Bedankt voor je interessante bijdrage. Voor de verschijnselen die je noemt (heling, zwartwerkers en genoegen nemen met minder service) hebben gedragseconomen een prima verklaring.
Mensen zijn rationele wezens. Ze reageren op economische prikkels. Daarbij maken ze, bewust of onbewust, een kosten / baten afweging. Neem het voorbeeld van de heler. Iemand koopt een fiets bij de heler. Normaal zou deze fiets zeg maar Euro 500 kosten. Maar de heler biedt de fiets aan voor Euro 100. Voor sommigen is de afweging klip en klaar. Het voordeel van Euro 400 is het risico (overigens vaak heel klein) meer dan waard. Daarbij doet hij ook afstand van eventuele service en garanties. De kosten / baten analyse valt in het voordeel van kopen uit.
Mensen maken ook dergelijke afwegingen als ze besluiten te kopen bij een super in plaats van de speciaalzaak. Kortom (daar heb je hem weer): mensen handelen vanuit hun eigenbelang.
Rationeel wil natuurlijk niet altijd zeggen dat het 'netjes' is wat mensen doen. Nog een opmerking: de economische theorie van rationeel denken zegt alleen iets over groepen mensen en niet over het handelen van het individu. Dat kan soms radicaal anders zijn. Daarover doet de psychologie wel uitspraken, maar dat is weer een heel ander verhaal.
Reactie: Na het lezen van al deze berichten ben ik weer versterkt in mijn ideeen. Ik ben momenteel bezig met het oprichten van mijn callcenter. Ik heb er heel bewust voor gekozen om samen te gaan werken met CWI's, DMO, UWV en noem ze maar op omdat ik vind dat mensen van 40+ juist van onschatbare waarde zijn! Bent u wel eens gebeld door een meisje van 18 en die u het hemd van je lijf vraagt over pensioenen en hypotheken?? In dit geval is het nou eenmaal beter om een ouder iemand aan de telefoon te hebben. Daarnaast is het zo dat deze mensen meer levenservaring hebben en meer werkervaring hebben dan wij broekies... dus wie zijn wij dan om tegen de oudere groep te zeggen dat ze 'niet goed genoeg zijn' ??
Gerdien... 27 lentes jong en heel goed beseffend wat 40+ers voor de maatschappij zouden kunnen betekenen
Reactie: Ik zat je blogs en de discussie nog eens na te lezen en het volgende kwam bij me op.
Het gaat er in een notendop om, om de klant een goed gevoel te geven.
Dat dat goed gevoel kan voortkomen uit de wetenschap een goede deal te hebben gemaakt en hoeft niet per definitie voort te vloeien uit de behandeling die je die klant geeft.
Er zijn mensen die kopen bij helers omdat ze een goede deal krijgen (discutabel natuurlijk) maar een goede behandeling van de klant blijft wellicht wel uit.
Polen geven ook vaak geen garantie, ze klussen, veel goedkoper, zwart en de klanten zijn kennelijk blij want de Polen hebben kennelijk werk zat met klussen.
De goedkope supermarken en winkelketens blinken nu ook vaak niet uit in klantvriendelijkheid. Soms zijn ze niet eens goedkoper dan de duurdere. Toch blijven de klanten komen en kopen.
Dus ik zou willen stellen dat een klantvriendelijke instelling een extra service is die meer omzet kan genereren.
Klantvriendelijkheid is echter geen garantie om succesvol te zijn.
Zelfs de meest klantonvriendelijke bedrijven verdienen goud geld aan klantgerichtheid.
Soms zie ik bedrijven floreren die regelrecht de klanten schofferen.
Hoe vaak heb ik me niet geïrriteerd aan de klantontvriendelijkheid van de mc Dreks. De klantvriendelijkheid die je krijgt is vaak plasic, van buiten geleerde texten en handelingen. Toch zijn die mc Dreks klantgericht want ze zijn overal te vinden voor een snelle hap en een koffie.
Welke drukke manager stopt niet eens bij zo'n mc Drek voor een koffie en even afschakelen na een gesprek? En wie kreeg wel eens geen servetjes, een foute bestelling of een eigenaardige behandeling waar hij zich aan irriteerde?
Tenminste ik wel! Oplossingen? Ja, ik heb ooit lang geleden wel eens een fris gekregen bij mijn koffie omdat ik lang moest wachten op de koffie...
En ik blijf toch terugkomen...
Het goede gevoel is die zekerheid dat er altijd wel een in de buurt is en ik meestal snel geholpen wordt en meestal exact weet wat ik krijg.
Reactie: Waar komt dit rookgedrag vandaan is mijn vraag?
Hoe lang werkt deze medewerker al bij het bedrijf? Werk en werkte deze medewerker optimaal en is zijn inzet verder goed te noemen?
Heeft hij altijd goed gefunctioneerd? Is het van de laatste jaren dat hij vaker ziek is?
20 dagen op jaarbasis is nu ook niet echt schrikbaarend hoog. Maar toch wel verontrustend.
Mensen die aan sport doen of graag op wintersport gaan of zo nodig op vakantie naar landen met enge beesjes en rare ziekten zijn soms langer uit de roulatie, als ze iets oplopen of overkomt.
Roken is tegenwoordig, zo blijkt maar weer, steeds meer een gevaarlijke topsport als ik alleen maar de veel hindernissen bezie en de niet aflatende bemoeizucht.
Reactie: Dit is werkelijk een belachelijke uitspraak van Paul Donkers.
Ik moet wel een sabatical houden als ik ontslagen ben geworden iets wat overigens elk jaar gebeurt eigenlijk. Ik wil werken, kan werken, bezit alle papieren en verdomde veel ervaring maar kennelijk is het de leeftijd van bijna 44 die het werken mij onmogelijk maakt.
Ik begrijp dat niet, 44 lijkt mij de ideale leeftijd voor een leidinggevende of manager.
Waarom dat ik telkens ontslagen wordt begrijp ik ook niet altijd, soms heb ik wel eens voor mezelf een grens gezet. Ik laat me niet gebruiken als voetveeg, de andere keer ging het bedrijf dicht. Echter soms kreeg ik ook te horen dat ik te close was met mijn team, de menselijk. De resultaten die ik neerzette waren altijd goed, ik kwam altijd overwerken en nam zelfs mijn werk mee naar huis. Dus wat is he probleem als je team graag voor je werkt en de resultaten goed zijn. Toch werd er dan brandhout van mij gemaakt door mijn leidinggevende. Deze psychische kwelling plus het gegeven dat ik zeer moeilijk aan werk kom en voor mijn gevoel totaal onterecht ontslagen wordt laten steeds grotere lidtekens achter in mijn psyche. 2 jaar geleden verloor ik al mijn zelfvertrouwen en respect. Je wilt niet weten hoe dat is! Gelukkig heb ik dat nu teruggewonnen.
De inpakt op mij maar ook op het gezin is enorm, je kunt niet meer plannen maken dan een langdurig werkloze, of bijstandstrekker. Immers de kosten gaan door en de onzekerheid is enorm. Zelfs mijn vakanties laat ik schieten om toch maar op sollicitatiegesprek te kunnen gaan om vervolgens met standaard reden afgewezen te worden.
Wat rest mij om dergelijke pauzes dan maar te gan zien als sabatical. Mag ik nu ook al geen plezier meer beleven an het leven en het leven nu maar zo te nemen als het is?
Maar wat verbouwen, klussen, tv kijken, met de hond wandelen, in het parkje te gaan zitten en te surfen op internet en proberen werk te vinden?
Het cwi begreep er zelf ook niks van dat ik geen werk kon vinden. Voor straf moest ik 12 sollicitaties per week doen. Na 3 maanden gaf ook het cwi dat op. En toen vond ik werk. Waarom? Joost zal het weten.
Wat mij opvalt is dat al die baantjes waarop ik solliciteren kan ook regelmatig vakant zijn. Niemand houd het kennelijk lang uit bij dergelijke bedrijven. Bij mijn laatste werkgever stond de dubbele vacature 2 jaar open. Iedereen was blij dat ze eindelijk een goede medewerker hadden gevonden, raar genoeg kon ik 6 maanden later vertrekken op schandalige wijze. Mijn collega die samen met mij gestart was bedankte zich al in de proeftijd. Nu staat de beide vacatures al weer 6 maanden open. 4 maanden hebben wij overigens vergaderd hoe wij geschikte kandidaten konden aantrekken. Alle cv die ik onder ogen kreeg waren van ronduit geschikte kandidaten, toch nam men niemand aan. Sterker nog men gooide mij eruit zodat men 2 kandidaten kon zoeken.
Trouwens voor een manager is de ww geplafonneerd. Enige jaren geleden kreeg ik geen 70% maar het plaffond van 1600 nogwat netto. Waarmee mijn inkomen netto halveerde. Wie dan bedenkt dat studiekosten vergoedingen voor kinderen terugkijken op je salaris 3 jaar geleden kan zelf wel bedenken dat je niks krijgt. Dat je verhuisd bent naar een duurder huis in een onaantrekkelijke regio vanwege dat werk daar staat het uwv ook niet bij stil, dat had je ook niet hoeven te doen. De werkgever geeft ondanks dat hij je expliciet verzocht om korter bij het werk te komen wonen om je werk te kunnen behouden achteraf met pretoogjes simpelweg aan ''had je niet hoeven te doen''. Van de ''gouden handruk'' gaat pakweg 50% naar de belastingen. 3 jaar werken is dus 1,5 maand netto. Poehpoeh, daar kun je lekker van thuiszitten! 1 jaar werken betekent meestal jaarcontract en dus helemaal niks, nada.
Ja goed ik heb ook nog een handdrukje op de bank staan van van een werkgever waarvoor ik 12 jaar gewerkt heb en die overgenomen werd door een groot Nederlands bedrijf die het onmiddelijk sloot en verkaste naar de lage lonen landen met subsidie. Waardoor hier 600 mensen zonder noodzaak op straat kwamen te staan en nog geen 2 jaar later was de hele tak kapot omdat ze in het beloofde land niet eens eens de produkten konden maken. Er was geen noodzaak want we draaiden steeds betere winsten, goede winsten. Maar een paar graaiers bedachten dat er mogelijk met subsidie nog meer te graaien was. Dus misschien dat Bakellende en Woutertje en Donderwolk daar eens naar mogen kijken ipv van de slachtoffers die in de ww zitten of bijstand enkel een poot uit te draaien. Natuurlijk er zijn altijd mensen die niet willen of echt niet kunnen maar er zijn heel veel mensen die wel willen en niet kunnen maar kennelijk niet mogen!
Als Lee Hecht Harrison werk kan aanbieden dan ben ik zeker bereid om dit te aanvaarden.
Ik zoek werk en geniet ook een beetje van de sabatical noodgedwongen.
Dus meneer Donkers hier ligt uw kans om te scoren op managersoline!!! Kom maar op met die baan.
Ik doe die sabatical en wil echt werken, natuurlijk moet wel een salaris hebben dat marktconform is maar ik zit gewoon aan de ondergrens dus dat gaat lukken.
Ik ben benieuwd meneer Donkers wat u me dan wel niet zou kunnen aanbieden, werkelijk.
Ik beloof u bij deze ook nog eens mee te werken aan promotiecampangjes voor uw bureau met volle overtuiging.
Goede enquête, eindelijk! Ik moet me aansluiten bij de vorige schrijfster, Sandra. Ik ben zelf marketing-communicatiespecialist. Ik was werkzaam als marketing manager bij verschillende internationale bedrijven binnen zeer verschillende discilpines. Ik ben nu 43. Gedurende een verblijf in buitenland (via de baan van mijn echtgenoot) heb ik me bijgeschool in talen. Nu ben ik weer terug in Nederland. Ik ben sinds meer dan een half jaar volop aan het solliciteren en wat ik merk is dat ondankts mijn prachtige CV, nieuwe ervaringen, sprankelende en enthousiaste persoonlijkheid, laten we het maar gewoon benoemen (wat altijd een plus bleek te zijn in vorige banen) ben ik nog altijd brieven aan het schrijven!
Wat gebeurt er: bij uitnodiging via een personeelsselectiebureau krijg ik te maken met (junior) HR beslissers die totaal inhoudelijk niet begrijpen wat de expertise van een senior manager betekent. Dat kunnen ze helaas ook nog niet. Besluit: dag perfecte baan, verkeerde piste. Vaak wordt ik zelfs niet uitgenodigd zelfs als mijn profiel perfect bij de baan past! Een groot deel van mijn sollicitaties blijft zelfs onbeantwoord.
Ik concludeer dat ik moet concurreren met 30'ers wat opmerkelijk is want no way dat je met enkele jaren ervaring het beslissingsnivea, efficiëncy en doortastendheid kunt bereiken van een professional met 10 jaar meer deskundigheid (uitzonderingen daargelaten). Bovendien moet het gros van deze groep nog door die luierperiode! Afwezigheid op de werkvloer, groot verloop... die periode ligt allang achter me. Verkeerde redenering werkaanbiedend Nederland goedkoop personeel resulteert in duurkoop! Mijn carriëre heeft de bedoeling een tweede vlucht te nemen! Hokjesdenken, rigiditeit, weg verbeelding: Nederland lijkt te 'verRTLiseren': overal eenheidsworst. Ik ken veel van deze 'high-potentials' die precies in hetzelfde schuitje zitten.
Elsevier: hoe komen jullie aan die salarisindicatie per beroepgroep?. Ondanks dit alles blijf ik nog even krachtig schrijven! Misschien toch maar weer terug naar het buitenland?
Jammer hoor, al dat werkpotentieel dat onbenut blijft. De arbeidsmarkt is blijkbaar helemaal niet zo krap, tijd voor een volgende enquête zou ik zeggen.
Reactie: Dan ben ik zeker de uitzondering op de regel. Is dit onderzoek uitgevoerd in New York, LA, San Fransisco of op het platteland? Ik ben van mening dat ieders talent benut moet worden. Bedrijven die worden geleid door vrouwen, presteren vaak beter, op alle fronten, dan bedrijven die door mannen worden geleid.
Reactie: Volgens mij heet dit Actio Pauleana en is strafbaar bij de wet.
Het oneigelijk ontrekken van kapitaal uit een onderneming die op het punt staat failliet te gaan...
Reactie: t.a.v. punt 4
Goede projectmanagers realiseren zich dat schriftelijke communicatie inferieur is aan directe mondelinge. Zeker als het om het uitdragen van ideeen gaat. Veel geadresseerden lezen geen email of dikke rapporten.
Een presentatie eventueel ondersteund met video of powerpoint heeft vaak het meeste effect
Reactie: Ik geloof er in elk geval in. En als het niet zo is, dan voel ik me toch maar lekker goed! :) Ze geven bij The Secret tegenwoordig 7 gratis lessen weg, waarmee je de law of attraction onmiddellijk kunt beginnen toepassen: thesgrprogram.com/?a_aid=7a4c1e03
Ik zit momenteel aan les 3 en ik ben wel positief verrast.
Reactie: Wat een stigmatiserende opmerking van Paul Donkers. Preekt hij soms voor eigen parochie? Heeft hij liever dat bedrijven mensen naar een outplacementbureau sturen ipv met een handdruk naar de ww te sturen?
Bovendien heb je boven de 40 al snel je leeftijd tegen en kost het gewoon langer om weer aan de bak te komen.
Uit eigen ervaring weet ik dat je een rouwproces door kunt maken als je je baan kwijt raakt. Na 20 jaar werken was dit de eerste keer dat ik door fusie en reorganisatie buiten eigen toedoen overbodig raakte. Ondanks de goede handdruk, het feit dat we in goed overleg uit elkaar zijn gegaan en dat het niet aan mijzelf te wijten was, had ik toch last van een soort rouwproces.
De eerste twee maanden (toch vakantieperiode) heb ik het op advies van mijn omgeving en de bedrijven waar ik solliciteerde (met mijn ziel onder mijn arm) toch eerst maar rustig aan gedaan. In die korte tijd heb ik lekker kunnen genieten van mijn gezin en de eerste cursus gedaan. Na twee maanden alsnog flink aan de bak gegaan.
Uiteindelijk had ik een half jaar nodig om ander werk te vinden. In dat halve jaar sollicitatiegesprekken gevoerd, cursussen gedaan en gekeken of en hoe ik voor mezelf kon beginnen.
Een goede tip! De cursussen heb ik gedaan op kosten van de voormalige werkgever.
In het begin lag de UWV op allerlei manieren dwars, terwijl het CWI juist achter me stond. Ik mocht geen cursussen doen in het eerste half jaar, want ik moest beschikbaar zijn voor werk. Gelukkig heb ik het UWV kunnen overtuigen dat het volgen van cursussen wel degelijk nuttig en noodzakelijk is in het eerste half jaar omdat je o.a. hierdoor een extra netwerk opbouwt en zo beter aan werk komt. De cursussen zijn een gouden zet gebleken en ben er uiteindelijk beter van geworden (in werk en geld).
Overigens wordt het ww-loon te rooskleurig neergezet. In 2005 kreeg ik maximaal 70%. Niet van mijn laatst verdiende loon maar van een of ander maximum loon. Dat was dus nog geen 2000 euro bruto ipv 4200 euro bruto. De lasten gaan uiteraard wel gewoon 100% door.
Dus langere tijd relaxen van je ww na een 'gouden handdruk' is voor de meesten een sprookje.
Reactie: Wat mezelf betreft, ik ben nu 51 jaar. Flexibel? zeker weten, ben zelfs naar het buitenland vertrokken vanwege een baan. Waarom? juist omdat jullie werkgevers, werknemers zoals mij geen baan gunnen omdat je zogezegd te duur bent. Misschien zouden die belachelijke hoge lonen van Managers e.d. eens wat lager moeten. Of is dat weer een ander verhaal?. Jullie vergeten bovendien, dat VOORDAT deze economie zo-gezegd plat ging, mensen gestimuleerd werden tot het kopen van woningen, auto's e.d. Niks was teveel, je werd praktisch iedere dag overgoten met aanbiedingen omtrent leningen. Zulke dingen kon ik mij echter nooit veroorloven. Ik moest ooit geld lenen om Sinterklaas te kunnen vieren omdat mijn jongste zoontje niet zo goed wist hoe hij op school uit moest leggen, dat de Sint nooit bij ons langs kwam. De hoge onkosten binnen het gezinsleven, sinds de euro zijn intrede deed heeft bij een-ouder gezinnen zulke problemen veroorzaakt, dat je noodgedwongen op eten moest besparen. Bedrijven die jou uitmelken met leugens: gas/elektriciteit en een internetbedrijf, ja zelfs de belastingdienst of gemeente belasting wordt soms op onverklaarbare manier berekent, kunnen dit ook ongelimiteerd doen omdat niemand deze bedrijven controleert. Ik kan daar een boek over schrijven. Als je dan opeens op straat komt te staan omdat de id-banen zijn opgeheven, ben je ook niet meer welkom in deze maatschappij. Zelfs als je aangeeft dat je hetzelfde loon zou willen verdienen als de jongeren omdat je dan tenminste nog boven de uitkering uitkomt. Je bent te oud, en zou teveel kosten wordt uiteindelijk met pijn en moeite toegegeven. Voor jouw expertise wil men dus liever niet meer betalen. Momenteel krijg ik verschillende keren een aanbod voor werk in het land waar ik verblijf. Ik sta lang niet zoveel meer onder druk nu ik dit weet. Het voelt goed en je krijgt meer zekerheid wat je aflossingen betreft, die je in het verleden moest maken vanwege de opvoeding voor je kinderen, een fiets voor school en andere onkosten binnen een gezin. Ik mis mijn kinderen heel erg, maar ben dolgelukkig dat ik nu wel mag werken. Nederland heet mij niet meer welkom ook niet omdat ik een buitenlandse partner heb die ik naar mijn verblijfplaats wil laten overkomen omdat we daar grote kans toe hebben. Ik vind de Nederlandse maatschappij kil en onpersoonlijk. Ik heb zelf een warme persoonlijkheid en daarom juist veel moeite met dit alles. Maar ik ben een doorzetter, en geloof in mezelf. Ik lees jullie website graag, het is leerzaam. Ook omdat ik zelf een eigen bedrijf wil beginnen zodra ik het aan kan.
Reactie: Helaas toch enkele onjuistheden; vanuit mijn ervaring met private jets en als oprichter van het eerste instituut ter wereld voor opleidingen van private flight attendants:
1/ vliegen met een private jet is ALTIJD duurder dan een businessclass ticket, maar wordt soms ''verdedigbaar'' als men met een groep vliegt en dus een maximale bezetting aan boord genereerd.
2/ In de regel zijn private jets veiliger, omdat deze normaliter minder oud zijn, en aanzienlijk minder vlieguren maken dan lijndiensten.
3/Helaas blijft het natuurlijk minder milieu vriendelijk om met z'n drieen te vliegen dan met 200 man, daar doet tien minuten extra taxieen weinig aan af.
5/ Afhankelijk van het type. Ik heb zelf in een Boeing 737 mogen zitten die omgebouwd was voor vervoer van 18 personen, inclusief douches, badkamers en een dinerkamer die thuis niet zou misstaan.
6/ Reisdocumenten niet, maar uiteraard wel een paspoort en eventueel een visum.
8/ Tot 19 personen is het geen verplichting om een stewardess aan boord te hebben, maar gezien de geringe extra kosten en de extra service uiteraard een must!
9/Afhankelijk van de eigenaar kan er wel degelijk aan boord gerookt worden, er kan worden gebeld en soms is zelfs internet en een fax aanwezig. Er zijn zelfs eigenaren die om te kunnen roken een eigen jet aanschaffen.....
Stoppen lijkt dan toch moeilijker dan een cheque uit te schrijven van €30.000.000,- en een jaarlijke ''donatie'' van € 2,5 mln.
Dat zijn dan toch dure sigaren....
Andre Seijbel, directeur Swan Heights
Institute for Private Flight Attendants
