Reactie: Beste Marcel,
Prima als je een link naar de site plaatst. Ik vind het spel ook een leuk initiatief. Ga later wat uitgebreider kijken.
Tot de volgende ont-moeting!
René
van welke kant u het ook bekijkt het blijft egoistisch .. als de rokers zich aan moeten passen aan de de niet-rokers kunt u de niet-rokers als egoistisch beschouwen, maar andersom net zo goed ... de rokers genieten lekker van cigaretje terwijl de niet-rokers gezellig mee mogen roken ..
eerst was het toch heel goed opgelost het ene deel van het restaurant was voor de rokers en de andere kant voor de niet-rokers ... ik heb dit in vele restaurants gezien en dit werkte naar mijn idee prima ...
en wat betreft niet-rokers cafés en restauranten .. ik denk dat niet-rokers deze niet uitkiezen op basis van het feit of het nou een rokers of een niet-rokers café .. het zal vooral de sfeer zijn die deze personen trekt of de reputatie die dit horeca bedrijf heeft ...
Is het toeval of synchroniteit dat ik dit onderwerp als zo actueel ervaar en merk dat het meerdere mensen aanspreekt? Hoe meer ik me hiermee bezig houd hoe meer dingen lijken te gebeuren die voor mij kloppen en in het verlengde liggen van wat ik met m'n leven wil. Geen toeval dus dat ik met een aantal mensen een tijdje geleden een initiatief heb opgestart die het ontmoeten met het ont-moeten combineert: http://www.ontmoetingsspel.nl
Ook interessant vind ik de benadering van het uitschakelen (of leidend maken) van gedachten. Een tijdje geleden kreeg ik een link naar een YouTube filmpje, hetgeen wellicht een inspirerende verduidelijking biedt op dit onderwerp: http://www.youtube.com/watch?v=UyyjU8fzEYU
Deze vrouw (een hersenchirurge die zelf een stroke heeft meegemaakt) maakt duidelijk onderscheid in de werking van de rechter en linker hersenhelft.
De rechter gaat voornamelijk om 'dit moment', door sommigen 'het NU' genoemd en plaatst ons in onze omgeving (context). Het maakt tegelijkertijd contact met alles om je heen (het werkt parallel).
Deze linker hersenhelft bevat je logisch denkvermogen (het werkt lineair en methodisch), het vermogen om te vertalen (letterlijk via taal) van en naar het verleden en naar de toekomst. Het interpreteert (selecteert) zeg maar je context puur door hetgeen je hebt geleerd in het verleden en wat je van de toekomst verwacht. Het maakt het verschil tussen je omgeving en jezelf en maakt het dat wij onszelf als individu zien los van al het andere.
We hebben geleerd met name de linker te denken en te doen en daar is een groot deel van onze huidige maatschappij op gebouwd.
Wanneer je als mens inhaakt op datgene wat er binnenkomt is het dus een soort van logisch dat er dingen gebeuren die je logisch niet kunt verklaren (linker hersenhelft), maar die compleet inhaken op wat je als prettig ervaart (rechter hersenhelft). Synchroniteit heeft in mijn ogen dan ook te maken met de omgeving (de energie waarop je resoneert). Technisch gesproken een combinatie van de rechter en linker hersenhelft, waarbij de linker vertaalt wat de rechter ingeeft. De rechter helft kent volgens mij geen geprojecteerde angst (alleen oprechte angst) en zal daar dan ook niet vanuit willen handelen. En juist het al dan niet aanwezig laten zijn van geprojecteerde angst bepaalt uiteindelijk de mate van authenticiteit.
Ik heb het gevoel hier nog tijden over door te kunnen typen, maar wil het hier even bij laten. Ik wil tot slot aan Anthony en aan René vragen of ik vanuit het ontmoetingsspel een link mag leggen naar resp. het blog en de site, aangezien ik erg geïnspireerd ben door jullie zienswijze. Wanneer iemand anders iets heeft wat kan bijdragen aan ons initiatief dan zijn deze reacties uiteraard ook welkom!
Reactie: In het échte leven is gebleken dat goede leiders in tijd van oorlog, slechte leiders bleken te zijn in tijden van vrede en welvaart (Churchill, Eisenhower, De Gaulle). Onder de gallische democratie werden de stamhoofden gekozen door de stamleden, hetwelk stamhoofd dan werd afgevaardigd naar de nationale raad en niet andersom.
In de bedrijfswereld, zelfs vandaag in de eerste eeuw van razendsnelle communicatie en voortdurend veranderende informatie, zijn jullie er blijkbaar nog altijd van overtuigd dat DE leider zich aan alle toestanden kan aanpassen, aan iedereen goede raad kan geven en de juiste beslissingen neemt. Dat zo één klein kilootje hersenen het steeds beter weet en kan dan pakweg de 300 tot 25000 kg van de rest van het bedrijf, stelt niemand in vraag ... tot blijkt dat het fout gaat.
Hopelijk begint deze eerste ernstige crisis van de 21ste eeuw met een grondige uitmesting van de alwetende Maurice-''Fortis''-Lippens-typetjes en met hen de dinosaurisbedrijven die zijn blijven steken in de industriële-revolutie-mentaliteit à la Henry Ford. De ''digitale'' generaties die er aan komen in de volgende decennia zijn niet meer van plan zich aan dergelijke bedrijfsdictaturen aan te passen. Hoog tijd om jullie Ricardo Semler lektuur te herlezen.
Reactie: Ik snap het uberhaubt niet dat iemand na 40 jaar te oud is. Misschien te duur,maar er zitten ook veel voordelen bijv. levenservaring.
Verder snap ik het nooit. Je hoort mensen altijd zeggen als iemand rond de 40 gestorven. Wat was hij jong. Maar als je wilt werken ben je te oud.
Reactie: Wat me altijd weer opvalt is dat deze psychopaten gewoon in dienst blijven. Ieder heeft wel een paar van dat soort mensen in zijn bedrijf lopen. Toch schijnen ze hun gang te kunnen gaan want ze zijn toch zo goed. Inderdaad met manipulatie en slimme trucs waar eenieder intrapt en waar de underdog meer last van heeft dan de upper ten. Want die zitten er ver vandaan. Herkennen zij hierin dan toch iets van zichzelf? Freud kan het verklaren.
Reactie: Als we de discussie volgen dan valt me één ding op. De voorstanders van het rookverbod hebben het vaak over ''ik''. ''Ik vind dat het stinkt''. ''mijn kleren stinken naar rook en ''ik'' moet ze wassen''.
Tja, als ik (ja ik) gesport heb stinken mijn kleren ook. Als ik een uur naast een dame besprenkelt met Chanel 5 heb gestaan, heb ik die stank vier dagen in mijn neus. Als ik praat met een man met slechte adem omdat hij zijn gebit niet onderhoud, dan moet ik kotsen. Kortom, de aangehaalde klachten komen ook bij andere stankoverlast, veroorzaakt door medemensen, voor.
Dat rokers gezelliger zijn dan andere mensen betwijfel ik, ik vind mezelf best gezellig.
Dat we er samen uit moeten komen, zoals Patrick stelt, daar ben ik het mee eens. Maar dat dan de rokers zich maar aan moeten passen aan ''ons'' niet rokers, vind ik weer egoistisch.
Waar ik een hekel aan heb, als rechtgeaarde liberaal, is dat kleine groepen mensen vanuit hun eigen belang andere mensen gedrag opleggen. Of het nu gaat om roken, kroketten en snacks eten, naar McDonalds gaan, auto rijden, aandelen kopen, banken besturen, manager zijn van een bedrijf, varkensvlees eten, cola drinken, parfum gebruiken, kippen houden, katten fokken, geld verdienen, om maar een paar voorbeelden te noemen.
Geef iedereen ruimte om te leven, naar eigen inzicht en met respect voor elkaar. Dan komen we een heel stuk verder.
Wetten als het rookverbod polariseren de samenleving, laat de zeurterroristen die ons hun levenswijze op willen dringen, daar ook maar eens aan denken.
Want samenleven doen we samen.
We weten wel dat ie niet geschikt is maar een deugdelijk alternatief?
We moeten eens accepteren dat we een politiek stelsel hebben waarbinnen besluitvormingen altijd discutabel zijn. Het is wel het volk uiteindelijk waar verantwoording aan afgelegd dient te worden.
Reactie: Grappig. Dus als ik het goed begrijp zijn de rokers, de gezellige mensen die de omzet maken. Als ik dat omdraai, zijn dan ook de niet-rokers zuurpruimen die de hele avond een colaatje drinken?
U stigmatiseert de rokers nogal. Ze zijn echt niet allen gezellig. Zeker niet ''omdat ze roken''. Misschien wel omdat ze gewoon mens zijn. Net als niet rokers, die misschien ook wel gewoon gezellig zijn.
Ik word een beetje moedeloos van dat spitsroeden lopen. Waarom is het zo moeilijk om rekening met elkaar te houden? Hoe komt het dat rokers het niet allemaal kunnen opbrengen om een tijdje te wachten met roken en dat vervolgens elders te doen?
Als we dat doen, dan is de horeca ook snel weer uit de zorgen. Dan zullen we samen weer gezellig een pintje drinken en misschien nog wel één.
Rokers en niet rokers samen. Zonder hokjes of oorlog. Zonder last te hebben van elkaar.
Reactie: Beste Karin, een analyse van de reden, waarom er misschien ook enkele andere cafés en restaurants gedurende dezelfde periode het loodje hebben moeten leggen heb ik niet direct paraat, maar ik heb zo mijn vermoedens(net zoals de antirook fanatici alles baseren op aannames en vermoedens) dat het niets te maken heeft met wel of niet roken. Ik hoop dat ik jouw, voor mij, een ietwat onduidelijke logica, toch een plaatsje heb kunnen geven.
Reactie: Mijnheer Braackenssieck,
Uw logica ontgaat mij.
U stelt dat er in de afgelopen jaren in Arnhem twee niet-rokerscafés en een niet-rokersrestaurant op de fles zijn gegaan en dat zou te maken hebben met het feit dat in uw optiek de rokers een wezenlijk deel van de horeca-omzet genereren en misschien ook wel de gezelligheid? Hoeveel rokerscafé en rokersrestaurants zijn er de afgelopen jaren in Arnhem op de fles gegaan? Misschien kwamen daar dan wel de niet zo gezellige rokers en hebben die misschien wel de grote groep niet-rokers, die daar de horeca-omzet hadden kunnen genereren, verjaagd?
Reactie: ik vraag me af hoe een goed bij zijn hoofd zijnde werknemer zulke spullen verliest
ik verlies nooit wat ook mijn bril niet of ik moet beroofd worden
het getuigt van nonchalance en roekeloosheid
Reactie: Het feit dat managers teveel zouden verdienen is niet het issue. Het gaat er meer om waarop die inkomsten & bonussen zijn gebaseerd. Nu kan je op twee manieren bonussen valideren. (1) Als percentage van de kostenbesparingen. Dit is geen goede basis, want een manager kan dan gewoon reorganiseren (cq. huurt McKinsy in), of bedrijfsonderdelen verkopen en krijgt daar ook nog een bonus voor. (2) Als percentage van de toegevoegde waarde (marge of marktaandeel, geen omzet). Dit is een betere basis omdat een manager nu verplicht is een goede strategie te ontwikkelen en uit te voeren. Eventueel kan de marktsituatie een wegingsfactor zijn. Dat hij daarvan ook profiteert is een stuk rechtvaardiger.
Wat we tot op heden hebben gezien is dat managers beloond worden terwijl er niets specifieks is gebeurd. Het marktondeel is niet toegenomen, de marge evenmin. Een soort status quo dus. Those were the days.
Reactie: Waarheid als een koe!
Ter aanvulling daarop. Als je op termijn ontslag aan ziet komen, b.v. door fusie en/of reorganisatie en je weet dat het niet aan jezelf ligt (helaas, het overkomt je gewoon), ga dan zelf achter het stuur zitten:
- Ook als er een sociaalplan is, kijk dan of je in goed overleg en beiden akkoord (pro forma) en met voldoende geld weg kunt komen. Spreek met elkaar af dat er je samen goed uit wil komen (en hou je advocaat op de achtergrond voor advies) maar voer zelf de gesprekken.
- Regel behalve geld ook dat de ex-werkgever tot maximaal 1 jaar na vertrek de rekeningen betaald voor opleidingen die je alvast uitgezocht hebt om je positie op de arbeidsmarkt te versterken.
- Kom je niet gelijk aan de bak elders, maak gebruik van de tijd om bij te komen (en het mogelijke rouwproces te verwerken) en volg de opleidingen die je afgesproken hebt. Richt je vervolgens op werven van werk door sollicitaties en je te orienteren als zelfstandige (ZZP-er of BV).
- Hou bij bij wie je gesolliciteerd hebt (fase 1), bij je op kennismaking bent geweest (fase2) en bij wie vervolggesprek / aanbieding (fase 3). Leer van de gesprekken: doe aan zelfreflectie, zonder het alleen op jezelf te betrekken (die manager / pz-er kan ook zijn dag niet hebben of uit verplichting je op gesprek vragen zonder je echt aan te willen nemen).
- Lieg niet, maar ben ook niet de braafste van de klas! Hoe eerlijk of openhartig je ook bent over ontslag buiten je schuld: waar rook is, is vuur.
Met de bovenstaande aanpak, die bulkt van pro-actief en kordaat handelen, is je kans op een nieuwe werkomgeving, bij dreigend ontslag door fusie / reorganisatie, optimaal.
