Reactie: Meer vrouwen aan de top lijkt me een goede ontwikkeling. Onderzoek heeft aangetoond dat bedrijven met vrouwen aan de top een betere performance laten zien.
Reactie: Als medewerker op de HR afdeling moet ik helaas bevestigen dat vrouwen (dus ook in de onderneming waar ik werk) vaak minder verdienen dan hun mannelijke collega's. Ze maken ook vaak minder kans op promotie. In vele gevallen willen de managers die hierover beslissen niet toegeven dat er verschillen zijn. Liefst van al maken ze een bocht rond het onderwerp of ontkennen ze het gewoon.
Reactie: Dit is echt schandalig, zo wordt er nu met het geld van de belastingbetaler omgegaan, Wouter Bos moet als hij flink is , deze bonussen met terugwerkenede kracht per direct terug ahlen en inderdaad met een hele flinke boete, dit is geld van de belasting betaler en niet van de TOP VAN FORTIS en ze zijn om nog te laf om bedragen te noemen.
Reactie: Leuk deze lange reactietermijn.
Was ik op 11-9 nog somber gestemd (zie boven) over mijn toekomstperspectief, zie ik het nu weer helemaal zitten met de nieuwe kans die ik heb gekregen (na de 1038e sollicitatie).
Een week na mijn 59ste verjaardag doe ik weer mee, prima job, kei van een directeur en ik mag blijven zolang ík dat wil (nog zeker 10 jaar).
En van verminderde energie ken ik niet, elke dag half 6 op en 's avonds 6 uur thuis, net op tijd om samen met mijn vrouw (die een kwartiertje eerder thuis is)te gaan koken.
Reactie: Beste Machteld,
Wat je schrijft is allemaal waar. Het is persoonsgebonden, bedrijf- en werkgerelateerd. We kunnen dus niet generaliseren. Natuurlijk gaat je lichaam langzamerhand protesteren bij fysieke inspanning en ik ben ook van mening dat bedrijven daaraan tegemoet zouden moeten komen. De bewering boven het artikel slaat voornamelijk op de leervermogens van 50+ ers.
Ik ben er van overuigd dat permanente educatie mogelijk is. Onderzoeken hebben aangetoond dat er met het klimmen der jaren niet of nauwelijks achteruitgang is in de leervermogens van mensen. In weerwil van wat de bedenkers van zogenaamde geheugenspelletjes beweren.
Als ik voor mijzelf spreek. Ik heb rond mijn 40e in de avonduren mijn HEAO gehaald. en vorig jaar (toen was ik 52 en bij de jongsten van de klas) heb ik een Post HBO studie afgerond. Wat ik wel merkte was dat ik er weer in moest komen en dat ik pas na 2 maanden weer in staat was als vanouds te leren.
Ik handhaaf mijn standpunt dat 50+ nodig is in de bedrijven en zij moeten net als de twintigers, dertigers en veertigers in de gelegenheid worden gesteld cursussen en opleidingen te volgen. Dat is nodig voor een evenwichtige opbouw van het personeelsbestand en voor een evenwicht tussen onbevangen jonkies en de geroutineerde rotten in het vak.
Ik blijf vooral de positieve kanten van de 50+ ers benadrukken en uitdragen.
Reactie: Was het maar waar, dat je rond je 50ste optimaal productief bent en nog makkelijk veel bij kunt leren.
Ik ben 56 en werk nog zoveel mogelijk, via een 0-urencontract, hetgeen neerkomt op zo'n 700 betaalde en zo'n 450 niet-betaalde uren (reistijd, administratie, commercie, publicaties, bij blijven e.d.) per jaar. Tot voor enkele jaren was ik gewoon in loondienst maar die lange dagen + daarnaast nog reistijd etc. waren fysiek niet meer vol te houden. 700 declarabele uren (of 50% rekening houdend met vakanties en ziekte) is voor de meeste bedrijven vandaag de dag veel te weinig.
Ik heb altijd voor mijn vak veel bij moeten leren en kan uit eigen ervaring vertellen dat het op je 50ste aanzienlijk moeilijker is om nieuwe dingen op te nemen dan op je 40ste.
Natuurlijk prijs ik me gelukkig dat ik nog 'zoveel' kan werken. Maar dat wij op deze leeftijd het meest productief zijn geloof ik niet in. Wel meer ervaring, maar onze hersens en ons gestel zijn toch minder flexibel.
We zouden dus toe moeten naar een maatschappij waarin kortere werkweken ook mogelijk zijn en waar de declarabiliteit minder heilig is. Dan kunnen veel meer ouderen echt aan het werk blijven. Want de toegevoegde waarde van de ervaring is niet te onderschatten (hoewel de 'jeugd' dat wel vaak doet, zie de eerdere bijdragen).
Reactie: Leverancierskrediet mag gezien worden als een aparte dienst die een bedrijf aan de afnemer levert; dat apart benoemen en daar vooraf een kostenplaatje aan plakken (bij overschrijding) kan veel problemen achteraf voorkomen.
Ook de salesmensen betrekken bij het nabellen van herinneringen versterkt de positie en kan tot snellere betaling leiden.
Reactie: Gordon Ramsey onderscheidt zich van de massa, daar zijn we het roerend over eens.
Waarom? Omdat hij scheld, vloekt en tiert? Omdat hij Michelin Sterren heeft ?(13 dus, maar ergens op deze aardkloot is er een keten die met 16 sterren kan pronken). Nee, Gordon Ramsey onderscheid zich omdat hij kwaliteit levert. Niets meer en niets minder. En hoewel het gedrag van Ramsey makkelijk te imiteren is, kijk maar naar de TV koks die overal over het scherm razen, kwaliteit is niet te imiteren. Want de kwaliteit die Ramsey levert zit hem in de bereidingswijze van zijn gerechten. Keurig vastgelegd in de receptenboeken in de keuken, keurig uitgevoerd door zijn personeel.
In het blog wordt gerefereerd aan de laatste uitzending van Ramsey waarbij hij een Indisch restaurant gaat helpen om te overleven. Is het klantgericht om klanten een veelheid aan curries voor te schotelen en ze zelf een keuze te laten maken? Naar mijn mening niet. Waarom niet? We schotelen tegenwoordig onze gasten bijna standaard een buffet voor dat ze naar hartelust kunnen kaalvreten, dat is toch hetzelfde? Niet dus. Want de combinatie van curries vereist kennis, kennis die de doorsnee bezoeker van een Indier ontbeert. En daar gaat de auteur van het blog de fout in. Hij focust te veel op het product, terwijl klantgerichtheid veel en veel verder gaat.
Naast product kent klantgerichtheid nog 7 (zeven) woorden met een P. Perfect, Productief, Professionaliteit, Probleemoplossing, Perceptie, Puntueel en Precies.
En het is niet professioneel om klanten zonder kennis zomaar curries te laten oplepelen. Mensen voorlichten over smaak en combinaties, dat is professioneel en dat zullen de klanten waarderen.
Ik ben het met Michel eens dat het laten hangen van je oren naar de klant de dood in de pot is. Het is gewoon het domste wat je kunt doen, maar ik kan dat gedrag ook niet betitelen als klantgericht. Het is klantenbedrog. En ja, dat is inderdaad de dood in de pot.
Het voert te ver om de samenhang tussen alle P’s hier uit te leggen, belangstellenden informeer ik daar graag over.
Reactie: Het zijn natuurlijk de bijna standaard ingredienten die bij management en aansturing van je bedrijf horen: betrokkenheid, focus, discipline en actieve benadering van je opdrachtgevers. Het is wel aardig om dat eens op te hangen aan iemand als Gordon Ramsay; dat visualiseert.
Nadeel van zijn stijl is, dat veel mensen alleen de grove kant zien en kopiëren. Afbekken, schijn helderheid en rücksichtlosheid voeren dan de boventoon. De bewuste ''manager'' heeft een trucje geleerd, maar is feitelijk alleen bezig zijn personeel te beperken. Het gevolg is op zijn best korte termijn succes.
Dit artikel biedt echter een belangrijke invalshoek: de eigen stijl (vaak ''authenticiteit'' genoemd ... hmmm, weer zo'n hol woord) is gekoppeld aan loyaliteit. Zijn personeel is hem trouw en dat kan alleen wanneer dat wederzijds is.
Dat neemt niet weg dat je als leider - want daar gaat het om - wel richting moet houden en de daaraan gerelateerde keuzes moet maken.
Waar het personeel betreft, moet je het beste van ze vragen (en dus dat ook faciliteren!). Mensen die niet mee willen, werken tegen en horen niet thuis in je bedrijf.
De kunst is - en ik denk dat daar de ultieme kracht van Ramsay ligt - te herkennen dat mensen die weerstand bieden lang niet altijd tot de ''niet willers'' horen. Wanneer je als leider kan omgaan met die wrijving, kom je echt een stap verder.
Overigens is er uiteindelijk een moment waarop de medewerker gewoon moet doen ''wat er gezegd wordt''. Je kunt eindeloos delibereren, maar er is er één de baas. Dat levert dan weerstand op bij de medewerker, die dan de mooie opdracht heeft om daar mee om te gaan én prima werk af te leveren. Het is de lakmoesproef of er inderdaad een wederzijdse insteek bestaat.
Reactie: Met twee voeten op de grond blijven. Er hebben al vele crisissen de revue gepasseerd. Alles herstelt zich. De financiële crisis is een bankenaangelegenheid door wanbeheer, verkeerde beslissingen, misinvesteringen, speculatie en virtueel kapitaal, dat er nu ineens niet meer schijnt te zijn door het internationale beurzenspel. Wat is financiële crisis? Wie voelt dat? Ach nee, laat onze leveranciers niet in de kou staan onder het mom van financiële crisis, belachelijk. Laat de wijze Europese ministers onze euro maar eens met een procentje zakken, eens kijken wat de grote beursbonzen zullen doen en hoe de wereldbank reageert. Wedden dat de olie ook goedkoper wordt...het begin van het herstel.
Reactie: Schandalig. Dat werpt het Eurpees denken, zoniet het Benelux verbond, helemaal overhoop. Er is maar één oplossing voor: TERUGBETALEN met een fikse boete.
Reactie: Als vrouw dacht ik tegen precies dezelfde lamp te lopen als mannen die niet langer werken, niet alles op alles zetten om een betere (betaalde) baan te krijgen.
Hoe kan het dan toch dat mannen in mijn werkkring, die
net zo hard -soms minder hard-
net zo goed - soms minder goed- presteren, zeggen minder ambitie te hebben dan ik,
minder uur per week werken dan ik,
net als ik een gezin met kinderen hebben,
gemiddeld 5 jaar jonger zijn dan ik,
beter betaald dan ik, toch die (hogere)functie krijgen?
En dan erbovenop: voorrang op cursussen tbv persoonlijke ontwikkeling?
Het antwoord is: HIERACRHIE van de langstzittende. De vrouw jobt van de ene leuke baan naar de ander omdat ze ''leuk'' werk zoekt en bouwt daarmee geen dienstjaren bij hetzelfde bedrijf op.
De man blijft steevast op zijn plek vanwege de zekerheid van een baan/salaris. Als je lang genoeg blijft zitten, komen de kansen vanzelf.
Dat doe ik juist niet, want ik vind wel een baan, het salaris is nergens minder, maar ook niet meer.
( tegenwoordig kun je er op rekenen dat als je 4 -5 jaar ergens vast zit je vanzelf ''doorgroeirechten'' opbouwt). Wellicht is onderzoek naar ''Hierarchie van de langstzittende'' vanaf het moment dat er een gezin gesticht is interresant?
Reactie: E-mail management is één zaak. Gebruik van internet voor prive doeleinden is ook zo'n ding (dagelijks gebruik e-bay, marktplaats /in&verkopen, sportuitslagen e.d.).
Bestaan hier wettelijke richtlijnen voor?
Bedrijfsbeleid is om gebruik voor prive doeleinden te weren. Mag werkgever toezicht houden op internetgebruik (ivm. privacy)?
