Dit is de link, als je daar kijkt zie je een java applicatie voor kleuters waarin tekenfilmpjes kennelijk de onnozelheid van excuses en smoezen laten zien, verder is er een smoezen generator die je een smoes genereert die je kunt gebruiken als ezxcuus voor je werkgever.
Verder natuurlijk, klik hier om je in te schrijven.
Wat Adecco kennelijk vergeten is, is dat ik enige tijd geleden uit medelijden iemand van Adecco niet meer had ingeleend simpelweg omdat hij te veraf woonde geen auto had en niet voldoende inkomen om een auto te kopen, of met de taxi te komen. Het openbaar vervoer was geen optie voor hem want dan zou hij a kapitalen kwijt zijn en niet in ploegen kunnen werken want op die tijdstippen is er simpelweg geen actief vervoer. Adecco vond echter dat hij elke dag 130 kilometer kon rijden met zijn fiets, was gezond.
De knul had zo graag werk en dat deed hij ook zo graag dat hijtoch 6 dagen in de week met zijn oude fiets kwam. Die ging dan onderweg kapot enz. Kwam hij wel, dan was hij eigenlijk al uitgeput. Ik heb hem af en toe naar huis gebracht zelfs, gratis.
Als Adecco denkt dat zijn personeel smoezen nodig heeft dan doet ze het kennelijk erg goed.
Ik heb geen geld gekregen en kan en wil niet werken komen, ze moeten eerst maar eens betalen, hoorde ik ook oms van Adecco's personeel.
Natuurlijk ging het in de meeste gevallen wel goed en waren er geen problemen. Dat personeel had dan ook geen smoezen. Hadden ze wel een smoes dan boeide me dat ook niet. Iemand mocht wat mij betreft gewoon 3 keer per jaar niet komen opdagen daarna had hij wat uit te leggen want stond hij al retour Adecco.
Dat waren maar weinig medewerkers overigens.
Immers het geeft geen slechte teams alleen maar slechte leidinggevenden.
Ow kennelijk is de bedoeling van Adecco de website wat op te leuken. Slechte zet vind ik voor een professionele site. Het lijkt wel spele.nl nu.
Ik ben het helemaal met je eens. Ik had de neus vol van managers met een psychisch probleem. Ik heb dan ook tijdens het solliciteren destijds behoorlijk doorgevraagd aan de potentiële leidinggevende, in de hoop een duidelijker beeld te krijgen van mijn toekomstige leidinggevende. Hij deed zich heel schappelijk voor, beloofde mijn de maan.
We tekende een contract met wederzijds tussentijds opzegverbod. Na de proeftijd, waarin hij trouwens heel aardig was, begon de ellende. Op een bepaald moment begon hij te acteren als Ramsey, de chefkok. Alleen Ramsey heeft vaak nog wel een punt, dat miste ik bij hem. Ik hield me koest besprak het bij pz en nog wat collega managers. Iedereen kende het probleem, zo deed hij al jaren, proberen te negeren was het advies. Nou, ik ben op een goede dag in de aanval gegaan en heb hem op zijn nummer gezet. Gewoon, aangeven dat je hem niet begrijpt,je eigen ding doen en aangeven dat hij het kennelijk niet goed uitlegd. Verbaasd kijken als hij zegt dat je je moet veranderen in iemand. Eigenlijk keek ik alleen nog maar verbaasd naar hem, boos werd ik al lang niet meer. Aanvankelijk werd ik boos, probeerde grenzen vast te stellen. Maar dat werkte niet. Er was gewoon geen respect van hem zijn zijde om je accepteren wie je bent en waarvoor je staat. Vreemd genoeg was ik daar wel op geselecteerd tijdens een meerdaags psychologisch onderzoek en in de uitslag herkende ik me ook heel goed. Nu was dat kennelijk voor hem een probleem. Ik heb op een gegeven moment gewoon gezegd kijk maar wat je met me doet, koop mijn contract maar af als het je niet bevalt of accepteer me zoals ik ben. Ik kan mij zelf niet zo veranderen zoals jij dat beschrijft, weet niet eens waarin ik me moet veranderen dat kun je niet eens beschrijven.
Je zou me ondersteunen bij het werk, maar dat doe je niet door voortdurend mij af te zeiken en elke week het vertrouwen op te zeggen, te roepen dat er geen basis is en je geen meerwaarde ziet. Om vervolgens met het verwijt te komen dat ik niet vrolijk ben, geen zelfvertrouwen heb, geen uitstraling en te zeer voor de medewerkers ben.
Grappig genoeg bleek ik mijn werk, beter te doen dan verwacht, de cijfers waren beter dan ooit en mijn medewerkers hielpen me en waren blij dat ze voor en met mij konden werken.
Dat bleek ook uit mijn exitgesprek en afscheid. Iedereen vond het jammer dat het zo was gelopen en gaf aan dat het niet aan mij had gelegen. Dat kreeg ik zelfs van PZ en de directie te horen.
Goed toen ik die houding aannam van bekijk het ff, ik doe wat ik doe en past je dat niet dan maak je maar een keuze.
Toen was hij zijn macht kwijt. Het duurde nog een 3 tal weken en toen had hij zijn keuze gemaakt. Ik kreeg de zak geld.
Echter de 3 weken was ik het meest succesvol. Het maakte mij niet uit wat het resultaat was maar ik kon eindelijk excelleren in mezelf zijn dan die leidinggevende te zijn die ik wil zijn.
Achteraf ben ik apetrots dat ik dit heb gedaan.
Ik koos uiteindelijk voor mezelf en dat moet je altijd doen.
Helaas Peter zoals zovaak krijg je meestal later pas in de gaten wat voor vlees je in de kuip hebt. Heel vervelend als je inkomen ervan afhankelijk is. Maar als je zelfrespect en zelfvertrouwen kapotgemaakt wordt door zoiemand dan ben je er nog erger aan toe. Dat is mij ooit overkomen en dat gun ik werkelijk niemand. Stom genoeg had ik dit ook nog verteld aan deze sadist, die dat natuurlijk aangreep om mij te breken. Helaas had hij er niet op gerekend dat ik na het terugwinnen van zelfvertrouwen en respect sterk kon zijn dan ooit tevoren.
Reactie: jammer dat ze wel in staat zijn voor zichzelf wat veiligheid in te bouwen, maar dat kennelijk niet voor het bedrijf zelf weten te presteren...
Reactie: De opmerking van Bos neem ik als alle opmerkingen van Bos, ter kennisgeving aan. Gewoon beetje links populisme om de achterban te paaien.
Het is niet eens een bonus, maar een voorstel om een arbeidsovereenkomst aan te gaan. Ik heb geen idee wat de heren vóór het faillisement ontvingen, wie weet leveren ze wel 50% in.
Strafrechterlijk lopen deze zaken allemaal met de bekende sisser af, strafvervolging wordt afgekocht door waarschijnlijk nog hogere bedagen dan vernoemd en iedereen gaat vrolijk verder op de bekende weg.
Wel zal het systeem veranderen, daar twijfel ik niet aan, maar het grote graaien is niet uit te roeien, zeker niet door een regering waar de heer Bos deel van uit maakt. Want daarvoor heb je lef nodig, geen mooie woorden.
Reactie: Een kleine correctie mijnerzijds.
Michel Hoetmer keert zich niet, zoals ik schrijf, tegen klantgerichtheid, maar tegen het woord ''klantgerichtheid'' als containerbegrip.
Ik verwijs dan ook graag naar zijn blog verderop.
Overigens blijkt wel dat klantgerichtheid leeft en dat een duidelijke definitie van het begrip veel onbegrip kan wegnemen.
Reactie: Het is zoals W. Bos, Minister van Financien te Den Haag al stelde: het einde van het graaien is nabij..kijkend naar de kredietcrisis. Maar dat de ''top'' van het New Yorkse kantoor van Lehman Brothers hiermee wegkomnt zegt veel meer over Baclays Bank dan over het door de top van LNY gesecureerde bedrag van 2.3 bill.$
1 oplossing: strafrechtelijke vervolging van Barclays CFO c.s. vanwege acteren sub rosa en onevenredige bevoordeling falend bestuur. De angel-saksische wetgeving gaat hierin veel verder dan de onze: personal liability clauses.
Reactie: Maar pas na weken of maanden weten die medewerkers met wat voor iemand ze te maken hebben (dit kan natuurlijk ook andersom gelden en we moeten het niet generaliseren) maar ook niet doen alsof dit soort machtsverhoudingen niet voorkomen.
En bij mij was het wrange dat de uiteindelijke man die ook over arbozaken ging..... u raadt het al.
Ik zou graag nog willen toevoegen dat de motivatie vaak het grootste is indien de medewerkers zelf sturing kunnen geven aan de wijze van werken en aan de veranderingen die zij zelf ontwikkeld hebben.
Toevallig heb ik vandaag zelf iets geschreven over de vier vormen van motivatie op mijn eigen blog. (http://ilbrink.blogspot.com/)
Al ben ik ervan overtuigd dat klantvriendelijkheid niet per definitie iets extra's hoeft te kosten, zeker niet met de nodige creativiteit.
Klantgericht werken doen volgens mij alle bedrijven. Hoe kun je immers ook iets in de markt zetten zonder je te richten op een klant op de een of ander manier?
Dat ga je niet redden lijkt me. Soms is het natuurlijk wel zo dat er iets in de markt gezet wordt in de hoop dat er klanten voor zijn. En soms ben je gewoon verplicht klant. (UWV)
Bij ons hingen borden op de werkvloer. Daarop stonden kerncompetenties. Uiteraard ook klantgericht zijn.
Heel leuk voor de 80 procent uitzendkrachten waarvan de meeste als zombies hun werk verrichten.
Dat bord zal wel klantgericht zijn geweest. Want klanten liet men vaak de werkvloer zien.
Zo'n schitterend bord met mooie voornemens staat dan ook heel mooi.
Een troffeeënkast bij de ingang van het gebouw waarin allerhande plakettes, bokalen en certificaten staan te pronken. Allemaal gekregen wegens uitmuntend personeelsbeleid enz. Mooie glossy borden met kreten als welzijn, initiatief, klantgericht, investeren in teamwork en personeel. Dan door de grote deur de hal binnenkomen en een massa zombies zien die afgemat, gedesillusioneerd en beteutert kijken. Stiekem mompelen de zombies ''daar heb je weer zo'n paar stropdassen'', niet bewust van hun non-verbale communicatie die walging van de klant uitstraalt.
Of de autoproducent waarvan het personeel voor pakweg 98% in een ander merk rijdt dan ze zelf produceren.
Dat is overtuigend klantgericht.
Maar goed, die hielpen wel een klant met pech die simpelweg bij de fabriek aanklopte om zijn beklag te doen. Gaven de man en vrouw zelfs nog een rondleiding ondewijl het personeel de auto in orde maakte!
Reactie: Grappig wij kijken allemaal naar dezelfde feiten, maar trekken andere conclusies. Jammer dat niemand ingaat op het hoofdthema van dit artikel: Klantgerichtheid is tot mislukken gedoemd omdat mensen de sterke neiging vertonen naar hun eigen belang te kijken.
Als iedereen een woord verkeerd gebruikt zet dat (hopelijk) aan tot nadenken. Wij weten natuurlijk ook dat wanneer mensen het woord 'eerlijk' gebruiken, je alert moet zijn. Meestal volgt er dan een halve of hele onwaarheid.
Weer iemand die zijn naam moet neerzetten door een spraakmakend onderzoekje.
Managers zijn ook mensen. Bull shit dat op het operationele vlak de organisatie gemaakt wordt.
Onderzoek ook eens de psychische gesteldheid van medewerkers die er voor kiezen om onder een manager te gaan werken.
Reactie: Is het niet zo dat meer dan de helft van de bevolking psychopatisch is aangelegd? Mede de tijd waarin een mens leeft en niet kan beantwoorden aan de rol die hij of zij graag zou willen spelen. Krijgt men deze niet toebedeeld dan dwingt men hem af en neemt de gekste poses aan om meer macht te krijgen. Al de psychologische testen zijn momentgebonden. Laten we eerlijk zijn. De hele psychiatrie moet op de schop want daar zitten de meeste steken los. En die willen een ander beoordelen. Onverantwoord om de ene gek op de andere los te laten. En zo is de kring weer rond. Wie lacht niet die de mens beziet volgens Horatio. En dat doen we dan maar.
Reactie: Ik vind het vrij normaal als je privé zaken regelt onder werktijd die absoluut geregeld moeten worden. Het hoort volgens mij bij gezond en modern ondernemerschap. Wie goed is voor zijn personeel mag ook iets terug verlangen. Werknemers zijn geen slaven of robots.
Dat iemand echter zaken regelt, die geen enkel weldenkend mens onder werktijd zou gaan regelen is inderdaad ''not done''. Zou voor mij dan ook een reden zijn tot een ernstig gesprek.
Maar een telefoontje, een e-mailtje, even iets opzoeken op internet, moet best kunnen. Een slimme werkgever begrijpt dat. Het is menselijk, zorgt ervoor dat iemand niet absoluut verlof nodig heeft als het niet uitkomt en men zal tevreden zijn over zijn werkgever in dat opzicht. Op het moment dat je een beroep doet op de mensen zullen zij ook eerder geneigd zijn wat terug te doen.
Als iemand echter denkt zijn toneelstukjes te gaan schrijven, de hele dag te bellen/sms-en enz. Dan heeft hij of zij kennelijk niks te doen of is er geen toezicht. Dit zou inderdaad normaliter niet toegestaan mogen worden.
Ik kan me ook niet voorstellen dat iemand moeite heeft als je zoiets verbiedt.
Geef als manager ook zelf het goede voorbeeld.
Een van de managers waarmee ik noodgedwongen moest werken ging in een belangrijke bespreking meermaals sms-en en bellen. Bleek dat hij zijn Porsche te koop had staan op marktplaats en een koper voor zijn wrak had gevonden (was totaal los)
Laat nu juist dat de man zijn die voortdurend zeikte over privé dingetjes regelen onder werktijd. En ook altijd wat te klagen had als iemand zijn telefoon had vergeten uit te zetten tijdens een bespreking.
Later ben ik eens in het voorbijlopen vaker op zijn monitor gaan letten. Meneer zat voortdurend op marktplaats.
Maar had wel geen tijd en nooit niks af of geregeld voor zijn werk. Wimpelde altijd mensen af die hem wilden spreken, kom later maar terug heb geen tijd..ben druk.
Maar zat gewoon op marktplaats.
Bizar genoeg hield IT zeer nauwlettend in opdracht van de directie het internetgebruik bij. Wij krijgen een schriftelijke waarschuwing omdat we de voetbaluitslagen haden opgezocht tijdens het wk. Maar meneer kon zomaar de hele dag op marktplaats zitten te lummelen.
Maar ja zo'n topmanager is natuurlijk iets bijzonders, hij zou een kunnen verkassen naar een ander bedrijf....tjongejonge.
