat ik maar zeggen wil, de aangegeven methodiek werkt leuk in Nederland, maar is wel cultuurafhankelijk
Reactie: 3 Maanden maar?
Dat zou ook voor Politici moeten gelden, die krijgen meestal 4 jaar om te bewijzen dat ze incompetent zijn.
Maar ik denk wel dat het waar is.
De eerste weken heb je alle medewerking die je maar kunt verzinnen. Je hebt volop krediet. Probeer dat niet te verspillen, maar investeer met je krediet.
Na een week of 8 begin je onderdeel van het meubilair te worden en daarna wordt bepaald of je in het interieur past (of bepaal je dat zelf).
Pas je niet bij het interieur, ben je niet gesocialiseerd, dan begint de sociale controlle te werken aan je vertrek.
Inderdaad en dat liet een Amerikaanse opruimer, die inderdaad uitzag alsof hij van plastic was dan ook merken.
Wie ook een beetje van plastic was had een streepje voor op de echte mannen (die niet knap zijn zoals ik al schreef)
We noemden hem dan ook Ken..zijn vrouw zal ook wel Barbie heten. Eigenaardige inzichten en voornamelijk een akelig soort kunststof mannetje.
Grappig genoeg wist hij niet dat het ontslaan van personeel veel geld kost in Nederland. Van zijn ''You're Fired'' praktijken kwam hij zo terug. Iedereen die een kritische opmerking maakte of niet exact zijn opdrachten naar volle tevredenheid uitvoerde was ''weg''.
Nu is hij zelf weg, een ervaring rijker.
Nederland is een ander land, schaars personeel en hier is niemand echt de baas, wij zijn een mondig volkje. Lol.
Goodby Mr. America!
(ik had nog even gespeeld met het idee hem een souvenir mee te geven volgestopt met drugs zodat hij voorlopig niet meer terug zou komen)
''Werkgevers'' verwachten van kandidaten, loyaliteit en betrokkenheid, spreken over een vertrouwensband en goed personeelsbeleid maar dumpen personeel wel weer zo snel mogelijk om vervolgens nieuwe kandidaten af te wijzen omdat ze al relatief veel werkgevers hebben gehad. Wellicht denken ze bij zichzelf dat deze kandidaten waarschijnlijk niet meer geloven in de mooie praatjes en de kans die ze maken op vast werk waardoor ze niet meer genegen zijn extra prestaties te leveren of concessies te doen op hun privéleven in de hoop ooit een vast contract te krijgen. Deze door de wol gewassen kandidaten doorzien deze valse beloftes eerder en weten dat ellenlange lijsten met voormalige werkgevers de kans op het vinden van een nieuwe uitdaging bemoeilijkt.
Immers ze krijgen altijd een vraag of opmerking over de hoeveelheid werkgevers die ze hebben gehad. Immers een goed presterende medewerker ontsla je toch niet wordt er gedacht.
Hoe anders is de dagelijkse praktijk!
Iemand die last heeft van deze vooroordelen zou ik willen adviseren zij cv anders op te stellen bijvoorbeeld door het arbeidsverleden daar waar mogelijk is samen te vatten d.m.v. ''diverse projecten'' of een vergelijkbare creatieve omschrijving.
Dat u trouwens wordt uitgenodigd op gesprek is op zich wel positief kennelijk bent u interessant genoeg ondanks de vele werkgevers.
Ga er wel vanuit dat de meeste recruiters vragen gaan stellen over het hoe en waarom en probeer hun vrees weg te nemen.
Ik heb wel eens gevraagd of ik uitgenodigd werd om mijn levensverhaal uit te leggen of om te kijken of ik de juiste kandidaat ben voor de openstaande vacature.
Reactie: Als blijkt dat een werknemer volledig arbeidsongeschikt is en dit ook duurzaam zal blijven is het voor zowel de werkgever als de werknemer mogelijk om eerder een WIA-uitkering aan te vragen, namelijk al in de 13e week. Er hoeft dan geen compleet reïntegratieverslag worden gemaakt, maar wel een medische onderbouwing door een bedrijfsarts. Werkgever houdt wel de twee jaar loondoorbetalingsverplichting.
Reactie: Mensen veranderen is een onmogelijke opgave. Het enige wat je kunt doen is de omgeving veranderen, waardoor ze een ander gedrag kunnen gaan vertonen.
Als mensen niet samen willen werken is er wat fout in de omgeving. Als ze je publiekelijk onderuit halen, zou jij wel eens het stukje omgeving kunnen zijn dat hun gedrag bepaald.
Een mogelijke oplossing zou dus kunnen zijn dat jij je gedrag veranderd, dat kun je zelf doen, het is dus niet zo heel moeilijk.
Hoe? Vraag het eens aan die mensen, ik wed dat ze het weten.
De gouden regel is nog steeds:
If you can't change the people, change the people.
Reactie: Als je de baas of de collega's eens wilt testen of de effecten van tattoo's en piercings wilt ervaren tijdens een sollicitatie of klantgesprek zou je dit costuum eens kunnen kopen en aantrekken.
Het betreft hier een grote hoeveelheid nep piercings en een tattooshirt en een half masker.
1. Kijk eens naar wat je wilt i.p.v. wat je
moet. Welke prioriteiten stel je dan?
2. Onderzoek je hoofd- bij en schijnmotieven bij
het wel/niet doen van werkzaamheden.
3. Waardoor is het evenwicht werk-prive
verstoord?
4. Hoe is je kwaliteit van leven op fysiek,
mentaal, emotioneel, sociaal, relationeel en
spiritueel niveau?
5. Wat belemmert je om met de tips om te gaan?
Welke gedachten spelen daarbij een rol?
6. Verdiep je in bewustwordingsmanagement, zodat
je stap voor stap aan de gang kunt gaan, je
leven en werk makkelijker wordt en je
tijdwinst boekt zowel prive als in werk.
Reactie: Ik denk een helder artikel die zeker toepasbaar is. Persoonlijk mis ik er hier nog een.
- Het Periodiek kwartaal assessment.
Op die wijze ben je samen in staat te bekijken hoe zaken, visie en gevoel er bij staan van weerskanten. Het is juist goed zorg te dragen voor een optimale samenwerking waarbij dergelijke ervaringen op tafel dienen te komen zodat tijdig kan worden geanticipeerd. Zaken kunnen onderweg nog wel eens veranderen.
Vaak verwateren dergelijke initiatieven wat sneller als dat ze zijn opgestart. Een gemiste kans.
Reactie: Ik denk dat Fred hier een uitstekend artikel heeft geschreven. Hier wil ik niet al te kritisch over doen maar het is wel degelijk zo dat tal van mogelijkheden, ervaringen en methodieken vrij op het internet verkrijgbaar zijn.
Men kan natuurlijk opteren voor een jarenlange MBA maar mijn praktijkervaring is dat niet iedere MBA of PM de lading ook goed dekt, dat heb je nu eenmaal in alle beroepen. Belangrijker vind ik te weten of iemand ook de persoonlijke ervaring heeft om de kar te trekken, ook als men een certificaatje meer of minder heeft.
Het liefst heb je natuurlijk persoon en kennis/ervaring gecombineerd maar als je het mij op de man af vraagt een keuze te moeten maken tussen een MBA/PM zonder intrinsieke kennis en diegeen die wel de intrinsieke kennis bezit maar geen MBA/PM dan heb ik al snel een keus gemaakt.
Sommigen raken uiteindelijk nooit uitgeleerd en staan graag open voor andere invalshoeken. Dat zijn vaak de besten.
Reactie: Het kan, zoals het artikel beschrijft, soms wel eens danig uit de hand lopen wat het internet gedrag betreft binnen sommige organisaties. Om de 'bedrijfsgevoelige informatie' er maar eens even uit te lichten die deur staat altijd wagenwijd open en het is aan de integeriteit van de werkne[e]m[st]er afhankelijk hoe men met dergelijke informatie om gaat.
We hebben bijvoorbeeld ook sms om gevoelige informatie 'te lekken' naar potentiele belanghebbenden dus wat dat betreft niet echt een issue. Het overgrote deel van de bedrijven die het intra/extra net gebruiken voor verschillende vormen van weten wel degelijk wat er zoal plaats vind en bij bepaalde verdenkingen wordt er dan ook, gelukkig, steeds daadkrachtiger opgetreden.
Ook de meettechniek is hier op zijn minst gezegd discutabel te noemen. Voorbeeld: Als extern manager moet ik soms verschillende bronnen handhaven, lees o.m. ook email, wardoor ik rustig een webpagina naar de corporate mail open zet om hier periodiek in te kunnen kijken. Zou men de sessie bij elkaar plakken dan zal dit zeker meer dan 20 uur betreffen. Als ik dus 5 dagen voor de klant acteer dan ben ik 4 uur per dag extern aan het mailen?
Daarnaast, is de email een onontbeerlijk instrument voor het management heden ten dage en het onderhouden van contacten met medemanagers, die ook graag operationele ervaring willen uitwisselen, een grote stap voorwaarts. Dit heeft niets te maken met het uitwisselen van gevoelige bedrijfsinformatie daar, als regelmatige reflectant op dit forum,
ik persoonlijk zelden namen gebruik maar wel degelijk praktijk voorvallen en ervaringen voor medemanagers.
Het hele artikel voor mezelf helemaal geen issue feitelijk. Mevrouw E. Segers geeft het aardig weer. Angst verkoopt alleen zou ik het niet zo snel op deze wijze brengen. Voorts is het wel degelijk zo dat bepaald email internet gedrag bij de meeste bedrijven periodiek worden getoetst.
